Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "grand astéroïde pourrait nous " (Frans → Nederlands) :
Un seul, grand astéroïde pourrait nous faire disparaître pour toujours.
Eén enkele, grote asteroïde kan ons voorgoed uitschakelen.
Résultats ? Aucun. Ce projet est à présent terminé. C'est donc la fin. Tout ce que je peux dire
pour terminer ceci, nous avons entendu hier qu'une des 10 mauvaises choses qui peut no
us arriver c'est un astéroid qui nous fonce dessus. Et une des m
auvaises choses qui pourrait arriver à la NASA est que si cet astéroid pointe son nez dans les 9 prochains mois, et que tout le monde dit, Et bien, qu'allons-nous faire ? Orion est vraiment
...[+++] une des seules sinon la seule, technologie disponible sur l'étagère qui pourrait faire quelque chose. Je vais donc vous dire la bonne et la mauvaise nouvelle. La bonne nouvelle est que la NASA a un petit secret un département qui continue les recherche sur un plan d'urgence et qui essaie de conserver les connaissances du projet Orion dans le cas d'une telle malchance.
Resultaten? Geen. Dit project wordt bij deze beëindigd. Dat is dus het einde. Al wat ik tot slot kan zeggen, is dit: gisteren hoorden we dat één van de 10 slechte dingen die ons ku
nnen overkomen, een asteroïde is met onze naam erop. Eén van de slechte dingen die NASA kan overkomen, is dat als die asteroïde met onze naam opduikt, negen maanden ver,
iedereen zegt: Wat gaan we eraan doen? Orion is echt één van de enige, zo niet de enige kant-en-klare technologie die iets zou kunnen doen. Dus hier is het g
oede en het slechte ...[+++]nieuws. Het goede nieuws is dat NASA een kleine, geheime rampenplandivisie heeft die zich hiermee bezig houdt. Ze proberen de kennis van Orion te bewaren voor als er zo'n ongeluk gebeurt.Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il ex
iste un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment u
n ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbit
...[+++]e revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht
en raakt daarna de grond. In de ru ...[+++]imte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...que j'ai une réponse, vous v
oyez, les impacts d'astéroïdes sont des affaires sérieuses Quand j'étais en deuxième
année Mme McGonigal nous a dit que les dinosaures, les anciens dinosaures, avaient disparu parce qu'ils avaient de petits cerveaux peut-être comme mon ancien chef. Mais même elle savait que cette théorie était un peu nulle, qu'elle ne valait r
ien. Il s'avère que durant mon existence, des gens ont trouvé ce cratère de Chi
...[+++]cxulub au Mexique. Ce cratère était si grand -qu'est ce qu'il était grand- Un astéroïde a frappé la terre (ou d'autres corps)
dat ik een antwoord heb. Asteroïde inslagen. zijn en serieuze aangelegenheid. Toen ik in groep 7 zat vertelde juffrouw McGonigal ons Dat de dinosaurussen uit de oudheid uitgestorven zijn omdat ze kleine hersenen hadden misschien zoals mijn ex- baas. Maar zelfs zij wist dat dit een nogal zwakke theorie was Die theorie sloeg nergens op Het blijkt dat men tijdens mijn bestaan een krater hebben gevonden in Chicxulub, Mexico. Deze krater wel zo groot, hoe groot? zo groot dat een asteroïde( of meteorieten de aarde raakte
La plus grande surprise de la découverte du boson de Higgs ? Le fait qu'il n'y ait pas eu de surp
rises. Gian Giudice nous guide à travers un problème de physique théorique : et si le champ de Higgs existait dans un é
tat ultra-dense qui pourrait signifier l'écroulement de toute matière atomique ? Avec charme et esprit, Giudice nous expose les grandes lignes d'un destin sinistre... Et pourquoi nous ne devrions pas nous en inquiéter tout de suite. (Filmé
...[+++]à TEDxCERN.)
Wat was de grootste verrassing van de ontdekking van het higgsboson? Dat er geen verrassingen waren. Gian Giudice neemt een vraagstuk in de theoretische natuurkunde door: wat als het higgsveld kan omslaan naar een ultradichte toestand, die de instorting van alle atomaire materie zou kunnen betekenen? Met humor en charme schetst Giudice een grimmig lot — en waarom we ons vooralsnog geen zorgen hoeven te maken. (Gefilmd op TEDxCERN.)
Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte sensationn
elle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première dé
claration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la produc
...[+++]tion de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring
. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slecht
...[+++]s enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...Il y a un animal qui ne semble pas vieillir, c'est le homard. Il
devient juste plus grand au cours du temps. Il ne devient pas plus faible et s'est chromosomes ne changent pas. Il a de long télomères qui ne se raccourcissent pas, donc il meurt uniquement quand il est mangé par quelque chose d'autre, comme n
ous. Alors, comment pourrait-on être un peu plus comme un homard? Certaines personnes diraient peut être Je veux des longs télomères pour vivre plus longtemps . Est-ce que ça aiderait? Je veux
dire, est-ce que ça ...[+++]nous garderait plus jeune?. - C'est controversé, car vous savez, avec le cancer nous avons un exemple parfait de télomérase active et ça devient une situation de croissance non contrôlée. - Les télomères et les télomérases sont une lame à double tranchant. Les cellules cancéreuses ont de très long télomères, elle peuvent se diviser indéfiniment et c'est justement le problème avec le cancer. Il divise des cellules sans arrêt et qui ne vont pas mourir. Donc, en un sens, le cancer c'est les cellules immortelles qui vivent en nous. Donc peut être que nous avons développé le processus de vieillissement. Peut être que nos télomères raccourcissent pour une très bonne raison... Car autrement elle pourrait devenir cancéreuses. - Une de ces théories est que les cellules se divisent un nombre fini de fois parce que ça les empêche d'accumuler des erreurs qui pourraient devenir nuisibles.
—er is een dier dat niet ouder lijkt te worden,
dat is een kreeft. Het wordt alleen maar groter over tijd. Het wordt niet zwakker en zijn chromosomen veranderen niet. Het heeft lange telomeren die niet korter worden. Het sterft alleen maar als het word opgegeten door iets anders, zoals wij. Dus hoe kunnen wij meer als een kreeft zijn? Sommige mensen willen dat hun telomeraseniveau hoger zou zijn. Zou dat helpen? Ik bedoel wou dat ons jonger houden? —Ik bedoel de balans, je weet wel, bij kanker heb je een perfect voorbeeld van actieve telomerase en veroorzaakt een ongelijkmatige groei. —Dit is het tweesnijdend zwaard van telomeren en telo
...[+++]merase. Kankercellen hebben hele lange telomeren en kunnen oneindig delen, dat is het probleem met kanker. Kanker deelt cellen en ze willen niet dood. Dus op een bepaalde manier is kanker een onsterfelijke cel die in ons leeft. Misschien hebben we het verouderings proces ontwikkeld. Misschien hebben we telomeren die krimpen om een goede reden - omdat we anders verkankeren. —Er bestaat dus een theorie dat cellen beperkt delen om te voorkomen dat ze ophopen en schade veroorzaken.A cause de l'astr
onomie, je sais que nous nous tenons sur une sphère de roche et de métal essentiellement fondue à travers 13,000 kilomètres, avec une atmosphère floue d'environ 100 km de hauteur, entourée d'un champ magnétique qui nous protège de l'assaut de particules subatomiques venant du Soleil, à 150 million de km de distance, qui inonde aussi l'espace de lumière qui traverse l'espace pour illu
miner les planètes, astéroïdes, poussière, et comètes, filant au-delà de la ceinture de Kuiper, à travers le nuage Oort, jusqu'à l'espace
...[+++] interstéllaire, au-delà des étoiles les plus proches, qui orbitent avec des nuages de gaz et bandes de poussière dans une immense galaxie en spirale que nous appelons la Voie Lactée qui a au centre un trou noir supermassif et est entourée de 150 amas globulaires et un halo de matière noire et de galaxies naines, dont certains elle mange, le tout étant visible à partir d'autres galaxies dans notre Groupe local comme Andromède et Triangle, et notre groupe est aux bords de l'amas de la Vierge, qui fait partie du superamas de la Vierge, qui n'est qu'un seul parmi d'autres gigantesques structures qui s'étendent à travers la plupart de l'Univers visible, qui fait 90 milliards d'années lumières de longueur et qui est en expansion tous les jours, même plus vite aujourd'hui qu'hier à cause de la mystérieuse énergie sombre, et même tout cela pourrait faire partie d'un multivers infiniment plus large qui s'étend à jamais à la fois dans le temps et dans l'espace.
Dankzij astronomie weet ik dat we leven op een bol die voornamelijk bestaat uit gesmolten gesteente en metaal, 13.000 kilometer in diameter, met een wollige atmosfeer van ongeveer 100 km hoog, omgeven door een magnetisch veld dat ons beschermt tegen het bombardement van subatomaire deeltjes van de zon 150 miljoen km verder, die de ruimte ook vult met licht dat door de ruimte heen re
ikt en de planeten, asteroïden, stof, en kometen verlicht, en nog verder reikt voorbij de Kuipergordel, door de Oortwolk, naar de interstellaire ruimte, voorbij de dichtsbijzijndste sterren die zich samen met de gas- en stofwolken in een baan bewegen in een gi
...[+++]gantische spiraalvormig sterrenstelsel dat we de Melkweg noemen, dat een superzwaar zwart gat in zijn kern heeft, en omringt is door 150 bolvormige sterrenhopen en een halo van donkere materie en dwergsterenstelsels, waarvan het sommige aan het opeten is, en dit kan allemaal gezien worden door andere sterrenstelsels in onze Lokale Groep zoals Andromeda en Triangulum, en onze groep zit weer in de buitenwijken van het Virgo cluster, dat deel is van het Virgo supercluster, dat slechts één van de vele andere gigantische structuren is die zich uitspannen door bijna het hele zichtbare universum, dat 90 miljard lichtjaar groot is en voortdurend uitdijt, nu nog sneller dan in het verleden door de mysterieuze donkere energie, en zelfs dat alles is misschien deel van een oneindig groter multiversum dat zich onbeperkt uitstrekt door tijd en ruimte.Ses pensées se concen
traient autour de 4 grandes recommandations: 1. AVOUER SON ENVIE L'envie est - Nietzsche le reconnait - une grande part de la vie. Toutefois, les effets persistan
ts du christianisme nous apprennent à nous sentir honteux de nos sentiments envieux. Il semblent être un signe de mal . Alors nous nous les cachons à nous-même, ainsi qu'aux autres Pourtant il n'y a rien de mal avec l'envie, maintient Nietzsche, tant que nous l'utilisons en tant que guide vers ce que nous voulons vraiment. Chaque personne qui nous rend en
...[+++]vieux devrait être perçue comme une indication de ce qu'on pourrait un jour devenir. Cet écrivain, ce mania ou chef qui incite notre envie évoque la possibilité de ce que nous serions capable d'être un jour.
Zijn gedachte centreert zich rondom 4 hoofdpunten: Geef toe aan afgunst afgunst is - erkende Nietzsche - een groot gedeelte van het leven. Maar het grootste gedeelte van het Christendom leert ons om ons te schamen voor onze gevoelens van afgunst. Ze lijken een indicatie van het kwaadaardige. Dus verstoppen we het van onszelf en
anderen. Toch is er niks mis met afgunst, bleef Nietzsche volhouden, als we het maar als gids aanhouden om te halen wat we echt willen. Elk persoon die ons jaloers maakt moet gezien worden als een indicatie van wat we ooit op een dag kunnen worden. De afgunst-verwekkende schrijver, magnaat of chef geeft tips voor
...[+++]wat je ooit kan bereiken.Comment le monde pourrait-il finir ? Stephen Petranek explique les défis qui nous attendent afin de sauver la race humaine. Serons-nous exterminés par un astéroïde ? Par une catastrophe écologique ? Et qu'en est-il d'un collisionneur de particules qui tournerait mal ?
Hoe zou de wereld eindigen? Stephen Petranek legt de uitdagingen uit die ons kunnen te wachten staan als we het menselijk ras willen behouden. Zullen we worden weggevaagd door een asteroïde? Zal ons ecosysteem het begeven? Wat dacht je van een op hol geslagen deeltjesversneller?
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
grand astéroïde pourrait nous ->
Date index: 2025-04-30