Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "leur nom quand " (Frans → Nederlands) :
(Rires) Ou que j'ai oublié leur nom quand j'hésite avant de le dire.
(Gelach) Of ze denken dat ik hun naam vergeten ben omdat ik aarzel als ik hun naam zeg.
J'avais une liste de ces pommes qui ont disparu. et quand je devais présenter un exposé, je la faisais circuler dans l'assistance sans dire ce que c'était. Elle était dans l'ordre alphabétique. Je demandais aux personnes présentes de regarder si leur nom, leur patronyme, le nom de jeune fille de leur mère s'y trouvaient. Et à la fin de mon exposé, je demandais «Combien de personnes ont trouvé un nom?» Il y avait toujours au moins les deux tiers de l'assistance qui levaient la main.
Vroeger had ik een lijst van al die uitgestorven appels, en wanneer ik een presentatie gaf, gaf ik de lijst door aan het publiek. Ik vertelde niet wat erop stond, maar hij was alfabetisch opgesteld. Ik vroeg de mensen om hun eigen achternaam te zoeken, de meisjesnaam van hun moeder. Op het einde van de lezing vroeg ik dan: Hoeveel mensen hebben een naam gevonden? Er was nooit minder dan twee derde van het publiek dat zijn hand opstak.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan
op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtan
t été en prison. Et quand je suis allée trouver le dir
...[+++]ecteur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...J'ai toujours parlé aux femmes et aux enfants où que j'aille. J'ai enregistré les paroles de 44 000 jeunes. J'ai enregistré en
viron 900 heures de leurs pensées. Je suis très clair sur ce que re
ssentent les jeunes quand vous leur parlez de cette idée d'avoir un point de départ pour leurs actions tournées vers un monde plus en paix au travers de leur poésie, de leur art, de leur littérature, leur musique, leur spo
rt, n'importe quoi. Nous écoutions tout le m ...[+++]onde. C'était incroyable de travailler avec l'ONU et avec les ONG pour développer cette initiative. J'avais l'impression de présenter un dossier au nom de la communauté mondiale pour essayer de créer cette journée. Plus forte était la cause et plus détaillée elle était, plus nous avions de chances de créer cette journée.
Waar ik ook kwam, sprak ik met vrouwen en kinderen. Ik heb 44.000 jongeren gefilmd, 900 uur van hun gedachten vastgelegd. Ik ben helemaal op de hoogte over hoe jonge mensen zich voelen wanneer je met ze praat over dit idee om een uitgangspunt voor hun acties voor een vreedzamere wereld te hebben, voor hun poëzie, hun kunst, hun literatuur, hun muziek, hun sport, wat het ook moge zijn. We luisterden naar iedereen. Het was een ongelooflijk ding om voor de VN te werken. Met ngo's te werken om dit op te bouwen. Ik voelde dat ik opkwam voor de internationale gemeenschap door te proberen deze dag erdoor te krij
gen. Hoe sterker en meer gedetailleerd de za ...[+++]ak was, hoe groter kans we hadden om deze dag te organiseren.L'an dernier, sur le site des Tours Jumelles, on a inauguré le Mémorial du 11 Septem
bre. Il affiche les noms des milliers de victimes en utilisant un beau concept appelé adjacence significative . Il place les noms les uns à côté des au
tres en fonction de leurs relations : amis, familles, co
llègues de travail. Quand on les met tous ensemble, c'est un sacré défi de calcul : 3500 victimes, 1800 requêtes d'adjacence, l'importance des s
...[+++]pécifications physiques globales et l'esthétique finale. Quand les médias en ont parlé pour la première fois, on a donné tout le crédit d'un tel exploit à un algorithme de la boite de design new-yorkaise Local Projects. La vérité est un peu plus nuancée.
Vorig jaar werd op de site van de Twin Towers het 9/11-gedenkteken onthuld. Dat toont de namen van de duizenden slachtoffers door een mooi concept, ‘zinvolle nabijheid’ genaamd. Het plaatst de namen naast elkaar op basis van hun relatie tot elkaar: vrienden, familie, collega's. Dat is nogal een computationele uitdaging: 3.500 slachtoffers, 1.800 nabijheidsverzoeken, het belang van de algemene fysische specificaties en de uiteindelijke esthetiek. Door de media werd het volledige krediet voor deze prestatie gegeven aan een algoritme van het ontwerpbureau Lokale Projecten van New York City. De waarheid is een beetje genuanceerder.
Je racontais à ces mômes, ces 120 mômes - ils étaient tous assis sur le sol du gymnase
de l'école - et je leur parlais des méduses, et comme elles sont gélatineuses, et comme vous ne pouvez pas les voir, surtout la nuit. Et elles ont ces tentacules longues de 10, 12, jusqu'à 15 mètres. Elles les enroulent autour de leurs proies. Et elles peuvent envoyer le poison dans le système nerveux. Et un petit gamin, à l'arrière, faisait comme ça. J'ai dit : « Quel est ton nom ? » « Henry ». « Henry, quelle est ta question ? » Il a dit : « Eh bien, je n'avais pas tellement une question, mais plutôt une suggestion. » Il a dit : « Vous savez, ces typ
...[+++]es qui croient vraiment à ce qu'ils croient, et qui portent des bombes ? » Et j'ai dit : « C'est drôle que tu voies cela comme une noble quête, mais oui, je les connais. » Il a dit : « C'est ça qu'il vous faut. Il vous faut comme un banc de poissons, qui nageraient comme ça devant vous. » (Rires) « Et quand les méduses arrivent, et qu'elles enroulent leurs tentacules autour des poissons, elles seront occupées avec eux, et vous ferez vite le tour. » J'ai dit : « Oh, c'est comme une armée suicide. » Il a dit : « C'est ça dont je parle. C'est ce qu'il vous faut. » J'aurais dû savoir qu'il faut toujours écouter les enfants de 8 ans. Mais j'ai commencé cette traversée avec un maillot de bain, normalement, sans blaguer, le voici, il vient des plongeurs de requins.
Ik vertelde deze 120 kinderen -- ze waren allemaal in de turnzaal -- ik vertelde hen over kwallen en hoe gelatineachtig ze zijn en dat je ze 's nachts niet kan zien. Dat ze van die lange tentakels van 10 tot 15 meter hebben. Dat ze steken. Dat ze vergif in het zenuwstelsel kunnen sturen. Een klein kind op de achterste rij reageerde zo. Ik zei Hoe heet je? Henry. Henry, wat wil je weten? Hij zei: Ik heb niet ech
t een vraag, het is meer een suggestie. Hij zei: Ken je het soort mensen die echt geloven in wat ze geloven en daarom bommen dragen? Ik zei: Het is vreemd dat je dit begrijpt als een soort nobel streefdoel, maar ja, ik ken zo'n men
...[+++]sen. Hij zei: Dat is wat je nodig hebt. Iets zoals een school vissen die zo voor je zouden zwemmen. (Gelach) Als de kwallen komen en ze hun tentakels wikkelen rond de vissen, gaan ze met hen bezig zijn, en kan je er gewoon rondzwemmen. Ik zei: O, als een zelfmoordleger. Hij zei: Dat is wat ik bedoel. Dat is wat je nodig hebt. Wist ik veel dat je zou moeten luisteren naar kinderen van acht jaar. Dus ik startte de zwemtocht in een badpak zoals normaal, en, serieus, dit is het; het kwam van de haaienduikers.[ « Quand doit-on être mystérieux ? » ] Pendant la Seconde Guerre mondiale, les Allemands voulaient décoder ça, mais ils n'y arrivaie
nt pas, en dépit de leurs efforts. Voici un exemple d’un graphisme que j’ai réalisé récemment pour la couverture d'un roman de Haruki Murakami. Je fais du graphisme pour lui depuis plus de 20 ans. C'est un roman dont le héros est un jeune homme qui a quatre bons amis. Tout d'un coup, après leur première année à la fac, ses amis l'excluent de leur groupe sans aucune explication. Ce qui anéant
it notre héros. Les ...[+++]noms de famille des amis incluent une couleur, en japonais.
[ Wanneer mysterieus zijn? ] In de Tweede Wereldoorlog wilden de Duitsers dit met alle macht decoderen, maar dat lukte niet. Hier is een voorbeeld van een ontwerp dat ik onlangs heb gemaakt voor een roman van Haruki Murakami, voor wie ik al ruim twintig jaar ontwerp. Deze roman gaat over een jonge man met vier dierbare vrienden die plots, na hun eerste studiejaar, zonder uitleg, al het contact compleet verbreken en hij is er kapot van. De namen hebben in het Japans allemaal een associatie met een kleur.
En f
ait, ça me rappelle quand, je ne sais pas, il y a quelques années j'ai donné une conférence dans une école à Palo Alto dans laquelle il y avait une douzaine d'enfants de 11 ans. Je devais parler à ces enfants pendant une heure. A 11 ans, ils étaient tous assis en demi-cercl
e me regardant avec leurs grands yeux, et j'ai commencé, il y avait un grand tableau derrière moi, et j'ai commencé à écrire un 1 suivi de 22 zéro derrière, et j'ai dit « Très bien, maintenant
regardez, c'est le nombre ...[+++] d'étoiles dans l'univers visible, et ce nombre est tellement grand qu'il n'y a même pas de nom ». Et un de ces gamins a levé sa main et a dit, « Et bien, en fait il y en a un. C'est un Sextra-quadra-hexa-quelque chose ou autre». Pas vrai ?
Een paar jaar geleden gaf ik een lezing op een school in Palo Alto. Er waren ongeveer 12 kinderen van 11 jaar die kwamen luisteren. Ik kwam voor een lezing van een uur. Elfjarigen, die in een halve cirkel om mij heen zaten en naar me keken met grote ogen. Ik begon, er stond een whiteboard achter mij. Ik schreef een 1 met 22 nullen erachter en zei: Kijk, dit is het aantal sterren in het zichtbare heelal, en dit getal is zo groot d
at er niet eens een naam voor bestaat. Eén van deze
kinderen stak zijn hand op en zei: Er is eigenlijk wel
...[+++]een naam voor. Het is sextra-quadra-hexa of zoiets.C'était une campagne de protestation contre Montgomery, contre la ségrégation en Alabama dans leurs transports publics, et elle a commencé quand une femme du nom de Rosa Parks a refusé de laisser sa place à une personne blanche.
Dit was een protestcampagne tegen de segregatiepolitiek van Montgomery, in Alabama, op hun openbaar vervoer. Het begon toen een dame genaamd Rosa Parks weigerde om haar plaats af te staan aan een blanke.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
leur nom quand ->
Date index: 2024-02-07