Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "elle pris " (Frans → Nederlands) :
Elle s'empara de ce que je sais maintenant être mon clitoris, elle pris le couteau rouillé, et commença à tout couper, petit à petit.
Ze pakte iets vast waarvan ik nu weet dat het m'n clitoris was. Ze nam het verroeste mes en begon te snijden, centimeter voor centimeter.
La gondole est indiscutablement le symbole de Venise en Italie, mais comment cette curieuse barque noire a-t-elle pris cette étrange forme de banane si caractéristique ?
De gondel is ongetwijfeld een symbool van Venetië, maar hoe kreeg deze rare banaanvormige zwarte boot zijn kenmerkende uiterlijk?
Et quelqu'un m'a demandé des nouvelles de Catherine, ma femme, avait-elle pris l'avion avec moi ou quelque chose comme ça?
Iemand vroeg me naar Catherine, mijn vrouw, of ze met me was meegekomen.
Au Burundi je s
uis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit
: « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le dir
...[+++]ecteur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was gee
n baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Et je vais vous raconter une histoire, qui est très embarrassante pour moi, mais que je trouve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une centaine d'employés. Et deux heures plus tard, il y avait cette jeune femme qui travaille là assise devant m
on petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et elle s'est assise et nous avons parlé. Et
elle a dit, J'ai appris quelque chose aujourd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main levée. j'ai dit, Que voulez-vous dire? elle a dit, Et bien
...[+++], vous faites cette allocution, et vous dites que vous allez prendre encore deux questions. Et je levais la main comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaal dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik vind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar uur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me praten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb geleerd dat ik mijn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je zei dat je nog twee vragen zou beantwoorden. Ik had net als vele mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn han
d zakken, en ik zag alle vrouwen hetzelfde d ...[+++]oen, en toen beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow, als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk.C'est splendide. Je veux dire, combien
de temps ça leur a pris pour le construire ? C'est juste... Eh bien, hum, waouh ! (Rires) Ensuite, nous avons une sorte de règle d'or, c'est qu'on ne me dit jamais vraiment où on en est, parce qu'on ne sais pas où on en est. Que va-t-il arriver entre ce point-ci et ce point-là ? Que va donner la météo, et les courants, et que Dieu me garde, vous êtes piquée, alors que vous ne pensiez pas pouvoir être piquée, avec toute cette armure. Et Bonnie a pris une décision, au matin du troisième jour, parce que je souffrais, et que je ne
tenais qu'à un fil, elle ...[+++] m'a dit : «Viens là», Je me suis rapprochée du bateau, et elle m'a dit : « Regarde, regarde là-bas », et j'ai vu de la lumière, et comme c'est plus facile le jour que la nuit, j'ai pensé que le jour arrivait, et j'ai vu une ligne de lumière blanche sur l'horizon, et j'ai dit : « Ça va bientôt être le matin. » Elle m'a répondu : « Non, ce sont les lumières de Key West ». Il restait encore 15 heures, ce qui, pour la plupart des nageurs, serait très long. (Rires) (Applaudissements) Vous n'avez pas idée du nombre d'entraînements de 15 heures que j'ai fait.
Hij is prachtig! Ik bedoel, hoe lang hebben ze daar niet aan moeten bouwen? Het is gewoon -- Nou ja, kierewiet. (Gelach) We hebben een soort hoofdregel dat mij echt nooit verteld wordt hoe ver het is, omdat we niet weten hoe ver het is. Wat gaat er met je gebeuren tussen hier en daar? Wat gaat er gebeuren met het weer en de stromingen en, God verhoede, als je gestoken wordt wanneer je niet denkt dat je gestoken zou kunnen worden in al die bescherming Bonnie nam een besluit toen we die derde morgen
ingingen dat ik leed en dat ik aan mijn laatste draadje hing en ze zei: Kom hier , en ik kwam dicht naar de boot en ze zei: Kijk, kijk daar ee
...[+++]ns en ik zag licht, want de dag is makkelijker dan de nacht en ik dacht dat we de dag ingingen en zag een strook wit licht langs de horizon. Ik zei: Het zal snel ochtend worden. En zij zei: Nee, dat zijn de lichten van Key West. Het was nog 15 uur, wat voor de meeste zwemmers lang zou zijn. (Gelach) (Applaus) Je hebt geen idee hoe veel trainingen van 15 uur ik had gezwommen.Al
ors, un après-midi, elle avait entendu parler du foyer, Jaclyn a quitté la maison de son père et elle a marché pendant 2 jours, 2 jours à travers le territoire Masai. Elle a dormi avec les hyènes. Elle s’est cachée la nuit. D’un côté, elle imaginait son père en train de la tuer, et de l’autre, Mama Agnes l’accueillant, avec l’espoir qu’elle l’accueillerait quand elle arriverait au foyer. Et quand elle arriva au foyer elle fut accue
illie. Et Agnes l’a pris chez elle. Et Agnes l’a aimée. Et Agnes l’a soutenue pendant un an. Et elle es
...[+++]t allée à l’école et elle a trouvé sa voix et elle a trouvé son identité et elle a trouvé son cœur. Et puis, le temps est venu où elle était prête à retourner parler à son père d’une réconciliation, c'était un an après. Et j’ai eu le privilège d’être dans la hutte quand elle fut réunie et réconciliée avec son père.
Ze ho
orde over het vluchthuis, Jaclyn verliet het huis van haar vader en liep twee dagen door Masai-gebied. Ze sliep met de hyena's. Ze verstopte
zich 's nachts. Ze stelde zich voor dat haar vader haar doodde en Mama Agnes haar begroette, in de hoop dat zij haar zou begroeten als ze aankwam in het huis. Toen ze aankwam in het huis, werd ze begroet. Agnes nam haar binnen en hield van haar. Agnes ondersteunde haar gedurende een jaar. Ze ging naar school en kreeg haar stem en haar identiteit. Ze vond haar hart. Toen kwam de tijd dat ze t
...[+++]erug moest om met haar vader te praten over een verzoening, na een jaar. Ik had het genoegen aanwezig te zijn in de hut toen ze verenigd werd met haar vader en ze zich verzoenden.Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse d
e la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la production de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le
...[+++]vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vorm
en die over slechts enkele van de rudimentaire ...[+++] eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...Sans vouloir être trop anthropomo
rphique, je jure qu'elle m'a regardé en disant : « Ce prédateur incompétent va mourir de faim dans mon océan. » (Rires) En réalisant que je ne pouvais attraper les manchots en tra
in de nager, elle a pris ces autres manchots et me les a amenés doucement, elle les saisissait entre les dents comme ça, et elle les laissait partir. Ça ne marchait pas. Je riais tellement et avec tant d'émotion que mon masque prenait l'eau, parce que je pleurais sous l'eau, simplement parce que c'était tellement incroyable. Ç
...[+++]a n'a donc pas marché. Elle allait alors chercher un autre manchot et tentait cette sorte de parade sexy, comme un ballet, en glissant le long de cet iceberg comme cela. Elle me les apportait et me les offrait en quelque sorte. Cela a duré quatre jours. Ça n'est pas arrivé seulement une ou deux fois. Puis elle a réalisé que je ne pouvais pas attraper des manchots vivants, donc elle m'en a apporté des morts. (Rires) J'ai à présent quatre ou cinq manchots qui flottent autour de moi, et je reste simplement là à mitrailler sans arrêt.
Je wil niet antropo
morfiseren, maar ik zweer dat ze naar me keek en dacht: Dit waardeloze roofdier gaat verhongeren in mijn oceaan . (Gelach) Nu ze snapte dat ik geen zwemmende pinguïns kon vangen, haalde ze andere pinguïns en bracht ze langzaam naar me toe, op en neer, en dan liet ze ze gaan. Dat werkte niet. Ik lachte zo hard en was zo emotioneel dat mijn masker vol tranen liep omdat het zo ongelofelijk was. Dus dat werkte niet. Dus haalde ze een nieuwe pinguïn en gleed ballet-achtig sexy langs een ijsberg af. (Gelach) En dan kwam ze ze naar me toe brengen. Dit ging vier dagen door! Niet slechts een paar keer. Toen realiseerde ze zich
...[+++]dat ik geen levende kon vangen, dus bracht ze me dode pinguïns. (Gelach) Nu heb ik vier of vijf pinguïns om mijn hoofd drijven, en ik klik er rustig op los.Je me suis retrouvé à l'infirmerie des étudiants, où ils ont fait des examens et m'ont tout de suite dit : « problèmes de reins. » Avant que je ne m'en rende compte, je me suis retrouvé embarqué dans six mois de tests, d'épreuves et d'angoisse, face à six médecins, dans deux h
ôpitaux différents, pris dans un choc des titans de la médecine pour déterminer lequel d'entre eux avait raison sur ce qui n'allait pas chez moi. Un peu plus tard, me voilà assis dans une salle d'attente pour un examen aux ultra-sons, et les six médecins se présentent dans la pièce en même temps. Alors je me dis :
« Ouh la ! les nouv ...[+++]elles ne sont pas bonnes. » Leur diagnostic était le suivant : « Vous avez deux maladies rares des reins qui vont finir par détruire vos reins ; vous avez des cellules de type cancéreux dans votre système immunitaire que nous devons commencer à traiter immédiatement, et vous ne serez jamais éligible à une greffe de rein, et il est peu probable que vous viviez plus de deux ou trois ans. » La gravité de ce diagnostic apocalyptique m'a immédiatement plombé le moral. Comme si je me préparais, en tant que patient, à mourir conformément à l'échéance qu'ils venaient de me donner. Jusqu'à ce que je rencontre dans une salle d'attente une patiente du nom de Verna, qui est devenue une amie qui m'est chère. Un jour elle m'a pris par le bras et m'a emmené à la bibliothèque de médecine pour faire quelques recherches sur ces diagnostics et ces maladies, et elle m'a dit : « Eric, les gens qui ont cette maladie sont normalement septuagénaires ou octogénaires. Ils ne savent rien de toi. Réveille-toi.
Ik kwam bij de studentengezondheidszorg terecht. Er werden wat testen gedaan en de conclusie was 'nierproblemen'. Voor ik het wist moest ik 6 maanden lang testen, proeven en beproevingen ondergaan. 6 dokters, verspreid over 2 ziekenhuizen, waren in een medische titanenstrijd verwikkeld over de vraag wie er gelijk had over wat er mis was met mij. Een tijdje later zit ik in een wachtruimte voor een echo en al die 6 dokters komen tegelijk binnen. Dus ik denk: oh oh...slecht nieuws. Dit was hun diagnose: Je hebt 2 zeldzame nieraandoeningen, die op termijn je nieren zullen verwoesten. Je
hebt kankerachtige cellen in je immuunsysteem, die dire
...[+++]ct behandeling nodig hebben. Je komt niet in aanmerking voor een niertransplantatie en je hebt niet meer dan 2 of 3 jaar te leven. Ik werd direct overdonderd door de ernst van deze noodlotsdiagnose. Ik werd direct overdonderd door de ernst van deze noodlotsdiagnose. Alsof ik me als patiënt moest voorbereiden om dood te gaan volgens het schema dat me zojuist was gegeven. Totdat ik in een wachtkamer Verna ontmoette, een patiënt die een goede vriendin werd. Op een dag sleepte ze me mee naar de medische bibliotheek en ging op zoek naar informatie over mijn diagnoses en ziektes. Ze zei: Eric, het zijn voornamelijk mensen boven de 70 die dit krijgen. Wat weten ze nu van jou. Word eens wakker. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
elle pris ->
Date index: 2023-01-26