Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «histoire de mes propres débuts » (Français → Néerlandais) :
Agnès, que pourrions-nous faire d'autre pour vous? et elle a répondu: Eh bien, Eve, vous savez, si vous me donniez de l'argent, je pourrais ouvrir une maison et les filles pourraient se réfugier et pourraient être sauvées. Et je veux raconter cette petite histoire de mes propres débuts parce qu'elle est très liée au bonheur et, et à Agnès.
Agnes, wat kunnen we nog voor je doen? Ze zei: Eve, weet je, als je mij wat geld gaf, zou ik een huis kunnen openen en zouden meisjes kunnen weglopen en gered worden. Ik wil dit verhaaltje vertellen over mijn eigen begin, want het heeft veel te maken met geluk, en met Agnes.
J'étais vraiment ét
onnée de toutes les histoires qui commençaient à m'inonder. Les
gens avec qui je suis en contact tous les jours, mes collègues, mes amis, les membres de la famille que je connais depuis longtemps, personne n'avait
partagé avec moi sa propre histoire. Je me souviens avoir ressenti toutes ces histoires sortant de nulle part. Et j'avais l'impression d'être tombée sur cette société secrète de femmes dont je faisais désormais partie, ce qui était à la fois ra
...[+++]ssurant et inquiétant.
Ik was echt verbaasd over alle verhalen die binnenstroomden. Mensen met wie ik dagelijks te maken had, samenwerkte, bevriend was, familieleden die ik al lang kende, ze hadden hun eigen verhaal nooit met me gedeeld. Ik herinner me dat gevoel dat al die verhalen uit het niets tevoorschijn kwamen. Het voelde alsof ik was gestoten op een geheim genootschap van vrouwen waar ik nu deel van was, wat me geruststelde, maar ook echt verontrustte.
Mais je ne raconte pas les histoires de manière classique, dans le sens où je ne raconte pas mes propres histoires.
Ik vertel verhalen op een ongebruikelijke manier, het zijn niet mijn verhalen.
J'ai commencé à étudier les enfants il y a 15 ans, -- en fait il y a 20 ans -- et j'ai r
emarqué comment mes propres enfants ont été capable d'utiliser cette technologie sophistiquée
sans effort, et au début j'ai pensé « Mes enfants sont des prodiges ! » (Rires) Ensuite j'ai rema
rqué que tous leurs amis étaient pareils, c'était donc une mauvaise théorie. J'ai donc commencé à travailler avec une centaine d'enfants, et je suis arrivé
...[+++]à la conclusion que c'est la première génération qui grandit dans l'ère numérique, qui nage dans les bits. Je les appelle la Net Generation.
Ik begon zo'n 15 jaar geleden kinderen te bestuderen -- intussen 20 jaar geleden -- en merkte op hoe mijn kinderen al deze ingewikkelde technologie moeiteloos beheersten. In het begin dacht ik: Mijn kinderen zijn wonderkinderen! (Gelach) Maar toen zag ik dat al hun vrienden ook zo waren, dus dat was een slechte theorie. Ik begon te werken met een paar honderd kinderen en kwam tot de conclusie dat dit de eerste generatie is die opgroeit in het digitale tijdperk, in een bad van bits. Ik noem ze de Net-Generatie.
Alors, premièrement -- mes propres histoires.
Ten eerste mijn eigen verhalen.
Les années précédentes, j'avais travaillé sur un livre d'histoires d'amour. Sur mon blog, j'étais habituée à écrire sur mes propres expériences amoureuses.
Ik had de laatste jaren gewerkt aan een boek over liefdesverhalen, dus ik was gewend om het op mijn blog over mijn eigen ervaringen met romantische liefde te hebben.
Par conséquent, je savais qu’il fallait créer mes propres histoires sur cette expérience, de nouveaux récits pour récupérer mon identité.
Ik moest mijn eigen verhaal beginnen maken over deze ervaring. Nieuwe verhalen om mijn identiteit terug te vinden.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans
cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van
dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Elle parlait au plus grand nombre de personnes possible. Elle débattait, discutait, et finalement, son jour de chance est arrivé lorsqu'un chercheur est arrivé en v
ille pour étudier l'histoire des mines dans la région. Elle lui a raconté son histoi
re, et bien sûr, au début, comme tous les autres, il ne l'a pas crue, mais de retour à Sea
ttle, il a fait ses propres recherches, et a réalisé qu
...[+++]'elle avait raison.
Ze praatte met alle mogelijke mensen. Ze bleef maar argumenteren en trof het uiteindelijk met een onderzoeker die de stad bezocht om de geschiedenis van de mijnen in de streek te bestuderen. Ze vertelde hem haar verhaal. Eerst geloofde hij haar niet, net als alle anderen. Maar hij keerde terug naar Seattle en deed zijn eigen onderzoek. Hij stelde vast dat ze gelijk had.
George Ier, fils de Sophie, fut le premier roi selon ces nouvelles règles, puis son fils George II, puis George III, et même s'il perdit l'Amérique et la tête, pas de panique, les règles s'appliquent, donc la couronne continua de descendre doucement l'arbre généalogique, passant à George IV, dont aucun enfant ne lui survécut, puis à Guillaume IV, qui eut dix enfants, tous illégitimes. Il la transmit ensuite par l'intermédiaire de son cadet décédé à la
reine Victoria, qui débuta son règne en 1837 et l'acheva juste après avoir franchi le seuil du XXe siècle, ce qui est un règne doublement impressionnant par sa longueur au vu des techniques
...[+++] médicales de l'époque. Après la fin de son ère, la couronne alla à son fils Édouard VII, puis à George V, puis à Édouard VIII qui, enfin, brise cette ligne de succession bien propre (et quelque peu ennuyeuse) en commettant un scandale : épouser une roturière. Une roturière américaine ! Et divorcée ! Deux fois ! De fait, les divorces posaient un vrai problème et n'étaient pas compatibles avec le rôle du roi comme chef de l'État, et aussi comme chef de l'Église d'Angleterre dans les années 1930. Édouard céda le trône à son frère George VI, réticent à l'idée de régner, et qui dut ensuite superviser la Seconde Guerre mondiale et l'effondrement de l'Empire britannique qui s'ensuivit. Cela épuisa la santé du roi réticent, qui mourut à l'âge de 56 ans, laissant la couronne à Élisabeth II, en 1952, âgée de 25 ans. Elle avait sept ans de plus que Victoria, son arrière-arrière-grand-mère, le jour de son sacre, mais début septembre 2015, Élisabeth devint la reine au règne le plus long de l'Histoire, pas seulement en Grande-Bretagne, mais dans le monde. Après Élisabeth II, la couronne revient à Charles, héritier présomptif depuis le plus longtemps de l'Histoire britannique, puis à son fils William, puis à son fils George.
George I, de zoon van Sophia, was de eerste koning onder de nieuwe regels, en daarna zijn zoon George II, naar George III, en ook al verloor hij Amerika en zijn geest, geen angst, de regels zijn hier, en zo ging de kroon kalm verder de stamboom af, naar George IV, die geen overlevende kinderen had, naar Willem IV die tien kinderen had - allemaal bastaarden, daarna door zijn dode jongere broer naar koningin Victoria die haar regeerperiode startte in 1837 en die het net over de finishlijn van de 20e eeuw maakte. Wat dubbelop een indrukwekkend lange tijd was, gegeven de staat van medische technologie indertijd. Na het einde van haar periode, ging de kroon naar haar zoon Eduard VII naar George V... naar Eduard VII die *eindelijk* deze nette (en
...[+++] nogal saaie) lijn van erfenis doorbreekt door een schandaal te plegen: trouwen met een burger. Een Amerikaanse burger! Een Amerikaanse burger die *gescheiden* was! *Twee keer* ::Gasp:: Eigenlijk waren de scheidingen echt een probleem en niet verenigbaar met de rol van de monarch als Hoofd van Staat *en ook* de Kerk van Engeland in de jaren 1930. Eduard trad af naar zijn broer George VI - die onwillig was om de kroon aan te nemen, en toen ook nog de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende afbraak van het Britse Rijk moest overzien - wat de gezondheid van de jonge koning aantastte, die stierf op 56 jarige leeftijd en de kroon naliet aan Elizabeth de Tweede, in 1952 op 25 jarige leeftijd. Zeven jaar ouder dan Victoria, haar over-overgrootmoeder, was op haar kronings dag, maar in September 2015, werd Elizabeth de langst regerende koningin in niet alleen de Briste geschiedenis, maar ook in de wereldgeschiedenis. Van Elizabeth II zal de kroon verdergaan naar Charles, de langste erfgenaam schijnbaar in de Britse geschiedenis naar zijn zoon William, naar zijn zoon George. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
histoire de mes propres débuts ->
Date index: 2024-08-25