Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «moment que nous » (Français → Néerlandais) :
Comment les pires moments de nos vies font de nous ce que nous sommes - TED Talks -
Hoe het slechtste in ons leven ons maakt tot wie we zijn - TED Talks -
Qu'est-ce qui rend le présent, plus partic
ulièrement les bons moments du présent, si difficiles à vivre correctement? Réciproquement, pourquoi tant d'événements semblent plus faciles à savourer, à apprécier et à vivre, lorsqu'ils sont résolument terminés? Un des avantages du passé, c'est qu'il est une version éditée et réduite du présent. Même les meilleurs jours de nos vies contiennent une série de moments insipides et gênants. Dans notre mémoire, tels des éditeurs qualifiés d'heures de rushes et souvent d
e séquences plates, nous verrouillons les mo ...[+++]ments les plus importants; et par conséquent construisons des séquences qui semblent bien plus significatives et intéressantes que leur cadre d'origine. Des heures de médiocrité peuvent être réduites en cinq ou six images parfaites. La nostalgie est le présent bonifié par le montage. Beaucoup de ce qui détruit le présent est pure anxiété. Le présent contient toujours un nombre important de possibilités, certaines très repoussantes, dont nous sommes toujours conscients. En théorie, tout peut arriver, un séisme, un anévrisme, un rejet - qui donne lieu à une anxiété non spécifique qui nous suit en permanence; le simple effroi face à l'inconnu de ce qui va se produire Mais après, bien sûr, seul un nombre très limité de choses horribles se produisent et nous oublions l'anxiété simultanément (ou plutôt passons à un nouveau présent).
Hoe komt het toch dat we het nu, e
n vooral de leukste momenten van het heden, zo moeilijk ten volle kunnen ervaren? En waarom, omgekeerd, kunnen we van zo veel gebeurtenissen makkelijker genieten en waarderen als ze echt voorbij zijn? Een voordeel van het verleden is dat het een dramatisch ingekorte versie is van het heden. Zelfs de mooiste dagen van ons leven bestaan uit een serie saaie en ongemakkelijke momenten. Maar in onze herinnering leggen we alleen de meest betekenisvolle momenten vast, als capabele redacteuren van uren van ruw en vaak niet-inspirerend materiaal. En zo creëren we reeksen die veel betekenisvoller en interessanter
...[+++]voelen dan de situaties waaruit ze voortkwamen. Uren van middelmatigheid worden teruggebracht tot vijf of zes perfecte beelden. Nostalgie is: het heden verrijkt door een redactie-apparaat. Pure angst verwoest veel van het heden. Het heden bevat altijd een enorme hoeveelheid mogelijkheden, sommige geweldig griezelig, waar we ons continu op achtergrond van bewust zijn. In theorie kan er van alles gebeuren, een aardbeving, een slagaderbreuk, een afwijzing - wat leidt tot de vage angst die veel van ons steeds maar voortsleept. De eenvoudige vrees over de onbekendheid van wat komen gaat. Maar natuurlijk gebeuren er uiteindelijk maar heel weinig van die dingen en meteen vergeten we de angst (of we richten die weer op het nieuwe heden).Mais l'une des raisons, c'est que cela indique un changement, un passage d'avan
t à après. C'est un moment précis. Et je veux s
outenir que nous sommes en train de le vivre et que nous sommes exactement à ce moment-clef d'un changement dans la façon dont les idées sont créées, diffusées, et mises en pratique. Nous avons commencé avec l'idée de l'usine. L'idée que vous pouviez changer le monde entier si vous aviez une usine efficace à produire du changement. Puis nous sommes passés à l'idée de la télé. Ça disait que si vous aviez un haut
...[+++]-parleur assez puissant, si vous pouviez passer à la télé assez souvent, si vous pouviez acheter assez de pub, vous pouviez gagner.
Eén reden is dat het wijst op verandering, voor en na. Het is een moment in de tijd. Ik betoog dat we vandaag een moment beleven, middenin een sleutelmoment zitten van een wijziging in de manier waarop ideeën ontstaan, verspreid en toegepast worden. We zijn begonnen met de fabrieksidee. Dat je de hele wereld kon veranderen als je een efficiënte fabriek had die verandering erdoor kon duwen. Toen gingen we over naar de tv-idee. Die zei dat als je mondstuk groot genoeg was, als je vaak genoeg op tv kwam, genoeg advertenties kon kopen, je kon winnen.
(Rires) (Applaudissements) Dans notre société, c'est le moment qu'on appelle le moment où on mâchonne son stylo . (Rires) Et si on pouvait le faire ? Retenez juste votre incrédulité un moment, et songeons à ce qui pourrait arriver si nous pouvions le faire. Eh bien, nous pourrions protéger des objectifs de grande valeur comme les cliniques.
(Gelach) (Applaus) Dit is wat we in ons bedrijf het pinkzuigmoment noemen. (Gelach) Wat als we dat konden doen? Wel, hou je ongeloof even in, en laten we bedenken wat er zou kunnen gebeuren als we dat konden doen. We zouden doelwitten met zeer hoge waarde kunnen beschermen, zoals klinieken.
Lorsqu'on l'évoque au sein d'un débat, les gens le rejettent aussitôt sous prétexte qu'il n'est pas pertinent. Ils rétorquent : « Dans « 1984 », il y avait des caméras dans les foyers, les gens
étaient observés à chaque instant, rien à voir avec le régime de
surveillance auquel nous sommes confrontés.» Ceci est en fait une grossière méprise des avertissements lancés par Orwell dans « 1984 ». Le danger qu'il pointait n'était pas un régime de surveillance qui contrôle tout le monde à tout instant, mais un état où les gens ont conscience
...[+++] qu'ils peuvent être surveillés à tout moment. Voici comment le narrateur d'Orwell, Winston Smith, décrit le système de surveillance auquel il est confronté : « Évidemment, il n'y avait aucun moyen de savoir si, à un moment donné, on était surveillé. » Il continue en disant : « Ils pouvaient nous mettre sur écoute quand ils le voulaient. On devait vivre, on vivait, l'habitude est devenue instinct, en admettant que tout son émis pouvait être entendu et, sauf dans l'obscurité, tout mouvement scruté. » Les religions abrahamiques prêchent, elles aussi, qu'il existe une autorité invisible et omnisciente qui, du fait de son omniscience, observe constamment ce que l'on fait, ce qui signifie que l'on n'a jamais de moment d'intimité : le moyen ultime d'imposer l'obéissance à leurs préceptes.
Als je het vermeldt in een debat over toezicht, wijst men het meteen af als niet-toepasselijk, want in '1984' stonden er monitors in de huizen van de mensen, ze stonden voortdurend onder toezicht, en dat heeft niets te maken met de toezichtsstaat die wij kennen. Dat is een fundamentele misvatting over de waarschuwingen van Orwell in '1984'. Die waarschuwing ging over een toezichtsstaat die niet iedereen altijd volgde, maar waarin mensen wisten dat ze altijd konden gevolgd worden. Dit is de beschrijving door Orwell's verteller, Winston Smith, van het toezichtssysteem in kwestie: Je kon natuurlijk niet weten o
f je op een bepaald moment bekeken werd. Hij g ...[+++]aat verder: Ze konden jouw systeem aanzetten naar eigen goeddunken. Je moest leven, en dat deed je, op basis van een gewoonte die een instinct werd, in de veronderstelling dat elk geluid dat je maakte, afgeluisterd werd en elk moment bekeken, behalve als het donker was. De Abrahamitische godsdiensten poneren op dezelfde manier dat er een onzichtbare, alziende overheid is die in haar alwetendheid altijd ziet wat je doet, waardoor je nooit een privé-moment hebt, wat de ultieme manier is om gehoorzaamheid af te dwingen.Cela est le moment qui est un cadeau de Dieu à nous, un cadeau qui, pour un moment, lève la barrière qui nous fait insister sur le je je je, moi moi moi, et plutôt, comme la personne dans l'histoire de Rumi, nous disons: Ô, c'est tout toi.
een gift als, voor een moment, hij die grens opheft wat ons doet aandringen op IK, IK, IK, mij, mij, mij, en in de plaats, zoals de persoon in Rumi's verhaal, we kunnen zeggen, Oh, ben jij allemaal. Dat ben jij allemaal. And zij wij allemaal.
Nous avons, depuis le moment où nous poussons notre premier vagissement jusqu'au moment de notre dernier souffle -- c'est à dire depuis notre naissance jusqu'à notre mort -- nous ne pouvons pas réduire notre rythme métabolique en dessous du niveau appelé standard, ou métabolisme de base.
We hebben, van de eerste klap op de billen tot onze laatste adem -- van onze geboorte tot onze dood -- we kunnen ons metabolisme niet vertragen onder wat een standaard heet, of basaal metabolisme.
Ho
mme 1 : à partir du moment où il y a de l'injus
tice, quelqu'un doit faire un sacrifice! Femme 1 : Ce n'est pas un sacrifice, C'est une vengeance! Si vous tuez, il n'y a pas de différence entre victime et occupant. Homme 1 : si vous
avions des avions, nous n'aurions pas besoin de martyrs, c'est la différence. Femme : La différence c'est que l'armée israelienne est toujours plus forte. Homme: Alors, soyons égaux devant la mort. Nous avons toujours le P
...[+++]aradis. Femme: Il n'y a pas de Paradis! Ca n'existe que dans votre tête! Homme: Dieu vous pardonne, dieu vous pardonne! Que dieu vous pardonne. Si vous n'étiez pas la sœur d'Abu Azzam… De toute façon, je préfèrerais encore avoir le paradis dans ma tête que vivre dans cet enfer! Dans cette vie, nous sommes morts de toute façon. Homme: Nous choisissons l'amertume seulement si l'alternative est encore plus amère. Femme: Et nous? Ceux qui restent? Gagnerons-nous de cette façon? Ne voyez-vous pas que ce que vous faites est en train de nous détruire? Et que vous prenez Israel comme alibi pour continuer? Homme: Donc, sans alibi, Israel arrêterait? Femme: Peut-être. Nous devons faire de cette guerre une guerre morale. homme: Et comment faire, si Israel n'a pas de morale? Femme: Fais attention! George: Ma femme Ayelet m'a appelé et m'a dit: Il y a eu un attentat suicide à Tel Aviv . Ayelet: Qu'est-ce que vous savez sur les blessés? Nous recherchons trois filles. George: Nous n'avons aucune information. Ayelet : Une est blessée ici, mais nous n'avons pas entendu parlé des trois autres. George: J'ai dit OK, c'est Bat-Chen, c'est ma fille . Etes-vous sûre qu'elle est morte? Ils ont dit que oui. Tzika: Ce jour-là, vers 6,30, je conduisais ma femme et mes filles au supermarché. Quand nous sommes arrivé là bas…. nous avons vu trois jeeps militaires israeliennes garées de l'autre côté de la rue. Quand nous avons dépassé la première jeep, ils ont ouvert le feu sur nous. Et ma fille de 12 ans Christine a été tuée dans la fusillade. Tzvi ...
Man 1: Zolang er onrechtv
aardigheid bestaat, moet iemand zich opofferen! Vrouw 1: Dat is geen offer, dat is wraak! Als je doodt, is er geen verschil tussen het slachtoffer en de dader. Man 1: Als we vliegtuigen hadden, hadden we geen martelaars nodig, dat is het verschil. Vrouw: Het verschil is dat het Israëlische leger alsnog sterker is. Man: Laten we dan gelijk zijn in de dood. We hebben nog het Paradijs. Vrouw: Er is geen Paradijs! Het bestaat alleen in je hoofd! Man: Alsjeblieft zeg! Moge God je vergeven. Als jij niet Abu Azzam's dochter was geweest... Alleszins, liever een Paradijs in mijn hoofd dan een leven in deze hel! In dit lev
...[+++]en zijn we toch dood. Man: Men kiest alleen het bittere als het alternatieve nog bitterder is. Vrouw: En wij dan? De achterblijvers? Winnen we zo? Zie je niet dat wat je doet ons vernietigt? En dat je Israël een alibi geeft om door te gaan? Man: Dus, zonder alibi houdt Israël ermee op? Vrouw: Misschien. We moeten er een morele oorlog van maken. Man: Hoe dan, als Israël immoreel is? Vrouw: Wees voorzichtig! George: Mijn vrouw Ayelet belde me op en zei: Er was een zelfmoordaanslag in Tel Aviv. Ayelet: Wat weet je over de slachtoffers? We zoeken drie meisjes. George: We hebben geen informatie. Ayelet: Er ligt er hier een gewonde, maar we weten niets over de andere drie. George: Ik zei: OK, dat is Bat-Chen, dat is mijn dochter. Weet U zeker dat ze dood is? Ze zeiden ja. Tzvika: Op die dag, rond 6:30, reed ik met mijn vrouw en dochters naar de supermarkt. Toen we daar aankwamen... zagen we drie Israëlische militaire jeeps geparkeerd aan de kant van de weg. Toen we de eerste jeep passeerden... openden ze het vuur op ons. Mijn 12-jarige dochter Christine werd gedood in het vuurgevecht. Tzvika: Ik ben het hoofd van alle afdelingen. George: Maar is er een leraar die verantwoordelijk is? Tzvika: Ja, ik heb assistenten. Ik heb elke dag met kinderen te maken. Tzvika: In het begin vond ik het een vreemd idee. Maar toen ik het logisch bekeek, zag ...Tout le monde a déjà rempli d'eau quelque chose, et j'obtiens donc des enfants qu'ils répondent, combien de temps faut-il? J'ai des enfants qui sont mathématiquement et oralement intimidés pour en discuter. On inscrit les noms au tableau, on inscrit les suppositions à côté, et les enfant
s adhèrent. Ensuite nous suivons le procecus que j'ai déjà
décrit. Le meilleur moment, ou l'un des meilleurs moments, est que nous ne trouvons pas la réponse sans l'indice au dos du livre pour l'enseignant. Au contraire, nous regardons seulement la fin
...[+++] du film.
Iedereen heeft wel eens iets met water gevuld, dus heb ik studenten die de vraag beantwoorden hoe lang het zal duren. Of studenten die wiskundig en in gesprekken snel geïntimideerd zijn die deelnemen aan het gesprek. We plaatsen namen op het bord en koppelen deze aan een gok, en de studenten zijn geboeid. En we volgen het proces dat ik beschreven heb. En het beste stuk, een van de betere stukken is dat we ons antwoord niet uit de lijst met oplossingen halen die achteraan de editie voor de leraar staat. We kijken gewoon naar het einde van de film.
Quand j'ai acheté mon premier ordinateur, c'était un DEC Rainbow. Quelqu'un se souvient de ça? (Applaudissements) Le Sun Times m'avait envoyé au Festival de Cannes avec un ordinateur portable de la taille d'une valise qui s'appelait le Porteram Telebubble. Je me suis inscrit à Compuserve quand il avait moins de numéros que je n'ai de contacts sur Twitter. (Rires) CE: Tout cela s'est passé en clin d'oeil. Il est impossible d'imaginer ce qui va se passer ensuite. C'est pourquoi j'ai énormément de c
hance de vivre à ce moment de l'histoire. Bien sûr, j'ai la chance de vivre tout court un moment d'histoire, car sans intelligence et mémoire il
...[+++] n'y a pas d'histoire. Pendant des milliards d'années, l'univers a évolué complètement sans que nous nous en rendions compte. Maintenant nous vivons dans l'ère de l'Internet, ce qui semble créer une sorte de conscience mondiale.
Toen ik mijn eerste desktop kocht, was dat een DEC Rainbow. Herinnert iemand zich die? (Applaus) De Sun Time stuurde me naar het Filmfestival van Canne met een draagbare computer, zo groot als een koffer, genaamd de Porteram Telebubble. Ik sloot me aan bij Compuserve toen dat minder nummers telde dan ik vandaag Twittervolgelingen heb. (Gelach) CE: Dit alles is gebeurd in een oogwenk. We kunnen ons niet voorstellen wat hierna zal gebeuren. Daardoor ben ik een ongelooflijke geluk
zak omdat ik op dit moment van de geschiedenis leef. Ik heb geluk dat ik überhaupt tijdens de geschiedenis leef, want zonder intelligentie en geheugen is er geen g
...[+++]eschiedenis. Miljarden jaren lang evolueerde het universum volledig zonder dat het werd opgemerkt. Nu leven we in de tijd van het internet, dat een soort globaal bewustzijn schijnt te genereren. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
moment que nous ->
Date index: 2021-07-03