Traduction de «elle entendait » (Français → Néerlandais) :

J'étais tellement inspiré. J'ai créé ma propre version de l'histoire de l'Inde J'ai inclus des histoires de ma grand-mère. Elle travaillait pour le central téléphonique, et elle surprenait vraiment les conversations entre Nehru et Edwina Mountbatten. Et elle entendait toutes sortes de choses qu'elle n'aurait pas dû entendre. Mais bon, j'ai inclus des choses comme ça. C'est ma version de l'histoire de l'Inde.
Ik was zo geïnspireerd dat ik mijn eigen versie van de Indiase geschiedenis heb gemaakt. Ik was zo geïnspireerd dat ik mijn eigen versie van de Indiase geschiedenis heb gemaakt. Ik was zo geïnspireerd dat ik mijn eigen versie van de Indiase geschiedenis heb gemaakt. Ik verwerkte verhalen van mijn oma die voor de telefooncentrale werkte Ik verwerkte verhalen van mijn oma die voor de telefooncentrale werkte Ik verwerkte verhalen van mijn oma die voor de telefooncentrale werkte Ik verwerkte verhalen van mijn oma die voor de telefooncentrale werkte en gesprekken tussen Nehru en Edwina Mountbatten te horen kreeg. en gesprekken tussen Nehru en Edwina Mountbatten te horen kreeg. Ze hoorde van alles wat ze niet had mogen horen. Ze hoorde van alles wat ze niet had mogen horen. Ze hoorde van alles wat ze niet had mogen horen. Dat stopte ik in mijn versie van de Indiase geschiedenis. Dat stopte ik in mijn versie van de Indiase geschiedenis.

Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...

Dans le deuxième mouvement lent, intitulé adagio religioso il a inclus les chants d'oiseau qu'il entendait par sa fenêtre au cours de ce qu'il savait être son dernier printemps. Il imaginait un avenir pour elle où il ne jouerait aucun rôle.
En tijdens het trage, tweede deel, aangeduid adagio religioso , verwerkte hij de geluiden van vogelgezang die hij hoorde door zijn raam, in wat hij wist dat zijn laatste lente was. Hij beeldde zich een toekomst in voor haar waarin hij geen rol zou spelen.