Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "mon enfant avant " (Frans → Nederlands) :
« Quand je quitterai la jungle, serais-je un paria ? » Alors, après Noël, voici ce que nous avons fait : nous avons demandé à 27 mères de guérilleros de nous donner des photos de leurs enfants sur lesquelles on ne pouvait pas reconnaître les mères pour les protéger, et nous leur avons demandé de donner leur message d'amour de maman : « Tu es mon enfant avant d'être un guérillero, alors rentre à la maison, je t'attends. » Vous pouvez voir ici quelques photos.
Als ik hieruit stap, gaan ze me dan afwijzen? Vorige Kerst zochten we 27 moeders van guerrillero’s op en vroegen hen ons foto's van hun kinderen te geven, waarop ze alleen zichzelf konden herkennen, om hun leven niet in gevaar brengen. We vroegen ze om de meest moederlijke boodschap erbij te schrijven, namelijk Voordat je een guerrillero was, was je mijn kind, kom dus naar huis, ik wacht op je.” Jullie kunnen de foto's hier zien. Ik toon er een paar.
Attendons ceux qui sont lents. Bien. Je commence -- et c'est à ce moment qu'un enfant me dit -- et l'histoire ne marche pas si je vous parle d'elle avant ça. Parce que c'est mon enfant laconique.
We wachten op de trage mensen. OK. Ik start -- en hier zegt een kind me -- het verhaal werkt niet als ik je al eerder over haar vertel. Want dit is mijn laconieke kind.
Je voulais aussi quelqu'un qui non seu
lement voulait deux enfants, mais qui aurait aussi la même attitude que moi en tant que parent, c'est à dire quelqu'un qui serait totalement d'accord avec le fait de forcer notre enfant à prendre des cours de piano dès l'âge de trois ans, et peut-être aussi des cours d'informatique si on pouvait s'arranger pour. Des choses comme ça, mais je voulais aussi quelqu'un qui apprécierait s'aventurer, dans des endroits exotiques, comme Petra en Jordanie. Je voulais aussi quelqu'un qui pèserait toujours une dizaine de kilos de plus que moi, et ce quel que soit
mon poids. (Rires) ...[+++]Donc j'avais maintenant ces 72 données, ce qui pour être honnête, est beaucoup. Ce que j'ai fait, c'est que je j'ai continué sur ma lancée et j'ai créé un ordre de priorités dans ma liste. Je l'ai scindée et classée en deux niveaux, et j'ai noté chaque point en allant de 100 jusqu'à 91, et j'ai listé toutes ces choses, par exemple le fait de chercher quelqu'un de très intelligent, qui me donnerait des défis intellectuels et qui me stimulerait. Et j'ai comparé tout cela à un second niveau constitué d'un second ensemble de points. Ces choses étaient tout aussi importantes pour moi mais pas nécessairement un tue-l'amour. Une fois que j'ai fini tout ça, j'ai créé un système de notation, car ce que je voulais faire, c'était en quelque sorte calculer mathématiquement si le prétendant que je trouverais en ligne me conviendrait. J'imaginais qu'il faudrait un minimum de 700 points pour que j'accepte d'envoyer un mail à quelqu'un ou que je réponde à un email. Pour un total de 900 points, j'accepterais d'aller à un rendez-vous, et je n'envisagerais aucune une relation avant que quelqu'un ait dépassé le seuil des 1500 points.
Ik wilde ook iemand die niet alleen twee kinderen wilde, maar ook iemand met dezelfde houding tegenover ouderschap. I
emand die het prima vond om ons kind van drie naar pianoles te sturen, en misschien ook computerles als dat mogelijk zou zijn. Dat soort dingen dus. Maar ik wilde ook iemand die naar verre exotische oorden wilde, zoals Petra in Jordanië. Ik wilde ook iemand die altijd 9 kilo meer weegt dan ik, wat ik ook weeg. (Gelach) Dus toen had ik deze 72 verschillende punten, wat een hoop is. Dus ik ging weer door de lijst, en stelde prioriteiten. Ik verdeelde de lijst in een bovenste en onderste helft van punten en ik scoorde ze begi
...[+++]nnend bij 100 terug naar 91 en ik maakte een lijst van kenmerken zoals: iemand die heel erg slim is, die me zou uitdagen en stimuleren, en balanceerde dat met een tweede blok en een tweede puntentelling. Dingen die ik ook belangrijk vond, maar die niet verplicht waren. Toen ik dit allemaal gedaan had, maakte ik een scoringssysteem, omdat ik wiskundig wilde kunnen berekenen omdat ik wiskundig wilde kunnen berekenen of ik dacht dat een man die ik online vond ook een match kon zijn. Ik stelde een minimum van 700 punten voordat ik iemand wilde mailen of een mail wilde beantwoorden. Met 900 punten zou ik een afspraak willen maken en ik wilde onder geen beding een relatie of zo met iemand voordat hij 1500 punten had gescoord.Avant de faire mon internat, j'ai eu un master en santé publique, et une des choses qu'ils vous enseignent en école de santé publique est que si vous êtes médecin et voyez 100 enfants qui boivent au même puits et que 98 d'entre eux ont la diarrhée, vous pouvez y aller et écrire la même prescription pour des antibiotiques encore et encore, ou vous pouvez demander ce qui ne va pas avec le puits. J'ai commencé à lire tout ce que j'ai pu trouver sur comment l'exposition à l'adversité affecte le développement du cerveau et du corps des enfants.
Vóór mijn interne opleiding deed ik mijn Masters in openbare gezondheidszorg. Een van de dingen die ze je daar leren, is dat als je als dokter 100 kinderen uit dezelfde put ziet drinken en 98 ervan krijgen diarree, je wel recepten kunt gaan uitschrijven, met dosis na dosis antibiotica, maar je kunt ook eens kijken wat er in godsnaam in die put zit. Ik begon dus alles te lezen wat ik maar kon vinden over hoe blootstelling aan traumatische omstandigheden de lichamelijke en mentale ontwikkeling van kinderen beïnvloedt.
Donc je ne crois pas que j'aie vraiment le droit de dire que je suis Indien. Et si « D'où venez-vous ? » veut dire : « Où êtes-vous né, avez-vous grandit et avez été instruit ? » alors je suis complètement originaire de ce drôle de petit pays connu sous le nom d'Angleterre, sauf que j'ai quitté l'Angleterre juste après avoir terminé mon premier cycle universitaire, et pendant tout le temps où j'ai gran
di, j'étais le seul enfant dans toutes mes classes qui ne ressemblait en rien aux héros anglais classiques que l'on voyait dans nos livres scolaires. Et si « D'où venez-vous ? »
...[+++] veut dire : « Où payez-vous vos impôts ? Où voyez-vous votre médecin et votre dentiste ? » alors je viens avant tout des États-Unis, et ça depuis 48 ans maintenant, depuis ma petite enfance. Sauf que pendant nombre de ces années, j'ai dû emporter partout avec moi cette drôle de petite carte rose avec des lignes vertes en travers de mon visage qui m'identifiaient comme un étranger résident.
Dus denk ik niet dat ik het recht heb mezelf Indiër te noemen. Als 'Waar kom je vandaan?' betekent 'Waar ben je geboren en getogen?', dan kom ik uit dat kleine landje dat Engeland heet. Maar
ik verliet Engeland toen ik studeerde. Toen ik opgroeide, was ik het enige kind in de klas dat niet op een klassieke Engelse held uit de tekstboeken leek. Als 'Waar kom je vandaan?' betekent 'Waar betaal je belasting? Waar ga je naar de dokter en de tandarts?' dan kom ik uit de Verenigde Staten. Ik woon al 48 jaar in de VS, sinds ik een klein jongetje was. Behalve dan dat ik vele jaren dat kleine roze kaartje bij me moest dragen met groene strepen do
...[+++]or mijn gezicht, dat me identificeert als permanente vreemdeling.Et je me souviens de ce plan, né d'une frus
tration venant d'un enfant qui n'arrêtait pas de m'appeler Yogi , et montrait mon ventre en disant, « Tu as mangé trop de pique-nique ». Mais il s'avère qu'il n'est pas très difficile de piéger qu
elqu'un, et un jour avant la classe, j'ai dit, « Ouais, tu peux copier mon devoir », et je lui ai donné toutes les mauvaises réponses que j'avais notées la veille au soir. Il espérait une note presque parfaite quand on lui a rendu son devoir, et il n'arrivait pas à le croire quand il m'a regardé de l
...[+++]'autre coté de la classe et m'a montré un zéro. Je savais que je n'avais pas à lui montrer la note de 28/30 de ma copie, mais ma satisfaction était entière quand il m'a regardé, interloqué, et je me suis dis, « Plus intelligent que la moyenne des ours, connard », (Rires) (Applaudissements) Voilà qui je suis. Voilà comment j'affirme ma personnalité.
Ik herinner me een plan, ontstaan uit frustratie over een kind dat me 'Yog
i' bleef noemen, op mijn buik wees en zei: Teveel picknickmanden. Blijkt dat het niet zo moeilijk is om iemand te foppen. Op een dag zei ik voor schooltijd: Ja, je mag mijn huiswerk overschrijven. Ik gaf hem alle foute antwoorden die ik de dag ervoor had opgeschreven. Hij kreeg het terug en verwachtte een bijna perfecte score. Hij geloofde zijn ogen niet toen hij mijn blik zocht in de klas en een nul toonde. Ik wist dat ik mijn 28 op 30 niet moest tonen, maar mijn voldoening was compleet toen hij verward naar me keek en ik bedacht: Slimmer dan de doorsnee beer, rot
...[+++]zak. (Gelach) (Applaus) Dit ben ik. Zo kom ik op voor mezelf.Mais j'avais mes grands-parents, mes grands-parents maternels, Joseph et Shirley, qui m'ont adopté juste avant mon 3e anniversaire et m'ont traité comme leur propre enfant, après en avoir déjà élevé cinq.
Maar ik had mijn grootouders, de ouders van mijn moeder: Joseph en Shirley, die me vlak voor mijn derde verjaardag adopteerden, en mij aannamen als hun eigen kind, nadat zij al vijf kinderen hadden opgevoed.
Il y a environ 30 ans, quand je travaillais en oncolog
ie à l'hôpital pour enfants de Philadelphie, un père et son fils sont venus me voir dans mon bureau, il leur manquait l’œil droit à tous les deux, quand j'ai pris leurs dossiers médicaux, il est devenu évident que le père et le fils avaient une forme rare de tumeur oculaire héréditaire : un rétinoblastome, et le père savait qu'il l'avait transmis à son fils. Ce moment a changé ma vie. Il m'a
poussé à aller de l'avant et à codi ...[+++]riger une équipe qui a découvert la première gène de prédisposition au cancer. Dans les décennies suivantes, il y a eu un mouvement sismique dans notre compréhension de ce qui se passe, quelles variations génétiques se cachent derrière ces différentes maladies. En fait, on connaît la molécule de base de milliers de caractéristiques humaines et, chaque jour, des milliers de personnes sont informées sur leurs risques d'avoir telle maladie ou telle autre. Pourtant, si vous me demandez : « Cela a-t-il impacté l'efficacité, la manière dont nous avons été capables de développer des médicaments ? » la réponse est « pas vraiment ». Si vous regardez le coût de la recherche pharmaceutique, à la façon dont c'est fait, ça n'a pas bougé.
Ongeveer 30 jaar geleden werkte ik in de oncologieafdeling van het kinderziekenhuis in Philadelphia
. Een vader en zijn zoon stapten mijn praktijkruimte binnen. Ze misten allebei hun rechteroog. Uit hun medische geschiedenis bleek dat beiden een zeldzame vorm van een erfelijke oogtumor, retinoblastoom, hadden. De vader wist dat hij dat op zijn zoon had overgedragen. Dat moment veranderde mijn leven. Het zette me aan om door te gaan en mee leiding te geven aan een team dat het eerste kankerveroorzakend gen ontdekte. In de jaren sindsdien heeft er letterlijk een aardverschuiving plaatsgevonden in ons begrip van wat er gebeurt, van de geneti
...[+++]sche variaties als oorzaak van ziekten. Nu weten we dat er voor duizenden menselijke kenmerken, een moleculaire basis bestaat. Elke dag horen duizenden mensen dat ze het risico lopen om deze of gene ziekte te krijgen. Maar als je vraagt of we daarom nu beter zijn geworden in de ontwikkeling van medicijnen, moeten we zeggen: “Niet echt.” Als je kijkt naar wat het kost om geneesmiddelen te ontwikkelen, is er in principe niet veel veranderd.Les Caribéens arrivaient avec un plan de 5 ans : travailler, gagner de l'argent, puis rentrer. Mais les 5 ans devin
rent 10, puis 15 et avant de réaliser, tu changes le papier-peint et c'est quand tu sais que tu vas rester. Bien que ça reste toujours temporaire, pour
nos parents, nous, enfants, savions que le jeu avait pris fin. Je pense qu'ils avaient l'impression qu'ils ne pourraient pas continuer avec les idéaux de la vie qu'ils attendaient. La réalité était autre. Et aussi, c'était la vraie réalité d'essayer de m'éduquer. Ayant com
...[+++]mencé le processus, mon père ne continua pas.
Mensen kwamen uit de Caraïben met een vijfjarenplan: ze gingen werken, geld verdienen en dan terug. Maar vijf jaar werd 10 jaar, en 10 jaar werd 15 jaar. Voordat je het weet, plak je nieuw behang op de muur en op dat moment weet je dat je hier blijft. Onze ouders voelden nog steeds een soort van tijdelijkheid maar wij kinderen wisten dat het menens was. Ik denk dat ze het gevoel hadden dat ze niet verder aan de idealen konden bouwen van het leven dat ze in gedachten hadden. De realiteit was heel anders. En dat gold ook voor die realiteit van mijn opvoeding. Mijn vader begon dat proces, maar maakte het niet af.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
mon enfant avant ->
Date index: 2023-07-25