Vertaling van "monde devrait " (Frans → Nederlands) :

Et tout le monde devrait ouvrir une ruche, parce que c'est la chose la plus impressionnante et incroyable.
Iedereen zou een bijenkorf moeten openmaken, want het is een verbazingwekkend ding.

Comme a dit un enfant de 12 ans après avoir vu Le magicien d'Oz , Tout le monde devrait regarder ce film, parce que sans ça, on pourrait ne pas se rendre compte que les autres ont aussi un cœur. Nous estimons la lecture, pourquoi n'estimons-nous pas le cinéma avec la même passion?
Zoals een 12-jarige zei na het bekijken van 'De tovenaar van Oz': Iedereen zou dit moeten bekijken, want als je het niet doet, weet je misschien niet dat ook jij een hart hebt. We respecteren het lezen, waarom dan niet het kijken met dezelfde passie?

Mais après l’avoir fixé longuement, ils lui donnaient simplement les crackers, ce qu'il pensait que tout le monde devrait aimer.
Maar nadat ze een lange tijd voor zich uit gestaard hadden, gaven ze haar gewoon de zoutjes, waarvan ze dachten dat iedereen ze lekker vond.

Vous pouvez dessiner, tout le monde devrait le faire.
Je kunt tekenen, zoals iedereen zou moeten doen.

...eur futur, alors tout le monde devrait faire la même chose également. Homme: La chanson est quelque chose que nous avons échangé avec les gens qui sans ça n'auraient pas compris d'où nous venons. ...
Man 1: Zolang er onrechtvaardigheid bestaat, moet iemand zich opofferen! Vrouw 1: Dat is geen offer, dat is wraak! Als je doodt, is er geen verschil tussen het slachtoffer en de dader. Man 1: Als we vliegtuigen hadden, hadden we geen martelaars nodig, dat is het verschil. Vrouw: Het verschil is dat het Israëlische leger alsnog sterker is. Man: Laten we dan gelijk zijn in de dood. We hebben nog het Paradijs. Vrouw: Er is geen Paradijs! Het bestaat alleen in je hoofd! Man: Alsjeblieft zeg! Moge God je vergeven. Als jij niet Abu Azzam's dochter was geweest... Alleszins, liever een Paradijs in mijn hoofd dan een leven in deze hel! In dit leven zijn we toch dood. Man: Men kiest alleen het bittere als het alternatieve nog bitterder is. Vrouw: En wij dan? De achterblijvers? Winnen we zo? Zie je niet dat wat je doet ons vernietigt? En dat je Israël een alibi geeft om door te gaan? Man: Dus, zonder alibi houdt Israël ermee op? Vrouw: Misschien. We moeten er een morele oorlog van maken. Man: Hoe dan, als Israël immoreel is? Vrouw: Wees voorzichtig! George: Mijn vrouw Ayelet belde me op en zei: Er was een zelfmoordaanslag in Tel Aviv. Ayelet: Wat weet je over de slachtoffers? We zoeken drie meisjes. George: We hebben geen informatie. Ayelet: Er ligt er hier een gewonde, maar we weten niets over de andere drie. George: Ik zei: OK, dat is Bat-Chen, dat is mijn dochter. Weet U zeker dat ze dood is? Ze zeiden ja. Tzvika: Op die dag, rond 6:30, reed ik met mijn vrouw en dochters naar de supermarkt. Toen we daar aankwamen... zagen we drie Israëlische militaire jeeps geparkeerd aan de kant van de weg. Toen we de eerste jeep passeerden... openden ze het vuur op ons. Mijn 12-jarige dochter Christine werd gedood in het vuurgevecht. Tzvika: Ik ben het hoofd van alle afdelingen. George: Maar is er een leraar die verantwoordelijk is? Tzvika: Ja, ik heb assistenten. Ik heb elke dag met kinderen te maken. Tzvika: In het begin vond ik het een vreemd idee. Maar toen ik het logisch bekeek, zag ...

Tous nous ont affirmé adorer ça. Un de nos passagers avait une Porsche. Le premier jour, il avait affirmé : « C'est une idée stupide. A quoi pensez-vous ? » Mais en fin de test, il avait changé d'avis : « J'en veux une ! Et tout le monde devrait en avoir une. Il y a tant de mauvais conducteurs. » Nous buvions du petit lait. Ensuite, on s'est intéressé aux actions des passagers. Ce fut une révélation. Mon passager préféré est un homme qui jette un coup d'œil sur son téléphone, constate qu'il est presque à plat, se retourne ainsi, et fouille son sac à dos. Il sort son PC portable, le pose sur le siège, va dans son sac à dos à nouveau, fouille et sort le câble pour recharger son téléphone. Il le déroule, le branche sur sa machine, et sur son téléphone.
Ze vonden het allemaal geweldig. Een Porsche-rijder zei ons op de eerste dag: Dit is oerdom. Wie bedenkt nu zoiets? Maar aan het eind van de dag zei hij: Niet alleen wil ik het, iedereen zou het moeten willen, want mensen zijn erbarmelijke chauffeurs. Dat was muziek in onze oren, maar toen we keken naar wat de mensen in de auto deden, gingen onze ogen pas goed open. Dit is mijn favoriet: een man kijkt naar zijn telefoon en ziet dat de batterij bijna leeg is. Hij draait zich om in de auto en begint in zijn rugzak te zoeken, haalt er zijn laptop uit, zet hem op de stoel, duikt weer in de rugzak, scharrelt rond, haalt de oplaadkabel voor zijn telefoon eruit, rommelt wat, steekt hem in de laptop en de telefoon.

Comme employeur, imaginez comment le lieu de travail où vous souhaiteriez rencontrer du monde devrait être.
Als werkgever moet je nadenken over hoe de werkplek waar je mensen wil ontmoeten, eruit moet zien.

Qui décide que Soho devrait avoir cette personnalité et que le Quartier Latin devrait avoir cette personnalité? Eh bien, il y a des décisions exécutives, mais surtout la réponse est - tout le monde et personne. Tout le monde contribue un peu. Aucune personne seule n'est vraiment l'ultime acteur derrière la personnalité d'un quartier. Même chose pour la question de qui faisait vivre les rues après le 11 septembre dans mon quartier? Eh bien, c'était toute la ville. L'ensemble du système y travaille en quelque sorte, et tout le monde contribue un petit peu. Et c'est de plus en plus ce que nous commençons à voir sur le Web d'un tas de façons intéressantes. Ce n'était en fait pas encore vraiment le cas, sauf avec des choses très expérimentales, lorsque j'ai écrit Emergence et quand le livre est sorti. Donc ça a été un moment très optimiste, je crois, et je veux seulement parler de quelques-unes de ces choses. Je pense qu'il y a effectivement un nouveau genre de modèle d'interactivité qui commence à émerger en ligne dès maintenant. Et l'ancien modèle ressemblait à ça -
Wie bepaalt dat Soho deze uitstraling heeft en dat de Latino-wijk dat karakter heeft? Er zijn een soort van uitvoeringsbesluiten, maar over het algemeen is het antwoord -- iedereen en niemand. Iedereen draagt een beetje bij. Niet één persoon heeft de doorslaggevende invloed over het karakter van een wijk. Hetzelfde geldt voor de vraag wie de straat levendig hield in mijn wijk gedurende de periode na 11 september. Dat was de hele stad. Het hele systeem werkte eraan mee en iedereen droeg zijn steentje bij. Dat zien we meer en meer op het internet op verschillende interessante manieren -- waarvan de meeste voordien niet bestonden, behalve in heel experimentele activiteiten, toen ik Emergence aan het schrijven was en het boek uitkwam. Het is dus een erg optimistische tijd geweest. Ik wil een paar zaken daarvan bespreken. Ik denk dat er een nieuw model van interactiviteit in opkomst is op dit moment. Het oude zag er zo uit.

Certains disent, il devrait être gratuit, ce devrait être un tabloïd, ou même un format encore plus petit, A4; il devrait être local, dirigé par les communautés, ou cibler une niche, pour des groupes plus petits comme le monde de l'entreprise -- mais alors ce n'est pas gratuit; c'est très cher.
Sommigen zeggen dat ze gratis zou moeten zijn; ze zou een tabloid moeten zijn of nog kleiner: A4; ze zou plaatselijk moeten zijn, door gemeenschappen geleid, of een niche, voor kleinere groepen zoals de zakenwereld -- maar dan is ze niet gratis; dat is erg duur.

Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...