Traduction de «higgs est une excitation du champ de higgs » (Français → Néerlandais) :

En fait, toute particule est une excitation d'un champ. » « Je vois pourquoi tu aimes la physique des particules, c'est plutôt cool, bizarre, mais cool. » « Ouais, tu peux appeler ça bizarre, ce n'est pas comme la vie de tous les jours. Le boson de Higgs est une excitation du champ de Higgs.
In feite zijn alle deeltjes veldexcitaties.” „Oké, goed. Ik kan me voorstellen waarom je deeltjesfysica leuk vindt, het is best cool. Vreemd, maar cool.” „Ja, je zou het een beetje vreemd kunnen noemen, het is niet alledaags. Het higgsboson is een higgsveldexcitatie.

Un, comme l'électron est une excitation dans le champ d'électrons, le boson de Higgs est une particule qui est une excitation du champ de Higgs omniprésent.
Ten eerste, net zoals een elektron een excitatie is in het elektronenveld, is het higgsboson deeltje eenvoudigweg een excitatie van het overal aanwezige higgsveld.

D'abord, on peut prendre de vielles particules que l'on connaît un peu et les coller ensemble pour construire de nouvelles particules *composites*. C'est ce que les himistes et biologistes moléculaires passent beaucoup de temps à faire, c'est un peu comme essayer de voir ce qu'on peut construire avec des legos. Ensuite, on peut cogner de vieilles particules ensemble, toujours plus fort, en espérant soit qu'on va casser la particule en des composants inconnus, ou créer une nouvelle particule en excitant les champs quantiques sous jacent à toute la réalité. Parfois ça marche et la collision révèle un bloc constructeur de l'univers *fondamentale* entièrement nouveau, comme les quarks. ou le Boson de Higgs. Mais la plupart du temps, ça fait juste une gros boxon, une explosion de vieilles particules que l'on connaît déjà. Enfin, on peut mettre de vieilles particules dans un nouvel environnement pour qu'elle se comportent différemment. Ou mettre de vieilles particules ensemble de manière différente pour que de nouveaux comportement particulaires émergent à travers leurs interactions quantiques *collective* Par exemple, dans certains cristaux, les particules que se déplacent ne sont pas les électrons eux-mêmes mais des trous ou interstice dans une mer d'électrons dense.
Als eerste kan je bekende deeltjes, waar je de eigenschappen al van kent, aan elkaar plakken om nieuwe composieten deeltjes te maken. Dit is wat scheikundigen en moleculaire biologen grotendeels doen. In feite is het uitvogelen wat je kan maken met Lego. Ten tweede kan je oude deeltjes steeds harder tegen elkaar aan laten botsen hopende dat een oud deeltje opengebroken wordt, waaruit eerder onbekende bestanddelen gevonden worden, of waaruit een geheel nieuw deeltje in het leven geblazen wordt vanuit de kwantumvelden waar de realiteit op gebaseerd is. Dit lukt soms en het botsen onthult dan een volledig nieuw fundamenteel elementair deeltje van het universum, zoals quarks of het Higgsboson. Meestal wordt het echter een enorme puinhoop, een explosie van oude deeltjes die we al kenden. Ten derde, kan je oude deeltjes in een nieuwe omgeving stoppen zodat ze zich anders gedragen of je stopt oude deeltjes bij elkaar op nieuwe manieren zodat nieuw gedrag van schijndeeltjes ontstaat door hun collectieve kwantum interacties. In bepaalde kristallen, bijvoorbeeld, zijn de bewegende deeltjes niet de elektronen, maar in feite gaten of ruimtes in een dichte zee van elektronen.

Et le boson de Higgs n'est qu'une concentration dans le champ, comme une rumeur qui traverse la pièce. Bien sûr, cette analogie n'est... qu'une analogie, mais c'est la meilleure analogie qu'on ait trouvée à ce jour. Voilà, c'est tout. C'est ça, le champ de Higgs et le boson de Higgs. Les recherches futures nous diront si nous l'avons trouvé, et la récompense sera probablement plus qu'une simple bouteille de champagne.
Het Higgsboson is een ophoping in het veld, als een gerucht dat door de kamer gaat. Het Higgsboson is een ophoping in het veld, als een gerucht dat door de kamer gaat. Dit is alleen maar een analogie -- een analogie, maar wel de beste die tot nu toe is bedacht. Dat was het. Daar gaat het om bij het Higgsveld en het Higgsboson. Verder onderzoek zal ons zeggen wanneer we het gevonden hebben en de beloning wordt waarschijnlijk méér dan gewoon een fles champagne.

En plus de l'état de Higgs que nous connaissons, il pourrait y avoir un second état dans lequel le champ de Higgs serait des milliards de milliards de fois plus dense que ce que nous observons aujourd'hui, et la simple existence d'un autre état du champ de Higgs pose un problème potentiel.
Naast de bekende higgstoestand, kan er nog een toestand zijn waarin het higgsveld miljarden en miljarden keren dichter is dan wat we vandaag de dag waarnemen. Het bestaan van een andere toestand van het higgsveld vormt een potentieel probleem.

Celles-ci ont des noms exotiques comme « supersymétrie » ou « grandes dimensions supplémentaires. » Je vous épargne les détails, mais voici le plus important : chacune de ces théories implique des nouvelles particules que nous devrions détecter au LHC en même temps que le boson de Higgs. Mais il n'y a pour l'instant aucun signe de ces particules. Mais il y a un exemple encore pire de valeur aussi précise que dangereuse, et à l'inverse du champ de Higgs, il vient de l'étude de l'univers aux plus grandes échelles. Une des plus grandes conséquences de la relativité générale fut la découverte que l'univers commença par une expansion du temps et de l'espace il y a 13,8 milliards d'années : le Big Bang.
Die hebben sexy klinkende namen zoals 'supersymmetrie' of 'grote extra dimensies'. Ik zal nu niet ingaan op de details van deze ideeën, maar het voornaamste punt is dit: als één ervan deze vreemde exacte waarde van het Higgsveld kon verklaren, zouden er nieuwe deeltjes moeten ontstaan in het LHC naast het Higgsboson. Daar hebben we tot nu toe echter nog niets van gezien. Er bestaat een nog sterker voorbeeld van zo'n precies afgesteld gevaarlijk getal, ditmaal afkomstig van de andere kant van het spectrum, de kant die het universum in zijn uitgestrektheid bestudeert. Een van de belangrijkste gevolgen van de algemene relativiteitstheorie was de ontdekking dat het heelal 13,8 miljard jaar geleden ontstaan is in een snelle expansie van ruimte en tijd: de oerknal.