Traduction de «juste assez grandes » (Français → Néerlandais) :

Une bonne solution est de construire de petites unités de stockage, ou cellules, juste assez grandes pour accueillir une abeille, qui puissent aussi servir de conteneurs pour y stocker le nectar : ce sont les pots de miel des abeilles.
Een goede oplossing is om te bouwen in opslag-eenheden, of cellen, waar een bij net in past, maar die ook kunnen dienen als opslagplaats voor nectar: de eigen honingpot van de bij.

Henri VIII pensa qu'il était grand temps de codifier les règles de succession, aussi les écrivit-il dans son testament, en disant en gros : les garçons aînés d'abord, les filles seulement s'il n'y a plus de garçons — et le Parlement approuva ces règles. Ce qui aurait dû tout mettre au clair, mais nous allons à présent entrer dans la période dite du Gros Bazar . Car le fils d'Henri vécut juste assez lontemps pour tout foutre en l'air. En héritant du trône à l'age de 9 ans, il y avait évidemment une régence, mais cela ne l'empêcha pas de déclarer à 15 ans que les règles de son père étaient stupides, que ses sœurs étaient stupides, et que sa cousine germaine éloignée au premier degré, Lady Jeanne Grey, devrait être la future reine à la place.
Henry VIII dacht dat het hoog tijd was om de regels van erfenis te formaliseren, zo hij schreef ze uit in zijn testament - waar in feite in stond: oudste jongens eerst, alleen meisjes als er geen jongens zijn - en het Parlement keurde de regels goed. Dit zou alles netjes gemaakt moeten hebben, maar we betreden bijna de vreselijk rommelige tijd... ... Omdat de zoon van Hendrik net lang genoeg leefde om het te verpesten - de troon erfend op 9 jarige leeftijd was er, natuurlijk, een sluwe beschermheer die het allemaal regelde, maar hij besloot toch op zijn vijftiende dat de regels van zijn vader dom waren en dat zijn zussen dom waren en dat zijn nicht, Vrouwe Jane Grey, in plaats daarvan de volgende monarch moest zijn.

Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...

Aujourd’hui, nous allons commencer avec peut-être la plus grande idée de tous les temps et continuer à partir de là : les choses sont faites d’atomes. [Intro] Je sais, vous n’êtes pas étonnés, vous n’êtes pas émerveillés, vous n’êtes peut-être même plus en train d’écouter, mais quand la théorie atomique fut proposée pour la première fois, ça avait l’air assez fou. Et oui, on appelle ça « la théorie atomique », en utilisant la définition scientifique de la théorie, « un ensemble d’idées testées et éprouvées qui explique un grand nombre d’observations disparates », pas la définition familière de la théorie « une supposition ». Mais heureusement, il n’y a plus personne pour dire que les atomes sont juste une théorie. Mais il n’y a pas si longtemps, il y avait des gens qui le disaient. Vous voulez savoir qui a réglé la question pour de bon ? Einstein ! L’existence des atomes avait été supposée depuis bien avant le 20ème siècle, mais ce n’est qu’une fois qu’Einstein eut prouvé mathématiquement l’existence des atomes et des molécules en 1905 que la question fut vraiment réglée.
Dus vandaag, laten we beginnen met misschien wel het grootste idee aller tijden, en verder gaan vanaf daar: spullen zijn gemaakt van atomen. [Intro] Ik weet het, je bent niet verbaasd, je bent niet onder de indruk, je bent misschien zelfs niet meer aan het opletten, maar toen de atoomtheorie voor het eerst werd voorgesteld, klonk het best wel gek. En ja, we noemen het Atoomtheorie , gebruik makend van de wetenschappelijke definitie van theorie, wat een goed geteste set ideeen die veel ongelijksoortige observaties uitleggen is, niet de gemeenzame definitie, een gok . Maar gelukkig rent er niemand meer rond zeggend atomen zijn gewoon een theorie . Maar het is niet al te lang geleden dat mensen dat wel zeggend rondrenden. Wil je weten wie het voor goed vaststelde? Einstein! Atomen werden gepostuleerd voor een lange tijd voor de 20e eeuw, maar toen Einstein wiskundig het bestaan bewees van atomen en moleculen in 1905, was het echt opgelost.