Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «jamais sentimentales qui ne détournent jamais le regard » (Français → Néerlandais) :
Des histoires qui cherchent à vous transformer, qui ont quelque chose d'universel, mais qui ne sont jamais sentimentales, qui ne détournent jamais le regard des choses les plus sombres en nous.
Verhalen die transformatie bieden, die transcendentie benaderen, maar die nooit sentimenteel zijn, die nooit wegkijken van onze duisterste kanten.
Peut-être qu’atteindre la majorité dans les ténèbres de la sensualité américaine, ne jamais voir un téton non maculé, un vagin non censuré, m’a laissé à jamais infecté d’une lubricité intarissable du regard:
Misschien heeft opgroeien in de zwevende Amerikaanse zinnelijkheid zonder vrij zicht op een tepel of ongecensureerde vagina me voor eeuwig verpest met onstilbaar verlangen naar plaatjes.
Et lorsque je m’apitoyais sur moi-même, comme le font les filles de 10 ans, elle me disait : « Ma chérie, sur l’échelle des plus grandes tragédies du monde, la tienne n'atteint même pas trois. » (Rires) Et quand j’ai posé ma candidature à une école de commerce, en étant certaine de ne pas y arriver, aucune de mes connaissances n
’y était arrivé, je suis allé chez ma tante qui avait été battue par son mari pendant des années et avait fini par échapper à un mariage de violences avec seulement sa dignité intacte. Et elle
m'a dit : « Ne fais jamais tiennes les limitat ...[+++]ions des autres. » Et quand je me plaignais à ma grand-mère, une vétéran de la Seconde Guerre Mondiale, qui a travaillé dans le cinéma pendant 50 ans, et qui m’a soutenu dès l’âge de 13 ans, quand je me plaignais d'avoir peur que si je refusais un pont en or chez ABC pour une bourse à l'étranger, je ne retrouverai jamais, jamais un autre boulot, elle me disait : « Ma petite, je vais te dire deux choses. Tout d’abord, personne ne dit non à un Fullbright, et deuxièmement, il y a toujours de la place chez McDonald’s. » (Rires) « Tu trouveras un emploi. Fais le grand saut. » Les femmes de ma famille ne sont pas des exceptions. Les femmes dans cette salle, et celles qui nous regardent à L.A., et partout dans le monde, ne sont pas des exceptions. Nous ne sommes pas un groupe d’intérêt.
Als ik medelijden had met me
zelf, zoals 9 of 10 jaar oude meisjes wel eens plegen te doen, zegde ze tegen mij: Liefje, op een schaal van de grote wereldtragedie
s is jouw geval nog niet eens een drie. (Gelach) Toen ik me inschreef aan de businessschool en er zeker van was dat ik het niet aankon en niemand kende die het had gedaan, ging ik naar mijn tante die jaren door haar man was mishandeld en ontsnapt was aan een huwelijk vol geweld met alleen haar waardigheid intact. Ze vertelde me: Importeer nooit de beperkingen van andere mensen.
...[+++] Ooit ging ik klagen bij mijn grootmoeder, een Tweede-Wereldoorlogveteraan die 50 jaar lang voor de film werkte en me steunde van toen ik 13 was. Ik zei dat ik bang was dat als ik een droomjob bij ABC zou afslaan voor een beurs in het buitenland, ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze zei: Kindje, ik ga je twee dingen vertellen. Ten eerste, niemand scheept een Fulbright af en ten tweede, McDonald's werft altijd aan. (Gelach) Je vindt wel een baan. Riskeer het maar. De vrouwen in mijn familie zijn geen uitzonderingen. De vrouwen in deze kamer en toekijkend in L.A. en in de rest van de wereld zijn geen uitzonderingen. Wij zijn geen 'speciale gevallen'.Elle nous a regardé de nouveau et a dit, « Je lui demanderais de me pardonner d'avoir été sa mère et de n'avoir jamais su ce qui se passait dans sa tête. » Lorsque j'ai dîné avec elle quelques années plus tard -- un des nombreux dîners que nous avons pris ensemble -- elle m'a dit, « Vous savez, lorsque c'est arrivé au début, je souhaitais souvent n'avoir jamais été mariée, n'avoir jamais eu d'enfant.
Toen keek ze op en zei: Ik zou hem om vergiffenis vragen omdat ik als moeder nooit geweten heb wat er in hem omging. Toen ik enkele jaren later met hen at -- een van de vele keren -- zei ze: Toen het net was gebeurd, wenste ik dat ik nooit was getrouwd, nooit kinderen had gekregen.
(Vidéo) Narration : « Oubli ». Le nom de l'auteur est le premier à s'en aller, suivit docilement par le titre, l'intrigue, la conclusion déchirante, tout le roman, qui devient tout à coup ce
lui que vous n'avez jamais lu, dont vous n'avez jamais entendu parler. C'est comme si, un par un, les souve
nirs que vous aviez décidaient de se retirer dans l'hémisphère sud du cerveau dans un petit village de pêcheurs où il n'y a pas de téléphone. Il y a bien longtemps, vous avez dit
adieu aux noms des neuf ...[+++] muses et vous avez regardé l'équation quadratique faire ses bagages. Et même maintenant, alors que vous mémoriser l'ordre des planètes, quelque chose d'autre se dérobe, une fleur symbole d'un état peut-être, l'adresse d'un oncle, la capitale du Paraguay. Quoi que ce soit vous avez du mal à vous rappeler, ce n'est pas en équilibre sur le bout de votre langue, même pas caché dans quelque coin obscur de votre rate. C'est parti flotter sur une rivière sombre mythologique dont le nom commence par un L du plus loin que vous pouvez vous rappeler, bien avancé vers l'oubli où vous rejoindrez ceux qui ont oublié même comment nager et comment faire de la bicyclette.
(Video) Verteller: Vergeetachtigheid. De naam van de auteur verdwijnt het eerst, gehoorzaam gevolgd door de titel, de verhaallijn, het hartverscheurende slot, de hele roman, die plots een roman wordt die je nooit hebt gelezen, waar je nooit van hebt gehoord. Alsof, één voor één, de herinneringen die je koesterde, besloten met pensioen te gaan in het zuiden van je brein, naar een klein vissersdorp zonder telefoon. Lang geleden kuste je de namen van de negen muzen vaarwel en zag je de vierkantsvergelijking haar biezen pakken. Zelfs nu, terwijl je de volgorde van de planeten instudeert, ontsnapt er iets anders, een nationale bloem misschien, het adres van een oom, de hoofdstad van Paraguay. Wat het ook is dat je je moeizaam voor de ge
est haalt, ...[+++] het ligt niet op het puntje van je tong. Het hokt niet eens in een duister hoekje van je milt. Het is weggegleden langs een donkere mythologische rivier, waarvan de naam met een L begint, voor zover je je herinnert, onderweg naar je eigen vergetelheid, waar jij je zal voegen bij diegenen die zelfs het zwemmen zijn verleerd en het fietsen.Même dans la litterature populaire, le seul livre que j'ai jamais trouvé - et ce devrait être sur toutes vos listes de livres à lire - le seul livre que j'ai jamais trouvé qui fait de l'entrepreneur le héros est La révolte d'Atlas. Tout le reste dans le monde a tendance à regarder les entrepreneurs et à dire que nous sommes de mauvaises personnes.
Zelfs in populaire literatuur is het enige boek dat ik heb kunnen vinden, en dit zouden jullie ook moeten lezen -- het enige boek dat ik vond waarin de held een ondernemer is, is Atlas Shrugged. De rest van de wereld lijkt naar ondernemers te wijzen en te zeggen dat we slechte mensen zijn.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de si
mples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et
de leur sa ...[+++]gesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En z
e hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Et un mercredi après midi, alors que j´empruntais le couloir de mon lycée, en pensant à mes occupations, il y avait un artiste donnant un cours, qui avait fait un grand récipient en poterie. Je me suis retrouvé à regarder à l'intérieur de la classe d'art. Si vous n'avez jamais vu faire de la poterie, c'est magique, et je n'avais jamais rien vu de tel dans ma vie auparavant.
Op een woensdagnamiddag wandelde ik door de gang van mijn school. Ik hield me met mijn eigen dingen bezig. Een kunstenaar gaf les. Hij maakte keramiek: een grote, oude pot. Ik keek toevallig door de deur van de kunstklas. Heb je al ooit klei zien bewerken? Het is magisch. Ik had in mijn leven nog nooit iets dergelijks gezien.
Vous voyez où ça nous mène. Je l'ai encouragée jusqu'à ce que cette photo se retrouve sur ma page Face
book. (Rires) Je me suis désidentifé immédiatement, je l'ai appelée J'ai dit. « Mam
an, tu ne mets plus jamais de photo de moi en bikini. » Et elle a dit, « Pourquoi ? Tu es tellement mignon, mon chéri. » J'ai dit, « Tu ne comprends vraiment pas. » Nous sommes peut-être parmi les premières générations qui comprennent cette organisation numérique de nous-même. Nous sommes peut-être les premiers à enregistrer activement nos vies. Que vou
...[+++]s soyez d'accord ou pas avec votre héritage nous sommes en train de laisser derrière nous des traces numériques. Netra et moi voulions vraiment utiliser notre projet sur 200 ans pour organiser notre héritage numérique, et pas seulement l'héritage numérique mais nous croyons en l'organisation de l'héritage de mon passé, et de mon futur. Comment ? Vous pourriez poser la question. Je pense à l'avenir, je ne me suis jamais vu avancer dans le temps. En fait je vois le temps qui avance vers moi. Je visualise vraiment mon avenir qui approche. J'arrive à éviter ce que je ne veux pas et à attraper ce que je veux. C'est comme le parcours d'obstacle d'un jeu vidéo Et je m'en sors de mieux en mieux. Même quand je fais un tableau, je m'imagine derrière le tableau. Il existe déjà et quelqu'un est en train de le regarder, et je vois ce qu'il ressent instinctivement. Est-ce qu'il le ressent avec son cœur ou est-ce uniquement cérébral ?
Ze kreeg onlangs een Facebook-account, je begrijpt al waar dat heengaat.. Ik steunde haar volledig tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) Ik heb me zelfs untagt. Eerst belde ik haar op: Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ik zei: Je
begrijpt het gewoon niet. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale behe
...[+++]ren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, we laten de hele tijd digitale sporen achter. we laten de hele tijd digitale sporen achter. Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken om die digitale nalatenschap te beheren. Niet alleen dat, we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. Hoe we dat doen? Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik kan wat ik niet wil, ontwijken ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
jamais sentimentales qui ne détournent jamais le regard ->
Date index: 2024-11-14