Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "elle nous empêche " (Frans → Nederlands) :
Elle nous empêche de nous considérer égaux en tant qu'humain.
Het belemmert onze erkenning van menselijke gelijkwaardigheid.
Si de même, nous avions eu cette conférence il y a 30 ou 40 ans, nous aurions pu voir comment l'avènement des armes nucléaires et de la menace de la destruction mutuelle assurée qu'elle porte empêche un conflit direct entre les deux super-grands.
Als we deze conferentie hadden gehad 30 of 40 jaar gelden, dan hadden we kunnen zien hoe de komst van nucleaire wapens en de bedreiging van de verzekerde wederzijdse vernietiging die ermee gepaard gaat, een rechtstreeks conflict tussen de twee supermachten verhindert.
Il y a un animal qui ne semble pas vieillir, c'est le homard. Il devient juste plus grand au cours du temps. Il ne devient pas plus faible et s'est chromosomes ne changent pas. Il a de long télomères qui ne se raccourcissent pas, donc il meurt uniquement quand il est mangé par quelque c
hose d'autre, comme nous. Alors, comment pourrait-on être un peu plus comme un homard? Certaines personnes diraient peut être Je veux des longs télomères pour vivre plus longtemps . Est-ce que ça aiderait? Je veux dire, est-ce que ça nous garderait plus jeune?. - C'est controversé, car vous savez, avec le cancer nous avons un exemple parfait de télomérase
...[+++]active et ça devient une situation de croissance non contrôlée. - Les télomères et les télomérases sont une lame à double tranchant. Les cellules cancéreuses ont de très long télomères, elle peuvent se diviser indéfiniment et c'est justement le problème avec le cancer. Il divise des cellules sans arrêt et qui ne vont pas mourir. Donc, en un sens, le cancer c'est les cellules immortelles qui vivent en nous. Donc peut être que nous avons développé le processus de vieillissement. Peut être que nos télomères raccourcissent pour une très bonne raison... Car autrement elle pourrait devenir cancéreuses. - Une de ces théories est que les cellules se divisent un nombre fini de fois parce que ça les empêche d'accumuler des erreurs qui pourraient devenir nuisibles.
—er is een dier dat niet ouder lijkt te worden, dat is een kreeft. Het wordt alleen maar groter over tijd. Het wordt niet zwakker en zijn chromosomen veranderen niet. Het heeft lange telomeren die niet korter worden. Het sterft alleen maar als het word opgegeten door iets anders, zoals wij. Dus hoe kunnen wij meer als een kreeft zijn? Sommige mensen willen dat hun telomeraseniveau hoger zou zijn. Zou dat helpen? Ik bedoel wou dat ons jonger houden? —Ik bedoel de balans, je weet wel, bij kanker heb je een perfect voorbeeld van actieve telomerase en veroorzaakt een ongelijkmatige groei. —Dit is het tweesnijdend zwaard van telomeren e
n telomerase. Kankercellen hebben he ...[+++]le lange telomeren en kunnen oneindig delen, dat is het probleem met kanker. Kanker deelt cellen en ze willen niet dood. Dus op een bepaalde manier is kanker een onsterfelijke cel die in ons leeft. Misschien hebben we het verouderings proces ontwikkeld. Misschien hebben we telomeren die krimpen om een goede reden - omdat we anders verkankeren. —Er bestaat dus een theorie dat cellen beperkt delen om te voorkomen dat ze ophopen en schade veroorzaken.Dans les prochaines années, nous saurons peut-être si nous pouvons encore repousser la frontière de l'inconnu, ou si, pour la première fois dans l'histoire des sciences, nous serons face à des questions auxquelles nous ne pouvons pas répondre, non par manque d'intelligence ou de technologie, mais parce que la physique elle-même nous en empêche.
De komende jaren zullen ons duidelijk maken of we ons begrip van de natuur zullen kunnen blijven verbeteren, of dat we voor het eerst in de geschiedenis van de wetenschap met vragen te kampen zullen krijgen die we niet kunnen beantwoorden, niet omdat we het verstand of de technologie ervoor missen, maar omdat de wetten van de fysica zelf het onmogelijk maken.
Là c'est ouvert, ici c'est fermé; ceci est nouveau, cela est traditionnel. Et bien, la première chose que vous pouvez dire, je pense avec certitude, c'est ce que Yochai a déjà dit -- il y a une grande lutte entre ces deux formes d'organisation. Ces gens ici vont faire tout ce
qu'ils peuvent pour empêcher la réussite de ces orga
nisations, parce qu'elles les menacent. Ainsi, le débat à propos des droits d'auteur, des droits électroniques, et ainsi de suite -- tout ceci a pour but d'essayer d'étouffer, de mon point de vue, ce genre d'or
ganisation ...[+++]s. Ce que nous sommes en train de voir est une corruption complète de l'idée de brevet et de droit d'auteur. Destinés à servir de prime à l'inventivité, censés être un moyen d'orchestrer la propagation de connaissance, ils sont de plus en plus utilisés par de grandes sociétés pour créer un mur de brevets pour empêcher l'innovation. Laissez-moi vous donner juste deux exemples.
Dit is open, dit is gesloten; dit is nieuw, dit is traditioneel. Nu, het eerste wat je kunt zeggen, volgens mij met zekerheid, is wat Yochai al eerder zei -- is dat er een grote strijd is tussen deze twee organisatievormen. Deze me
nsen hier zullen er alles aan doen om deze soorten organisaties van succes te weerhouden, omdat ze zich erdoor bedreigd voelen. En dus gaat de discussie over copyright, digitale rechten, enzovoort -- deze proberen naar mijn mening allemaal deze soorten organisaties te onderdrukken. Wat we zien, is een complete verwording van het idee van patenten en copyright. Ze waren bedoeld als een manier om uitvindingen te
...[+++] stimuleren, om de verspreiding van kennis te orkestreren, maar ze worden steeds meer gebruikt door grote bedrijven om bosjes patenten te creëren om innovatie te voorkomen. Ik geef u twee voorbeelden.Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arri
vé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beg
innend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Parfois, ça fonctionne et parfois non. L'idée selon laquelle nous ne devrions pas laisser la science travailler parce que nous avons peur est vraiment très restrictive. Elle empêche des millions de personnes de prospérer. Dans les 50 prochaines années, nous devrons produire 70% plus de nourriture que maintenant. 70%. C'est l'investissement en Afrique depuis 30 ans. Scandaleux. Ils en ont besoin et on ne leur donne pas. Pourquoi ? Des aliments génétiquement modifiés.
He
t is een proces, en soms werkt het en soms ook niet. Maar de idee dat we de wetenschap moeten verhinderen om haar werk te doen omdat we er bang voor zijn werkt echt verlammend en zal miljoenen mensen verhinderen om tot enige welva
art te komen. Weten jullie, in de komende 50 jaar zullen we tot 70% meer voedsel nodig hebben dan vandaag. 70 procent. Deze grafiek stelt het verloop van de investering in Afrika voor in de laatste 30 jaar. Schandalig. Schandalig. Zij hebben het echt nodig en wij onthouden het hen. En de reden? Genetisch ge
...[+++]manipuleerd voedsel.Les émotions humaines de base, le genre d'émotions que nous partageons avec tous les autres êtres humains, sont présentes car elles nous motivent à faire de bonnes choses et nous empêchent d'en faire de mauvaises.
Fundamentele menselijke emoties, die wij met alle andere menselijke wezens delen, bestaan omdat ze ons motiveren om goed te doen en ons verhinderen om kwaad te doen.
Ce que nous cherchons c'est : y a-t-il un tout petit nombre de personnes qui se promènent avec un risque qui, normalement, entraînerait une maladie, mais quelque chose en elles, quelque chose de caché en elles les protège et les empêche d'exposer ces symptômes ?
Waar we echt naar op zoek zijn, zijn zeldzame individuen die daadwerkelijk het risico op ziekte lopen, maar iets in hen, iets verborgens in hen, beschermt ze en verhindert dat die symptomen zich manifesteren.
Peut être que nous avons besoin d'une nouvelle histoire, pas une histoire d'abandon de combat ou de désespoir, mais plutôt d'une histoire de victoire et de triomphe, d'une vaillante bataille et finalement, une gracieuse retraite, une histoire qui reconnait que même le plus grand général ne peut vaincre tous les ennemis, qu'aucun docteur n'a jamais réussi à rendre qui que ce soit immortel, et qu'aucune épouse, aussi fort qu'elle es
saie, n'a jamais pu empêcher, même le plus coura ...[+++]geux, le plus spirituel et le plus adorable mari de mourir quand c'était son heure de partir.
Misschien hebben we een nieuw verhaal nodig, niet een verhaal over het opgeven van het gevecht of over hopeloosheid, maar juist een verhaal over overwinning en triomf, over een dappere strijd, en, uiteindelijk, een eerbiedwaardige aftocht, een verhaal dat erkent dat zelfs de grootste generaal niet elke vijand kan verslaan, dat geen enkele arts er ooit in is geslaagd om iemand onsterfelijk te maken, en dat geen enkele echtgenote, hoe hard ze ook haar best doet, ooit heeft kunnen voorkomen dat zelfs de dapperste, geestigste en meest belachelijk beminnelijke man uiteindelijk overlijdt, als het zover is.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
elle nous empêche ->
Date index: 2024-12-02