Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "mon ami a commencé à bafouiller " (Frans → Nederlands) :
Et huit mois après l'incendie de ma maison, j'ai rencontré par hasard un ami qui enseignait dans un lycée du coin, et il m'a dit : « J'ai l'endroit parfait pour toi. » J'ai répondu : « Vraiment ? » Je suis toujours un peu sceptique quand des gens me disent des choses comme ça. « Non, sérieusement », a-t-il continué, « c'est seulement à trois heures d'ici en voiture, et ce n'est pas très cher, et ça ne ressemble sans doute à aucun des endroits où tu as vécu auparavant. » « Hmm. » Je commençais à être légèrement intrigué. « Qu'est-ce que c'est ?
» « Eh bien -- » Là mon ami a commencé à bafouiller -- « Eh bien en fait, c'est un ermitage cat
...[+++]holique. » C'était la mauvaise réponse. J'avais passé 15 ans dans des écoles anglicanes, donc j'avais eu assez d'hymnes et de croix pour une vie entière.
Acht maanden nadat mijn huis afbrandde, kwam ik een vriend tegen die lesgaf op een plaatselijke middelbare school. Hij zei: Ik weet de perfecte plek voor jou. Echt?, zei ik. Ik ben nogal sceptisch als mensen dat soort dingen zeggen. Nee, echt, ging hij verder, Het is drie uur rijden. Het is niet zo duur. Je bent waarschijnlijk nooit op zo'n plek geweest. Hm. Ik raakte geïnteresseerd. Waar is het? Oké. Mijn vriend kuchte en stotterde. Dus, het is eigenlijk een katholiek klooster. Dat was het verkeerde antwoord. Ik zat 15 jaar op anglicaanse scholen, ik had genoeg lofzang en kruizen voor de rest van mijn leven.
Aujourd'hui, pour commencer, je partage avec vous un poème écrit par mon amie de Malawi, qui s'appelle Eileen Piri.
Vandaag begin ik met een gedicht te delen van een vriendin uit Malawi, Eileen Piri.
Mon ami Adam Curtis dit que peut-être qu'internet est comme un film de John Carpenter des années 80, il y aura finalement toujours quelqu'un qui criera sur quelqu'un d'autre et tirera sur quelqu'un, et tout le monde fuira vers un endroit plus sûr, et je commence à voir ça comme une très bonne option.
Mijn vriend Adam Curtis zegt dat het internet lijkt op een film van John Carpenter uit de jaren 80, waar iedereen uiteindelijk tegen elkaar gaat schreeuwen en op elkaar gaat schieten, totdat iedereen vlucht naar een veiliger plaats. Ik denk nu dat dat een hele fijne oplossing is.
et je ne sais pas si vous avez déjà entendu une chèvre, ou même vu une, leurs cris ressemblent à ceux des êtres humains, c'est pourquoi nous appelons les tragédies un chant de chèvre . Mon ami Brad Kessler dit que nous sommes devenu humains quand nous avons commencé à garder des chèvres. Bref, une chèvre vous regarde tel un enfant.
en ik weet niet of je wel eens een geit hebt gehoord -- ze klinken als mensen. Daarom noemen we tragedies: 'lied van een geit'. Mijn vriend Brad Kessler zegt dat we niet menselijk waren totdat we geiten gingen houden. Hoe dan ook, de ogen van een geit zijn kinderogen.
Je parle de moi. C'est ce que je suis : une blogueuse. J'ai toujours décidé que j'allais être une experte en une seule chose, et je suis experte
sur cette personne, donc j'écris sur elle. Et -- pour résumer l'histoire
de mon blog : il a commencé en 2001. J'avais 23 ans. Mon travail ne me plaisait pas, parce que j'étais designer, mais ça ne me stimulait pas. J'avais fait des études de lettres à la fac. Elles ne me servaient pas, mais l'écriture me manquait. Donc, j'ai commencé à tenir un blog et à inventer des choses comme ces petites
...[+++]histoires. Ceci est une illustration sur mon expérience en colo quand j'avais 11 ans, et comment je suis allée à une colo YMCA -- chrétienne -- et en fait à la fin, j'avais fait en sorte que mes amis me détestent tellement que je me suis cachée dans une couchette. Ils ne pouvaient pas me trouver. Ils ont commencé à faire des recherches, et j'ai entendu des gens dire qu'ils auraient aimé que je me sois suicidée, que j'aie sauté de Bible Peak. Donc -- vous pouvez rire, ça va. C'est ce qui m'a faite -- c'est moi. C'est ce qui m'est arrivé. Quand j'ai commencé mon blog j'avais vraiment cet unique objectif, je voulais -- j'avais compris, je disais que je ne serais jamais célèbre mondialement mais que je pourrais être célèbre sur Internet. Je me suis fixé un objectif. Je me suis dit que j'allais gagner un prix, parce que je n'avais jamais gagné de prix.
Ik praat over mezelf. Dat is wie ik ben. Ik ben een blogger. Ik besloot ooit dat ik een deskundige zou worden in één ding. Ik ben expert in deze persoon en schrijf dus over mezelf. En
-- in het kort over mijn blog: ik begon in 2001 op mijn 23e. Ik was niet blij met mijn baan, ik ben ontwerpster werd niet echt gestimuleerd. Ik studeerde Engels en dacht dat ik er niets mee kon, maar ik miste het schrijven. Dus begon ik te bloggen door korte verhaaltjes te schrijven. Dit was een illustratie van
mijn ervaringen op kamp toen ik 11 jaar was ...[+++]. Ik ging op kamp met de YMCA -- een christelijk kamp -- Uiteindelijk had ik het zo bont gemaakt dat mijn vrienden mij haatten en ik mij in een bed verstopte. Ze vonden me niet en startten een zoekactie. Ik hoorde hen zeggen dat ze hoopten dat ik zelfmoord had gepleegd, of van de Bible Peak was afgesprongen. Lachen mag, dat is oké. Dit ben ik. Dit overkwam mij. Toen ik startte met mijn blog, had ik echt maar één doel. Ik zei: “Ik word niet beroemd over de hele wereld, maar ik kan beroemd worden op het internet.” Ik stelde mezelf tot doel een award te winnen omdat ik er nog nooit in mijn hele leven één won.« Ash, es-tu déjà allée au Castro ? » « Eh bien, oui
, en fait, on a des amis à San Francisco. » « On y est jamais allé mais on dit que c'est génial. » « Ash, tu connais mon coiffeur Antonio ? Il est vraiment doué et n'a jamais parlé d'une petite amie. » « Ash, quelle est ta série préférée ? Notre série préférée ? Will & Grace. Et tu sais qui on aime ? Jack. Jack est notre préféré. » Puis une femme, déconcertée mais voulant désespérément me montrer son soutien, me faire savoir qu'elle était avec moi, a finalement lâché : « Tiens, des fois mon mari porte des chemises roses. » (Rires) Et j'
ai eu un choix à ce ...[+++]moment, comme tout lanceur de grenade. Je pouvais retourner avec ma petite amie et mon aimante table gay et me moquer de leurs réponses, punir leur naïveté et leur incapacité à relever le défi politiquement correct gay que j'étais, ou je pouvais compatir avec eux et voir que c'était une des choses les plus dures qu'ils aient jamais faites, que commencer et avoir cette conversation était pour eux sortir de leur placard. C'est sûr, ça aurait été facile de pointer leur maladresse.
Ash, ben je naar Castro geweest? Ja we hebben vrienden in San Francisco. Ik hoorde dat het geweld
ig is. Ash, ken jij mijn kapper Antonio? Hij is echt goed en heeft geen vriendin. Ash, wat is je favoriete serie? Onze favoriet is Will & Grace. Jack vinden we geweldig. Jack is onze favoriet. Eén vrouw wist niet wat ze moest doen, maar wilde zo graag haar steun tonen. Om mij te tonen dat ze aan mijn kant stond zei ze uiteindelijk: Soms draagt mijn man een roze shirt. (Gelach) Ik had op dat moment een keuze, zoals alle granatengooiers. Ik kon teruggaan naar mijn vriendin aan onze homotafel en hun antwoorden bespotten. Hun bekrompenheid en on
...[+++]vermogen afstraffen om te voldoen aan mijn politiek correcte lesbische maatstaven. Of ik kon empathie tonen. Misschien was dit het moeilijkste wat ze ooit hadden gedaan. Om zo'n gesprek te voeren was voor hen uit de kast komen. Het was makkelijker geweest om hun tekortkomingen aan te wijzen.Ils rien
t tous. (Rires) Ils sont par terre. (Rires) Ce que j'aime vraiment est qu'ils sont tous très sérieux jusqu'à ce qu'il saute dans la glace, et dès qu'il ne passe pas à travers, et qu'il ne s
e fait pas mal, ses amis commencent à rire. Imaginez qu'il dise : « Non, Heinrich, je crois que c'est cassé », nous n'aimerions pas voir cela. Ce serait stressant. Ou s'il se baladait en riant, avec une jambe cassée et
que lui disaient d'aller à l'hôpit ...[+++]al, ce ne serait pas drôle. Le fait que le rire fonctionne, fait d'une situation douloureuse, embarrassante, difficile, une situation drôle, que nous apprécions. Je pense que c'est un usage très intéressant, et cela arrive tout le temps. Par exemple, je me souviens d'une chose de similaire à l'enterrement de mon père. Nous ne sautions pas dans la glace en sous-vêtements. Nous ne sommes pas des Canadiens. (Rires) (Applaudissements) C'était un évènement désagréable, un parent était un peu pénible, ma mère n'allait pas bien, et je me souviens, juste avant que tout commence, avoir raconté cette histoire sur un sitcom des années 70, à ce moment, je ne savais pas pourquoi je le faisais et j'ai réalisé qu'en fait, j'essayais de trouver quelque chose qui pourrait la faire rire avec moi.
En nu lachen ze allemaal. (Gelac
h) Ze liggen op de grond. (Gelach) Wat ik hier heel leuk aan vind, is dat het heel serieus is, tot hij op het ijs springt. En omdat hij er niet doorheen zakt en er ook geen bloed vloeit of botten rondvliegen, beginnen zijn vrienden te lachen. Stel je voor dat ze zouden zeggen: 'Serieus, Heinrich, ik denk dat het gebroken is' dan zou het niet leuk zijn. Dat zou stressvol zijn. Of als hij lachend rond rent met een gebroken been en z'n vrienden zeggen, 'je moet naar het ziekenhuis', dan is het niet leuk. Het lachen werkt omdat het hem uit een pijnlijke, gênante, moeilijke situatie haalt en plaatst in een grap
...[+++]pige situatie waarom we kunnen lachen. Dat is een echt interessante toepassing, die heel vaak voorkomt. Ik kan me zoiets herinneren, van mijn vaders begrafenis. We sprongen niet in onze zwembroek op het ijs rond. We zijn geen Canadezen! (Gelach) (Applaus) Een begrafenis is altijd moeilijk. Ik had een lastig familielid, en mijn moeder had het moeilijk. Ik herinner me dat ik haar vlak voor aanvang een gebeurtenis vertelde uit een comedy uit de jaren 70! Ik dacht nog: ik heb geen idee waarom ik dit doe. Later besefte ik dat ik op zoek was naar iets -- wat dan ook -- waarmee ik haar kon laten lachen, samen met mij.Avec un fort accent arabe, mon cerveau s'est dit, Barfait. (Rires) Et j'avais des amis aux Etats-Unis qui avaient commencé à former une tribu qui marchait bien.
Met een vet Arabisch accent, dacht ik: Berfect. (Gelach) Ik had vrienden in de VS die met een succesvolle nieuwe stam waren begonnen.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'a
...[+++]nnée décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die
...[+++]binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Et à cause de ça, de nombreux chanteurs on commencé à dire, D'accord, c'est quoi la Chorale Virtuelle 2.0? Et alors j'ai décidé que pour la Chorale Virtuelle 2.0 je choisirai le même morceau que Britlin chantait, Sleep , qui est un autre travail que j'ai écrit en l'an 2000 -- poésie de mon cher ami Charles Anthony Silvestri.
Daardoor begonnen een hoop zangers te vragen: Mooi, wat is Virtueel Koor 2.0? Dus besliste ik dat Virtueel Koor 2.0 hetzelfde liedje zou zingen als Britlin, Sleep , een stuk dat ik ook in 2000 heb geschreven -- poëzie van mijn vriend Charles Anthony Silvestri.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
mon ami a commencé à bafouiller ->
Date index: 2024-10-31