Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "leur avait dit que ça allait prendre 6 mois " (Frans → Nederlands) :
On leur avait dit que ça allait prendre 6 mois avant de pouvoir envoyer une équipe de plongeurs sur place, et que ça allait prendre 2 semaines aux plongeurs.
Die haven werd verteld dat het zes maanden zou duren voordat ze een team van duikers erheen konden krijgen, en het zou de duikers twee weken kosten.
Et maintenant, je savais grâce au travail que j'avais fait que s'il avait n'importe laquelle des maladies qu'on allait tester, alors elle deviendrait son identité, et si elle devenait son identité, elle deviendrait la mienne, que cette maladie allait prendre une forme différente alors qu'elle s'étendait.
Terwijl ik dankzij mijn werk wist dat, mocht hij een van de dingen waarop men ging testen, hebben, dat dat zijn identiteit zou worden, en dat zijn identiteit, de mijne zou worden. dat die ziekte stilaan een heel andere vorm zou aannemen.
C'est l'histoire d'un petit garçon dont le père était un passionné d'histoire et qui avait l'habitude de le prendre par la main pour aller visiter les ruines d'une ancienne cité à la périphérie de leur camp.
Het gaat over een klein jongetje wiens vader een geschiedenisliefhebber was en die hem regelmatig bij de hand nam om de ruïnes van een oude metropool aan de rand van hun kamp te bezoeken.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En z
e hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant
. À partir de 2004, chaque gé
néral est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une si
tuation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Ab
uzaid de dire qu'il avait la straté ...[+++]gie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belet
te generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...♫ Ça, c'est pour Emma McCune ♫ ♫ Un ange à la rescousse est venu un après-midi ♫ ♫ Je suis ici parce que tu m'as sauvé ♫ ♫ Je suis fier de porter ton héritage
♫ ♫ Je te remercie. Sois bénie. Repose en paix. ♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi
! ♫♫ ♫ Si Emma ne m'avait pas sauvé ? Que serais-je devenu ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Un autre réfugié affamé ♫ ♫ Que serais-je devenu ?♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Si Emma ne m'
avait pas sauvé ? Ouais ! ♫ ♫ Ouais ! Ouais ! ♫ ♫ Vous auriez
...[+++]vu ma tête à la télé ♫ ♫ Le gros ventre affamé ♫ ♫ Des mouches autour des yeux, la tête trop grosse pour ma taille ♫ ♫ Juste un autre enfant africain affamé ♫ ♫ Qui court dans tous les sens, né pour être sauvage ♫ ♫ Grâce à Dieu, louez le Tout-puissant ♫ ♫ de m'avoir envoyé un ange pour me sauver ♫ ♫ j'ai une raison d'être sur cette terre ♫ ♫ Parce que je connais mieux que personne la valeur de la vie♫ ♫ Maintenant que je peux me tenir debout ♫ ♫ Je vais escalader des montagnes, par sauts et par bonds ♫ ♫ Ch'uis pas un ange, j'espère en être un bientôt ♫ ♫ Et si je le suis, je veux être comme Emma McCune ♫ ♫ Moi ! Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Si Emma ne m'avait pas sauvé ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ?♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Un autre réfugié affamé ♫ ♫ Que serais-je devenu ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Si Emma ne m'avait pas sauvé ? Ouais ! Ouais ! ♫ ♫ Ouais ! Ouais ! ♫ ♫ Je serais probablement mort de faim ♫ ♫ Ou d'une autre maladie sordide ♫ ♫ J'aurais grandi sans éducation ♫ ♫ Juste un autre réfugié ♫ ♫ Je suis là parce que quelqu'un a fait attention♫ ♫ Je suis là parce que quelqu'un a osé ♫ ♫ Je sais qu'il y a beaucoup d'autres Emma♫ ♫ Qui veulent et essayent de sauver la vie d'un enfant ♫ ♫ Que serais-je devenu ? Moi ! ♫ ♫ Si Emma ne m'avait pas sauvé ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ? ♫ ♫ Que serais-je devenu ? ♫ ♫ Un autre réfugié affamé ♫ ♫ Je me rappelle quand j'étais petit ♫ ♫ Quand je ne savais pas du tout lire ou écrire ♫ ♫ Maintenant j'ai grandi, j ...
♫ Deze gaat naar Emma McCune♫ ♫ Reddingsengel kwam op een middag ♫ ♫ Ik ben hier omdat jij me gered hebt ♫ ♫ Ik ben trots op je nalatenschap ♫ ♫ Dank je. Wee
s gezegend. Rust in vrede. ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit had gered? Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ De zoveelste hongerige vluchteling ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit had gered? Jaah! ♫ ♫ Jaah! Jaah! ♫ ♫ Je had mijn gezicht op tv gezien ♫ ♫ Dikke hongerige buik ♫ ♫ Vliegen in mijn ogen, hoofd te groot voor mijn lijf ♫ ♫ Het zoveelste verhongerende kleine kind ♫ ♫ Rondrennend in Afrika, wild en gevaarlijk ♫ ♫ Geloofd z
...[+++]ij God, de Almachtige ♫ ♫ dat hij me door een engel liet redden ♫ ♫ Ik heb een reden om op aarde te zijn ♫ ♫ Want ik weet beter dan velen wat een leven waard is ♫ ♫ Nu ik de kans heb mijn plaats in te nemen ♫ ♫ Ren ik over bergen heen met grote sprongen ♫ ♫ Ik ben geen engel, hoop het snel te zijn ♫ ♫ Als ik het ben, wil ik zijn als Emma McCune ♫ ♫ Ik! Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit had gered? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ De zoveelste verhongerende vluchteling ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit gered had? Jaah! Jaah! ♫ ♫ Jaah! Jaah! ♫ ♫ Ik zou waarschijnlijk zijn verhongerd ♫ ♫ Of een andere ellendige ziekte ♫ ♫ Ik zou zijn opgegroeid zonder onderwijs ♫ ♫ De zoveelste vluchteling ♫ ♫ Ik sta hier omdat iemand om me gaf ♫ ♫ Ik sta hier omdat iemand de moed had ♫ ♫ Ik weet dat er een hoop Emma's zijn ♫ ♫ Met de wil en de moed om een kind te redden ♫ ♫ Wat zou ik zijn? Ik! ♫ ♫ Als Emma me nooit gered had? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ Wat zou ik zijn? ♫ ♫ De zoveelste vluchteling ♫ ♫ Ik herinner me toen ik klein was ♫ ♫ Toen ik niet kon lezen en schrijven ♫ ♫ Nu ben ik volwassen, ik kreeg een opleiding ♫ ♫ Niets gaat te ver en ik ben niet te stoppen ♫ ♫ Ik bad zo hard voor deze dag ♫ ♫ Ik bad dat de wereld wijsheid zou vinden ♫ ♫ Om de armen te helpen ♫ ♫ In plaats van te onder ...Je me suis retrouvé à l'infirmerie des ét
udiants, où ils ont fait des examens et m'ont tout de suite dit : « problèmes de reins. » A
vant que je ne m'en rende compte, je me suis retrouv
é embarqué dans six mois de tests, d'épreuves et d'angoisse, face à six médecins, dans deux hôpitaux différents, pris dans un choc des titans de la médecine pour déterminer
lequel d'entre eux ...[+++]avait raison sur ce qui n'allait pas chez moi. Un peu plus tard, me voilà assis dans une salle d'attente pour un examen aux ultra-sons, et les six médecins se présentent dans la pièce en même temps. Alors je me dis : « Ouh la ! les nouvelles ne sont pas bonnes. » Leur diagnostic était le suivant : « Vous avez deux maladies rares des reins qui vont finir par détruire vos reins ; vous avez des cellules de type cancéreux dans votre système immunitaire que nous devons commencer à traiter immédiatement, et vous ne serez jamais éligible à une greffe de rein, et il est peu probable que vous viviez plus de deux ou trois ans. » La gravité de ce diagnostic apocalyptique m'a immédiatement plombé le moral. Comme si je me préparais, en tant que patient, à mourir conformément à l'échéance qu'ils venaient de me donner. Jusqu'à ce que je rencontre dans une salle d'attente une patiente du nom de Verna, qui est devenue une amie qui m'est chère. Un jour elle m'a pris par le bras et m'a emmené à la bibliothèque de médecine pour faire quelques recherches sur ces diagnostics et ces maladies, et elle m'a dit : « Eric, les gens qui ont cette maladie sont normalement septuagénaires ou octogénaires. Ils ne savent rien de toi. Réveille-toi.
Ik kwam bij de studentengezondheidszorg terecht. Er werden wat testen gedaan en de conclusie was 'nierprob
lemen'. Voor ik het wist moest ik 6 maanden lang testen, proeven en beproevingen ondergaan. 6 dokters, verspreid over 2 ziekenhuizen, waren in een medische titanenstrijd verwikkeld over de vraag wie er gelijk had over wat er mis was met mij. Een tijdje later zit ik in een wachtruimte voor een echo en al die 6 dokters komen tegelijk binnen. Dus ik denk: oh oh...slecht nieuws. Dit was hun diagnose: Je hebt 2 zeldzame nieraandoeningen, die op termijn je nieren zullen verwoesten. Je hebt kankerac
...[+++]htige cellen in je immuunsysteem, die direct behandeling nodig hebben. Je komt niet in aanmerking voor een niertransplantatie en je hebt niet meer dan 2 of 3 jaar te leven. Ik werd direct overdonderd door de ernst van deze noodlotsdiagnose. Ik werd direct overdonderd door de ernst van deze noodlotsdiagnose. Alsof ik me als patiënt moest voorbereiden om dood te gaan volgens het schema dat me zojuist was gegeven. Totdat ik in een wachtkamer Verna ontmoette, een patiënt die een goede vriendin werd. Op een dag sleepte ze me mee naar de medische bibliotheek en ging op zoek naar informatie over mijn diagnoses en ziektes. Ze zei: Eric, het zijn voornamelijk mensen boven de 70 die dit krijgen. Wat weten ze nu van jou. Word eens wakker.Mais pe
ut-être que moi, je leur donne quelque chose de mieux car je leur donne de l'espoir.
Mais pe
ut-être que moi, je leur donne quelque chose de mieux car je leur donne de l'espoir. Et au milieu de cette crise économique, où beaucoup d'entre nous ont tendance Et au milieu de cette crise économique, où beaucoup d'entre
nous ont tendance à avoir peur, je pense que n
ous devron ...[+++]s prendre exemple sur Jane à avoir peur, je pense que nous devrons prendre exemple sur Jane et reconnaître que le fait d'être pauvre ne signifie pas être ordinaire.
Maar misschien geef ik wel iets beters omdat ik ze hoop geef. En midden in deze economische crisis, die zovelen van ons geneigd zijn te benaderen met angst, denk ik dat we er goed aan doen iets van Jane te leren en uit te dragen, te erkennen dat arm niet gelijk staat aan gewoontjes zijn.
Est-ce une chose que nous avons inventé récemme
nt en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptions de l'adolescence dans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description que nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne
fait autre chose dans l'intervalle que donner des enfant
...[+++]s aux filles, insulter des vieillards, piller et se battre. (Rires) Il continue en disant Cela dit, qui pourrait, sinon des cerveaux brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort geleden in het Westen hebben uitgevonden? Het antwoord
is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tijd zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zijnde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien
...[+++]en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Shakespeare adolescenten op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen.Ça a été ton grand eurêka. Comme tu ne pouvais pas voir, il a bien sûr fallu que tu apprennes par toi-même. Derek Paravicini : J'ai appris à jouer par moi-même. AO : Tu as appris à jouer par toi-même, et par conséquent, jouer du piano consistait pour toi, Derek, à donner des tas de coups de poing et de karaté, parfois tu avais même recours à ton nez. La nourrice a aussi pensé à enregistrer ta musique sur un de ces anciens magnétophones de l'époque, et voici ce merveilleux enregistrement de Derek en train de jouer quand tu avais quatre ans. DP : « Molly Malone (Coques et Moules) ». AO : En fait, ce n'est pas « Coques et Moules ». C'est « Jardin de Campagne en Angleterre ». DP : « Jardin de Campagne en Angleterre ». (Musique : « Jardin de Cam
...[+++]pagne en Angleterre » ) AO : Et voilà. (Applaudissements) Je trouve ça vraiment fantastique. Vous voyez, ce petit enfant ne pouvait pas voir, ni vraiment comprendre le monde autour de lui, il n'avait personne dans sa famille qui jouait d'un instrument, et pourtant il a trouvé le moyen d'apprendre à jouer ça. Comme vous pouvez le voir sur la photo, ton corps s’agitait beaucoup lorsque tu jouais, Derek. J'ai rencontré Derek quand il avait quatre ans et demi, et pour être honnête, Derek, au début j'ai cru que tu étais fou, parce que, quand tu jouais du piano, tu semblais vouloir jouer toutes les touches du clavier en même temps, et tu avais aussi la manie de me taper pour m'écarter. Dès que j'essayais de m'approcher du piano, tu me repoussais fermement. Comme j'avais dit à ton père, Nick, que j'essaierais de t'enseigner le piano, je ne voyais pas bien comment j'allais m’y prendre si je ne pouvais pas m'en approcher. Mais au bout d'un moment, le seul moyen que j’ai trouvé a été de te prendre dans mes bras, de déposer Derek de l'autre côté de la pièce, et, pendant les 10 secondes que j'avais avant qu'il ne revienne, de lui jouer très vite quelque chose, pour le lui apprendre. Finalement, je pense que tu as été d'accord avec moi, Derek, ...
Dat was het grote eureka-moment. Dat je niet kunt zien, betekende natuurlijk dat je het jezelf moest leren. DP: Ik leerde mezelf spelen. AO: Dat deed je inderdaad en dat hield in dat je bij jouw pianospel, Derek, veel knokkels, karateslagen en zelfs af en toe je neus gebruikte. Het kindermeisje nam je muziek op met een ouderwets taperecordertje. nam je muziek op met een ouderwets taperecordertje. Dit is een prachtige opname van jou, Derek, toen je 4 jaar was. DP: 'Molly Malone (Cockles and Mussels).' AO: Eigenlijk is het 'English country garden'. DP: 'English country garden'. (Muziek: 'English country garden') AO: Kijk eens aan. (Applaus) Volgens mij is dit gewoon fantastisch. Daar is dat kleine kind dat niet kan zien, eigenlijk niet veel v
...[+++]an de wereld begrijpt, niemand van zijn familie bespeelt een instrument en toch leert hij het zichzelf aan. Zoals op de foto's te zien is, speelde je met je hele lichaam, Derek. speelde je met je hele lichaam, Derek. Derek en ik maakten kennis met elkaar toen hij vierenhalf was. Eerlijk gezegd dacht ik eerst dat je gek was, Derek, want als je pianospeelde, leek je iedere noot op je keyboard te willen spelen. Ook had je de gewoonte om me uit de weg te slaan. Zo gauw ik in de buurt van de piano kwam, werd ik stevig weggeduwd. Omdat ik je vader - Nick - had beloofd dat ik zou proberen om je les te geven, wist ik even niet hoe ik dat moest aanpakken, als ik niet bij de piano mocht komen. De enige manier die ik kon bedenken, was om je op te pakken en aan de andere kant van de kamer neer te zetten. In de 10 seconden die ik had voordat Derek terug was, kon ik net iets heel korts spelen, wat hij kon naspelen. Uiteindelijk denk ik dat je inzag, Derek, dat het best leuk kon zijn om samen piano te spelen. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
leur avait dit que ça allait prendre 6 mois ->
Date index: 2023-07-26