Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «entre le cerveau féminin » (Français → Néerlandais) :
C'est-à-dire, il y avait peut-être quelque chose, en général, de différent entre le cerveau féminin et le cerveau masculin qui nous rend plus attentives aux relations sociales profondément complexes et plus attentives à prendre soin de ceux qui sont vulnérables.
Dat wil zeggen, er is misschien iets, gemiddeld, verschillend aan vrouwelijke hersenen ten opzichte van mannelijke, dat ons gevoeliger maakt voor diepe complexe sociale relaties met meer aandacht voor het verzorgen van de kwetsbaren.
Un grand défenseur de ces thèses est le médecin français Paul Broca qui a mesuré une différ
ence de 150 grammes entre le poids moyen du cerveau des hommes et des femmes, le poids des hommes c'est 1,350 kg et les femmes 1,200 kg. En 1861, Broca déclarait : « On s'est demandé
si la petitesse du cerveau de la femme ne dépendait pas exclusivement de la petitesse de son corps, pourtant, il ne faut pas perdre de vue que la femme est en moyenne un peu moins intelligente que l'homme. » Alors, de toute façon, cette question du lien entre taille
...[+++] du cerveau et intelligence ne se pose pas, parce qu'en fait, il n'y a aucun rapport entre les deux et on le sait grâce à un certain nombre d'hommes célèbres, pas de femmes, mais qui ont donné leur cerveau à la science. Par exemple, un personnage éminent comme Anatole France avait un cerveau qui pesait un kilo, Tourgueniev avait un cerveau de 2 kg, quant à Einstein, il avait un petit cerveau d'1,250 kg,
Een groot verdediger van deze stellingen was de Franse arts Paul Broca die een verschil van 1
50 gram heeft gemeten in het gemiddelde gewicht van hersenen van mannen en vrouwen. Het gemiddelde gewicht bij mannen is 1,350 kilogram en bij vrouwen 1,200 kilogram. In 1861 heeft Broca verklaard: We vroegen ons af of de beperkte omvang van de hersenen van de vrouw niet uitsluitend afhangt van de omvang van haar lichaam, maar men moet niet vergeten dat de vrouw gemiddeld minder intelligent is dan de man. Maar, hoe dan ook, de vraag naar het verband tussen de omvang van de hersenen en intelligentie is niet aan de orde omdat dit verband feitelijk
...[+++]niet bestaat. Wij weten dit dankzij een aantal beroemde mannen, geen vrouwen, die hun brein aan de wetenschap hebben geschonken. Bijvoorbeeld, een eminent figuur als Anatole France had een brein dat een kilo woog, Toergenjev had 2 kilo hersenen, en wat Einstein betreft, die had kleine hersenen van slechts 1,250 kilogram,C'est fâcheux. Notre cerveau pèse entre 1,2 et 1,5 kg, mais un cerveau d'éléphant pèse entre 4 et 5 kg et un cerveau de baleine, jusqu'à 9 kg. Des scientifiques en sont donc venus à dire que notre cerveau devait être spécial pour expliquer nos capacités cognitives.
Het lijkt nogal irritant. Ons brein weegt tussen 1,2 and 1,5 kilo, maar dat van de olifant weegt tussen vier en vijf kilo, en dat van de walvis kan tot negen kilo wegen. Wetenschappers beweerden daarom doorgaans dat ons brein dan wel 'bijzonder' moest zijn, om onze cognivitieve vaardigheden te kunnen verklaren.
Khadija
Gbla a grandi prise entre deux définitions de « l'émancipation
féminine ». Tandis que sa mère, originaire de Sierra Leone, pensait que la circoncire — étouffant ainsi ses désirs sexuels — était la forme ultime de l'émancipation, sa culture d'adolescente en Australie lui a montré qu'elle avait le droit au plaisir et que ce qui lui était arrivé s'appelait « mutilation féminine génitale ». Dans une conversation franche et drôle, elle partage son cheminement dans une « société centrée sur le clitoris » et comment elle œuvre pour garantir que d'autres femmes n'aient pas à
...[+++]tout comprendre par elles-mêmes. (Avertissement : Cette intervention peut heurter la sensibilité du public.)
Khadija Gbla groeide op tussen twee definities van wat het betekent om een vrouw met macht te zijn. Haar Sierra Leoonse moeder vond dat ze door haar dochter te laten besnijden - en hierdoor de seksuele verlangens wegnam - haar ultieme macht had gegeven. Maar de tienercultuur in Australië vertelde haar iets heel anders: ze heeft recht op plezier en wat haar overkomen was
, wordt vrouwelijke genitale verminking genoemd. In een openhartige en grappige talk vertelt Khadija ons hoe ze haar weg vond in een maatschappij waar de clitoris centraal staat , en de manier waarop ze ervoor zorgt dat andere vrouwen dit niet hoeven uit te zoeken. (Waarsc
...[+++]huwing: deze talk bevat details die niet voor iedereen geschikt zijn).Un nouvel espoir en thérapie génique a été développé parce que les virus comme le virus adéno-associé, que probab
lement la plupart d'entre nous dans cette salle ont, sans présenter de symptôme, qui ont été utilisés sur des centaines de patients pour amene
r des gènes dans le cerveau ou le corps. Jusqu'ici, il n'y a pas eu des événements indésirables graves associés au virus. Il y a encore un point noir, les protéines elles-mêmes, qui viennent d'algues, de bactéries et de champignons, et de partout dans l'arbre de vie. La plupart d'entr
...[+++]e nous n'ont pas de champignons ou d'algues dans nos cerveaux, que fera notre cerveau si on en introduit? Les cellules vont-elles le tolérer? Est-ce que le système immunitaire va réagir? On en est au début -- on a pas encore essayé sur des humains -- mais nous travaillons sur une série d'études pour examiner cela. Jusqu'ici, nous n'avons pas vu de réactions manifestes d'une quelconque gravité à ces molécules ou à l'illumination du cerveau avec de la lumière.
Er is nieuwe hoop op gentherapie omdat virussen zoals het adeno-geassocieerd virus, waarvan de meesten van ons waarschijnlijk drager zijn, en dat geen symptomen geeft, bij honderden patiënten is aangewend om genen in de hersenen of het lichaam af te leveren. Tot nu toe zijn er geen ernstige bijwerkingen geassocieerd met dit virus. Er is nog een laatste olifant in de kamer, de eiwitten zelf, die afkomstig zijn van algen, bacteriën, schimmels en uit de rest van de boom des levens. Wij hebben geen schimmels of algen in onze hersenen. Wat gaan onze hersenen doen als we die erin brengen? Gaan de cellen het verdragen? Zal het immuunsysteem reageren? We zijn nog maar in het beginstadium, dit is nog niet op mensen uitgetest. We werken aan een groot
...[+++] aantal studies om dit uit te proberen en te onderzoeken. Tot nu toe hebben we nog geen duidelijke reacties van enige ernst op deze moleculen gezien of van de bestraling van de hersenen met licht.Est-ce une chose que nous avons inventé récemment en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptions de l'adolescence dans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description que nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il
n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne fait autre chose dans l'intervalle que donner des enfants aux filles, insulter des vieillards, piller et se battre. (Rires) Il continue en d
...[+++]isant Cela dit, qui pourrait, sinon des cerveaux brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort geleden in het Westen hebben uitgevonden? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tijd zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zijnde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Sha
...[+++]kespeare adolescenten op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen.Mais ce n'est pas tout à fait pareil qu'un cerveau d'adulte. Tandis que chez les adultes, comme je vous l'ai dit, cette région est presque complètement spécialisée. Elle ne fait presque rien d'autre que de réfléchir aux pensées des autres. Chez les enfants c'est bien moins le cas, quand ils ont entre cinq et huit ans, la fourchette d'âge des enfants que je vous ai montré. En fait même si on étudie des enfants entre 8 et 11 ans, aux abords de la pré-adolescence, leur région n'est pas tout à fait semblable à celle des adultes.
Maar het is nog niet zoals het volwassen brein. Dus bij volwassenen, zoals ik u verteld heb, is dit hersengebied vrijwel volledig gespecializeerd. Het doet bijna niets anders, behalve denken over de gedachten van anderen. Bij kinderen is dit veel minder het geval, als ze tussen de vijf en acht zijn, zoals de kinderen die ik u zojuist liet zien. En zelfs als we kijken naar acht- tot elfjarigen, in de vroege adolescentie rakend, hebben ze nog steeds niet een hersengebied gelijkend aan dat van volwassenen.
Pour ceux d'entre vous qui ne sont pas familiers avec la mémétique, un mème a été défini comme une idée qui se réplique dans le cerveau humain et qui voyage de cerveau en cerveau, comme un virus.
Voor degenen die niet bekend zijn met memetica, een meme wordt gedefinieerd als een idee dat repliceert in de menselijke geest en van geest tot geest springt als een virus, precies als een virus.
Et si vous pouvez cliquer sur cette icône de son en bas à droite, c'est un exemple de ce qui a été enregistré dans le scanner. (Musique) Donc en fin de compte, ce n'est pas l'environnement le plus naturel mais ils sont capables de jouer de la vraie musique. Et j'ai écouté ce solo 200 fois, et je l'aime toujours. Et les musiciens, ils sont à l'aise à la fin. Et donc nous avons d'abord mesuré le nombre de notes. Est-ce qu'en fait ils jouaient simplement beaucoup plus de notes quand ils improvisent ? Ce n'était pas ce qui se passait. Et ensuite nous avons ex
aminé l'activité du cerveau. Je vais essayer de vous résumer ça. Voici les cartes de
...[+++] contraste qui montrent les soustractions entre ce qui change quand vous improvisez et quand vous faites quelque chose de mémorisé. En rouge c'est une zone qui est active dans le cortex préfrontal, le lobe frontal du cerveau. Et en bleu c'est la zone qui a été désactivée. Et donc nous avons eu cette zone focale appelée le cortex préfrontal médian dont l'activité a radicalement augmenté. Nous avons eu cette grande portion de zone appelée le cortex préfrontal latéral dont l'activité a radicalement diminué, et je vais vous résumer ça ici.
Dat geluidspictogram rechts vanonder is een voorbeeld van wat werd opgenomen in de scanner. (Muziek) Het is niet de meest natuurlijke omgeving, maar ze zijn in staat om echt muziek te spelen. Ik heb die solo al 200 keer beluisterd en ik vind hem nog steeds leuk. De muzikanten voelden er zich uiteindelijk comfortabel bij. Eerst hebben we het aantal noten gemeten. Speelden ze al improviserend meer noten? Neen. Dan keken we naar de hersenactiviteit. Ik ga proberen om dit voor jullie samen te vatten. Dit zijn contrastkaarten die het verschil tonen tussen wat er verandert als je improviseert in tegenstelling tot als je iets hebt van buiten geleerd. In het rood zie je een actief gebied in de prefrontale cortex, de frontale kwab van de hersenen. I
...[+++]n het blauw zie je dit gebied dat werd uitgeschakeld. Dus zagen we dit centrale gebied, de mediale prefrontale cortex, waar de activiteit omhoog ging. Maar in dit brede gebied, de laterale prefrontale cortex, ging de activiteit naar beneden. Ik vat het even samen.La première chose qu'on a faite, c'est exami
ner les différences entre le cerveau d'une personne dépressive et celui d'une personne normale. Nous avons réalisé des scanners TEP pour examiner le f
lux du sang dans le cerveau, et nous avons remarqué que chez les patients dépressifs, comparativement aux patients normaux, certaines parties du cerveau sont éteintes. Ce sont les zones en bleu. Ici, on a vraiment le blues... Les zones en bleu sont celles qui sont impliquées dans la motivation, l'éner
gie, et la prise de ...[+++]décision, et en effet, lorsque vous êtes aussi déprimé que ces patients, ces qualités sont affaiblies. Vous manquez de motivation et d'énergie.
Eerst zochten we uit waarin het brein van ie
mand met depressie verschilde van een normaal brein. Met behulp van PET-scans keken we naar de doorbloeding van de hersenen. Bij depressieve patiënten zijn, vergeleken met normaal, hersengebieden stilgelegd: Bij depressieve patiënten zijn, vergeleken met normaal, hersengebieden stilgelegd: Bij depressieve patiënten zijn, vergeleken met normaal, hersengebieden stilgelegd: de blauwe gebieden. Hier heb je echt de ‘blues’. De gebieden in blauw zijn betrokken bij motivatie, levenslust en besluitvorming. Bij ernstig depressieve patiënten als deze zijn deze gebieden erg aangetast Het ontbreekt je aan
...[+++]motivatie en levenslust. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
entre le cerveau féminin ->
Date index: 2024-06-30