Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "leur avait jamais " (Frans → Nederlands) :
Après l'une de nos représentations à l'hôpital d'état de Patton à San Bernardino, une femme s'est approc
hée de nous et elle avait des larmes qui ruisselaient sur son visage, et elle souffrait d'une paralysie, elle tremblait, et elle avait ce sourire magnifique, et elle a
dit qu'elle n'avait jamais entendu de musique classique auparavant, elle ne pensait pas qu'elle aimerait ça, elle n'avait jamais entendu un violon avant, mais que cette musique était comme le soleil, et que person
ne ne venait jamais ...[+++]leur rendre visite, et que, pour la première fois en six ans, lorsqu'elle nous a entendu jouer, elle a cessé de trembler sans médicament.
Na een optreden in het Patton State Hospital in San Bernardino, kwam een vrouw op ons af. De tranen stroomden langs haar gezicht. Ze had een hersenverlamming, ze schudde, en ze had een prachtige glimlach. Ze zei dat ze nog nooit klassieke muziek had gehoord, dat ze geen hoge verwachting had, maar dat muziek horen was als de zon horen schijnen, dat niemand haar ooit bezocht, en dat voor het eerst in 6 jaar, toen ze ons hoorde spelen, ze zonder medicijnen stopte met schudden.
qu'Obama ne leur avait jamais coupé la parole. Personne dans l'équipe de campagne d'Obama n'avait jamais tenté de cacher le groupe
Mensen in die groep realiseerden zich... dat Obama ze niet tot zwijgen had gebracht.
Ce fut extraordinaire de voir, par exemple. des vieil
les femmes raconter leur histoire quand à l'âge de 5 ans, elles ont été littéralement arrachées des bras de leurs parents, comme cette dame, ici. Ce fut un moment extraordinaire de pouvoir embrasser de vieux Aborigènes quand ils sont entrés dans le parlement. Une femme m'a déclaré que c'est la première
fois qu'un Blanc l'avait jamais embrassée dans sa vie. Elle avait plus de 70 ans. C'est une histoire horrible. Je me souviens de cette famille qui m'a dit, « On e
...[+++]st venu en voiture depuis le Nord jusqu'à Canberra pour assister à ça, on a traversé toute la région des ploucs blancs. Après les excuses, sur le retour, on a pris un milkshake dans un café. » Ils sont entrés dans ce café en silence, en hésitant, un peu maladroit et anxieux. Je crois que vous comprenez ce que je veux dire.
Oude vrouwen vertellen me bijvoorbeeld verhal
en van toen ze vijf jaar oud waren en letterlijk weggerukt werden van hun ouders, zoals deze dame hier. Het was voor mij buitengewoon om deze Aboriginal-ouderen te omhelzen en te kussen toen ze het parlementsgebouw binnenkwamen. Een vrouw zei m
e dat het de eerste keer was dat een blanke kerel haar een kus gaf, en ze was boven de 70. Dat is een vreselijk verhaal. Ik herinner me dit gezin dat tegen me zei: Weet je dat w
e hiervoor helemaal vanuit ...[+++] het verre noorden naar Canberra kwamen, helemaal door ‘redneckland’. Op de terugweg na de verontschuldiging stopten we bij een café voor een milkshake. Ze liepen rustig, voorzichtig, behoedzaam het café binnen, een beetje angstig. Ik denk dat je weet waar ik het over heb.Bon, qu’avons-nous trouvé ? Qu’avons-nous trouvé dans ce gang ? Laissez-moi vous dire que nous avons eu un accès complet à tout le monde dans le gang. Nous avons pu le voir intégralement, de la base au sommet. Ils ont eu confiance en Sudhir, une confiance que jusqu’ici aucun chercheur, qu’aucun
étranger au gang, n’avait jamais réussi à obtenir de ces gangs. À tel point qu’ils nous ont laissé consulter ce qui était le plus int
éressant pour moi : leur comptabilité, les rapports financiers qu’ils tenaient. Et ils nou
...[+++]s les ont fournis. Et pas seulement pour les étudier : nous pouvions aussi leur poser des questions sur leur contenu. Si je devais résumer rapidement, dans le peu de temps qu’il me reste, les conclusions qu’on peut tirer de ce gang, c’est que s’il fallait comparer le gang à une autre organisation, on pourrait dire qu’un gang, c’est comme McDonald’s. Malgré des différences évidentes, comme les restaurants McDonald’s D’abord, d’une manière qui n’est peut-être pas la plus intéressante, mais qui permet de poser des bonnes bases, dans son organisation. Dans la hiérarchie du gang, ce à quoi il ressemble. Voici donc à quoi ressemble l’organigramme du gang.
Wat waren onze bevindingen? Wat vonden we in de bende? Laat me één ding zeggen, we hadden toegang tot echt iedereen in de bende. We hebben een kijkje kunnen nemen in de bende, van de laagste ranken tot de top. Zij vertrouwden Sudhir, zoals geen enkele academicus ooit - of andere buitenstaander - ooit het vertrouwen heeft kunnen winnen van deze bendes, tot aan het punt waar zij openstelden wat het meest interessant voor mij was: hun boeken, d
e financiële verslagen die zij bijhielden. En uiteindelijk stelden zij die beschikbaar voor ons. We konden ze niet alleen bestuderen, maar we konden ook vragen stellen over wat er in stond. Dus als ik
...[+++] het allemaal heel snel samenvat in de korte tijd die ik heb, wat ik heb meegenomen uit de ervaringen met de bende, is dat als ik een parallel moet trekken tussen de bende en elke andere organisatie, dan zou het zijn dat de bende is als McDonald's. Op heel veel manieren, net als McDonald's. Ten eerste, is op een bepaalde manier, misschien niet de meest interessante, maar het is een goede manier om te beginnen, is de manier waarop het is georganiseerd. De hiërarchie van de bende, de manier waarop ze eruit ziet. Dus dit is hoe een organigram van hoe de bende eruit ziet.C'était un exemple intéressant. A la fin du printemps, au début de l'été 2010, peu de temps après le suicide de McQueen, notre spécialiste de la Mode, Andrew Bolton, est venu me voir, et m'a dit: « J'ai pensé faire une exposition sur McQueen, c'est le moment. Nous devons le faire, nous devons le faire vite. » Cela n'a pas
été facile. McQueen avait travaillé pendant toute sa carrière avec une petite équipe de designers et de managers très protectrice de son héritage, mais Andrew s'est rendu à Londres, a travaillé avec eux penda
nt l'été et a gagné leur confiance ...[+++], et celle des designers qui avaient créé ses défilés incroyables, des spectacles à part entière, nous avons commencé à faire quelque chose au Musée qui, je pense, n'avait jamais fait auparavant. Ce n'était pas une exposition classique.
Dat was een interessant geval. Eind lente, begin zomer van 2010, vlak na de zelfmoord van McQueen, Eind lente, begin zomer van 2010, vlak na de zelfmoord van McQueen, kwam onze kostuumcurator, Andrew Bolton, naar me toe. Hij zei: 'Ik zit al een tijd te denken aan een show over McQueen. Nu is de tijd rijp. We moeten het doen en wel snel.' Het was moeilijk. McQueen had zijn hele carrière gewerkt met een klein team ontwerpers Het was moeilijk. McQueen had zijn hele carrière gewerkt met een klein team ontwerpers en managers die zijn erfenis goed beschermden. Maar Andrew ging naar Londen
, werkte die zomer met hen en won hun vertrouwen Maar An
...[+++]drew ging naar Londen, werkte die zomer met hen en won hun vertrouwen en dat van de ontwerpers die zijn fantastische shows creëerden. Het waren ware performancekunstwerken. We werkten verder aan iets wat in het museum nog nooit vertoond was. We werkten verder aan iets wat in het museum nog nooit vertoond was. Het was niet gewoon de bekende opstelling.(Rires) Les gens ne savaient pas quoi faire parce qu'on ne leur avait jamais présenté cette possibilité.
(Gelach) Mensen wisten niet wat ze ermee aan moesten omdat ze die mogelijkheid nooit hadden gehad.
Stephen devint un expert de l'écologie des plus hauts arbres du monde et de la vie riche et diverse de leur feuillage, des écosystèmes aériens que personne n'avait jamais imaginée.
Stephen werd een expert in de ecologie van de hoogste bomen op aarde en de rijke diversiteit van het leven in hun kronen, ecosystemen in de lucht die niemand had vermoed.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'étai
t pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le dir
...[+++]ecteur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie
jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn
...[+++]gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Et c'est peut-être la raison pour laquelle la Révolution française est si polémique et ouverte à des interprétations. Il y en a qui disen
t que la révolution avait réussi à répandre les idées des Lumières même si elle n'avait pas instauré une démocratie en France. Des autres disent que le vrai héritage de la Révolution n'était pas la valorisation de la liberté, mais celle du pouvoir de l'Etat. Quel que soit, je dirai que la Révolution française a été beaucoup plus révolutionnaire que son homologue américain. Je veux dire, que d'une certaine manière, l
es Etats-Unis n'ont jamais eu une ar ...[+++]istocratie, mais dans d'autres manières, ils ont continué d'en avoir une - une des Lumières français, Diderot, a senti que les Américains devaient avoir peur d'une division trop inégale de richesse résultant en un petit nombre de citoyens opulents et une multitude de citoyens dans la misère. Et que la Révolution américaine n'a rien fait pour changer cette disparité de richesse. Ce qui avait fait de la Révolution française un mouvement si extrême a été son insistance dans l'universalité de ses idéales. Je veux dire, regardez l'Article 6 de la Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen. La Loi est l'expression de la volonté générale. Tous les Citoyens ont droit de concourir personnellement, ou par leurs Représentants, à sa formation. Elle doit être la même pour tous, soit qu'elle protège, soit qu'elle punisse. Ce sont des idées radicales, que les lois viennent des Citoyens, et pas des Rois ou des Dieux, et que ces lois doivent s'appliques à tous, de manière égale. C'est bien loin de Hammurabi- et en vérite, ç'est bien loin de Thomas Jefferson, possesseur d'esclaves. Dans les années 1970, on a demandé au président chinois Zhou Enlai ce que les conséquences de la Révolution française ont été. Et il a répondu, 'C'est trop tôt pour dire.' Et d'une certaine manière, il l'est encore. La Révolution française a demandé des questions sur la nature des droits du peuple et les dérivés de ces d ...
En misschien is dit waarom de Franse revolutie zo controversieel is en open voor interpretatie. Sommigen beweren de revolutie geslaagd zijn in het verspreiden van verlichtingsidealen, zelfs als het niet democratie naar Frankrijk bracht. Anderen beweren dat de echte erfenis van de revolutie niet de versterking van vrijheid was, maar van staatsmacht. Hoe dan ook, Ik zou willen stellen dat de Franse Revolutie uiteindelijk veel revolutionairder was dan zijn Amerikaanse tegenhanger. Ik bedoel, in sommige opzichten, had Amerika nooit een aristocratie, maar op andere manieren bleef die bestaan de Franse verlichte denker, Diderot, voelde dat Amerikanen een ook ongelijke verdeling van rijkdom, wat resulteert in een klein aantal weelderige burgers en
...[+++] een veelheid van burgers die in ellende leven moeten vrezen. En de Amerikaanse revolutie deed niets om die polarisatie van rijkdom te veranderen. Wat maakte de Franse revolutie zo radicaal was haar aandringen op de universaliteit van haar idealen. Ik bedoel, kijk naar artikel6 van de verklaring van de rechten van de mens en burger: Wet is dat de uitdrukking van de algemene wil. Iedere burger heeft het recht om persoonlijk deel te nemen, of door diens vertegenwoordiger, in de Stichting. Het moet hetzelfde zijn voor allen, of het nu beschermt of straft. Dat zijn radicale ideeën, dat de wetgevingen afkomstig is van burgers, niet van koningen of goden, en dat die wetten moeten voor iedereen gelden. Dat is een lange weg van Hammurabi — en om eerlijk te zijn, het is een lange weg van de slavenhouderij Thomas Jefferson. In de jaren zeventig, werd Chinese President Zhou Enlai gevraagd Wat de invloed van de Franse revolutie was geweest. En hij zei: het is te vroeg om dat te zeggen. En op een bepaalde manier is dat nog steeds zo. De Franse revolutie stelde nieuwe vragen over de aard van de rechten van mens en de afleiding van deze rechten. En we zijn nog steeds bezig met het beantwoorden van deze vragen, en hoe, door middel van onze antwoo ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
leur avait jamais ->
Date index: 2022-01-07