Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "elle se demande " (Frans → Nederlands) :
J'ai commencé à répondre à cette fille, elle me disait qu'elle avait vu ce poster et elle a demandé à sa famille de venir, parce qu'ils n'ont pas d'ordinateur chez eux, elle a demandé à sa famille qu'elle vienne voir le poster et ils sont tous assis au salon et pleuraient.
Ik geef een meisje antwoord en ze vertelt me, dat ze de poster zag en dat ze haar familie erbij riep. Die familie heeft namelijk geen computer. Ze kwamen kijken en nu zitten ze allemaal huilend in de woonkamer.
Voici le bateau. J'ai pas passé beaucoup de temps dessus comme vous voyez. Donc en gros pour résumer, j'ai attra
pé ces familles, et elle me dit : Maman, tu as oublié le bébé
rose, et le papa bleu, et tu as oublié tout ça. Et elle dit : Ils veulent y aller . Et j'ai répondu : Non, chéri, ils ne veulent pas. C'est le Passage du Milieu. Personne ne veut aller par le Passage du Milieu. Donc elle m'a lancé un regard que seule une fille de développeuse de jeux peut lancer à sa mère, et pendant qu'on traverse l'océan, en suivant ces règles, elle réalise que les vagues sont très haut
...[+++]es et elle me dit : On va pas y arriver. Et elle réalise aussi qu'on a pas assez de nourriture, et elle me demande quoi faire, et je réponds : On peut soit.. Rappelez-vous qu'elle a sept ans... On peut mettre des gens dans l'eau ou espérer que personne ne tombe malade et qu'on arrive de l'autre côté. Et elle... le regard qu'elle avait quand elle est venue et elle a dit... c'était après un mois avoir étudié l'histoire des noirs à l'école.
Dit was de boot
. Hij was duidelijk snel gemaakt. (Gelach) Het komt
hierop neer: ik nam enkele families en ze zei: Maar mama, je vergeet de roze baby en de blauwe papa en je vergeet dit en dat. en de blauwe papa en je vergeet dit en dat. Zij willen ook mee. Ik zei: Nee schat, ze willen niet mee. Dit i
s de Middenpassage. Niemand wil de Middenpassage nemen. Dus ze gaf me een blik die enkel de dochter van een gamedesigner een moeder ka
...[+++]n geven. Terwijl we de oceaan oversteken en de regels volgen, beseft ze dat het er hevig aan toe gaat, en ze zegt: We halen het niet! Ze beseft dat we niet genoeg eten hebben, dus ze vraagt wat ze moet doen. Ik zeg: - ze is zeven, weet je nog - Ofwel zetten we een paar mensen overboord, ofwel hopen we dat ze niet ziek worden en halen we de overkant. Die blik op haar gezicht, toen ze zei -- na een maand, dit is Maand van de Zwarte Geschiedenis --Au lieu d'utiliser nos perceptions et de faire des choix, nous nous reposons sur la catégorie « inconnu ». J'ai un enfant de 4 ans. Quand je dis bonjour à des gens dans la rue, elle me demande pourquoi. « On les connaît ? » me demande-t-elle. Je dis : « Non, ce sont nos voisins. » « Ce sont nos amis ? » « Non mais il est bon d'être amical. » Je réfléchis à deux fois avant de lui dire cela car, bien que je le pense, en tant que femme, en particulier, je sais que tous les inconnus dans la rue n'ont pas de bonnes intentions.
Dus in plaats van gewoon keuzes te maken op basis van onze waarnemingen krijgen ze onze standaard 'vreemde'-behandeling. Ik heb een kind van vier. Als ik mensen begroet op straat vraagt ze me waarom. Ze zegt: Kennen wij hen? Ik zeg: Nee, het zijn onze buren. Zijn het onze vrienden? Nee, ik wil gewoon aardig zijn. Ik denk steeds twee keer na als ik dat tegen haar zeg, omdat ik het meen, maar zeker als vrouw weet ik dat niet elke vreemde op straat de beste bedoelingen heeft.
Lorsque l'écrivaine Roxane Gay se qualifie en blaguant de « mauvaise féministe », elle reconnait qu'elle ne pourra pas arriver à la hauteur des exigences perfectionnistes du mouvement féministe. Mais elle réalise rapidement que toutes ces plaisanteries ont un fondement véritable. Dans un discours réfléchi et provocateur, elle nous demande d'embrasser toutes les saveurs du féminisme — et faire les petits choix qui, une fois mis bout à bout, pourraient conduire à des changements réels.
Toen schrijfster Roxane Gay zichzelf een slechte feminist noemde, maakte ze een grap in haar erkenning dat ze nooit kon voldoen aan de perfectionistische eisen die de feministische beweging stelt. Maar ze besefte dat dit eigenlijk geen grap was. In deze bedachtzame en provocerende talk vraagt ze ons om alle impressies van het feminisme te omarmen — en om kleine aanpassingen te maken die, gezamenlijk, misschien tot echte verandering zullen leiden.
L'une de mes citations favorites de la littérature a été écrite par Tillie Olsen, la grande écrivain du sud des États-Unis. Dans une nouvelle intitulée « Oh Yes », elle parle d'une femme blanche dans les années 1950 qui a une fille qui est amie avec une petite fille afro-américaine. Elle regarde sa fille avec un sentiment de fierté, mais elle se demande également, quelle prix devra-t-elle payer ? « L'immersion est préférable à une vie sans contact. » Mais la vraie question est : Qu'est-ce que cela coûte de ne pas oser ? Qu'est-ce que cela coûte de ne pas essayer ?
Een van mijn favoriete citaten uit de literatuur werd geschreven door Tillie Olsen, de grote Amerikaanse schrijfster uit het Zuiden. In een kortverhaal genaamd Oh Yes , vertelt ze over een blanke vrouw in de jaren '50 die een dochter heeft die bevriend raakt met een klein Afrikaans-Amerikaans meisje. Ze kijkt naar haar kind met een gevoel van trots, maar ze vraagt zich ook af: welke prijs zal ze daarvoor betalen? Diepgang is beter dan onaangeroerd te leven. Maar de echte vraag is: wat zijn de kosten van het niet-durven? Wat zijn de kosten van het niet-proberen?
Debras Jarvis travaillait comme aumônière hospitalière depuis près de 30 ans quand on lui a diagnostiqué un cancer. Et elle a beaucoup appris en tant que patiente. Dans un discours larmoyant, plein de défi elle explique à quel point l'identité « survivant d'un cancer » peut paraître statique. Elle nous demande de proclamer nos expérience les plus difficiles, tout en nous offrant la place de grandir et d'évoluer.
Debra Jarvis werkte al bijna 30 jaar als kapelaan in ziekenhuizen toen er kanker bij haar werd geconstateerd. En ze heeft een hoop geleerd als patiënt. In een geestige, gedurfde talk legt ze uit dat de identiteit van kankeroverlevende statisch kan aanvoelen. Ze moedigt ons aan om ook onder onze zwaarste ervaringen zelf de regie te houden en zo ruimte te scheppen voor verdere ontwikkeling en groei.
Donc elle est venue, elle a rempli le formulaire et elle a demandé « Docteur, quel est le diagnostic ? » Je lui ai dit, « Ma chère, le diagnostic, c'est que vous vivez un mariage foutrement violent.
Ze kwam en ze vulde het formulier in en ze vroeg me: Dokter, wat heb ik? Ik zei: Wat je hebt? Je echtgenoot misbruikt je,
(Rires) Mais elle essayait, et elle a demandé.
(Gelach) Maar ze deed haar best en stelde vragen.
Et ce que cette institutrice a fait pour chaque projet était de permettre aux enfants de percevoir le projet comme un projet d'art créatif et seulement ensuite comme un projet scientifique. Donc, ils ont créé ces objets. Maintenant, elle a demandé aux enfants de les regarder et de le rendre laborieux -- ce qui m'a fait réfléchir pendant un bon moment, jusqu'à ce qu'elle me l'explique, c'était de leur permettre de se calmer pour ainsi leur permettre de penser.
Wat deze lerares met elke opdracht deed was het voor de kinderen te laten aanvoelen als een kunstproject, en pas daarna als iets wetenschappelijks. Ze maakten dus ze deze kunstige dingen. Ze liet ze grondig naar de vormen kijken, en nauwgezet -- ik dacht eerst, voor ze me het had uitgelegd, dat dit was om ze af te remmen en te doen nadenken.
Stacey Baker a toujours été obsédée par la manière dont les coup
les se rencontrent. Elle a demandé au photographe Alec Soth de lui apporter son soutien dans son exploration, et ils se sont retrouvés à la plus grande soirée de speed-dating du monde, à Las Vegas, le jour de la St Valentin, avant de partir à la rencontre de la plus grande communauté de retraités du Nevada. Soth a pris des portraits de couples dans les deux événements. Entre ces deux extrêmes, ils ont découvert un fil rouge magique qui relie les couples entre leur première rencontre et le moment où ils fondent une vie ensemble. Cette
...[+++] présentation fait partie de TED2015. Elle est proposée par Pop-Up Magazine (popupmagazine.com or @popupmag on Twitter.)
Stacey Baker is altijd geïnteresseerd geweest in hoe stellen elkaar hebben ontmoet. Toen zij fotograaf Alec Soth vroeg haar te helpen dit onderwerp te onderzoeken, bezochten ze het grootste speed-datingevenement ter wereld, op Valentijnsdag in Las Vegas, en het grootste bejaardentehuis in Nevada. Soth maakte portretten van paren op elke locatie.
Tussen deze twee extremen ontrafelden ze de overgang van ontmoeten tot het creëren van een leven samen.
(Dit is een onderdeel van een TED2015 sessie mogelijk gemaakt door Pop-Up Magazine: popupmagazine.com of @popupmag on Twitter.)
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
elle se demande ->
Date index: 2020-12-19