Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "leur bureau avec " (Frans → Nederlands) :
et avons enseigné aux étudiants comment utiliser une
chambre noire. Nous leur avons remis des appareils photo, ils ont fait le tour du campus et pris 12 clichés de leurs professeurs préférés, leur dortoir, leur chien et autres souvenirs qu'ils voulaient conserver. Ensuite, nous avons tiré une planche-contact et ils ont choisi leurs deux photos favorites. On a passé six heur
es à les développer avec eux et ils les ont agrandies. Ils ont deux superbes photos glacées grand format de ce qui leur tient le plus à coeur et on leur demande: «
...[+++]Laquelle comptes-tu nous redonner? » « Je dois en redonner une? » « Oui. Nous devons en garder une pour témoigner du projet scolaire. Tu dois donc faire un choix. Tu en gardes une et je garde l’autre. » Cette expérience comporte 2 conditions. Dans l'une, nous disons aux étudiants: « Au cas où tu changerais d'avis, je garde l'autre quatre jours mais ensuite je dois la faire parvenir au bureau chef. Je serai heureux de --(Rire)--ouais, «bureau chef»— « Je serai heureux de te l'échanger. En fait, je passerai à ton dortoir --encore mieux, je vérifierai auprès de toi par mail.
en we leerden studenten hoe ze een donkere kamer kond
en gebruiken. Eerst gaven we ze camera's. Zij liepen rond op de campus, ze schoten 12 foto's van hun favoriete hoogleraar en hun studentenkamer en hun hond, en alle andere dingen waaraan ze herinneringen van Harvard wilde hebben. Ze brachten ons de camera. Wij maakten een proefafdruk. Zij kozen welke twee foto's de beste waren. We gebruikten 6 uur om hun alles over doka's te leren. Zij vergrootten 2 van de foto's. Ze hebben twee prachtige 20 bij 25 hoogglanzende foto's van dingen die veel voor hun betekenen, en wij zeggen: Welke wil je aan ons geven? Zij zeggen: Moet ik er eentje wegge
...[+++]ven? Oh, ja. We hebben er eentje nodig als bewijs voor het studieproject. Dus je moet me er eentje geven. Je moet een keuze maken. Jij mag er eentje houden, en ik krijg er een om te bewaren. Nu zijn er 2 varianten bij dit experiment. Bij een deel werden de student verteld: Maar weet je, als je van gedachten verandert, dan heb ik hier altijd nog de andere, en in de aankomende 4 dagen, voordat ik het daadwerkelijk naar het hoofdkwartier verstuur, dan kun je altijd -- (Gelach) -- ja, hoofdkwartier -- dan kun je altijd nog omruilen. Sterker nog, ik zal naar je studentenkamer gaan en het je geven -- stuur me gewoon een email. Beter nog, ik zal contact opnemen met jou.Et les idées en vrac avait quelque chose à voir avec ce que je savais qui se passait avec gens au bureau. Au bureau, les gens qui travaillaient, et utilisaient leur fauteuil de bureau, un grand nombre d'entre eux restaient assis devant un ordinateur toute la journée. Et je sentais, la seule chose qu'il ne leur faut pas, c'est un fauteuil qui interfère avec leur principale raison d'être assis là.
Die losse ideeën hadden iets te maken met iets dat gebeurt bij mensen op kantoor, iets dat gebeurt bij mensen op kantoor, op de werkvloer -- mensen die werken en op een bureaustoel zitten. Zij zitten vaak de hele dag achter een computer. Zij zitten vaak de hele dag achter een computer. Ik had de indruk dat het laatste wat ze konden gebruiken, Ik had de indruk dat het laatste wat ze konden gebruiken, een stoel was die belemmert wat ze doen.
Ils le font d'une façon très simple, en appelant leur mère depuis leur lieu de travail, en dialoguant par messagerie instantanée depuis leur bureau avec leurs amis, en envoyant des SMS sous le bureau.
Ze doen het op een heel eenvoudige manier, door hun moeder te bellen van op het werk, door van op het werk met hun vrienden te chatten, door onder hun bureau te sms'en.
Que peuvent faire les directeurs -- les directeurs éclairés, je l'espère -- que peuvent
-ils faire pour que leur bureau soit un meilleur lieu de travail pour les gens, pour que ce ne soit pas le dernier recours, mais le premier recours ? C'est que les gens commencent à dire, « Quand je veux vraiment accomplir une tâche, je vais au
bureau. » Parce que les
bureaux sont bien équipés, tout devrait y être pour qu'ils fassent leur travail, mais là tout de suite ils ne veulent pas y aller, alors comment changer ça ? J'ai trois suggestions q
ue je vais partager ...[+++]avec vous. J'ai environ trois minutes, donc ça va le faire. Nous avons tous entendu parler de cette tendance du vendredi décontracté.
Wat kunnen managers doen -- verlichte managers, hopelijk -- wat kunnen ze doen om een kantoor een betere plaats te maken om te werken, niet als laatste toevluchtsoord, maar als het eerste toevluchtsoord? Zodat mensen voortaan zeggen, Als ik echt wat wil afwerken, ga ik naar kantoor. Want kantoren zijn goed uitgerust, alles is aanwezig om het werk te kunnen doen. Nu willen werknemers daar niet naartoe. Hoe kunnen we dat veranderen? Ik heb drie suggesties voor jullie. Ik heb nog ongeveer drie minuten, dat lukt net. We hebben allemaal wel eens gehoord van 'informele vrijdag'.
Il y a environ 30 ans, quand je travaillais en oncologie à l'hôpital pour enfants de Philadelphie, un père et son fils sont venus me voir
dans mon bureau, il leur manquait l’œil droit à tous les deux, quand j'ai pris leurs dossiers médicaux, il est devenu évident que le père et le fils avaient une forme rare de tumeur oculaire héréditaire : un rétinoblastome, et le père savait qu'il l'avait transmis à son fils. Ce moment a changé ma vie. Il m'a poussé à aller de l'avant et à codiriger une équipe qui a découvert la première gène de prédisposition au cancer. Dans les décennies suivantes, il y a eu un mouvement sismique dans notre compréhen
...[+++]sion de ce qui se passe, quelles variations génétiques se cachent derrière ces différentes maladies. En fait, on connaît la molécule de base de milliers de caractéristiques humaines et, chaque jour, des milliers de personnes sont informées sur leurs risques d'avoir telle maladie ou telle autre. Pourtant, si vous me demandez : « Cela a-t-il impacté l'efficacité, la manière dont nous avons été capables de développer des médicaments ? » la réponse est « pas vraiment ». Si vous regardez le coût de la recherche pharmaceutique, à la façon dont c'est fait, ça n'a pas bougé.
Ongeveer 30 jaar geleden werkte ik in de oncologieafdeling van het kinderziekenhuis in Philadelphia. Een vader en zijn zo
on stapten mijn praktijkruimte binnen. Ze misten allebei hun rechteroog. Uit hun medische geschiedenis bleek dat beiden een zeldzame vorm van een erfelijke oogtumor, retinoblastoom, hadden. De vader wist dat hij dat op zijn zoon had overgedragen. Dat moment veranderde mijn leven. Het zette me aan om door te gaan en mee leiding te geven aan een team dat het eerste kankerveroorzakend gen ontdekte. In de jaren sindsdien heeft er letterlijk een aardverschuiving plaatsgevonden in ons begrip van wat er gebeurt, van de geneti
...[+++]sche variaties als oorzaak van ziekten. Nu weten we dat er voor duizenden menselijke kenmerken, een moleculaire basis bestaat. Elke dag horen duizenden mensen dat ze het risico lopen om deze of gene ziekte te krijgen. Maar als je vraagt of we daarom nu beter zijn geworden in de ontwikkeling van medicijnen, moeten we zeggen: “Niet echt.” Als je kijkt naar wat het kost om geneesmiddelen te ontwikkelen, is er in principe niet veel veranderd.À la fin de l'enquête, vous pouvez lire le rapport de 27 pages en cliquant sur ce lien, nous avions des photos des cybercriminels, et même des photos de leur fête de Noël au bureau et de leur excursion.
Tegen het eind van het onderzoek -- waarvan je het volledige rapport van 27 pagina's kan lezen via die link -- hadden we foto's van de cybercriminelen en zelfs het bedrijfsuitje dat ze hadden ter gelegenheid van kerstmis.
Si on pirate une entreprise chinoise et si on vole leurs secrets, si on pirate un bureau gouvernemental à Berlin et qu'on vole leurs secrets, ça a moins de valeur pour le peuple américain que s'assurer que les Chinois ne peuvent accéder à nos secrets.
Als we een Chinees bedrijf hacken en hun geheimen stelen, als we een overheidsgebouw in Berlijn hacken, en hun geheimen stelen, dan is dat minder waardevol voor het Amerikaanse volk dan ervoor te zorgen dat de Chinezen geen toegang krijgen tot onze geheimen.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pri
s son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le dir
...[+++]ecteur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hi
j zei: “We kunnen erover praten, m ...[+++]aar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...La première idée que j'ai eu, était d'aller aux autorités étatiq
ues et fédérales et leur dire: Le voilà! Prenez-le, c'est gratuit. Mais, on m'a immédiatement dit : Notre gouvernement ne fonctionne pas comme ça. (Rires) Ok, ok. Alors je peux peut-être créer une organisation à but non lucratif pour facilite
r les consultations avec le gouvernement. Cette fois on m'a dit: Pour ce genre de choses, notre gouvernement ne collabore qu'avec le secteur privé. D'accord. Alors je vais partager mon idée avec des sociétés privées qui seront intéres
...[+++]sées. Mais, certaines sociétés m'ont vite fait comprendre que mon projet personnel n'était pas commercialisable car elles ne voulaient pas que leur logo soit estampillés dans les ghettos de Haïti. À ce moment-là, je n'étais pas simplement obsédé. J'étais outré. (Rires) Alors je me suis dit: Ah ouais ? Je vais le faire moi-même alors. (Rires) À ce moment, mes supérieurs m'ont envoyé travailler quelques mois dans notre bureau de Milan, alors je me suis demandé ce que j'allais faire. J'ai alors aménagé mon temps de sommeil en dédiant le décalage horaire de 8 heures à des conférences téléphoniques avec des fournisseurs de matériaux, des fabricants et des clients potentiels.
Mijn eerste idee was om de federale en staatsoverheden op te zoeken en te zeggen: Hier, gratis, voor niks. Ik kreeg al snel de reactie: Jongen, zo werkt onze overheid niet! (Gelach) Oké. Dan maar een vzw opstarten om consultancy te geven en dit idee te laten passeren bij de overheid? Nee, want Jongen, onze overheid rekent op de privésector voor dit soort zaken. Misschien kan ik het idee verkopen aan privé-bedrijven, die er ook hun voordeel mee konden doen, maar ik hoorde al snel van enkele bedrijven dat mijn persoonlijke passie niet paste bij het merk: ze wilden niet dat hun logo's te zien waren in alle ghetto's van Haïti. Nu was ik niet alleen geobsedeerd. Ik was woest. Dus zei ik tot mezelf: O ja? Let maar op. Ik doe het zelf. (Gelach) To
...[+++]en moest ik voor mijn dagtaak enkele maanden vanuit het kantoor in Milaan werken. Dus plande ik slaapuren op mijn kalender en besteedde de 8 uren tijdsverschil aan conferentiegesprekken met leveranciers, producenten en potentiële afnemers.Il réduit probablement l'exposition parce que les gens ne viennent pas au bureau tousser les uns sur les autres ou toucher des objets courants, et partager des choses par le biais de leurs mains.
Dit vermindert waarschijnlijk de blootstelling omdat mensen niet in het kantoor komen en naar elkaar hoesten, gemeenschappelijke objecten aanraken en dingen met hun handen uitwisselen.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
leur bureau avec ->
Date index: 2021-04-04