Traduction de «gros trous dans » (Français → Néerlandais) :

Et le Torosaure, quand on l'a découpé, a des os matures. Mais il a ces gros trous dans sa carapace. Et tout le monde dit, « Un Tricératops et un Torosaure ne peuvent sûrement pas être le même animal parce que l'un est plus gros que l'autre. » (Rires) « Et il a des trous dans sa collerette. » Et j'ai dit, « Bon, est-ce qu'on a des Torosaures juvéniles ? » Et ils ont dit, « Ben, non, mais il a des trous dans sa collerette. » Alors un de mes étudiants de troisième cycle, John Scannella, a examiné notre collection toute entière et il a en fait découvert que le trou commençant à se former chez les Tricératops et, bien sûr, c'est ouvert chez les Torosaures - donc il a trouvé les intermédiaires entre les Tricératops et les Torosaures, ce qui était plutôt génial. Donc maintenant nous savons que le Torosaure est en fait un Tricératops adulte.
De Torosaurus heeft volwassen botten. Maar hij heeft grote gaten in zijn schild. Iedereen zegt: Een Triceratops en een Torosaurus kunnen onmogelijk hetzelfde dier zijn omdat de ene groter is dan de andere. (Gelach) En hij heeft gaten in zijn kraag. Ik zei: Hebben we ook jeugdige Torosaurussen? Ze zeiden: Nee, maar hij heeft gaten in zijn kraag. Een van mijn studenten, John Scannella, doorliep onze hele collectie en ontdekte dat de gaten zich beginnen te vormen bij de Triceratops en natuurlijk helemaal open zijn bij de Torosaurus - zo vond hij de overgangen tussen de Triceratops en de Torosaurus. Cool is dat. We weten nu dat de Torosaurus eigenlijk een volwassen Triceratops is.

D'abord, on peut prendre de vielles particules que l'on connaît un peu et les coller ensemble pour construire de nouvelles particules *composites*. C'est ce que les himistes et biologistes moléculaires passent beaucoup de temps à faire, c'est un peu comme essayer de voir ce qu'on peut construire avec des legos. Ensuite, on peut cogner de vieilles particules ensemble, toujours plus fort, en espérant soit qu'on va casser la particule en des composants inconnus, ou créer une nouvelle particule en excitant les champs quantiques sous jacent à toute la réalité. Parfois ça marche et la collision révèle un bloc constructeur de l'univers *fondamentale* entièrement nouveau, comme les quarks. ou le Boson de Higgs. Mais la plupart du temps, ça fait juste une gros boxon, une explosion de vieilles particules que l'on connaît déjà. Enfin, on peut mettre de vieilles particules dans un nouvel environnement pour qu'elle se comportent différemment. Ou mettre de vieilles particules ensemble de manière différente pour que de nouveaux comportement particulaires émergent à travers leurs interactions quantiques *collective* Par exemple, dans certains cristaux, les particules que se déplacent ne sont pas les électrons eux-mêmes mais des trous ou interstice dans une mer d'électrons dense.
Als eerste kan je bekende deeltjes, waar je de eigenschappen al van kent, aan elkaar plakken om nieuwe composieten deeltjes te maken. Dit is wat scheikundigen en moleculaire biologen grotendeels doen. In feite is het uitvogelen wat je kan maken met Lego. Ten tweede kan je oude deeltjes steeds harder tegen elkaar aan laten botsen hopende dat een oud deeltje opengebroken wordt, waaruit eerder onbekende bestanddelen gevonden worden, of waaruit een geheel nieuw deeltje in het leven geblazen wordt vanuit de kwantumvelden waar de realiteit op gebaseerd is. Dit lukt soms en het botsen onthult dan een volledig nieuw fundamenteel elementair deeltje van het universum, zoals quarks of het Higgsboson. Meestal wordt het echter een enorme puinhoop, een explosie van oude deeltjes die we al kenden. Ten derde, kan je oude deeltjes in een nieuwe omgeving stoppen zodat ze zich anders gedragen of je stopt oude deeltjes bij elkaar op nieuwe manieren zodat nieuw gedrag van schijndeeltjes ontstaat door hun collectieve kwantum interacties. In bepaalde kristallen, bijvoorbeeld, zijn de bewegende deeltjes niet de elektronen, maar in feite gaten of ruimtes in een dichte zee van elektronen.