Vertaling van "faire plaisir elles transforment " (Frans → Nederlands) :

Des vérités cachés imprègnent notre monde; elles sont inaccessibles à nos sens, mais les mathématiques nous permettent d'aller au-delà de nos intuitions pour découvrir leurs mystères. Cédric Vilain nous narre combien les découvertes et les aventures mathématiques au sein d'énigmes donnent des frissons de plaisir : « la beauté des mathématiques ne se limite pas à nous faire plaisir. Elles transforment notre vision de l'univers. »
Verborgen waarheden doordringen onze wereld. Ze zijn ontoegankelijk voor onze zintuigen, maar de wiskunde stelt ons in staat verder te gaan dan onze intuïtie om hun geheimen te onthullen. In dit overzicht van wiskundige doorbraken spreekt Fieldsmedaillewinnaar Cédric Villani over de sensatie van het ontdekken en vertelt hij over het soms verbijsterende leven van een wiskundige. Mooie wiskundige verklaringen zijn er niet alleen voor ons plezier, zegt hij, ze veranderen onze kijk op de wereld.

Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...

Il appela cela SKLAVENMORAL (morale de l'esclave) Les chrétiens - qu'il qualifia assez rudement DIE HEERDE, le troupeau - avaient voulu profiter des vrais ingrédients de l'accomplissement ( une position dans le monde, le sexe , la maîtrise intellectuelle, la créativité ) mais avaient été trop ineptes à les avoir. Ils ont donc façonné un credo hypocrite dénonçant ce qu'ils voulaient mais pour lesquels ils avaient été trop lâches pour se battre - Tout en louant ce qu'ils ne veulent pas, mais avec lesquels ils se retrouvent. Ainsi, dans le système de valeurs chrétien, le fait de ne pas pouvoir/réussir à coucher ( sexlessness ) se transforma en purité, la faiblesse devint de la bonté, la soumission-aux-personnes-qu'on-hait devint de l'obéissance et, dans les termes de Nietzsche, ne-pas-pouvoir-se-venger se transforma en Pardon . Le christianisme équivalait à une machine géante de déni amer. 3. NE JAMAIS BOIRE D'ALCOOL Nietzsche lui-même ne buvait que de l'eau - et comme un petit plaisir spécial , le lait . Et il pensait que nous devrions faire de même. Il ne faisait pas une petite diète excentrique. L'idée venait du cœur du philosophe, comme il figure dans sa déclaration: « Il y a eu deux grands stupéfiants dans la civilisation européenne : le christianisme et l'aclool . Il détestait l'alcool pour les mêmes raisons qu'il méprisait le christianisme : les deux engourdissent la douleur, et tous les deux nous rassurent que les choses sont très bien comme elles sont, nous sappant la volonté de changer nos vies pour mieux. Quelques verres mènent a un sentiment transcendant de satisfaction qui peut être obtenu fatalement dans la façon de prendre les mesures nécessaires pour améliorer nos vies. Nietzsche était obsédé par la vérité inconfortable que l'obtention des choses vraiment précieuses fait mal.
Hij noemde dit SKLAVENMORAL. Christenen - aan wie hij nogal grof de titel DIE Heerde, de kudde gegeven had - hadden willen genieten van de echte ingrediënten van voldoening (een plaats in de wereld, seks, intellectuele meesterschap, creativiteit), maar waren te onhandig geweest om ze te pakken. Om die reden hadden ze een hypocriete belijdenis gemaakt, waarin ze vertelden wat ze wilden, maar ze waren te zwak om ervoor te vechten - Terwijl ze prezen wat ze niet willde, maar wel hadden. Dus in het christelijke waardesysteem veranderde seksloosheid werd omgezet in zuiverheid, zwakte werd goedheid, onderwerping aan mensen waar je een hekel aan hebt werd gehoorzaamheid en, in Nietzsches zin, niet in staat zijn om wraak te nemen werd toen vergeving. Het Christendom droeg bij aan een gigantisch systeem voor bittere ontkenning. 3. Drink nooit alcohol. Nietzsche dronk zelf alleen water - en als speciale traktatie melk. En hij dacht dat wij hetzelfde zou moeten doen. Hij was niet een kleine, excentrieke dieetpunt aan het maken. Het idee werd in het hart van zijn filosofie geplaatst, zoals uitgelegd in zijn verklaring: Er zijn twee grote verdovende middelen in de Europese beschaving: Christendom en alcohol. Hij haatte alcohol om exact dezelfde redenen dat hij Christendom haatte: omdat beide pijn gevoelloos maken, en beiden verzekeren dat de dingen zijn zoals ze zijn, ondermijnen ons van de wil om ons leven te veranderen om het te beteren. een paar drankjes zorgen voor een voorbijgaand gevoel van voldoening dat dodelijk in de weg kan zitten van het nemen van de nodige maatregelen om ons leven te verbeteren. Nietzsche was geobsedeerd door de lastige waarheid dat het krijgen van echt waardevolle dingen pijn doet.