Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "exemple le cerveau " (Frans → Nederlands) :
Et vous pouvez étudier le cerveau d'un de ces individus et constater un changement dans les constantes de temps et d'espace par lesquelles, par exemple, le cerveau représente aussi le langage.
Als je de hersenen van een dergelijk individu bekijkt, zie je een verandering in de tijd- en ruimteconstanten waarmee bijvoorbeeld in het brein taal wordt gerepresenteerd.
Premier exemple : le cerveau des pianistes professionnels, c'est aussi valables pour les violonistes, je vous rassure, on peut observer en IRM, chez ces personnes, un épaississement des régions cérébrales qui contrôlent la coordination des doigts ainsi que l'audition. En fait, ce phénomène
Een eerste voorbeeld: in de hersenen van professionele pianisten, en dit geldt ook voor violisten, dat kan ik u verzekeren, ziet men op de MRI een verdikking in die hersengebieden die zowel de motoriek van de vingers als het gehoor regelen.
Voici un autre exemple -- Par exemple, votre cerveau peut stocker 100 trillions de faits.
Nog één -- Je hersens kunnen bijvoorbeeld 100 biljoen feiten opslaan.
Par exemple, le cerveau au repos a tendance à générer beaucoup d'ondes alpha.
Zo produceert een brein in rust vooral alphagolven.
Et quand on y pense, permettez-moi de terminer avec un exemple du cerveau.
Terwijl je daarover nadenkt, sluit ik af met een voorbeeld over het brein.
Est-ce une chose que nous avons inventé récemment en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptions de l'adolescence dans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description que nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne fait autre chose dans l'intervalle que donner des enfants aux filles, insulter des vieillards, piller et se battre. (Rires) Il continue en disant Cela dit, qui
pourrait, sinon des cerveau ...[+++]x brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort geleden in het Westen hebben uitgevonden? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tijd zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zijnde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Sha
...[+++]kespeare adolescenten op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen.Prenez les rongeurs et les primates, par exemple : dans un cerveau de grand rongeur, la taille moyenne des neurones augmente, donc le cerveau grossit rapidement et gagne en taille plus vite qu'il ne gagne en neurones.
Neem knaagdieren en primaten, bijvoorbeeld. In breinen van grotere knaagdieren neemt de gemiddelde neurongrootte toe, zodat het brein snel opzwelt en veel sneller in grootte toeneemt dan in aantal neuronen.
Et si vous pouvez cliquer sur cette icône de son en bas
à droite, c'est un exemple de ce qui a été enregistré dans le scanner. (Musique) Donc en fin de compte, ce n'est pas l'environnement le plus naturel mais ils sont capables de jouer de la vraie musique. Et j'ai écouté ce solo 200 fois, et je l'aime toujours. Et les musiciens, ils sont à l'aise à la fin. Et donc nous avons d'abord mesuré le nombre de notes. Est-ce qu'en fait ils jouaient simplement beaucoup plus de notes quand ils improvisent ? Ce n'était pas ce qui se passait. Et ensuite nous avons ex
aminé l'activité du cerveau ...[+++]. Je vais essayer de vous résumer ça. Voici les cartes de contraste qui montrent les soustractions entre ce qui change quand vous improvisez et quand vous faites quelque chose de mémorisé. En rouge c'est une zone qui est active dans le cortex préfrontal, le lobe frontal du cerveau. Et en bleu c'est la zone qui a été désactivée. Et donc nous avons eu cette zone focale appelée le cortex préfrontal médian dont l'activité a radicalement augmenté. Nous avons eu cette grande portion de zone appelée le cortex préfrontal latéral dont l'activité a radicalement diminué, et je vais vous résumer ça ici.
Dat geluidspictogram rechts vanonder is een
voorbeeld van wat werd opgenomen in de scanner. (Muziek) Het is niet de meest natuurlijke omgeving, maar ze zijn in staat om echt muziek te spelen. Ik heb die solo al 200 keer beluisterd en ik vind hem nog steeds leuk. De muzikanten voelden er zich uiteindelijk comfortabel bij. Eerst hebben we het aantal noten gemeten. Speelden ze al improviserend meer noten? Neen. Dan keken we naar de hersenactiviteit. Ik ga proberen om dit voor jullie samen te vatten. Dit zijn contrastkaarten die het verschil tonen tussen wat er verandert als je improviseert in tegenstelling tot als je iets hebt van buiten ge
...[+++]leerd. In het rood zie je een actief gebied in de prefrontale cortex, de frontale kwab van de hersenen. In het blauw zie je dit gebied dat werd uitgeschakeld. Dus zagen we dit centrale gebied, de mediale prefrontale cortex, waar de activiteit omhoog ging. Maar in dit brede gebied, de laterale prefrontale cortex, ging de activiteit naar beneden. Ik vat het even samen.Donc si nous prenons deux types de signaux -- un
signal de faim par exemple. Si vous avez un estomac vide, votre estomac produit une hormone appelée ghréline. C'est un signal très important. Qua
nd il est envoyé au cerveau, il dit, Va manger. Vous avez des signaux d'arrêt. Nous avons jusqu'à 8 signaux d'arrêt. Dans mon cas au moins, ils ne sont pas écoutés. (Rires) Et donc que se passe-t-il si le gros cerveau lors de l'intégration passe outre le signal? Donc si vous passez outre le signal de faim, vous pouvez avoir un désordre, qu'on a
...[+++]ppelle l'anorexie.
Als we twee soorten signalen nemen - een hongersignaal bijvoorbeeld. Als je een lege maag hebt, produceert je maag het hormoon ghreline. Het is een zeer intens signaal. Het wordt verzonden naar de hersenen en zegt: 'Ga en eet'. Je hebt stopsignalen. We hebben tot acht stopsignalen. In mijn geval wordt daar niet naar geluisterd. (Gelach) Dus wat gebeurt er als de grote hersenen in de integratie het signaal negeren? Als je het hongersignaal negeert, kan je lijden aan anorexia.
La première, c'est qu'elle va contre l'un des dogmes que nous avons appris en médecine, ou qu'en tout cas moi j'ai appris, j'avoue que c'était le siècle dernier, et qui veut que le cerveau ne se répare pas lui-même, à la différence, par exemple, des os ou du foie.
Ten eerste bestrijdt het een dogma dat we leerden op de medische faculteit, ik tenminste -- weliswaar in de vorige eeuw -- dat het brein zichzelf niet kan herstellen, in tegenstelling tot het bot en de lever.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
exemple le cerveau ->
Date index: 2021-11-18