Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "mon argent pour " (Frans → Nederlands) :
Je donnais de
mon temps et de mon argent. Je donnais quand les solutions étaient en solde
. Une tasse de café pour sauver la vie d’un enfant. Qui peut rétorquer à ça? Je donnais quand c’était difficile à éviter. et je donnais quand les émotions négatives devenaient si fortes que je donnais pour soulager ma propre souffrance, pas celle d’un autre. A dire vrai, je donnais avec une intention ni animée d’espoir, ni d’une envie d’aider, ni de générosité. C’était devenu une transaction pour moi, une sorte de marché. J’achetais quelquechose.
...[+++]J’achetais le droit de continuer ma journée en toute tranquilité sans être dérangée par ces mauvaises nouvelles.
Ik gaf mijn tijd en mijn geld. Ik gaf als er oplossingen te koop waren. Voor de prijs van een kopje koffie kon ik een kind redden, toch. Wie geeft me daarin ongelijk? Ik gaf als ik voor het blok stond, als het moeilijk te vermijden was, en ik gaf als ik voldoende negatieve gevoelens had opgebouwd om mijn eigen lijden te verlichten, niet dat van iemand anders. Om eerlijk te zijn, gaf ik daarom, niet uit een oorspronkelijk gevoel van hoop en opwinding om te helpen en uit gulheid. Het werd een tr
...[+++]ansactie voor mij, werd een soort handel. Ik kocht iets. Ik kocht mijn recht om verder te gaan met mijn dag en niet meer geplaagd te worden door dit slechte nieuws. mais j'ai dû dépensé presque tout mon argent en pots de vins pour les douanes au Laos.
waar ik bijna al mijn geld moest uitgeven om de Laotiaanse grenswachten om te kopen.
J'étais tellement dégouté d'avoir dépensé mon argent pour ce truc.
Ik had er zo de pest in dat ik mijn geld er aan had uitgegeven.
Ensuite il fallait trouver de l'argent pour payer mon voyage jusque dans votre pays, et l'argent pour payer mon hôtel et mes indemnités journalières et mon tarif journalier.
Dan moest je het geld zien te vinden om mij te betalen, om naar je land te vliegen, het geld voor mijn hotel betalen en opdraaien voor mijn dagelijkse onkosten.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégi
e et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en st
rategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen
voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen
voor het kanteljaar .
...[+++] Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Et j'ai dit, Je peux
faire quelque chose pour aider ? et - (Rires) - l'infirmière a eu un petit rire hystérique, je tourne la tête pour essa
yer de voir tout le monde, et j'ai eu ce souvenir bizarre de quand j'étais à la fac et j
'avais récolté de l'argent pour les victimes d'une inondation au Bangladesh, et ensuite je regarde mon anesthésiste qui est en train de me mettre un masque, et je pense, On dirait qu'il est du Bangladesh, -
...[+++](Rires) - et je n'avais que ces deux informations, et je pense, Ça pourrait marcher. (Rires) Ensuite je m'endors, et ils me rafistolent pendant le reste de la nuit. J'ai eu besoin de près de 40 unités de sang pour me garder en vie pendant qu'ils travaillaient, et le chirurgien a retiré presque un tiers de mes intestins, mon caecum, des organes dont j'ignorais l'existence, et plus tard il m'a dit qu'une des dernières chose qu'il avait faite était d'enlever mon appendice, ce que je trouvais génial, juste un petit truc pratique à la fin. (Rires) Et j'ai repris conscience le matin.
Ik zeg: Kan ik iets doen om te helpen? -- (Gelach) -- de verpleegster krijgt een hysterische lachbui. Ik draai mijn hoofd om iedereen te zien. Een bizarre herinnering aan mijn studententijd duikt o
p. Ik zamel geld in voor de slachtoffers van overstromingen in Bangladesh. Ik kijk en mijn anesthesist zet een masker op me. Ik denk: Hij ziet er Bangladeshi uit. -- (Gelach) -- Ik heb alleen die twee feiten. Ik denk: Dit kan werken. (Gelach) Ik verlies het bewus
tzijn. Ze werken de rest ...[+++] van de nacht aan mij. Ik heb 40 zakjes bloed nodig om me in leven te houden, tijdens het werk. De chirurg haalde er ongeveer een derde van mijn ingewanden uit, mijn cecum, organen waarvan ik niet wist dat ik ze had. Later zei hij me dat één van zijn laatste daden, terwijl hij daarbinnen zat, de verwijdering van mijn appendix was. Dat vond ik geweldig. Even opruimen aan het einde. (Gelach) 's Ochtends kwam ik bij J'ai ouvert un studio et j'ai essayé d'être publié. J'envoyais mes livres. J'envoyais des centaines de cartes postales aux éditeurs et aux directeurs artistiques, mais il n'y avait aucune réponse. Et mon grand-père m'appelait toutes les semaines, et disait : « Jarrett, comment ça avance ? Est-ce que tu as un job ? » Parce qu'il avait investi
une grosse somme d'argent dans mes études universitaires. Et je disais : « Oui, j'ai un job. J'écris et j'
illustre des livres pour enfants. » Et il disait : « Eh bien, qui te paie pour ça ? » Et j
...[+++]e répondais : « Personne. Personne pour le moment. Mais je sais que ça va arriver. » J'avais l'habitude de travailler le week-end à la programmation saison creuse de Hole in the Wall pour faire un peu d'argent tout en essayant de me lancer, et ce gamin qui était hyper-chargé d'énergie, j'ai commencé à l'appeler « Monkey Boy » (garçon-singe). Je suis rentré à la maison et j'ai écrit un livre appelé « Bonne nuit, Monkey Boy ». Et j'ai envoyé un dernier lot de cartes.
Ik begon een studio en probeerde een uitgever te vi
nden. Ik verstuurde mijn boeken. Ik stuurde honderden briefkaarten naar redacteuren en art directors, maar die werden niet beantwoord. Mijn opa belde mij elke
week, en vroeg dan: Jarret, hoe gaat het? Heb je al een baan? Want hij had net een grote som geld geïnvesteerd in mijn universitaire opleiding. Want hij had net een grote som geld geïnvesteerd in mijn universitaire opleiding. Dan zei ik: Ja, ik heb een baan. Ik schrijf en illustreer kinderboeken. Hij zei: Maar wie betaalt je daa
...[+++]rvoor? Ik zei: Op dit moment nog niemand. Maar ik weet dat het gaat gebeuren. Ik zei: Op dit moment nog niemand. Maar ik weet dat het gaat gebeuren. Ik werkte in de weekends bij Hole in the Wall in het laagseizoenprogramma om wat bij te verdienen terwijl ik van de grond probeerde te komen. Een van de kinderen was zo hyperactief dat ik hem Monkey Boy noemde (Apenjoch) Een van de kinderen was zo hyperactief dat ik hem Monkey Boy noemde (Apenjoch) Thuisgekomen schreef ik een boek met als titel: Welterusten, Apenjoch . Ik verstuurde een laatste stapel kaarten.(Rires) Torture, très amusant. Wow, vous êtes super. On a posé ces petits carreaux au sol. Ensuite je suis passé par eBay Et j’ai acheté 150 livres de Lego – (Rires) Ce qui est complètement fou. Ma fille – le jour où on a reçu tout ceci, je la mettais au lit -- Et j’ai dit : « Chérie, tu es mon trésor. » Et elle m'a dit, « Non, le Lego est le trésor. » (Rires) Et ensuite elle dit, « Papa, on est riche en Lego » Et moi, « Bien. Je crois bien qu’on l’est. » Et ensuite, une fois que vous avez fait ça vous vous dites, « Mon Dieu, où est ce que je vais mettre to
ut ça? » Vous allez donc au Container Store [magazin specialisé en materiel de ran
...[+++]gement] Et vous depensez des tonnes d’argent. Et vous commencez cet incroyable processus de classement qui ne finit jamais -- c’est complètement fou. Peu importe. Ensuite vous realisez qu’il existe des congrès. Et vous allez à un de ces congrès, et un mec a construit le Titanic. Et vous êtes genre, « Oh mon Dieu ! Il a dû venir en camion, une semi-remorque, dans ce genre-là. » Et quelqu’un a fait la Smith Tower de Seattle. Merveilleux. Et il y a un gars qui vend ces armes accessoires pour Lego, Parce que Lego – les Danois -- ils ne sont pas dans les armes. Mais les Américains ? On va faire des armes pour Lego, pas de problème.
(Gelach) Martelen, erg grappig. Wow, jullie zijn geweldig. En we legden er van die kleine vloertegels in. En ik ging naar eBay en kocht 67 kilo aan Lego -- (Gelach)
wat belachelijk is. Mijn dochter -- de dag dat we het
kregen, stopte ik haar in bed en ik zei, Liefje, jij bent mijn schat. En ze zei, Nee, de Lego is de schat. (Gelach) En toen zei ze, Papa, we zijn Lego-rijk. En ik zei van Ja. Dat denk ik ook. Dus als je eenmaal op dat punt bent denk je van, Oh shit. Waar ga ik dit allemaal laten? Dus je gaat naar The Container Store en je geeft een enorm bedrag uit. En dan begi
...[+++]nt dit gestoorde sorteerproces dat nooit -- het is gewoon gek. Hoe dan ook. Dan realiseer je je dat er van die beurzen zijn. En je gaat naar een van die beurzen, en iemand heeft de Titanic gebouwd. En je denkt, Oh, shit! Hij moet met een vrachtwagen gekomen zijn, een grote vrachtwagen, om dit ding mee te nemen. En dit is gebouwd -- dit is de Smith Tower in Seattle. Erg mooi. En iemand die verkoopt deze losse wapens voor Lego, omdat Lego -- de Denen -- nee, die hebben het niet op wapens. Maar de Amerikanen? Oh, laten wij maar Lego-wapens maken, geen probleem.Cette nouvelle économie culturelle s'appelle la consommation collaborative. Des personnes comme Sebastian en deviennent des micro-entrepreneurs. Ils peuve
nt donc gagner de l'argent et en mettre de côté par le biais de leurs actifs existants. Le secret de la réussite du marché de la consommation collaborative tel que Airbnb ne réside pas dans l'inventaire ou dans l'argent, mais bien dans la capacité de la technologie à établir des liens de confiance entre des inconnus. Sebastian a commencé à réellement s'intéresser à ce projet durant les émeutes qui ont eu lieu à Londres l'été dernier. Il se réveilla vers 9h, consulta sa boîte e-mail et v
...[+++]it que plusieurs personnes lui avaient laissé des messages pour vérifier s'il allait bien. Il s'agissait d'anciens invités du monde entier qui s'inquiétaient pour lui car les émeutes s'étaient produites juste en bas de la rue et voulaient savoir s'il avait besoin de quoi que ce soit. Sebastian m'a raconté : « Treize anciens invités m'ont contacté avant même que ma propre mère le fasse ». (Rires) Cette petite anecdote décrit précisément pourquoi je suis si passionnée par le concept de la consommation collaborative et pourquoi j'ai décidé, après avoir terminé l'écriture de mon livre, d'en faire un phénomène global.
Deze economie en cultuur heet collaboratieve consumptie. Het maakt van mensen als Sebastian micro-ondernemers. Zij kunnen zo geld ve
rdienen én besparen door middel van hun bezittingen. Maar de ech
te magie en geheime bron achter collaboratieve consumptie-markten als Airbnb is niet de inventaris of het geld. Het is het benutten van technologie om vertrouwen te bouwen tussen vreemden. Die kant van Airbnb trof Sebastian verleden zomer tijdens de Londense rellen. Hij werd rond 9 uur wakker en checkte zijn mail. Hij zag een stel berichten w
...[+++]aarin hem gevraagd werd of alles goed was met hem. Voormalige gasten uit de hele wereld hadden gezien dat de rellen net verderop plaatsvonden, en wilden weten of hij iets nodig had. Sebastian vertelde me: Dertien voormalige gasten contacteerden me voordat mijn eigen moeder belde. (Gelach) Die kleine anekdote raakt aan het hart van waarom ik zo warm loop voor collaboratieve consumptie en waarom ik na voltooiing van mijn boek besloot te trachten hier een wereldwijde beweging van te maken.C'était quelque chose dont j'avais rêvé toute ma vie, faire en voiture le tour des États-Unis et du Canada et juste décider où aller le jour suivant, et j'ai trouvé ça exceptionnel. En fait, j'ai dépensé trop d'argent pour ce voyage par rapport aux économies que j'avais pour mon année sabbatique, et je suis donc allé à Seattle où j'ai passé mon temps à travailler avec des amis sur un projet vraiment cool.
Hier droomde ik al mijn hele leven van: zomaar rondrijden in de V.S. en Canada en lukraak bedenken waar ik de volgende dag zou gaan. Het was nogal buitengewoon. Uiteindelijk was ik door mijn geld heen. Ik gaf teveel uit van mijn spaarpot die ik had om mijn jaar vrijaf te nemen. Ik ging dus naar Seattle en werkte een tijdje samen met vrienden aan een leuk project.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
mon argent pour ->
Date index: 2022-01-01