Vertaling van "induire la fonction normale " (Frans → Nederlands) :

On a tendance à induire la fonction normale de quelque chose en observant ce qui ne se produit pas quand on la retire, et en lui attribuant la fonction opposée de ce qu'on observe.
We leiden de normale functie van iets af uit wat er niet gebeurt wanneer we het wegnemen, door het tegenovergestelde van wat we zien als we het wegnemen.

Je crois vraiment que nous avons encore beaucoup à apprendre sur la structure et la fonction normales de notre corps.
Ik geloof echt dat we nog veel te leren hebben over de normale structuur en functie van ons lichaam.

L'un de ces facteurs, d'ailleurs, pour ceux d'entre vous qui sont des parents, est le fait d'être taquiné par des membres de sa famille à propos de son poids. Donc, ne le faites pas. (Rires) J'ai laissé quasiment tous mes graphiques à la maison, mais je ne pouvais pas résister à vous montrer celui-là, parce que je suis une geek, c'est mon style. (Rires) Il s'agit d'une étude qui durant 14 ans a examiné les risques de décès en fonction de quatre habitudes saines : manger suffisamment de fruits et légumes, faire de l'exercice trois fois par semaine ne pas fumer, et boire avec modération. Commençons par les gens ayant un poids normal dans l'étude. Plus les colonnes sont hautes, plus le risque de décès est élevé. Et les chiffres zéro, un, deux, trois, quatre sur l'axe horizontal indiquent le nombre d'habitudes saines adoptées par une personne donnée. Comme on peut s'y attendre, plus le mode de vie était sain, moins les gens avaient de chances de mourir pendant l'étude.
Voor de ouders onder jullie: nog een factor was overigens Voor de ouders onder jullie: nog een factor was overigens door familieleden gepest worden met je gewicht. door familieleden gepest worden met je gewicht. Doe dat dus niet. (Gelach) Ik heb bijna al mijn grafieken thuisgelaten, maar deze ene moest ik laten zien. Dat is nu eenmaal een afwijking van mij. maar deze ene moest ik laten zien. Dat is nu eenmaal een afwijking van mij. (Gelach) Deze studie bekeek het overlijdensrisico over een periode van veertien jaar, gebaseerd op vier gezonde gewoonten: het eten van genoeg fruit en groenten, driemaal per week bewegen, niet roken en matig drinken. We beginnen bij het normale gewicht van de onderzochte personen. We beginnen bij het normale gewicht van de onderzochte personen. De staven geven het overlijdensrisico aan en de cijfers op de horizontale as en de cijfers op de horizontale as geven het aantal gezonde gewoontes van een bepaalde persoon aan. geven het aantal gezonde gewoontes van een bepaalde persoon aan. Zoals je al dacht: hoe gezonder de levensstijl, hoe minder risico op voortijdig overlijden.

Et bien, regardons les mères et leurs petits. En condition normal, les dauphins et leurs petits nagent séparément si maman est en chasse de poisson. Et quand ils sont séparés ils doivent se retrouver. Ce que ce chiffre montre, c'est le pourcentage de séparations pour lesquelles les dauphins sifflent, en fonction de la distance maximum. Donc, quand les dauphins sont séparés de moins de 20 mètres, ils sifflent moins de la moitié du temps. La plupart du temps, ils peuvent se retrouver simplement en nageant. Mais à chaque fois qu'ils sont séparés de plus de 100 mètres, ils doivent utiliser ces sifflements distinctifs pour se retrouver.
Laten we kijken naar moeders en jongen. Dolfijnenmoeders en -jongen raken vaak uit elkaar wanneer de moeder achter een vis aanzit. Wanneer ze uit elkaar geraken moeten ze weer bij elkaar komen. Deze figuur laat het verband zien tussen het aandeel van de scheidingen waarbij dolfijnen fluiten en de maximale afstand. Wanneer dolfijnen minder dan twintig meter uit elkaar zijn, fluiten ze in minder dan de helft van de gevallen. Meestal kunnen ze elkaar gewoon vinden door rond te zwemmen. Maar wanneer ze meer dan honderd meter uit elkaar raken, hebben ze altijd hun gefluit nodig om elkaar terug te vinden.

Une des approches les plus répandues en science de la personnalité est celle des traits psychologiques, et elle vous classe en fonction de cinq aspects normalement distribués, et qui décrivent des aspects universels différenciant les gens.
Een van de meest invloedrijke benaderingen in persoonlijkheidswetenschap wordt 'karaktertrekpsychologie' genoemd. Deze plaatst je in vijf dimensies die normaal verdeeld zijn en die de universele aspecten waarin mensen verschillen beschrijven.

Les individus ayant une vision normale peuvent voir quelques milliers d’étoiles à un moment quelconque, et si vous aimez les chiffres ronds, il y a, en tout, environ six à dix mille étoiles qui sont assez brillantes pour qu'on les détecte à l’œil nu, en fonction de son acuité visuelle.
Mensen met een normaal gezichtsvermogen kan een paar duizend sterren te zien op een elk moment, en als je een rond nummer wilt, zijn er zeer ruwweg zes tot tien duizend sterren in totaal die helder genoeg zijn om te detecteren door alleen je oog, afhankelijk van hoe goed je zicht is.

Ce n'est pas simplement du hasard 200, 400 gènes différents mais en fait ils vont ensemble. Ils forment une voie. Ils forment un réseau qui commence à avoir un sens maintenant dans le fonctionnement du cerveau. Nous commençons à avoir une approche ascendante dans laquelle nous identifions ces gênes, ces protéines, ces molécules, nous comprenons comment elles interagissent entre elles pour faire fonctionner ce neurone, comment ces neurones interagissent entre eux pour faire fonctionner des circuits et comment ces circuits fonctionnent, contrôlent le comportement. Comprendre ceci chez des personnes autistes et chez des personnes ayant des fonctions cognitive ...[+++] class=yellow1>s normales.
Het zijn niet zomaar willekeurig 200 à 400 verschillende genen, maar in feite passen ze in elkaar. Ze passen samen in een traject. Ze passen samen in een netwerk dat nu zin begint te krijgen in termen van hoe het brein werkt. Het wordt stilaan een aanpak van onderuit, waar we de genen, de eiwitten en de moleculen identificeren. We beginnen te begrijpen hoe ze met elkaar interageren om dat neuron te laten werken. We beginnen te begrijpen hoe die neuronen samen circuits laten werken, en hoe die circuits werken om gedrag te controleren. We beginnen dat te begrijpen, zowel bij mensen met autisme als bij individuen met een normale cognitie.