Vertaling van "juste une entité " (Frans → Nederlands) :

Dans de rares mais frappantes occasions, un simple mensonge émis par juste une entité dans ce nid d'abeilles peut conduire à de vrais problèmes.
In zeldzame maar treffende gevallen kan een enkele leugen van maar één onderdeel in deze honingraat voor flinke problemen zorgen.

De même, nous utilisons la force pour indiquer pas seulement la force physique, comme dans Rose a forcé la porte pour l'ouvrir , mais aussi comme force interpersonnelle, comme dans Rose a forcé Sadie à partir , pas nécessairement en la brusquant, mais en la menaçant, ou Rose s'est forcée à partir , comme s'il y avait deux entités en guerre dans la tête de Rose. La seconde conclusion est que l'abilité de concevoir un élément de deux façons différentes, comme causer quelque chose à aller à quelqu'un , et causer quelqu'un à obtenir quelque chose , je pense que c'est une caractéristique fondamentale de la pensée, et c'est le fondement de l'argumentation humaine, selon laquelle les gens ne diffèrent pas tant sur les faits que sur la façon dont ils devraient être conçus. Juste pour vous donner quelques exemples : mettre fin à une grossesse contre tuer un fœtus , une boule de cellules contre un enfant pas encore né , envahir l'Irak contre libérer l'Irak , redistribuer la richesse contre confisquer les gains . Et je pense de manière générale qu'il faut prendre au sérieux le fait que la majorité de nos verbiages sur des éléments abstraits est fondée sur des métaphores concrètes. On verrait alors l'intelligence humaine elle-même comme un répertoire de concepts - comme les objets, l'espace, le temps, la cause et l'intention -- qui sont utiles dans une espèce sociale et érudite, dont vous pouvez facilement imaginer l'évolution, et le procédé d'abstraction métaphorique qui nous permet de blanchir ces concepts de leur contenu conceptuel d'origine - l'espace, le temps et la force -- et de les appliquer à de nouveaux domaines abstraits, donc de permettre à une espèce qui a évolué depuis la manipulation des cailloux, des outils et des animaux à la conceptualisation des mathématiques, de la physique et de la loi et d'autres domaines abstraits.
Op dezelfde manier gebruiken we forceren niet alleen in verband met fysieke kracht -- zoals Rose forceerde de deur om open te gaan -- maar ook voor interpersoonlijke kracht, zoals Rose forceerde Sadie om te gaan -- niet noodzakelijk door haar beet te pakken, maar door te dreigen -- of Rose forceerde zichzelf om te gaan, alsof er twee entiteiten in het hoofd van Rose zaten, die een partijtje armworstelden. De tweede conclusie is dat we het vermogen hebben om een gebeurtenis op twee manieren voor te stellen -- zoals ervoor zorgen dat iets naar iemand gaat en ervoor zorgen dat iemand iets krijgt. Dat is volgens mij een fundamenteel kenmerk van het menselijke denken. Het is de basis voor veel menselijke argumentatie, waarbij mensen het niet zozeer oneens zijn over de feiten als over hun interpretatie. Ik geef je een paar voorbeelden: een zwangerschap beëindigen versus een foetus doden , een hoopje cellen versus een ongeboren kind , Irak binnenvallen versus Irak bevrijden , rijkdom herverdelen versus beslag leggen op inkomsten . Ik denk dat het ruimste plaatje van al ernstig rekening zou houden met het feit dat onze woordenrijkdom over abstracte gebeurtenissen zo vaak gebaseerd is op een concrete metafoor. Volgens mij is menselijke intelligentie zelf een repertoire van concepten -- zoals objecten, ruimte, tijd, oorzakelijkheid en intentie -- die nuttig zijn voor een sociale, kennisintensieve soort, waarvan je je de evolutie goed kan inbeelden. Daarnaast een proces van metaforische abstractie dat ons toelaat om deze concepten van hun oorspronkelijke inhoud te ontdoen -- ruimte, tijd en kracht -- en ze toe te passen op nieuwe abstracte domeinen. Dat maakte het mogelijk dat een soort die was geëvolueerd om met rotsen en gereedschap en dieren om te gaan, in staat was om wiskunde in begrippen te vatten, en fysica, en recht, en andere abstracte domeinen.

Selon moi, la leçon principale que nous ayons apprise, c'est que ces deux entités sont très différentes. Vous pouvez voir qu'une personne est satisfaite de sa vie, mais ça ne vous apprend pas grand chose sur le degré de bonheur avec lequel elle vit sa vie, et inversement. Juste pour vous donner une idée de la corrélation, la corrélation est d'environ 5. C'est comme si vous rencontriez quelqu'un qui vous dise que son père fait 2 mètres. Que pouvez-vous dire de la taille de cette personne? Et bien, vous avez une indication, mais il y a un fort degré d'incertitude. Vous avez tant d'incertitude. Si je vous dit qu'une personne à noté sa vie 8 sur 10, vous aurez pas mal d'incertitude pour estimer le niveau de bonheur de son moi de l'expérience . Si bien que la corrélation est faible. On connait un peu ce qui contrôle la satisfaction du bonheur. On sait que l'argent a une place importante, les objectifs également. Nous savons que le bonheur provient principalement des personnes que nous apprécions, du temps que l'on passe avec elles.
En de belangrijkste les die we hebben geleerd, denk ik, is dat ze echt van elkaar verschillen. Je kunt weten hoe tevreden iemand met zijn leven is en dat leert je echt weinig over hoe gelukkig hij zijn leven leidt, en omgekeerd. Gewoon om je een idee te geven van de correlatie, de correlatie is ongeveer 0.5. Dat betekent dat als je iemand zou ontmoeten en men zou je zeggen dat zijn vader een meter tachtig is, hoeveel zou je dan weten over zijn lengte? Je zou wel iets weten over zijn lengte, maar er is een hoop onzekerheid. Zoveel onzekerheid zou je hebben als ik je vertel dat iemand zijn leven een 8 geeft op een schaal van 10, je hebt een hoop onzekerheid over hoe gelukkig ze zijn over hun ervarende ik. De correlatie is dus zwak. We weten iets over wat de tevredenheid van het ervarende ik bepaalt. We weten dat geld heel belangrijk is, doelen zijn heel belangrijk. We weten dat geluk vooral betekent dat we tevreden zijn met mensen die we mogen, door tijd door te brengen met mensen die we mogen.

Quelqu'un nous raconte une histoire importante, sans mauvaise intention, juste de la difficulté d'avoir à gérer l'entité du 'je', nous assimilons à la place, un certain regret.
Iemand vertelt ons een verhaal, en zonder kwaad te willen, maar omdat we het 'ik' zo lastig kunnen besturen, kauwen we ondertussen op een of andere spijtige keuze.