Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "mon expérience en colo quand " (Frans → Nederlands) :
Je parle de moi. C'est ce que je suis : une blogueuse. J'ai toujours décidé que j'allais être une experte en une seule chose, et je suis experte sur cette personne, donc j'écris sur elle. Et -- pour résumer l'histoire de mon blog : il a commencé en 2001. J'avais 23 ans. Mon travail ne me plaisait pas, parce que j'étais designer, mais ça ne me stimulait pas. J'avais fait des études de lettres à la fac. Elles ne me servaient pas, mais l'écriture me manquait. Donc, j'ai commencé à tenir un blog et à inventer des choses comme ces petites histoires. Ceci est u
ne illustration sur mon expérience en colo quand j'avais 11 ans, et comment je suis
...[+++]allée à une colo YMCA -- chrétienne -- et en fait à la fin, j'avais fait en sorte que mes amis me détestent tellement que je me suis cachée dans une couchette. Ils ne pouvaient pas me trouver. Ils ont commencé à faire des recherches, et j'ai entendu des gens dire qu'ils auraient aimé que je me sois suicidée, que j'aie sauté de Bible Peak. Donc -- vous pouvez rire, ça va. C'est ce qui m'a faite -- c'est moi. C'est ce qui m'est arrivé. Quand j'ai commencé mon blog j'avais vraiment cet unique objectif, je voulais -- j'avais compris, je disais que je ne serais jamais célèbre mondialement mais que je pourrais être célèbre sur Internet. Je me suis fixé un objectif. Je me suis dit que j'allais gagner un prix, parce que je n'avais jamais gagné de prix.
Ik praat over mezelf. Dat is wie ik ben. Ik ben een blogger. Ik besloot ooit dat ik een deskundige zou worden in één ding. Ik ben expert in deze persoon en schrijf dus over mezelf. En
-- in het kort over mijn blog: ik begon in 2001 op mijn 23e. Ik was niet blij met mijn baan, ik ben ontwerpster werd niet echt gestimuleerd. Ik studeerde Engels en dacht dat ik er niets mee kon, maar ik miste het schrijven. Dus begon ik te bloggen door korte verhaaltjes te schrijven. Dit was een illustratie van mijn
ervaringen op kamp toen ik 11 jaar was. Ik ...[+++]ging op kamp met de YMCA -- een christelijk kamp -- Uiteindelijk had ik het zo bont gemaakt dat mijn vrienden mij haatten en ik mij in een bed verstopte. Ze vonden me niet en startten een zoekactie. Ik hoorde hen zeggen dat ze hoopten dat ik zelfmoord had gepleegd, of van de Bible Peak was afgesprongen. Lachen mag, dat is oké. Dit ben ik. Dit overkwam mij. Toen ik startte met mijn blog, had ik echt maar één doel. Ik zei: “Ik word niet beroemd over de hele wereld, maar ik kan beroemd worden op het internet.” Ik stelde mezelf tot doel een award te winnen omdat ik er nog nooit in mijn hele leven één won.Mon expérience est que, quand les gens prennent le temps d'interagir les uns avec les autres, il ne faut pas longtemps pour comprendre qu'en majorité, nous voulons tous les mêmes choses dans la vie.
In mijn ervaring duurt het, als mensen de tijd nemen voor elkaar, niet lang om in te zien dat we over het algemeen allemaal hetzelfde willen in het leven.
C'est donc une sorte de dilemne que je résous en me disant, « Il faut l'étudier de plus près. » Et j'essaie d'y contribuer. J'étais très jeune quand j'ai vécu mon expérience, je devais avoir 7-8 ans, et mon oncle et ma tante étaient partis en voyage à Sao Paulo, une grande ville que je n'avais jamais vue à cette époque.
Dat was een beetje het dilemma, waardoor ik uiteindelijk besloot dit gebied verder te gaan bestuderen. Daar probeer ik dus aan bij te dragen. Ik had mijn ervaring toen ik 7 of 8 jaar oud was en een oom en tante van mij naar São Paulo gingen, een grote stad waar ik tot dan toe alleen over gehoord had.
Et quand le jeu arriva finallement un an plus tard, il était très différent de mon expérience passée à « Jeopardy ».
Toen het spel uiteindelijk ongeveer een jaar later doorging, was het iets heel anders dan de Jeopardyspelen die ik had meegemaakt.
Ils demandent aux gens dans les régions impaludées du monde : « Que pensez-vous du paludisme ? » Et la réponse n'est pas : « C'est une maladie mortelle. On a peur d'elle. » La réponse est : « Le paludisme est un problème ordinaire de la vie.
» Et ça rejoint mon expérience personnelle. Quand j'ai dit à ma famille en Inde que j'écrivais un livre sur le paludisme, ils m'ont regardée un peu comme si je leur avais d
...[+++]it que j'écrivais un livre surles verrues ou quelque chose dans le genre. Du genre, pourquoi veux-tu écriresur un sujet aussi ennuyeux, aussi ordinaire ? Vous voyez ? Il s'agit vraiment de la perception du risque.
Zij vragen mensen in malariagebieden: “Wat vinden jullie van malaria?” Ze zeggen niet: “Het is een levensbedreigende ziekte, we zijn er bang voor.” Maar wel: “Malaria is een probleem dat bij het leven hoort.” Dat was ook mijn persoonlijke ervaring. Toen ik mijn familie in India vertelde dat ik een boek over malaria aan het schrijven was, keken ze me aan alsof ik zei dat ik een boek over wratten of zo aan het schrijven was. “Waarom schrijf je over iets dat zo alledaags is?” “Waarom schrijf je over iets dat zo alledaags is?” Eigenlijk gaat het over het inschatten van risico's.
Eh bien, quand j'ai décidé de reproduire mon expérience avec d'autres enfants de la banlieue, la théorie étant que si vous donnez aux gamins des fleurs, de la nourriture des rayons de soleil et de l'enthousiasme, vous pouvez les ramener à la vie.
Ik besliste om mijn ervaring te herhalen met andere kinderen uit de buurt, volgens de theorie dat als je kinderen bloemen en voedsel geeft en zon en enthousiasme, je ze terug tot leven kunt roepen.
(Rires) L'autre chose qui s'est produite -- et même à ce moment-là, j'ai dit : « Bon, c'est peut-être
un bon ajout. C'est bien pour les étudiants motivés. C'est peut-être aussi
bien pour ceux qui sont scolarisés chez eux. » Mais je ne pensais pas que ça deviendrait quelque chose qui s'infiltrerait en quelque sorte dans la salle de classe. Mais j'ai ensuite commencé à recevoir des lettres d'enseignants. Et les enseignants m'écrivaient : « Nous utilisons vos vidéos pour faire bouger la classe. Vous donnez les cours, donc main
tenant nou ...[+++]s... » et cela pourrait arriver dans toutes les classes d'Amérique aujourd'hui, « ... maintenant je donne vos cours comme devoirs à la maison. Et ce qu'étaient les devoirs à la maison, les étudiants les font maintenant dans la salle de classe. » Je veux m'arrêter là-dessus -- (Applaudissements) Je veux m'arrêter là-dessus un instant, parce qu'il y a deux ou trois choses intéressantes. Premièrement, quand ces enseignants font cela, il y a l'avantage évident -- l'avantage que maintenant leurs étudiants peuvent apprécier les vidéos de la même façon que mes cousins. Ils peuvent mettre en pause, reprendre à leur propre rythme, à leur convenance. Mais la chose la plus intéressante est -- et ça ne va pas de soi quand on parle de technologie dans les salles de classe -- en enlevant les cours à modèle unique de la classe et en laissant les élèves auto-réguler leurs cours à la maison, quand vous entrez alors dans la classe, en les laissant faire le travail, avec l'enseignant à proximité, en donnant aux enfants des moyens réels d'interagir entre eux, ces enseignants ont utilisé la technologie Ils ont pris une expérience fondamentalement déshumanisante -- pour humaniser la classe. 30 enfants avec leur index sur les lèvres, n'ayant pas le droit d'interagir entre eux. Un enseignant, peut importe sa qualité, doit donner ces cours à modèle unique à 30 élèves -- des visages vides, légèrement antagonistes -- c'est désormais une expérience humaine. Mainten ...
(Gelach) Er gebeurde nog iets. Op dit punt zei ik: Oké, misschien is het een goede aanvulling. Het is goed voor gemotiveerde leerlingen. Het is misschien goed voor het thuisonderwijs. Maar ik had niet gedacht dat het op een of andere manier zou doordringen t
ot in de klas. Maar toen begon ik brieven te krijgen van leerkrachten. De leerkrachten schreven: Wij gebruiken je video's om de klas 180 graden te draaien. Jij hebt de les gegeven, dus wat we nu doen is ... en dit zou morgen in elk klaslokaal in Amerika kunnen gebeuren - ... we geven je les als huiswerk op. Wat vroeger huiswerk was, laat ik de leerlingen nu in de
...[+++]klas doen. Ik wil hier even pauzeren. (Applaus) Ik wil hier even pauzeren, omdat ik een paar interessante dingen zie. Een, wanneer deze leraren dat doen, is er het onmiskenbare voordeel - het voordeel dat hun leerlingen nu de video's kunnen gebruiken zoals mijn neefjes dat deden. Ze kunnen pauzeren, herhalen op hun eigen tempo, binnen hun eigen tijd. Wat nog interessanter is -- en dit gaat tegen de intuïtie in, als het over technologie in de klas gaat -- je stapt af van de eenheidsworst -les voor de klas en laat leerlingen op hun eigen tempo thuis les volgen. Dan ga je naar de klas, laat ze werken, laat de leerkracht rondlopen, laat de kinderen er met elkaar over praten. Zo hebben deze leerkrachten technologie gebruikt Ze namen een fundamenteel ontmenselijkende ervaring - om de klas menselijker te maken. 30 kinderen met hun vingers op de lippen, die niet met elkaar mochten praten. Een leerkracht, hoe goed hij ook is, moet een eenheidsworst -les geven aan 30 leerlingen -- uitdrukkingsloos gezicht, ietwat vijandig. Nu is het een menselijke ervaring. Nu is er echt onderlinge interactie. Zodra de Khan Academy -- Ik gaf mijn job op en we werden een echte organisatie. We zijn een organisatie zonder winstbejag. De vraag is, hoe brengen we dit naar een hoger niveau?« Je crois que perdre mon ouïe a été l'un des plus beaux cadeaux que j'ai jamais reçus, » dit Elise Roy. En tant qu'avocate des droits des handicapés et pratiquante du design thinking, elle sait qu'être s
ourde lui offre une expérience et un recadrage du monde uniques — une perspective qui pourrait résoudre certains de nos plus grands problèmes.
Comme elle dit : « Quand nous concevons d'abord pour les handicapés, nous tombons souvent sur des
solutions qui sont ...[+++]bien meilleures que lorsque nous concevons pour les gens normaux. »
Ik geloof dat het kwijtraken van mijn gehoor een van de grootste geschenken is die ik ooit heb gekregen , zegt Elise Roy. Als juriste voor rechten van gehandicapten en design-denker weet ze dat haar doofheid haar de wereld op een unieke manier laat ervaren en herkaderen — een uitgangspunt dat een aantal grote problemen kan helpen oplossen. In haar woorden: Wanneer we eerst voor de gehandicapte ontwerpen, komen we vaak tot betere oplossingen dan wanneer we eerst voor normale mensen ontwerpen.
Que se passe-t-il quand on combine ces technologies ? Disponibilité croissante des données faciales ; capacité améliorée de reconnaissance faciale par les ordinateurs ; mais aussi le cloud computing, qui donne à chacun de nous dans cette salle la puissance de calcul qui, il y a quelques années à peine, était du registre des services spéciaux ; et l'informatique omniprésente, qui permet à mon téléphone, pourtant pas un super-ordinateur, de se connecter à Internet et d'y réaliser des centaines de milliers de mesures faciales en qu
elques secondes. Et bien, nous éme ...[+++]ttons l'hypothèse que le résultat de cette combinaison de technologies sera un changement radical de nos conceptions mêmes de la vie privée et de l'anonymat. Pour tester cela, on a réalisé une expérience sur le campus de l'Université Carnegie Mellon. On a demandé à des étudiants qui passaient de participer à une étude, on a pris une photo d'eux avec une webcam, et on leur a demandé de répondre à un sondage sur un PC portable. Pendant qu'ils répondaient au sondage, on a téléchargé leur photo sur un groupe de cloud-computing, et on a utilisé un outil de reconnaissance faciale pour faire correspondre cette photo à une base de données de centaines de milliers d'images, qu'on avait téléchargée depuis des profils Facebook.
Wat gebeurt er zodra je de volgende technologieën combineert: grotere beschikbaarheid van gezichtsdata, verbeterde gezichtsherkenning, én cloud computing, wat iedereen in deze zaal de rekenkracht geeft waarover een paar jaar geleden enkel agentschappen met drie letters beschikten, en alomtegenwoordig c
omputergebruik, wat mijn telefoon in staat stelt, en dat is
geen supercomputer, om verbinding te maken met het internet en daar honderdduizenden gezichtsberekeningen te maken in een paar seconden? We vermoeden dat als gevolg van de combinatie van deze technologieën onze opvattin
...[+++]gen over privacy en anonimiteit radicaal zullen veranderen onze opvattingen over privacy en anonimiteit radicaal zullen veranderen Als test voerden we een experiment uit op de campus van Carnegie Mellon University. We vroegen studenten om deel te nemen aan een onderzoek, we namen hun foto met een webcam. Daarna moesten ze een vragenlijst invullen op een laptop. Terwijl zij de vragenlijst invulden, uploadden wij hun foto naar een cloud computing wolk. We gebruikten een gezichtsherkenner om de foto te vergelijken met honderdduizenden foto's die we hadden gedownload van Facebookprofielen.Pouvons-nous en tirer plus? Alors
nous avons fait des expériences au cours desquelles nous avons saturé nos pauvres patients d'électrodes et puis nous leur avons demandé de tenter d'accomplir deux douzaines de taches ; de tortiller un doigt jusqu'à bouger tout un bras pour atteindre quelque chose, et nous avons enregistré ces données. Et puis nous avons utilisé des algorithmes qui ressemblent beaucoup aux algorithmes de reconnaissance vocale. et que l'on appelle reconnaissance de modèles. Voyez. (Rires) Ici vous voyez, sur la
poitrine de Jesse, quand il essaye ...[+++] de faire trois choses différentes, vous pouvez voir trois modèles différents. Mais je ne peux pas implanter une électrode et dire Va là. Nous avons donc collaboré avec nos collègues de l’Université du New Brunswick, et nous avons trouvé cet algorithme de contrôle dont Amanda fait à présent la démonstration. AK : Mon coude monte et descend.
Valt er meer uit te halen
? We deden een paar experimenten waarbij we onze arme patiënten volplakten met ontelbare elektroden en hen vervolgens twee dozijn verschi
llende taken lieten doen -- gaande van een vinger bewegen tot een hele arm uitsteken om iets te pakken. We noteerden deze gegevens. Vervolgens gebruikten we algoritmes die erg lijken op spraakherkenningsalgoritmes, zogenaamde patroonherkenning. Kijk. (Gelach) Je ziet op de borst van Jesse dat als hij drie verschillende dingen heeft ge
...[+++]daan, je drie verschillende patronen ziet. Maar ik kan er geen elektrode opzetten en zeggen Daarheen. Dus werkten we samen met onze collega's van de universiteit van New Brunswick de algoritmecontrole uit die Amanda nu kan demonstreren. AK: Ik heb een elleboog die op en neer gaat, datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
mon expérience en colo quand ->
Date index: 2021-02-20