Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "lieu de vivre " (Frans → Nederlands) :
Souhaitez-vous voir la destruction ? Souhaitez-vous des troupes étrangères sur vos terres ? » Le peuple a pensé en lui-même : « Peut-être que nous devrions vivre dans ce genre de situation autoritaire dans laquelle nous sommes, au lieu de vivre le second scénario. » C'était l'un des pires cauchemars que nous ayons vu.
Willen jullie vernietiging te zien? Willen jullie buitenlandse troepen zien in jullie land? En de mensen dachten: Misschien moeten we leven met dit soort autoritaire situatie waarin wij ons bevinden, in plaats van dat tweede scenario. Dat was een van de ergste nachtmerries.
La question que je pose et à laquelle je réponds est : « Pourquoi travaillons-nous ? » Pourquoi nous tirons-nous du lit chaque matin au lieu de vivre nos vies simplement remplies, rebondissant d'une aventure TED à une autre ?
De vraag die ik wil beantwoorden luidt als volgt: 'waarom werken we?' Waarom dwingen we onszelf elke ochtend om op te staan, in plaats van te leven van het ene TED-achtige avontuur naar het andere?
Qu'est-ce qui rend le présent, plus particulièrement les bons moments du prése
nt, si difficiles à vivre correctement? Réciproquement, pourquoi tant d'événements semblent plus faciles à savourer, à apprécier et à vivre, lorsqu'ils sont résolument terminés? Un des avantages du passé, c'est qu'il est une version éditée et réduite du présent. Même les meilleurs jours de nos vies contiennent une série de moments insipides et gênants. Dans notre mémoire, tels des éditeurs qualifiés d'heures de rushes et souvent de séquences plates, nous verrouillons les moments les plus importants; et par conséquent construisons des séquences qui semblent bie
...[+++]n plus significatives et intéressantes que leur cadre d'origine. Des heures de médiocrité peuvent être réduites en cinq ou six images parfaites. La nostalgie est le présent bonifié par le montage. Beaucoup de ce qui détruit le présent est pure anxiété. Le présent contient toujours un nombre important de possibilités, certaines très repoussantes, dont nous sommes toujours conscients. En théorie, tout peut arriver, un séisme, un anévrisme, un rejet - qui donne lieu à une anxiété non spécifique qui nous suit en permanence; le simple effroi face à l'inconnu de ce qui va se produire Mais après, bien sûr, seul un nombre très limité de choses horribles se produisent et nous oublions l'anxiété simultanément (ou plutôt passons à un nouveau présent).
Hoe komt het toch dat we het nu, en vooral de leukste momenten van het heden, zo moeilijk ten volle kunnen ervaren? En waarom, omgekeerd, kunnen we van zo veel gebeurtenissen makkelijker genieten en waarderen als ze echt voorbij zijn? Een voordeel van het verleden is dat het een dramatisch ingekorte versie is van het heden. Zelfs de mooiste dagen van ons leven bestaan uit een serie saaie en ongemakkelijke momenten. Maar in onze herinnering leggen we alleen de meest betekenisvolle momenten vast, als capabele redacteuren van uren van ruw en vaak niet-inspirerend materiaal. En zo creëren we reeksen die veel betekenisvoller en interessanter voelen dan de situaties waaruit ze voortkwamen. Uren van middelmatigheid worden teruggebracht tot vijf of
...[+++] zes perfecte beelden. Nostalgie is: het heden verrijkt door een redactie-apparaat. Pure angst verwoest veel van het heden. Het heden bevat altijd een enorme hoeveelheid mogelijkheden, sommige geweldig griezelig, waar we ons continu op achtergrond van bewust zijn. In theorie kan er van alles gebeuren, een aardbeving, een slagaderbreuk, een afwijzing - wat leidt tot de vage angst die veel van ons steeds maar voortsleept. De eenvoudige vrees over de onbekendheid van wat komen gaat. Maar natuurlijk gebeuren er uiteindelijk maar heel weinig van die dingen en meteen vergeten we de angst (of we richten die weer op het nieuwe heden).J'ai été photographe pendant de nombreuses années. En 1978, je travaillais pour le magazine Time, et on m'a donné une mission de trois jours pour photographier des enfants amérasiens - des enfants qui avaient été engendrés par les GI américains dans toute l'Asie du Sud-Est, puis abandonnés. 40.000 enfants dans toute l'Asie. Je n'avais jamais entendu le mot amérasiens avant. J'ai passé quelques jours à photographier des enfants dans différents pays, et comme beaucoup de photographes et de nombreux journalistes, j'ai toujours espoir que, une fois mes photos publiées elles puissent effectivement avoir un effet s
ur une situation au lieu de simplement la do ...[+++]cumenter. Donc, j'étais tellement troublé par ce que j'ai vu, et j'ai été si malheureux de l'article qui a été publié après, que j'ai décidé de prendre six mois de congés. J'avais 28 ans. J'ai décidé de trouver six enfants de différents pays, et d'aller en fait vivre quelque temps avec ces enfants pour essayer de raconter leur histoire un peu mieux que je ne pensais l'avoir fait pour Time Magazine.
Ik ben vele jaren fotograaf geweest. In 1978 werkte ik voor het tijdschrift Time. Ik kreeg een driedaagse opdracht om Ameraziatische kinderen te fotograferen. Kinderen die verwekt waren door Amerikaanse soldaten, overal in Zuidoost-Azië, en dan achtergelaten -- 40.000 kinderen door heel Azië. Ik had het woord 'Ameraziatisch' nog nooit gehoord. Ik fotografeerde enkele dagen kinderen in verschillende landen. Zoals vele fotografen en journalisten hoop ik altijd dat als mijn foto's gepubliceerd worden, ze daadwerkelijk inv
loed hebben op de situatie, in plaats van slechts te documenteren. Ik werd zo geraakt door wat ik zag, en ik was zo ontev
...[+++]reden met het artikel dat volgde, dat ik besloot om 6 maanden vrijaf te nemen. Ik was 28 jaar. Ik besloot om met 6 kinderen in verschillende landen wat tijd door te brengen om te proberen hun verhaal wat beter te vertellen dan ik dacht voor Time te hebben gedaan.« La gravité me tire vers le bas. J'ai peur. Dis-leur de partir.» Quand j'étais jeune, j'ai été dans un hôpital psychiatrique à trois reprises pendant de longues périodes. Mes médecins m'ont diagnostiquée schizophrénique chronique, et ont fait un pronostic de « cas grave ». C'est-à-dire que,
au mieux, je devais vivre dans une institution, et travailler à des tâches de second ordre. Heureusement, je n'ai pas réellement appliqué ce
pronostic grave. Au lieu de ça, je suis professeur de Droit, de Psychologie et de Psychiatrie à l'USC Goul
...[+++]d School of Law, j'ai beaucoup d'amis proches et j'ai un mari que j'adore, Will, qui est ici avec nous aujourd'hui.
Zwaartekracht trekt me de dieperik in. Ik ben bang. Stuur ze weg. Als jonge vrouw was ik in de psychiatrie opgenomen, tot drie keer toe, voor lange periodes. Mijn dokters stelden de diagnose van chronische schizofrenie, met de prognose ernstig . De verwachting was dat ik in het beste geval in een gesloten inrichting zou zitten en klussen zou doen. Gelukkig heb ik die ernstige prognose niet uitgevoerd. Integendeel. Ik ben hoogleraar Rechten, Psychologie en Psychiatrie aan de USC Gould School of Law, ik heb vele goede vrienden en een dierbare echtgenoot, Will, die hier vandaag bij ons is.
Lui et Udo sont tous deux restreints par les conditions politiques des pays de leurs parents, les empêchant de vivre où certains de leurs rituels et leurs relations les plus significatifs ont lieu.
Udo en hij zijn door de politieke situatie in de landen van hun ouders verhinderd om te wonen waar tal van hun meest betekenisvolle rituelen en relaties zich voordeden.
Central Park, un lieu où population locale et visiteurs peuvent respirer... et vivre tout simplement.
Central Park, een plaats waar zowel New Yorkers als bezoekers op adem kunnen komen, en gewoonweg kunnen 'zijn'.
Mais je suis également consciente du danger de les fétichiser. Quand le poète et mystique, Rumi, a rencontré son compagnon spirituel, Shams-i-Tabriz, l'une des premières choses que celui-ci a faite fut de jeter les livres de Rumi dans l'eau et de regarder les lettres se dissoudre. Les soufis disent, La connaissance qui ne vous emmène pas au delà de vous-même est bien pire que l'ignorance. Le problème avec les ghettos culturels d'aujourd'hui n'est pas le manque de connaissances. Nous savons beaucoup de choses sur l'autre, ou nous le croyons. Mais la connaissance qui ne nous emmène pas au delà de vous-même, nous rend élitistes, distants et isolés. Il y a une mét
aphore que j'aime : vivre ...[+++] comme un compas. Comme vous le savez, une jambe du compas est ancrée dans un lieu.
Maar ik ben mij ook bewust van het gevaar om er fetisjen van te maken. Toen de dichter en mysticus, Rumi, zijn spirituele compaan ontmoette, Shams van Tabriz, was één van diens eerste daden dat hij Rumi's boeken in het water gooide en keek naar de letters die zich oplosten. De Soefi's ze
ggen: Kennis die je niet verder brengt dan jezelf is veel erger dan onwetendheid. Het probleem van de culturele getto's van vandaag is niet gebrek aan kennis. We weten veel over elkaar, of dat denken we. Maar kennis die ons niet verder brengt dan onszelf maakt ons elitair, afstandelijk en losgekoppeld. Er is een metafoor waar ik van hou: leven als een pas
...[+++]ser. Zoals je weet is één been van de passer statisch, vast op een plaats.Et j'ai dit, Allez la lire. Et ils disent, Oh, celle-là n'était pas si géniale. Et puis nous sommes passés à une autre elle n'avait pas de super visuels, mais elle avait des super informations -- et nous avons passé une heure à parler du processus d'apprentissage, parce que la question n'était pas si oui ou non c'était parfait, ou si oui ou non c'était ce que je pouvais créer; c'était de leur demander de créer par eux-mêmes. Et ça leur a permis d'échouer, de réfléchir, et d'apprendre. Et quand on renouvelle l'activité dans ma classe cette année, ils feront mieux cette fois. Parce que dans l'apprentissage doit être inclus une dose d'échec, parce que l'échec est éducatif en lui-même. Il y a un million d'images que je pourrais montrer ici, et
...[+++] j'ai dû choisir soigneusement -- celle-ci est une de mes préférées -- d'étudiants en train d'apprendre, de ce à quoi ça ressemble d'apprendre dans un paysage où nous laissons de côté l'idée que les enfants doivent venir à l'école pour obtenir les informations, mais au lieu de ça, demandez-leur ce qu'ils peuvent en faire. Posez-leur des questions vraiment intéressantes. Ils ne vous décevront pas. Demandez-leur d'aller sur place, de voir des choses par eux-mêmes, de vivre vraiment l'apprentissage, de jouer, de poser des questions,
En ik zei: Ga het lezen. En ze
zeiden: Oh, dat was niet zo fantastisch. Toen gingen we naar een volgende -- er zaten geen visuele vondsten in, maar wel heel goede informatie -- en we praatten een uur over het leerproces, want het ging er niet om of het perfect was, of het was wat ik kon maken, ik had hun gevraagd om zelf iets te maken. Ze kregen de kans te falen, te verwerken, te leren. Als we dit jaar in mijn klas nog zo'n rondje doen, dan zullen ze het deze keer beter doen. Want leren moet een zekere mate van falen inhouden, want van falen leer je door het proces. Er zijn een miljoen beelden die ik hier zou kunnen laten verschijnen, ik
...[+++] moest zorgvuldig kiezen -- dit is één van mijn favoriete -- van studenten die leren, van hoe leren eruit kan zien, in een landschap waar we de idee laten varen dat kinderen naar school moeten komen om informatie te krijgen, en we hun veeleer vragen wat ze ermee kunnen doen. Stel hun echt interessante vragen. Ze zullen je niet teleurstellen. Vraag hun om naar plekken te gaan, om zelf dingen te zien, om het leren te ervaren, om te spelen, te onderzoeken. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
lieu de vivre ->
Date index: 2021-05-22