Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "fois est quelque peu malmenée " (Frans → Nederlands) :
Ils ont besoin de neuf heures pour la performance optimale de leur cerveau et beaucoup d'entre eux, pendant la semaine, ne dorment que cinq heures. Ce n'est pas assez, tout simplement. Regardons d'autres secteurs de la société, les personnes âgées. Si vous êtes âgé, votre capac
ité à dormir en une fois est quelque peu malmenée, et beaucoup dorment, une fois encore, moins de cinq heures par nuit. Le travail en 3x8. Le travail en 3x8 est extraordinaire, Il concerne peut-être 20% de la population active. L'horloge biologique ne s’adapte pas à une exigence de travail nocturne. Elle est alignée sur le même cycle lumière-obscurité que pour le r
...[+++]este d’entre nous. Alors quand ce pauvre travailleur en 3x8 rentre chez lui et essaye de dormir pendant la journée, désespérément fatigué, son horloge biologique lui dit : « Réveille-toi. C'est le moment d'être éveillé. » Par conséquent, la qualité de sommeil dont le travailleur en 3x8 bénéficie est en général médiocre, à nouveau environ cinq heures.
Zij hebben negen uur nodig voor volledige hersenprestaties, terwijl velen tijdens de schoolperiode slechts vijf uur slaap krijgen. Dat is gewoon niet voldoende. Bij oudere mensen is het vermogen om in één ruk door te slapen enigszins verstoord. Velen slapen minder dan vijf uur per nacht. Ploegendienst is abnormaal. Misschien geldt het voor 20 procent van de beroepsbevolking. Maar
de biologische klok past zich niet aan aan de eisen van het werken bij nacht. Ze is vergrendeld aan dezelfde licht-donkercyclus als bij iedereen. Als de arme pl
oegenwerknemer naar huis gaat om t ...[+++]ijdens de dag proberen te slapen, wanhopig moe, zegt de biologische klok: Opstaan. Dit is de tijd om wakker te zijn. De slaapkwaliteit die je als nachtdienstwerknemer krijgt, is meestal zeer slecht, meestal rond de vijf uur.Je vais finir sur une question : vu qu'on ne peut pas entrer dans l'esprit des gens, peu importe qu'ils soient autistes ou non, au lieu de punir ce qui s'éloigne des normes, pourquoi ne pas se réjouir de l'unicité de chacun et applaudir chaque fois que quelqu'un déchaîne son imagination ?
Ik laat jullie achter met een vraag: Als we niet weten wat iemands gedachten zijn, autist of niet, kunnen we dan in plaats van alles af te straffen van wat abnormaal lijkt, niet het uniek-zijn vieren en het toejuichen wanneer iemand zijn fantasie de vrije loop laat?
Avant c'était un jeu dangereux de devinette, parce que vous ne saviez si vous aviez donné trop peu d'oxygène qu'une fois que quelque chose avait mal tourné.
Vroeger kwam dit neer op een gevaarlijke gok, omdat je pas wist dat je te weinig zuurstof gaf, als er iets ergs gebeurde.
Nous avons vu ce g
enre d’illustration plus tôt, où l’on voit que nous vivo
ns sur gros caillou quelque peu mouillé par endroits. Comme une bille qu'on aurait trempée dans l'eau. Et la même chose avec l’atmosphère : si vous prenez toute l’atmosphère et la roulez en boule, vous obtenez la petite sphère de gaz qu’on voit à droite. Voilà, notre vie repose sur la plus fragile des bulles de savon que l’on puisse imaginer. Une bulle de s
avon sacrée et à la fois extrêmeme ...[+++]nt sensible.
We zagen zo'n grafiek al eerder. Dat we leven op een harde knikker met slechts een klein beetje nattigheid er aan. Alsof je de knikker even in water hebt gedompeld. Hetzelfde geldt voor de atmosfeer. Als je alle atmosfeer in een balletje zou rollen dan zou je dat kleine bolletje gas rechts krijgen. Dus we leven op het kleinste en kwetsbaarste zeepbelletje dat je bedenken kan, een heel heilig zeepbelletje, maar wel zeer makkelijk te beïnvloeden.
Donc, une fois l'espace construit, la question de l'histoire de l'introspection, ou de l'histoire de n'importe quel concept qui pouvait auparavant être abstraite ou quelque peu vague, devient concrète, devient posable à la science quantitative.
Zodra we deze ruimte gebouwd hebben, wordt de vraag over de geschiedenis van introspectie, of de geschiedenis van elk ander concept dat hiervoor abstract en wat vaag aandeed, concreet -- wordt toegankelijk voor kwantitatieve wetenschap.
George Ier, fils de Sophie, fut le premier roi selon ces nouvelles règles, puis son fils George II, puis George III, et même s'il perdit l'Amérique et la tête, pas de panique, les règles s'appliquent, donc la couronne continua de descendre doucement l'arbre généalogique, passant à George IV, dont aucun enfant ne lui survécut, puis à Guillaume IV, qui eut dix enfants, tous illégitimes. Il la transmit ensuite par l'intermédiaire de son cadet décédé à la reine Victoria, qui débuta son règne en 1837 et l'acheva juste après avoir franchi le seuil du XXe siècle, ce qui est un règne doublement impressionnant par sa longueur au vu des techniques médicales de l'époque. Après la fin de son ère, la couronne alla à son fils Édouard VII, puis à George V
...[+++], puis à Édouard VIII qui, enfin, brise cette ligne de succession bien propre (et quelque peu ennuyeuse) en commettant un scandale : épouser une roturière. Une roturière américaine ! Et divorcée ! Deux fois ! De fait, les divorces posaient un vrai problème et n'étaient pas compatibles avec le rôle du roi comme chef de l'État, et aussi comme chef de l'Église d'Angleterre dans les années 1930. Édouard céda le trône à son frère George VI, réticent à l'idée de régner, et qui dut ensuite superviser la Seconde Guerre mondiale et l'effondrement de l'Empire britannique qui s'ensuivit. Cela épuisa la santé du roi réticent, qui mourut à l'âge de 56 ans, laissant la couronne à Élisabeth II, en 1952, âgée de 25 ans. Elle avait sept ans de plus que Victoria, son arrière-arrière-grand-mère, le jour de son sacre, mais début septembre 2015, Élisabeth devint la reine au règne le plus long de l'Histoire, pas seulement en Grande-Bretagne, mais dans le monde. Après Élisabeth II, la couronne revient à Charles, héritier présomptif depuis le plus longtemps de l'Histoire britannique, puis à son fils William, puis à son fils George.
George I, de zoon van Sophia, was de eerste koning onder de nieuwe regels, en daarna zijn zoon George II, naar George III, en ook al verloor
hij Amerika en zijn geest, geen angst, de regels zijn hier, en zo ging de kroon kalm verder de stamboom af, naar George IV, die geen overlevende kinderen had, naar Willem IV die tien kinderen had - allemaal bastaarden, daarna door zijn dode jongere broer naar koningin Victoria die haar regeerperiode startte in 1837 en die het net over de fi
nishlijn van de 20e eeuw maakte. Wat dubbelop een indrukw
...[+++]ekkend lange tijd was, gegeven de staat van medische technologie indertijd. Na het einde van haar periode, ging de kroon naar haar zoon Eduard VII naar George V... naar Eduard VII die *eindelijk* deze nette (en nogal saaie) lijn van erfenis doorbreekt door een schandaal te plegen: trouwen met een burger. Een Amerikaanse burger! Een Amerikaanse burger die *gescheiden* was! *Twee keer* ::Gasp:: Eigenlijk waren de scheidingen echt een probleem en niet verenigbaar met de rol van de monarch als Hoofd van Staat *en ook* de Kerk van Engeland in de jaren 1930. Eduard trad af naar zijn broer George VI - die onwillig was om de kroon aan te nemen, en toen ook nog de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende afbraak van het Britse Rijk moest overzien - wat de gezondheid van de jonge koning aantastte, die stierf op 56 jarige leeftijd en de kroon naliet aan Elizabeth de Tweede, in 1952 op 25 jarige leeftijd. Zeven jaar ouder dan Victoria, haar over-overgrootmoeder, was op haar kronings dag, maar in September 2015, werd Elizabeth de langst regerende koningin in niet alleen de Briste geschiedenis, maar ook in de wereldgeschiedenis. Van Elizabeth II zal de kroon verdergaan naar Charles, de langste erfgenaam schijnbaar in de Britse geschiedenis naar zijn zoon William, naar zijn zoon George.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht wa
arin alles voor het ...[+++]eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Donnez-moi le contexte. Ça me donne le squelette de l'ensemble de ce que vous allez faire. Ça me perme
t de relier tout le reste à quelque chose que vous m'avez déjà dit. Donc nous y voilà, conduisez-moi, montrez-moi qui est dans votre équipe. Ça aide si vous avez déjà une expérience et si vous avez déjà fait ce genre
de choses avant. Je veux connaître le marché, la taille du marché. Pourquoi est-il intéressant d'aller sur ce marché? Je veux connaître votre produit, et c'est très important. Att
...[+++]ention, ce n'est pas un pitch produit, ni un pitch de vente. Je ne veux pas connaître tous les tenants et aboutissants, et tout le toutim, etc. Je veux simplement savoir: qu'est-ce que c'est? Si c'est un site web, montrez-moi une copie d'écran. Surtout ne faites pas de démo en direct. Non, jamais de démo en direct. Faites quelque chose qui me permette de savoir pourquoi les gens vont acheter ce que vous avez à vendre. Ensuite je veux savoir, maintenant que je sais ce que vous vendez, dites-moi comment vous allez gagner de l'argent. Pour chaque X que vous vendez, vous avez Y, vous assurez le service de Z. Je veux savoir quel est le modèle économique au niveau unitaire, ou pour le produit réel que vous vendez. Je veux savoir à qui vous vendez ça, en termes de clients. Je veux savoir si vous avez des contacts qui vont particulièrement vous aider. Est-ce que vous avez des contacts dans la distribution, est-ce que vous avez un contact pour la production. Ou, une fois de plus, la validation. Ça aide de dire que vous n'êtes pas tout seul. Mais tout le monde a des concurrents. Une société sans concurrence, ça n'a jamais existé. Même si la concurrence est une manière un peu passée, je veux savoir exactement qui sont vos concurrents, et ça m'aidera à évaluer comment vous pouvez vous intégrer là-dedans. Mais je veux aussi savoir en quoi vous êtes unique. Si je sais ce que font vos concurrents, comment allez-vous éviter que vos concurrents mangent votre part du gâteau? Tout cela est lié au ...
Het vertelt me de context. Het geeft me
de armatuur voor de rest van je verhaal. Zo kan ik alles relateren aan iets dat je me al verteld hebt. Dus dan stel je me je managementteam voor. Het helpt als je ervaring hebt. Dan de grootte van de markt. Waarom moet deze markt aangeboord worden? Ik wil je product kennen, dat is erg belangrijk. Nu is dit geen verkoop-pitch. Ik hoef niet alle kleine details te weten. Ik wil weten: wat is het? Als het een website is, laat je een screenshot zien. Doe geen live demonstratie. Nooit doen! Een opgenomen demonstratie, of iets dat me toont waarom mensen datgene gaan kopen. Dan wil ik weten -- nu ik weet w
...[+++]at je verkoopt -- hoe ga je er geld aan verdienen? Voor iedere verkochte X krijg je Y, lever je dienst Z. Ik wil weten wat het bedrijfsmodel is op stuks-basis, voor het werkelijke product dat jij verkoopt. Ik wil weten aan wie je dit verkoopt, welke klanten. Ook wil ik weten of je relaties hebt die jou gaan helpen. Of je een distributieovereenkomst hebt met iemand, of een productie-partner... Validatie. Dit toont aan dat je groter bent dan slechts dit kleine ding hier. Iedereen heeft echter concurrentie. Er is nooit een bedrijf geweest dat geen concurrentie had. Zelfs als het de oude manier van doen is. Ik wil exact weten wat jouw concurrentie is. Dan kan ik beoordelen hoe je in deze hele operatie past. Dan wil ik weten waarom jij speciaal bent. Als ik weet wat je concurrentie doet, hoe ga je voorkomen dat zij de kaas van je brood eten? Dit alles leidt naar het financiële overzicht. Je kunt niet pitchen aan een durfkapitalist zonder je financiën te tonen. Ik wil een jaar of twee terugkijken, of zolang je al actief bent. En ik wil drie of vier of vijf jaar vooruitkijken. Vijf is wat veel. Vier is waarschijnlijk redelijk. En hoe gaat het bedrijfsmodel dat je toonde op product-basis, vertaald worden in een bedrijfsmodel. Hoeveel widgets ga je verkopen? Je verdient bedrag X per widget. Ik wil weten wat de drijver is. We gaan dit jaar 100 ...En fait, c'est plutôt intéressant. Juste la formulation des badges ou le nombre de points que vous gagnez, nous le voyons à l'échelle du système étendu, comme des dizaines de milliers d'élèves de CM2 ou de sixième se dirigeant dans un sens ou un autre, en fonctio
n du badge que vous leur donnez. (Rires) BG : Et votre association avec Los Altos, comment cela s'est-il fait ? SK : Los Altos, c'était un
peu fou. Encore une fois, je ne m'attendais pas à une utilisation en classe. Une personne de chez eux est venue et a dit : « Qu'est-ce que
...[+++] vous feriez si vous aviez carte blanche dans une classe ? » J'ai dit : « Eh bien, je laisserais tous les élèves travailler à leur propre rythme sur quelque chose comme ça et nous leur donnerions un tableau de bord. » Ils ont dit : « Oh, c'est un peu radical. Nous devons y réfléchir. » Et le reste de l'équipe et moi nous sommes dit : « Ils ne voudront jamais faire ça. » Mais dès le lendemain, ils nous ont dit : « Pouvez-vous commencer dans deux semaines ? » (Rires) BG : Donc cela concerne les cours de maths de CM2 maintenant ? SK : Deux classes de CM2 et deux classes de quatrième. Et ils le font à l'échelle du district. Je pense qu'ils sont exaltés par le fait qu'ils peuvent suivre les enfants désormais. Ce n'est pas cantonné à l'enceinte de l'école. Nous avons même vu qu'à Noël, certains enfants s'exerçaient. Et nous pouvons tout suivre. Donc ils peuvent vraiment les suivre alors qu'ils parcourent tout le district. Pendant l'été, ou alors qu'ils passent d'un enseignant à un autre, vous avez cette continuité des données qu'ils peuvent voir, même à l'échelle du district. BG : Donc certaines des fonctionnalités sont pour les enseignants pour qu'ils suivent l'évolution des enfants.
Het is heel interessant. De naam van de badge, of hoeveel punten je krijgt om iets te doen, maken dat we over het hele systeem zien hoe tienduizenden kinderen van 10 of 11 jaar de ene of de andere richting uitgaan, afhankelijk van de badge die je ze geeft. (Gelach) BG: Je samenwerking met Los Altos, hoe is die tot stand gekomen? SK: Los Altos is een beetje een gek verhaal. Nogmaals, ik had niet verwacht dat dit gebruikt zou worden in de klas. Iemand van het bestuur kwam me zeggen: Wat zou je doen als je de vrije hand kreeg in een klas? Ik zei: Ik zou elke leerling op zijn tem
po laten werken aan zoiets, en we zouden een dashboard maken. Z
...[+++]ij zeiden: Dat is nogal radicaal. We moeten erover nadenken. De rest van het team en ik hadden zoiets van: Dat gaan ze nooit willen doen. Maar letterlijk de volgende dag klonk het: Kun je over twee weken starten? (Gelach) BG: Dus dat gebeurt momenteel voor wiskunde voor 10-jarigen? SK: Het zijn twee klassen van 10-jarigen en twee van 12-jarigen. Ze doen het op districtsniveau. Volgens mij zijn ze enthousiast omdat ze de kinderen nu kunnen opvolgen. Dit gaat verder dan alleen op school. Zelfs met kerstmis zagen we dat sommige kinderen aan de slag waren. We kunnen alles volgen. Ze kunnen ze dus volgen over het hele district heen. Gedurende de vakantie, als ze naar de volgende leerkracht overgaan, is er een continuïteit van gegevens die ze zelfs op districtsniveau kunnen zien. BG: Dus een aantal van die gegevensoverzichten waren voor de leraar, om op te volgen wat er aan de hand is met de kinderen.J'ai été photographe pendant de nombreuses années. En 1
978, je travaillais pour le magazine Time, et on m'a donné une mission de trois jours pour photographier des enfants amérasiens - des enfants qui avaient été engendrés par les GI américains dans toute l'Asie du Sud-Est, puis abandonnés. 40.000 enfants dans toute l'Asie. Je n'avais jamais entendu le mot amérasien
s avant. J'ai passé quelques jours à photographier des enfants dans différents pays, et comme beaucoup de photographes et de nombreux journalistes, j'ai toujo
urs espoir ...[+++] que, une fois mes photos publiées elles puissent effectivement avoir un effet sur une situation au lieu de simplement la documenter. Donc, j'étais tellement troublé par ce que j'ai vu, et j'ai été si malheureux de l'article qui a été publié après, que j'ai décidé de prendre six mois de congés. J'avais 28 ans. J'ai décidé de trouver six enfants de différents pays, et d'aller en fait vivre quelque temps avec ces enfants pour essayer de raconter leur histoire un peu mieux que je ne pensais l'avoir fait pour Time Magazine.
Ik ben vele jaren fotograaf geweest. In 1978 werkte ik voor het tijdschrift Time. Ik kreeg een driedaagse opdracht om Ameraziatische kinderen te fotograferen. Kinderen die verwekt waren door Amerikaanse soldaten, overal in Zuidoost-Azië, en dan achtergelaten -- 40.000 kinderen door heel Azië. Ik had het woord 'Ameraziatisch' nog nooit gehoord. Ik fotografeerde enkele dagen kinderen in verschillende landen. Zoals vele fotografen en journalisten hoop ik altijd dat als mijn foto's gepubliceerd worden, ze daadwerkelijk invloed hebben op de situatie, in plaats van slechts te documenteren. Ik werd zo geraakt door wat ik zag, en ik was zo ontev
...[+++]reden met het artikel dat volgde, dat ik besloot om 6 maanden vrijaf te nemen. Ik was 28 jaar. Ik besloot om met 6 kinderen in verschillende landen wat tijd door te brengen om te proberen hun verhaal wat beter te vertellen dan ik dacht voor Time te hebben gedaan. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
fois est quelque peu malmenée ->
Date index: 2025-07-03