Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "monde arrive " (Frans → Nederlands) :
« Le monde arrive à nous à toute vitesse, et ce qu'on doit faire, c'est traiter ce flux amorphe d'expériences et d'une manière ou d'une autre, en extraire du sens ». Dans cette conférence drôle et instructive, le psychologue de l'éducation Peter Doolittle détaille l'importance et les limitations de notre « mémoire de travail », cette partie du cerveau qui nous permet de donner du sens à ce qui passe dans l'instant.
Het leven komt zeer snel op ons af, daarom moeten we uit die amorfe stroom van ervaring op de een of andere manier zin weten te halen. In deze grappige, verhelderende talk legt educatief-psycholoog Peter Doolittle het belang — en de beperkingen — van je 'werkgeheugen' uit. Dat deel van de hersenen laat ons toe om zin te geven aan wat er nu gebeurt.
Tout le monde arrive à voir le cube des deux façons ?
Iedereen ziet dat je hem op twee manieren kunt zien?
Où est-ce q
u'on veut que notre monde arrive ? Et vous savez quoi ? Quelle que soit la manière dont on comprend les arts et la science - qu'elles soient séparées ou différentes - les deux sont en train d'être influencés à présent, et les deux ont des problèmes. J'ai exécuté un projet appelé S.E.E.ing the Future : Sciences, Ingénierie et Education, qui considérait comment mettre en lumière un usage plus effectif du financement gouvernemental. Plusieurs scientifiques ont participé, dans différentes étapes de ses carrières. Ils sont venus à la Faculté de Dartmouth, où j'étais professeur, et ils ont parlé avec des théologiens et des financier
...[+++]s à propos des problèmes du financement gouvernemental en ce qui regarde la recherche en science et l'ingénierie. Quelles sont les questions plus importantes ? Quelques idées se sont révélées dont je crois qu'on peut trouver des parallèles très forts dans les arts. La première chose qu'ils ont dit c'était que les circonstances où l'on se trouve aujourd'hui dans la science et les arts, qui ont fait de nous des leaders mondiaux, sont très différentes des circonstances des années 40, 50, 60 et 70, quand nous nous sommes révélés des leaders mondiaux. Car on ne rivalise plus avec le fascisme, avec le communisme à la soviétique, et par ailleurs la compétition n'était que militaire. Il s'agissait aussi d'une compétition sociale, d'une compétition politique, qui nous a permis de regarder l'espace comme un trampoline vers la preuve que notre système social était le meilleur.
Waar willen we heen met de wereld? Weet je wat? Hoe we er ook naar kijken, of we kunst en wetenschap nou zien als gescheiden of verschillend; ze worden beide beïnvloed, en ze hebben beide problemen. Ik heb meegedaan aan het project 'S.E.E.ing the Future'. Hoe ga je effectief om met overheidsbestedingen? Er waren veel wetenschappers in verschil
lende fases van hun carrière. Ze kwamen naar Darthmouth College, waar ik lesgaf. Ze bespraken met theologen en financiers wat er kwam kijken bij het investeren in wetenschappelijk onderzoek. Wat is daarin belangrijk? Er doken ideeën op die sterke parallellen vertonen met kunst. Ze zeiden dat de oms
...[+++]tandigheden waarin we ons momenteel bevinden, met betrekking tot wetenschap en technologie, die ons de wereldleiders hebben gemaakt, anders zijn dan in de jaren 40, 50, 60 en 70, toen we opkwamen als wereldleiders. We hoeven niet meer te concurreren met het fascisme of het Sovjet-communisme. Die concurrentie was trouwens niet alleen militair, maar ook sociaal en politiek, waardoor we de ruimte gingen zien als een platform waarmee we konden aantonen dat ons sociale systeem beter was.Mais sérieusement, tu es génial. Meilleurs voeux, John Green. Donc qu'est ce qu'il est arrivé aux Assyriens ? Et bien, d'abord, ils ont étendu leur empire au delà de leurs routes, rendant l'administration impossible. Mais peut-être plus important, qu
and votre vision du monde est complètement basée du l'id
ée que l'apocalypse arrivera si vous perdez une bataille, et qu'un jour vous perdez une bataille votre vision du monde explose. C'est enfin arrivé et en 612 avant JC, la ville de Nineveh fut finalement conquise, et l'empire néo-assyri
...[+++]en est arrivé à sa fin.
Maar echt, je bent ontzagwekkend. Vriendelijke groeten, John Green Dus wat is er met de Assyriërs gebeurd? Wel, ten eerste breidden ze hun rijk verder uit dan hun wegen, wat administratie onmogelijk maakte. Maar nog belangrijker, als je hele wereldbeeld gebaseerd is op het idee dat de apocalypse eraan komt als je ooit een gevecht verliest, en je verliest een gevecht, dan valt het hele wereldbeeld uiteen. Dit gebeurde uiteindelijk en in 612 v.Chr. werd de stad Nineveh veroverd en kwam het neo-Assyrische Rijk ten einde.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille person
...[+++]nes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was gee
n baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le génér
al David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die
...[+++]binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Et lorsque je m’apitoyais sur moi-même, comme le font les filles de 10 ans, elle me disait : « Ma chérie, sur l’échelle des plus g
randes tragédies du monde, la tienne n'atteint même pas trois. » (Rires) Et quand j’ai posé ma candidature à une école de commerce, en étant c
ertaine de ne pas y arriver, aucune de mes connaissances n’y était arrivé, je suis allé chez ma tante qui avait été battue par son mari pendant des années et avait fini par échapper à un mariage de violences avec seulement sa dignité intacte. Et elle m'a dit : « Ne fa
...[+++]is jamais tiennes les limitations des autres. » Et quand je me plaignais à ma grand-mère, une vétéran de la Seconde Guerre Mondiale, qui a travaillé dans le cinéma pendant 50 ans, et qui m’a soutenu dès l’âge de 13 ans, quand je me plaignais d'avoir peur que si je refusais un pont en or chez ABC pour une bourse à l'étranger, je ne retrouverai jamais, jamais un autre boulot, elle me disait : « Ma petite, je vais te dire deux choses. Tout d’abord, personne ne dit non à un Fullbright, et deuxièmement, il y a toujours de la place chez McDonald’s. » (Rires) « Tu trouveras un emploi. Fais le grand saut. » Les femmes de ma famille ne sont pas des exceptions. Les femmes dans cette salle, et celles qui nous regardent à L.A., et partout dans le monde, ne sont pas des exceptions. Nous ne sommes pas un groupe d’intérêt.
Als ik medelijden had met mezelf,
zoals 9 of 10 jaar oude meisjes wel eens plegen te doen, zegde ze tegen mij: Liefje, op een schaal van de grote wereldtragedies is jouw geva
l nog niet eens een drie. (Gelach) Toen ik me inschreef aan de businessschool en er zeker van was dat ik het niet aankon en niemand kende die het had gedaan, ging ik naar mijn tante die jaren door haar man was mishandeld en ontsnapt was aan een huwelijk vol geweld met alleen haar waardigheid intact. Ze vertelde me: Importeer nooit de beperkingen van andere mensen.
...[+++] Ooit ging ik klagen bij mijn grootmoeder, een Tweede-Wereldoorlogveteraan die 50 jaar lang voor de film werkte en me steunde van toen ik 13 was. Ik zei dat ik bang was dat als ik een droomjob bij ABC zou afslaan voor een beurs in het buitenland, ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze zei: Kindje, ik ga je twee dingen vertellen. Ten eerste, niemand scheept een Fulbright af en ten tweede, McDonald's werft altijd aan. (Gelach) Je vindt wel een baan. Riskeer het maar. De vrouwen in mijn familie zijn geen uitzonderingen. De vrouwen in deze kamer en toekijkend in L.A. en in de rest van de wereld zijn geen uitzonderingen. Wij zijn geen 'speciale gevallen'.(Musique) ♪ Tu vois ces bottes de travail dans mes mains ♪ ♪ Elles vont probablement t'aller, mon fils ♪ ♪ Prends-les comme un cadeau de ma part ♪ ♪ Pourquoi ne les essayerais-tu pas ? ♪ ♪ Ça ferait du bien à ton vieux père de voir ça ♪ ♪ de te voir un jour marcher dans ces bottes ♪ ♪ Et prendre ta place parmi les hommes ♪ ♪ Qui travaillent autour de le cale ♪ ♪ Ces bottes du mort sont vieilles et ratatinées ♪ ♪ Quand un gars cherche du travail e
t une place dans le monde ♪ ♪ Qu'il est temps pour lui de bâtir sa vie ♪ ♪ Et marcher jusqu'à la rivière dans ses propres bottes usées ♪ ♪ Et il ajouta : je meurs, fils, et je te le demande ♪ ♪ F
...[+++]ais une dernière chose pour moi ♪ ♪ Tu es une jeune pousse et tu te prends pour un chêne ♪ ♪ Un graine pour grandir ♪ ♪ doit faire pousser ses racines ♪ ♪ Alors mets un pied après l'autre ♪ ♪ dans les bottes du mort ♪ ♪ Ces bottes du mort sont vieilles et ratatinées ♪ ♪ Quand un gars cherche du travail et une place dans le monde ♪ ♪ Qu'il est temps pour lui de bâtir sa vie ♪ ♪ Et marcher jusqu'à la rivière dans ses propres bottes usées ♪ ♪ J'ai répondu : « Pourquoi diable ferais-je ça ? ♪ ♪ Pourquoi devrais-je accepter ? » ♪ ♪ Des gifles, c'est tout ce que je n'ai jamais reçu de lui ♪ ♪ Aussi loin qu'il m'en souvienne ♪ ♪ C'est pas comme s'il m'avait pourri gâté avec sa gentillesse ♪ ♪ jusqu’à présent, tu vois ♪ ♪ j'ai un plan pour quitter cet endroit ♪ ♪ Quand je serai majeur en septembre ♪ ♪ Les bottes du mort connaissent le chemin vers le bas de la colline ♪ ♪ Elles pourraient faire la route seules et c'est sûrement ce qui va arriver ♪ ♪ Il y a plein d’opportunités, plein de routes différentes ♪ Tu ne me verras jamais porter ces bottes du mort ♪ ♪ Comment a-t-il pu croire ♪ ♪ Que je pourrais être heureux à finir comme lui ♪ ♪ Qui n'a même pas deux sous dans sa poche ♪ ♪ Et un pot fêlé pour pisser ? ♪ ♪ Souhaitait-il vraiment la même chose pour moi ♪ ♪ Était-ce sa dernière volonté ? ♪ ♪ Il dit : « Bon dieu mais que vas-tu faire? » ...
(Muziek) ♪ Zie deze werklaarzen in mijn handen ♪ ♪ Ze passen je nu waarschijnlijk wel, zoon ♪ ♪ Neem ze, je krijgt ze cadeau van mij ♪ ♪ Waarom pas je ze n
iet? ♪ ♪ Het zal je oude vader goed doen ♪ ♪ Je op een dag met deze laarzen te zien rondlopen. ♪ ♪ En neem plaats tussen de mannen ♪ ♪ Die werken op de scheepshelling ♪ ♪ Deze laarzen van een dode man, hoewel oud en afgedragen ♪ ♪ Als een kerel een baan en een plek in de wereld wil ♪ ♪ En het tijd is voor een man om zelfstandig te worden ♪ ♪ En naar de rivier te lopen in de laarzen van zijn vader ♪ ♪ Hij zei: Ik ga dood zoon, en ik vraag je ♪ ♪ of je nog één ding voor mij wilt doen ♪ ♪
...[+++] Je bent nog maar net een jong boompje, en je denkt dat je een boom bent ♪ ♪ Voor je kunt bloeien ♪ ♪ moet je eerst wortels ontwikkelen ♪ ♪ Eerst de ene voet en dan de andere ♪ ♪ In deze laarzen van een dode man ♪ ♪ Deze laarzen van een dode man, hoewel oud en afgedragen ♪ ♪ Als een kerel een baan en een plek in de wereld wil ♪ ♪ En het tijd is voor een man om zelfstandig te worden ♪ ♪ En naar de rivier te lopen in de laarzen van zijn vader ♪ ♪ Ik zei: Waarom zou ik dat in godsnaam doen? ♪ ♪ Waarom zou ik instemmen? ♪ ♪ Als ik alleen zijn hand kreeg ♪ ♪ Voor zover ik me herinner ♪ ♪ Hij heeft me niet bepaald met zijn vriendelijkheid overladen ♪ ♪ Tot dan, zie je ♪ ♪ Had ik mijn eigen plan en ik verlaat deze plaats ♪ ♪ Als ik oud genoeg ben ♪ ♪ Deze laarzen van een dode man kennen de weg de heuvel af ♪ ♪ Ze kunnen daar zelf heen lopen en doen dat waarschijnlijk ook ♪ ♪ Ik heb veel andere keuzes en veel andere routes ♪ ♪ En je zult me nooit zien lopen in deze laarzen van een dode man ♪ ♪ Waardoor dacht hij ♪ ♪ Dat ik zoals hij wilde eindigen ♪ ♪ Want hij heeft amper een paar centen over ♪ ♪ Of een kapotte pot om in te pissen? ♪ ♪ Hij wilde hetzelfde voor mij ♪ ♪ Was dat zijn laatste wens? ♪ ♪ Hij zei: Wat wil jij gaan doen? ♪ ♪ Ik zei: Alles beter dan dit ♪ ♪ Deze laarzen van een dode man kennen de weg de heuvel af ♪ ♪ Ze kunnen daar z ...Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abo
...[+++]rd, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg
uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...est un ensemble de points d'observations qui suppose que les médias sont produits par les professionnels, ils arrivent du monde extérieur pour la plupart, ils arrivent en morceaux relativement épars, et ils arrivent relativement lentement. Et à cause de ces quatre caractéristiques
De grote Chinese Firewall... bestaat uit een aantal observatiepunten... die ervan uitgaan dat media worden gemaakt door professionals... vooral uit de buitenwereld komen... in relatief weinig brokken... en dat het relatief langzaam binnenkomt.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
monde arrive ->
Date index: 2024-09-08