Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "leur démarche se stabilisaient profondément quand " (Frans → Nederlands) :
Quand j'avais 17 ans, j'ai visité le laboratoire du Dr Schlaug et en un après-midi il m'a fait découvrir quelques-unes des principales recherches sur la musique et le cerveau - comment les musiciens avaient une structure du cerveau fondamentalement différente de celle des non-musiciens, comment la musique et écouter de la musique, pouvaient activer le cerveau entier, depuis notre cortex préfrontal jusqu'au cervelet, comment la musique devenait une modalité neuropsychiatrique pour aider les enfants atteints d'autisme, pour aider les gens qui se battent contre le stress, l'anxiété et la dépression, comment les patients parkinsoniens trouvaient que le
urs tremblements et leur démarche se stabilisaient profondément quand ...[+++] ils écoutaient de la musique, et comment les patients atteints d'Alzheimer avancé, dont la démence avait tellement progressé qu'ils ne pouvaient plus reconnaître leur famille, étaient encore capables de reconnaître un morceau de Chopin joué au piano qu'ils avaient appris quand ils étaient enfants.
Toen ik 17 was, bezocht ik Dr. Schlaugs laberatorium. Op een namiddag overliep hij met mij de belangrijkste onderzoeken over muziek en de hersenen - hoe muzikanten een fundamenteel andere hersenstructuur hebben dan niet-muzikanten, hoe muziek, en luisteren naar muziek, het hele brein konden doen oplichten, van onze prefrontale schors helemaal tot ons cerebellum, hoe muziek neuropsychiatrische therapie werd om kinderen met autisme te helpen, mensen die lijden aan stress, angst en depressie, hoe Parkinsonpatiënt
en ondervonden dat hun tremor en hun loop stabieler werden als ze naar muziek luisterden, en hoe vergevorderde Alzheimerpatiënten,
...[+++] wiens dementie zo ver gevorderd was dat ze niet langer hun familie herkenden, wel een pianomelodie van Chopin herkenden die ze hadden geleerd toen ze kinderen waren.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtan
t été en prison. Et quand je suis allée trouver le dir
...[+++]ecteur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan
op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Je me demande si c'est vrai. Je ne crois pas, parce que cette sous-culture de gens utilise exactement les mêmes trucs que nous, les magiciens, exactement les mêmes, les mêmes méthodes physiques, les mêmes méthodes psychologiques. Et ils
ont efficacement et profondément trompé des millions de personnes a
utour de la Terre à leur détriment. Ils trompent ces gens. Leur coûtent beaucoup d'argent. Leur causent des angoisses émotionnelles. Des milliards de dollars sont dépensés chaque année, tout autour du globe, chez ces charlatans. Mainten
...[+++]ant j'ai deux questions que j'aimerais poser à ces gens si j'avais l'occasion de le faire. Première question : je voudrais leur demander -- parce qu'ils les entendent avec leurs oreilles, Ils écoutent les esprits comme ça. Je vais leur demander d'appeler le fantôme de ma grand-mère parce que quand elle est morte, elle avait l'héritage familial et elle l'a caché quelque part. Nous ne savons pas où. Donc nous questionnons Granny : Ou est le trésor, Granny? Que dit Granny? Elle dit Je suis au Ciel, c'est merveilleux.
Ik vraag me af of dat waar is. Ik denk het niet, want deze subcultuur gebruikt exact de zelfde trucjes als wij goochelaars doen, exact dezelfde, dezelfde fysische methoden, dezelfde psychologische methoden. En ze hebben effectief en grondig miljoenen mensen over de hele wereld bedroge
n in hun nadeel. Ze bedriegen deze mensen. En dat kost ze een hoop geld. Het kost ze een hoop emotionele pijn. Miljarden dollars worden uitgegeven elk jaar, over de hele wereld, aan deze charlatans. Nu heb ik twee vragen die ik graag wil stellen aan deze mensen mocht ik in de gelegenheid zijn. Eerste vraag: Als ik ze wil vragen contact te maken met -- omdat
...[+++]ze ze horen met hun oor. Zo luisteren ze naar geesten. Ik ga ze vragen om de geest van mijn grootmoeder op te roepen omdat ze, toen ze dood ging, het testament van de familie had, en ze heeft het ergens verstopt. Wij weten niet waar het is. Dus vragen we oma, Waar is het testament, oma? Wat zegt oma nu? Ze zegt, Ik ben in de hemel en het is geweldig.(Rires) Au-delà de l'aspect équivoque de cette remarque, il y avait quelque chose de vr
aiment profond. Ils disaient qu'ils préféraient la ver
sion automatisée de leur cousin plutôt que leur cousin. Au début, ça n'est pas très intuitif, mais en se plaçant de leur point de vu
e, ça a beaucoup de sens. Ils sont dans cette situation où ils peuvent désormais arrêter et faire répéter leur cousin, sans avoir l'impression de me faire perdre
...[+++]mon temps. S'ils doivent revoir quelque chose qu'ils auraient dû apprendre deux semaines plus tôt, ou peut-être deux ans plus tôt, ils ne n'ont pas à être gênés pour demander à leur cousin. Ils peuvent juste regarder ces vidéos. S'ils s'ennuient, ils avancent. Ils peuvent les regarder à leur propre rythme, quand ils veulent. Et sans doute, l'aspect le moins apprécié de cela est le fait que la toute première fois, la toute première fois que vous essayez de comprendre un nouveau concept, ce dont vous n'avez pas besoin, c'est d'une autre personne vous disant : « Tu comprends ça ? » C'est ce qui se passait entre moi et mes cousins avant. Maintenant, ils peuvent simplement le faire dans l'intimité de leur propre chambre.
(Gelach) Als je eenmaal over de dubbelzinnigheid heen bent, zit daar iets heel wezenlijks i
n. Ze zeiden dat ze liever de geautomatiseerde versie van hun neef hadden dan hun neef zelf. Eerst lijkt het tegenstrijdig, maar als je er echt goed over nadenkt vanuit hun standpunt, dan zit er wel iets in. In deze situatie kunnen ze hun neef stopzetten en herhalen, zonder dat ze het gevoel hebben dat ze mijn tijd verdoen. Als ze iets willen nakijken dat ze een paar weken eerder hadden moeten leren, of misschien een paar jaar geleden, dan hoeven ze het niet beschaamd aan hun neef te vragen. Ze kunnen gewoon de video's bekijken. Als ze zich vervele
...[+++]n kunnen ze verdergaan. Ze kunnen kijken op het tijdstip van hun keuze, in hun eigen tempo. Wat waarschijnlijk het minst begrepen aspect hiervan is, is deze notie: de allereerste keer, de allereerste keer dat je probeert om je hersenen vat te doen krijgen op een nieuw concept, dan is het allerlaatste wat je nodig hebt, een andere mens die zegt: Snap je dit? Zo liep de interactie met mijn neefjes voordien. Nu kunnen ze het gewoon doen in de intimiteit van hun eigen kamer.(Rires) Et quand j'y suis, je leur parle de choses profondément personnelles, quand c'est leur anniversaire, je chante « Joyeux anniversaire » même si je ne sais pas du tout chanter.
(Gelach) Als ik daar ben, praat ik met ze over heel persoonlijke dingen en als er iemand jarig is, zing ik 'Happy Birthday', ook al kan ik totaal niet zingen.
Est-ce une chose que nous avons inventé récemment en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptions de l'adolescence dans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description que nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne fait autre chose dans l'intervalle que donner des enfants aux filles, insulter des vieillards, piller et se battre. (Rires) Il continue en disant Cela dit, qui pourrait, sinon des cerveaux brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le
...[+++]temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort geleden in het Westen hebben uitgevonden? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tijd zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zijnde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Sha
...[+++]kespeare adolescenten op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen.Voici une liste de
pays, rangés selon leur PIB. Notez que le PIB est mesuré en dollars, pas en quantité de choses produites. Si nous analysions juste une quantité, alors un pays qui produirait cinq millions de punaises serait au même point qu'un produit qui produirait cinq millions de voitures. Mais il
y aussi un problème quand on utilise la valeur de la production en dollar : l'inflation. Si deux pays produisent le même nombre de voitures, mais que l'un d'entre eux a des prix plus haut, ce pays pays aura un plus haut PIB nominal, ou
...[+++]PIB non-corrigé des effets de l'inflation. Pour obtenir une idée plus précise de la santé d'une économie, les économistes regardent le PIB réel, qui est le PIB corrigé des effets de l'inflation. Ce que corrigé des effets de l'inflation signifie est très important, mais trop compliqué pour en discuter maintenant. On y reviendra. Donc, qu'est-ce que le PIB réel de la Grèce nous dit de son économie ? En 2013, le PIB réel de la Grèce était d'environ 242 milliards de dollars, mais ce nombre ne veut pas dire grand chose jusqu'à ce qu'on le compare aux années précédentes. En 2012, il était de 250 milliards de dollars, en 2011 de 288 milliards, et en 2010, c'était 300 milliards. En fait, depuis 2008, la Grèce a connu six ans de PIB diminuant, et les données montrent que cette récession est aussi profonde et prolongée que la Grande Dépression des Etats-Unis dans les années 30. Je viens d'utiliser le terme récession, que beaucoup de gens utilisent mal. Une récession n'est pas simplement quand une économie va mal, officiellement, c'est quand deux trimestres successifs ou six mois montrent une diminution du PIB réel. Même si l'économie grecque est encore en difficulté, elle sortit de la récession en 2014, avec une petite augmentation du PIB.
Hi
er is een lijst van landen gerangschikt op BBP. Merk op dat het BBP is gemeten in dollars, niet in het aantal dingen die geproduceerd zijn. Als we het aantal zouden bekijken, dan zou een land dat 5 miljoen punaises heeft geproduceerd eruit zien alsof ze het net zo goed doen als een land dat 5 miljoen auto's heeft geproduceerd, maar er is ook een probleem met de waarde in dollars gebruiken van geproduceerde dingen: inflatie. Als twee landen dezelfde hoeveelheid auto's produceren, maar één van beide heeft hogere prijzen, dan zal dat land een hoger nominaal BBP hebben, of BBP ongecorrigeerd voor inflatie. Om een nauwkeuriger idee te krijg
...[+++]en van de gezondheid van de economie kijken economen naar reëel BBP, dat is BBP gecorrigeerd voor inflatie. Wat gecorrigeerd voor inflatie betekent is heel belangrijk, maar een té groot onderwerp om het nu over te hebben. Daar komen we nog. Adriene: Dus wat vertelt het reële BBP in Griekenland ons over haar economie? In 2013 was het Griekse reële BBP ongeveer 242 miljard dollar, maar dat cijfer betekent niets totdat je het vergelijkt met voorgaande jaren. In 2012 was het 250 miljard dollar, in 2011 was het 288 miljard, en in 2010 was het 300 miljard. miljard. Sterker nog, vanaf 2008 heeft Griekenland zes jaar gehad met een dalend BBP, en de gegevens laten zien dat deze recessie met zo diepgaand en langdurig is als de Grote Depressie in de Verenigde Staten in de jaren '30. Ik gebruikte zojuist de term recessie, die heel veel mensen verkeerd gebruiken. Een recessie is niet zomaar als een economie slecht is, officieel is het wanneer twee opeenvolgende kwartalen of zes maanden een krimp laten zien in het reële BBP. Hoewel de economie van Griekenland het nog steeds moeilijk heeft, klom het uit de recessie in 2014, met een kleine groei van het BBP.En 2009 quand l'ONU a examiné le progrès, ils ont découvert que près de 100 millions de kilomètres carrés de sol marin avait été protégés. Cela ne veut pas dire que c'est la solution ultime, ou même que cela assure une protection permanente, mais ce que ça veut dire c'est qu'un groupe d'individus peut former une communauté pour vraiment façonner la manière dont la haute mer est gouvernée, pour créer un régime. Alors je regarde avec optimisme nos opportunités de créer u
ne perspective bleu profond pour cette belle planète. Le voeu de Sylvia nous apporte ce
...[+++]levier, cet accès, au coeur des êtres humains, pourrait-on dire, qui ont rarement voyagé au-delà de leur jardin, mais qui commencent heureusement à s'intéresser au cycle de vie complet de créatures comme les tortues de mer, qui passent effectivement le plus clair de leur temps en haute mer.
In 2009, toen de VN de vooruitgang inspecteerde, ontdekten ze dat bijna 100 miljoen vierkante kilometer zeebodem beschermd was. Dat betekent niet dat dit de eindoplossing is, of dat dit ook maar voorziet in permanente bescherming, maar het betekent wel dat een groep individuen een gemeenschap kan vormen die daadwerkelijk vorm kunnen geven aan verantwoord bestuur van de volle zee, en een nieuw rechtsregime te creëren. Ik kijk dus vol optimisme uit naar onze mogelijkheden om een waarachtig, blauw, perspectief te creëren voor deze mooie planeet. Sylvia's wens helpt ons daarbij, door toegang mogelijk te maken tot het hart van individuen, waarvan je zou kunnen zeggen, dat ze
zelden plaatsen zagen die ver ...[+++]der reikten dan hun tenen, maar die nu hopelijk geïnteresseerd zullen raken in de hele levenscyclus van wezens als deze zeeschildpadden, die bijna hun gehele leven in de volle zee doorbrengen.Quand Joshua Prager avait 19 ans, un accident de bus devastateur l'a rendu hémiplégique. Il est retourné en Israël vingt ans plus tard pour trouver le chauffeur qui a bouleversé son existence. Dans ce récit fascinant de leur rencontre, Prager sonde de profondes questions sur la nature, le vécu, l'aveuglement et le destin.
Toen Joshua Prager 19 jaar oud was, raakte hij halfzijdig verlamd in een busongeluk. Twintig jaar later keerde hij terug naar Israel om de bestuurder te vinden die destijds zijn wereld op zijn kop had gezet. In dit fascinerende verhaal over hun ontmoeting stelt Prager diepe vragen over aanleg, opvoeding, zelfbedrog en noodlot.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
leur démarche se stabilisaient profondément quand ->
Date index: 2020-12-28