Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "fleurs de notre " (Frans → Nederlands) :
Les abeilles de Boston sur le toit de l'hôtel Seaport, où nous avons des centaines de milliers d'abeilles qui le survolent en ce moment, et je suis certain qu'aucun de vous ne les a remarquées en passant devant, vont dans tous les jardins municipaux et produisent un miel délicieux et sain qui a le goût des fleurs de notre ville.
De bijen in Boston op de daken van het Seaport Hotel, waar we honderdduizenden bijen hebben, vliegen hier nu over. Niemand van jullie merkte dat bij het wandelen. Ze gaan naar alle lokale gemeenschapstuintjes. Ze maken heerlijke, gezonde honing die smaakt naar de bloemen in onze stad.
Les astronomes pensent que chaque étoile présente dans notre galaxie possède une planète, dont un cinquième pourrait abriter la vie. Seulement, nous n'en avons jamais vu... pour le moment. Jeremy Kasdin et son équipe cherchent à remédier à cela grâce à la conception et à la construction d'un équipement extraordinaire : un « starshade » en forme de pétales de fleur permettant à un télescope situé à 50 000 kilomètres de distance de photographier des planètes. D'après lui, c'est la « science la plus cool qui soit ».
Astronomen geloven dat elke ster in de melkweg een planeet heeft. Een op vijf zou leven kunnen herbergen. Alleen hebben we er nog geen gezien. Jeremy Kasdin en zijn team willen dat veranderen door middel van een uitzonderlijk stuk gereedschap: een bloemvormig 'sterrenscherm' dat 50.000 kilometer verderop een telescoop planeten laat fotograferen. Het is, in zijn woorden, de 'coolst mogelijke wetenschap'.
Il n
'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Nous sommes en train de nous nuire à travers le monde nuire aux animaux tout comme la nature. Mère Nature qui nous a donné la vie. Mère Nature, où je pense que nous devons passer plus de temps partout où il y a des arbres, des fleurs et des oiseaux pour notre bon développement psychologique.
Overal ter wereld brengen we onszelf, de dieren, en de natuur schade toe. Moeder Natuur, die ons voortbracht. Moeder Natuur, met wie we naar mijn mening tijd moeten doorbrengen, waar er bomen en bloemen en vogels zijn die goed zijn voor onze psychologische ontwikkeling.
Un mot gentil ne suffit pas pour qu'il dé-batte sa femme. Mais il faut persévérer et croire que ça a de la valeur. Parce que ça compte. Cha
que sourire, chaque fleur, chaque papillon, chaque fusil non armé, chaque respiration, chaque chant d'enfant, a du poids. C'est inéluctable. M
ais nous gaspillons notre vie à regretter tout ce qui ne va pas. Tant de choses vont bien, qu'on ne peut les compter. Rachel a écrit : « L'inconnu et invisible, un jour, viendront à moi. » Pourquoi à sa mort, rendre son journal immortel ? Ses mots sont des fl
...[+++]ammes, qui brûlent les portes de nos esprits fermés. Écartant nos paupières d'un regard que nous ignorions posséder, sur une fréquence éblouissante qui nous rendait aveugle.
Spreek een vriendelijk woord en je ziet hem niet zijn vrouw niet-in-elkaar-slaan, en toch moet je geloven dat het ertoe doet, want d
at doet het! Elke glimlach, elke bloem, elke vleugel van een vlinder, elke ongeladen kogel, elke adem en zingende baby telt mee, daar is geen ontkomen aan. We verkwisten ons leven aan dingen die verkeerd gaan, terwijl er meer goed gaat dan je bij kunt houden. Rachel schreef: Het onzichtbare, het ongesprokene, op een dag komt het naar me toe . Wordt bij haar dood haar dagboek onsterfelijk? De fakkel van haar woorden brandt onze gesloten geesten open, forceert de leden van een ons onbekend oog, naar een hoogte
...[+++] van helderheid waar we blind voor waren. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
fleurs de notre ->
Date index: 2024-03-07