Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "enfant dans toutes mes classes " (Frans → Nederlands) :
Donc je ne crois pas que j'aie vraiment le droit de dire que je suis Indien. Et si « D'où venez-vous ? » veut dire : « Où êtes-vous né, avez-vous grandit et avez été instruit ? » alors je suis complètement originaire de ce drôle de petit pays connu sous le nom d'Angleterre, sauf que j'ai quitté l'Angleterre juste après avoir terminé mon premier cycle universitaire, et pendant tout le temps où j'ai gran
di, j'étais le seul enfant dans toutes mes classes qui ne ressemblait en rien aux héros anglais classiques que l'on voyait dans nos livres scolaires. Et si « D'où venez-vous ? » veut dire : « Où payez-vous vos impôts ? Où voyez-vous votre m
...[+++]édecin et votre dentiste ? » alors je viens avant tout des États-Unis, et ça depuis 48 ans maintenant, depuis ma petite enfance. Sauf que pendant nombre de ces années, j'ai dû emporter partout avec moi cette drôle de petite carte rose avec des lignes vertes en travers de mon visage qui m'identifiaient comme un étranger résident.
Dus denk ik niet dat ik het recht heb mezelf Indiër te noemen. Als 'Waar kom je vandaan?' betekent 'Waar ben je geboren en getogen?', dan kom ik uit dat kleine landje dat Engeland heet. Maar
ik verliet Engeland toen ik studeerde. Toen ik opgroeide, was ik het enige kind in de k
las dat niet op een klassieke Engelse held uit de tekstboeken leek. Als 'Waar kom je vandaan?' betekent 'Waar betaal je belasting? Waar ga je naar de dokter en de tandarts?' dan
...[+++]kom ik uit de Verenigde Staten. Ik woon al 48 jaar in de VS, sinds ik een klein jongetje was. Behalve dan dat ik vele jaren dat kleine roze kaartje bij me moest dragen met groene strepen door mijn gezicht, dat me identificeert als permanente vreemdeling. (Rires) L'autre chose qui s'est produite -- et même à ce moment-là, j'ai dit : « Bon, c'est peut-être un bon ajout. C'est bien pour les étudiants motivés. C'est peut-être aussi bien pour ceux qui sont scolarisés chez eux. » Mais je ne pensais pas que ça deviendrait quelque chose qui s'infiltrera
it en quelque sorte dans la salle de classe. Mais j'ai ensuite commencé à recevoir des lettres d'enseignants. Et les enseignants m'écrivaient : « Nous utilisons vos vidéos pour faire bouger la classe. Vous donnez les cours, donc maintenant nous... » et cela po
urrait arriver dans toutes les class ...[+++]es d'Amérique aujourd'hui, « ... maintenant je donne vos cours comme devoirs à la maison. Et ce qu'étaient les devoirs à la maison, les étudiants les font maintenant dans la salle de classe. » Je veux m'arrêter là-dessus -- (Applaudissements) Je veux m'arrêter là-dessus un instant, parce qu'il y a deux ou trois choses intéressantes. Premièrement, quand ces enseignants font cela, il y a l'avantage évident -- l'avantage que maintenant leurs étudiants peuvent apprécier les vidéos de la même façon que mes cousins. Ils peuvent mettre en pause, reprendre à leur propre rythme, à leur convenance. Mais la chose la plus intéressante est -- et ça ne va pas de soi quand on parle de technologie dans les salles de classe -- en enlevant les cours à modèle unique de la classe et en laissant les élèves auto-réguler leurs cours à la maison, quand vous entrez alors dans la classe, en les laissant faire le travail, avec l'enseignant à proximité, en donnant aux enfants des moyens réels d'interagir entre eux, ces enseignants ont utilisé la technologie Ils ont pris une expérience fondamentalement déshumanisante -- pour humaniser la classe. 30 enfants avec leur index sur les lèvres, n'ayant pas le droit d'interagir entre eux. Un enseignant, peut importe sa qualité, doit donner ces cours à modèle unique à 30 élèves -- des visages vides, légèrement antagonistes -- c'est désormais une expérience humaine. Mainten ...
(Gela
ch) Er gebeurde nog iets. Op dit punt zei ik: Oké, misschien is het een goede aanvulling. Het is goed voor gemotiveerde leerlingen. Het is misschien goed voor het thuisonderwijs. Maar ik had niet gedacht dat het op een of andere manier zou doordringen t
ot in de klas. Maar toen begon ik brieven te krijgen van leerkrachten. De leerkrachten schreven: Wij gebruiken je video's om de klas 180 graden te draaien. Jij hebt de les gegeven, dus wat we nu doen is ... en dit zou morgen in elk klaslokaal in Amerika kunnen gebeuren - ... we gev
...[+++]en je les als huiswerk op. Wat vroeger huiswerk was, laat ik de leerlingen nu in de klas doen. Ik wil hier even pauzeren. (Applaus) Ik wil hier even pauzeren, omdat ik een paar interessante dingen zie. Een, wanneer deze leraren dat doen, is er het onmiskenbare voordeel - het voordeel dat hun leerlingen nu de video's kunnen gebruiken zoals mijn neefjes dat deden. Ze kunnen pauzeren, herhalen op hun eigen tempo, binnen hun eigen tijd. Wat nog interessanter is -- en dit gaat tegen de intuïtie in, als het over technologie in de klas gaat -- je stapt af van de eenheidsworst -les voor de klas en laat leerlingen op hun eigen tempo thuis les volgen. Dan ga je naar de klas, laat ze werken, laat de leerkracht rondlopen, laat de kinderen er met elkaar over praten. Zo hebben deze leerkrachten technologie gebruikt Ze namen een fundamenteel ontmenselijkende ervaring - om de klas menselijker te maken. 30 kinderen met hun vingers op de lippen, die niet met elkaar mochten praten. Een leerkracht, hoe goed hij ook is, moet een eenheidsworst -les geven aan 30 leerlingen -- uitdrukkingsloos gezicht, ietwat vijandig. Nu is het een menselijke ervaring. Nu is er echt onderlinge interactie. Zodra de Khan Academy -- Ik gaf mijn job op en we werden een echte organisatie. We zijn een organisatie zonder winstbejag. De vraag is, hoe brengen we dit naar een hoger niveau?Maintenant une autre chose s'est passée à la même époque. Ma mère est devenue diplomate. Donc, de ce petit quartier où vivait ma grand-mère
, superstitieux, de classe moyenne j'ai été propulsée dans cette école chic, internationale, [à Madrid] où j'étais la seule Turque. C'est là que j'ai eu ma première rencontre avec ce que j'appelle l'étranger représentatif . Dans notre cla
sse, il y avait des enfants de toutes nationalités. Pourtant, cette diversité n
...[+++]e conduisait pas nécessairement à une démocratie scolaire cosmopolite et égalitaire. Au lieu de cela, elle générait une atmosphère dans laquelle chaque enfant était perçu non pas comme un individu isolé mais comme le représentant de quelque chose de plus grand.
Omstreeks deze periode gebeurde nog iets anders. Mijn moeder werd diplomaat. En dus werd ik vanuit de kleine, bijgelovige, middenklassebuurt van mijn grootmoeder gekatapulteerd naar een chique internationale school waar ik de enige Turk was. Hier had ik mijn eerste ontmoeting met wat ik de representatieve buitenlander noem. In onze klas zaten kinderen van alle nationaliteiten. Toch leidde deze diversiteit niet noodzakelijk tot een kosmopolitische, egalitaire democratie in de klas. Het zorgde integendeel voor een sfeer waarin elk kind werd gezien niet als een individu op zichzelf, maar als een vertegenwoordiger van iets groters.
Elle a dit avec désinvolture : « Les devoirs, c'est le nouveau dîner. » La classe moyenne consacre tout son temps, son énergie et ses ressources à ses enfants, même si la classe moyenne a de moins en moins à offrir.
Ze zei, bijna terloops: Huiswerk is het nieuwe avondeten. De middenklasse steekt nu al haar tijd, energie en middelen in haar kinderen en dat terwijl ze daar steeds minder van te vergeven hebben.
Alors j'ai convenu avec l'
enseignante que les enfants entreraient tout d'abord seuls,
pour deux minutes, sans les adultes. Les portes s'ouvrent, et les enfants se
précipitent sur les jambes, et ils les examinent, les manipulent, ils jouent avec les orteils, ils tentent de mettre tout leur poid sur la jambe de course pour voir ce qui arrivera. Et je dis alors aux enfants, « Je me suis réveil
...[+++]lée ce matin, et j'ai décidé que je voulais enjamber une maison tout entière, rien de trop énorme, seulement deux ou trois étages, mais si vous pouviez penser à un animal, un super-héro, un personnage, quoique vous puissiez imaginer quel type de jambes me construiriez-vous ? » Et aussitôt, une voix s'exclame « Un kangourou ! » « Non, une grenouille ! » « Non, ça devrait être un Go Go Gadget ! » « Non, non, non! Ça devrait être Les Indestructibles ! » Et tant d'autres idées, qui m'étaient inconnues.
Dus ik maakte een deal met de begeleiders. De kinderen mochten twee minuten naar binnen alleen zonder volwassenen. De deuren gaan open en de kinderen omcirkelen meteen de tafel vol benen. Ze porren en ze buigen de tenen en ze proberen met hun volle gewicht op een sprintbeen te hangen om te kijken wat er mee gebeurt. En ik zei, Kin
deren, even snel -- toen ik vanmorgen wakker werd, besloot ik dat ik over een huis wilde kunnen springen -- niks groots hoor, zo'n twee à drie verdiepingen maar -- maar als jij zou kunnen kiezen uit elk dier, superheld of stripfiguur, maakt niet uit, wat je maar kan bedenken wat voor soort benen zou je voor mij
...[+++]bouwen? En meteen riep iemand kangoeroe! Nee, nee, nee! Een kikker! Nee. Het moet Go Go Gadget worden! Nee, nee, nee! The Incredibles. En andere dingen, die ik eigenlijk niet ken.J'ai été photographe pendant de nombreuses années. En 1978, je travaillais pour le magazine Time, et on m'a donné une mission de trois jours pou
r photographier des enfants amérasiens - des enfants qui avaient été engendrés pa
r les GI américains dans toute l'Asie du Sud-Est, puis abandonnés. 40.000 enfants dans
toute l'Asie. Je n'avais jamais entendu le mot amérasiens avant. J'ai passé quelques jours à photographier des enfants dans différents pays, et
...[+++]comme beaucoup de photographes et de nombreux journalistes, j'ai toujours espoir que, une fois mes photos publiées elles puissent effectivement avoir un effet sur une situation au lieu de simplement la documenter. Donc, j'étais tellement troublé par ce que j'ai vu, et j'ai été si malheureux de l'article qui a été publié après, que j'ai décidé de prendre six mois de congés. J'avais 28 ans. J'ai décidé de trouver six enfants de différents pays, et d'aller en fait vivre quelque temps avec ces enfants pour essayer de raconter leur histoire un peu mieux que je ne pensais l'avoir fait pour Time Magazine.
Ik ben vele jaren fotograaf geweest. In 1978 werkte ik voor het tijdschrift Time. Ik kreeg een driedaagse opdracht om Am
eraziatische kinderen te fotograferen. Kinderen die verwekt waren door Amerikaanse soldaten, overal in Zuidoost-Azië, en dan achtergelaten -- 40.000 kinderen door heel Azië. Ik had het woord 'Ameraziatisch' nog nooit gehoord. Ik fotografeerde enkele dagen kinderen in verschillende landen. Zoals vele fotografen en journalisten hoop ik altijd dat als mijn foto's gepubliceerd worden, ze daadwerkelijk invloed hebben op de situatie, in plaats van slechts te documenteren. Ik werd zo geraakt door wat ik zag, en ik was zo ontev
...[+++]reden met het artikel dat volgde, dat ik besloot om 6 maanden vrijaf te nemen. Ik was 28 jaar. Ik besloot om met 6 kinderen in verschillende landen wat tijd door te brengen om te proberen hun verhaal wat beter te vertellen dan ik dacht voor Time te hebben gedaan.Il fait comme ça. On s'approche d'un enfant ou d'un chiot, et on dit: «Qu'est-ce que tu fais? Tu arrêtes, arrête!» Je me suis dit «Oh mon dieu, est-ce que je dis quelque chose?» Cet enfant avait tout perdu -- une des 2 personnes auxquelles il pouvait faire confiance dans ce monde venait de le trahir.
Een lelijk gezicht is dit: wanneer je recht tegenover een puppy of kind zit en je zegt: Wat doe je! Stop daar nu mee, stop, stop daarmee! En ik reageerde: Oh mijn god, ga ik hier iets aan doen? Dat kind heeft alles verloren. Één van de twee personen die hij kan vertrouwen in de wereld heeft zojuist alles waar hij op kon bouwen weggenomen.
AV : Nous, ou moi ? RG : Je suis désolé. Mauvais usage du pronom. Alisa était pleinement en train de mettre au monde notre premier fils -- (AV : Merci.) -- et j'étais là avec mon gant de receveur. Mes bras ouverts. L'infirmière vie
nt me voir avec cet enfant de toute beauté. Et je me rappelle, alors qu'elle s'approche
de moi, les voix d'amis me disant, Dès l'inst
ant où le bébé sera dans tes bras, tu sentiras un
...[+++]sentiment d'amour monter en toi d'une ampleur plus puissante que n'importe quelle chose que tu aies ressentie dans ta vie entière. Alors je me préparais au choc. Le bébé arrivait, et j'attendais que ce poids lourd d'amour m'évanouisse.
AV: Wij, of ik? RG: Excuus. Verkeerd gebruik van het voornaamwoord. Alisa was zeer gul ons eerste kind aa
n het baren -- (AV: Dank je.) -- en daar was ik met de catchershandschoen. En ik stond met mijn armen open. De verpleegkundige kwam op me af met dat prachtige, prachtige kind. Ik herinner me, terwijl ze naderde, de stemmen van vrienden die zeiden: Zodra ze je de baby in handen geven, zal je een gevoel van liefde over je voelen komen, dat een grootteorde sterker is dan al wat je al ervaren hebt in je hele leven. Ik zette me dus schrap voor het m
oment. De baby kwam eraan, en ik wa ...[+++]s klaar voor die immense hoeveelheid liefde die me van mijn sokken zou blazen.Un prof en particulier ne m'a pas pris sérieusement. Il a dit que je gâchais ma vie si c'était tout ce que je voulais en faire, que je devrais aller à l'université, viser une profession de haut niveau, que j'avais beaucoup de potentiel, et que je gaspillais mon talent avec ça. Et il a dit, C'était humiliant parce qu'il a dit ça devant toute la classe, et je ne savais plus où me mettre. Mais c'est ce que je voulais, et dès que j'ai quitté l'école, j'ai postulé chez les pompiers et j'ai été accepté.
Eén docent nam het vooral niet serieus. Hij zei dat ik mijn leven weggooide als dat het enige was wat ik ermee zou willen doen, dat ik naar de universiteit zou moeten gaan, dat ik een professioneel persoon zou moeten worden, dat ik veel potentieel had, en dat ik mijn talent aan het weggooien was, als ik het zou doen. En hij zei, Het was vernederend omdat hij het zei tegenover de hele klas, en ik voelde me echt vreselijk. Maar het is wat ik wilde, en meteen toen ik school verliet, heb ik gesolliciteerd bij de brandweer en werd ik aangenomen.
C'est à la fois un souhait et une pensée réfléchie : prenons le temps de réfléchir à tout cela, posons-nous la question : Qu'est-ce qui se passera quand ils voudront avoir des enfants, quand ils voudront se marier, dans 20 ans -- ou même 15 ans ? C'est principalement ce qui est à la base de toutes mes réflexions, de mon travail, et cette chance incroyable d'exprimer des vœux.
Een deel van de gedachten en wensen die in mijn hoofd spelen, draait om de vraag: hoe gaat hun leven verlopen als ze kinderen willen krijgen, of als ze over 15 of 20 jaar aan trouwen toe zijn? Dat was de kern waar het in de meeste van mijn gedachten en mijn werk om draaide. En ook om de buitenkans wensen te mogen bedenken.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
enfant dans toutes mes classes ->
Date index: 2022-09-09