Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "monde et puis " (Frans → Nederlands) :
Il y a une prophétie. Vous devez sauver le monde. Et puis quelqu'un s'en va sauver le monde parce qu'on leur a dit de le faire, accompagné de quelques personnes. Cela m'aide à comprendre pourquoi beaucoup de gens ont du mal à se considérer comme des leaders. Parce que cela envoie tous les messages erronés sur ce qu'est le leadership.
Er is een voorspelling. Jij moet de wereld redden. Iemand trekt er dan op uit en redt de wereld omdat dat hem of haar is gezegd, met een paar mensen die zich erbij aansluiten. Dit helpt mij te begrijpen waarom veel mensen het moeilijk vinden zichzelf als leiders te zien. Want het geeft hele verkeerde indrukken van waar leiderschap om draait.
Le chercheur Hans Rosling utilise ses chouettes outils de données pour montrer comment les pays se sortent eux-mêmes de la pauvreté. Il fait une démonstration de “Dollar Street”, qui compare différents niveaux de revenus de ménages du monde entier. Puis il fait quelque chose de vraiment extraordinaire.
Onderzoeker Hans Rosling gebruikt zijn coole data analyses om te tonen hoe landen zichzelf uit de armoede omhoog trekken. Hij demonstreert Dollar Straat, waarin hij huishoudens met verschillende inkomens wereldwijd vergelijkt. En dan doet hij iets écht bijzonders.
Voici le premier développement de cette idée, où les personnages peuvent être physiques ou virtuels, et où le contenu numérique peut littéralement sortir de l'écran, pour entrer dans le monde et puis y retourner.
Dus hier is een eerste verkenning van dit idee, waar personages fysiek of virtueel kunnen zijn, en waar de digitale inhoud letterlijk van het scherm af kan komen, naar de echte wereld en ook terug.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et
de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par ...[+++] hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze a
an dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...George Ier, fils de Sophie, fut le premier roi selon ce
s nouvelles règles, puis son fils George II, puis George III, et même s'il perdit l'Amérique et la tête, pas de panique, les règles s'appliquent, donc la couronne continua de descendre doucement l'arbre généalogique, passant à George IV, dont aucun enfant ne lui survécut, puis à Guillaume IV, qui eut dix enfants, tous illégitimes. Il la transmit ensuite par l'intermédiaire de son cadet décédé à la reine Victoria, qui débuta son règne en 1837 et l'acheva juste après avoir franchi le seuil du XXe siècle, ce qui est un règne doublement impressionnant par sa longueur au vu des techniques
...[+++] médicales de l'époque. Après la fin de son ère, la couronne alla à son fils Édouard VII, puis à George V, puis à Édouard VIII qui, enfin, brise cette ligne de succession bien propre (et quelque peu ennuyeuse) en commettant un scandale : épouser une roturière. Une roturière américaine ! Et divorcée ! Deux fois ! De fait, les divorces posaient un vrai problème et n'étaient pas compatibles avec le rôle du roi comme chef de l'État, et aussi comme chef de l'Église d'Angleterre dans les années 1930. Édouard céda le trône à son frère George VI, réticent à l'idée de régner, et qui dut ensuite superviser la Seconde Guerre mondiale et l'effondrement de l'Empire britannique qui s'ensuivit. Cela épuisa la santé du roi réticent, qui mourut à l'âge de 56 ans, laissant la couronne à Élisabeth II, en 1952, âgée de 25 ans. Elle avait sept ans de plus que Victoria, son arrière-arrière-grand-mère, le jour de son sacre, mais début septembre 2015, Élisabeth devint la reine au règne le plus long de l'Histoire, pas seulement en Grande-Bretagne, mais dans le monde. Après Élisabeth II, la couronne revient à Charles, héritier présomptif depuis le plus longtemps de l'Histoire britannique, puis à son fils William, puis à son fils George.
George I, de zoon van Sophia, w
as de eerste koning onder de nieuwe regels, en daarna zijn zoon George II, naar George III, en ook al verloor hij Amerika en zijn geest, geen angst, de regels zijn hier, en zo ging de kroon kalm verder de stamboom af, naar George IV, die geen overlevende kinderen had, naar Willem IV die tien kinderen had - allemaal bastaarden, daarna door zijn dode jongere broer naar koningin Victoria die haar regeerperiode startte in 1837 en die het net over de finishlijn van de 20e eeuw maakte. Wat dubbelop een indrukwekkend lange tijd was, gegeven de staat van medische technologie indertijd. Na het einde van haar periode
...[+++], ging de kroon naar haar zoon Eduard VII naar George V... naar Eduard VII die *eindelijk* deze nette (en nogal saaie) lijn van erfenis doorbreekt door een schandaal te plegen: trouwen met een burger. Een Amerikaanse burger! Een Amerikaanse burger die *gescheiden* was! *Twee keer* ::Gasp:: Eigenlijk waren de scheidingen echt een probleem en niet verenigbaar met de rol van de monarch als Hoofd van Staat *en ook* de Kerk van Engeland in de jaren 1930. Eduard trad af naar zijn broer George VI - die onwillig was om de kroon aan te nemen, en toen ook nog de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende afbraak van het Britse Rijk moest overzien - wat de gezondheid van de jonge koning aantastte, die stierf op 56 jarige leeftijd en de kroon naliet aan Elizabeth de Tweede, in 1952 op 25 jarige leeftijd. Zeven jaar ouder dan Victoria, haar over-overgrootmoeder, was op haar kronings dag, maar in September 2015, werd Elizabeth de langst regerende koningin in niet alleen de Briste geschiedenis, maar ook in de wereldgeschiedenis. Van Elizabeth II zal de kroon verdergaan naar Charles, de langste erfgenaam schijnbaar in de Britse geschiedenis naar zijn zoon William, naar zijn zoon George.Bien que je doive dire que mes visites sont montées en flèche et ont augmenté de 100% quand elle l'a fait suivre à m
on père. (Rires) Et puis je me suis emballé quand il a commencé à recevoir des dizaines de visites. Et puis j'ai commencé à m'emballer quand il a commencé à en recevoir des douzaines et puis des centaines, et puis des milliers et puis des millions. Il est devenu de plus en plus gros. Et puis j'ai reçu un coup de téléphone, et la voix à l'autre bout de la ligne a dit: Vous venez de remporter le prix
du meilleur blog du monde . Je me suis dit qu ...[+++]e ça sonnait vraiment faux. (Rires) (Applaudissements) Vers quel pays d'Afrique voulez-vous que j'envoie tout mon argent?
Hoewel ik moet zeggen dat mijn cijfers de lucht in vlogen met wel 100% toen ze de link doorgaf aan mijn vader. (Gelach) Het werd spannend toen ik tientallen hits begon te krijgen. Het werd spannend toen het er een paar dozijn waren en dan honderden en duizenden en dan miljoenen. Het begon groter en groter en groter te worden. Toen kreeg ik een telefoontje, en de stem aan de andere kant van de lijn ze
i: Je hebt zonet de prijs van de beste blog in de wereld gewonnen! Ik had zoi
ets van: dit is een mopje ...[+++]. (Gelach) (Aplaus) Naar welk Afrikaans land moet ik al mijn geld overschrijven? Ce n'est pas un univers élégant. (rires) Et puis il y a le meilleur des mondes possibles? au sens éthique. Soyez sérieux maintenant, car c'est un monde dans lequel des êtres sensibles ne souffrent pas inutilement, dans lequel il n'y a ni cancer infantile ni holocauste. Voilà une conception éthique. Bref, entre le néant et la plus pleine des réalités, existent plusieurs réalités spéciales. Le néant est spécial. C'est le plus simple. Et puis il y a la réalité la plus élégante possible.
Niet echt wat je elegant kan noemen. (Gelach) Dan heb je nog de best mogelijke aller werelden in ethische zin. Nu wordt het ernstig. We spreken over een wereld waarin voelende wezens niet meer nutteloos lijden, waarin zaken als kinderkanker of de holocaust niet bestaan. Een ethisch concept. We hebben dus tussen het niets en de volst mogelijke realiteit een aantal speciale realiteiten. Het niets is speciaal. Het is het simpelst. Dan heb je de meest elegante realiteit.
Voilà les sentiments les plus communs du monde en ce moment, dominés par mieux , puis mal , puis bien , puis coupable , etc.
Dit toont de algemeen meest gangbare gevoelens, voornamelijk 'beter', dan 'slecht', dan 'goed', dan 'schuldig' enzovoort.
J'ai senti un enterrement dans ma tête Et les amis du défunt allaient et venaient, Continuaient à marcher, jusqu'à ce qu'il me semble Que ma raison s'en allait. Et quand ils s'étaient tous assis Un office comme un tambour battait, battait, jusqu'à ce qu'il me semblait que mon esprit de
venait paralysé. Et puis, je les ai entendus soulever une boîte et traverser mon âme en grinçant, avec encore ces mêmes bottes de plomb, puis tout s'est mis à sonner, comme si les cieux n'étaient qu'une cloche et l'existence n'était qu'une oreille et moi, et le silence, une espèce d'étrange race anéantie, solitaire, ici. D'un coup, une planche de la raison
...[+++]se brisa, et je tombai, sans arrêt et heurtai un monde, à chaque chute et puis finis alors d'être consciente. » Nous comprenons la dépression à travers les métaphores.
Ik voelde een begrafenis in mijn hersenen, rouwenden liepen heen en weer, liepen, liepen tot ik voelde dat ze bij zinnen kwamen. Toen ze allemaal zaten, ging een dienst slaan als een trom, slaan, slaan, tot ik voelde dat mijn geest was afgestompt. Dan hoorde ik ze een doos optillen en over mijn ziel kraken met alweer dezelfde loden laarzen. De ruimte begon te tollen alsof de hemelen een klok waren, en het zijn een oor en ik en de stilte een vreemde race, verwoest, eenzaam, hier. Net toen brak een plank in de rede, en viel ik neer en neer en neer en ramde bij elke bots een wereld. Toen hield het weten op. We kennen depressie door metaforen.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison
. Quatre-vingt pour ...[+++]cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakt
e haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van
het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We
...[+++]kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
monde et puis ->
Date index: 2024-12-17