Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «elle décide de prendre le problème à bras » (Français → Néerlandais) :
Quand Allison Hunt découvre qu'elle a besoin d'une nouvelle hanche — et que le système national de santé du Canada lui demande d'attendre 2 ans (de souffrance) — elle décide de prendre le problème à bras le corps.
Toen Allison Hunt ontdekte dat ze een nieuwe heup nodig had, en dat ze volgens het Canadese gezondheidssysteem bijna twee jaar op een wachtlijst (en in pijn) zou doorbrengen, nam ze de zaak zelf in handen.
E
t elle s'est retirée, a jet
é ses bras, les a posés sur ses hanches, s'est retournée pour crier à travers la pièce, Cet homme est construit comme une sacrée montagne de muscle, et il me tient comme un putain de français (Rires) ce que j'ai trouvé encourageant. (Rires) Tout le monde a éclaté de rires. J'étais humilié. Elle est revenue et m'a dit Allez. Je n'ai pas toute la journée. Pour quelqu'un qui luttait depuis l'âge de huit ans, j'envisageais de l'écraser à la façon Des souris et des hommes . Elle m'a regardé et m'a dit Là, c'est mieux . Elle m'a regardé et m'a dit Là, c'
...[+++]est mieux . Et donc j'ai acheté 1 mois de cours. (Rires) Dans l'idée de suivre la loi de Parkinson -- que la perception de la complexité d'une tache va s'étendre jusqu'à remplir le temps que vous lui accordez que la perception de la complexité d'une tache va s'étendre jusqu'à remplir le temps que vous lui accordez -- j'ai décidé de participer a une compétition pour avoir une date butoir.
En ze trok me terug, gooide haar armen neer, zette
ze op mijn heupen, draaide ronde en schreeuwde door de zaal: Deze kerel is gebouwd als een verdomde berg spieren, en hij grijpt me beet als een fucking Fransman, (Gelach) wat ik aanmoedigend vond. (Gelach) Iedereen barstte in lachen uit. Ik was vernederd. Ze kwam terug en zei: Kom
op, ik heb niet de hele dag! Zoals iemand die van zijn achtste worstelt ging ik verder met haar te verpletteren, in Of Mice and Men -stijl. En ze keek op en zei: Wel
...[+++], dat is beter. Dus kocht ik lessen voor een maand. (Gelach) En ging ik dus verder kijken naar-- Ik wilde aan een competitie meedoen zodat ik een deadline had -- Parkinson's wet, de waargenomen complexiteit van een taak zal toenemen om de tijd die je hebt te vullen.J'ai été photographe pendant de nombreuses années. En 1978, je travaillais pour le magazine Time, et on m'a donné une mission de trois jours pour photographier des enfants amérasiens - des enfants qui avaient été engendrés par les GI américains dans toute l'Asie du Sud-Est, puis abandonnés. 40.000 enfants dans toute l'Asie. Je n'avais jamais entendu le mot amérasiens avant. J'ai passé quelques jours à photographier des enfants dans différents pays, et comme beaucoup de photographes et de nombreux journalistes, j'ai toujours espoir que, une fois
mes photos publiées elles puissent effectivement avoir un effet sur une situation au lieu de s
...[+++]implement la documenter. Donc, j'étais tellement troublé par ce que j'ai vu, et j'ai été si malheureux de l'article qui a été publié après, que j'ai décidé de prendre six mois de congés. J'avais 28 ans. J'ai décidé de trouver six enfants de différents pays, et d'aller en fait vivre quelque temps avec ces enfants pour essayer de raconter leur histoire un peu mieux que je ne pensais l'avoir fait pour Time Magazine.
I
k ben vele jaren fotograaf geweest. In 1978 werkte ik voor het tijdschrift Time. Ik kreeg een driedaagse opdracht om Ameraziatische kinderen te fotograferen. Kinderen die verwekt waren door Amerikaanse soldaten, overal in Zuidoost-Azië, en dan achtergelaten -- 40.000 kinderen door heel Azië. Ik had het woord 'Ameraziatisch' nog nooit gehoord. Ik fotografeerde enkele dagen kinderen in verschillende landen. Zoals vele fotografen en journalisten hoop ik altijd dat als mijn foto's gepubliceerd worden, ze daadwerkelijk invloed hebben op de situatie, in plaats van slechts te documenteren. Ik werd zo geraakt door wat ik zag, en ik was zo ontevreden met het artikel
...[+++] dat volgde, dat ik besloot om 6 maanden vrijaf te nemen. Ik was 28 jaar. Ik besloot om met 6 kinderen in verschillende landen wat tijd door te brengen om te proberen hun verhaal wat beter te vertellen dan ik dacht voor Time te hebben gedaan.et là le gars à dit Non. . Nous allons amener un de ces soldats ici, et avec le bras que tu vas nous donner il ou elle va pouvoir prendre un raisin sec ou un grain de raisin posé sur cette table. Si c'est un grain de raisin, ils ne l'écraseront pas OK, il faut des détecteurs sensoriels efférents, afférents et tactiles.
Nee , zei de chirurg. Wij gaan iemand naar deze conferentiezaal meebrengen. Hij zal de arm dragen die jij gemaakt hebt en hij of zij zal een rozijn of een druif oppakken van deze tafel. Als het een druif is, maakt hij die niet kapot. Ik dacht: geweldig, hij heeft efferente, afferente en haptische responssensoren nodig.
Enfin, planifiez l'échec. Disons que vous faites un problème de maths et que vous arrivez à une question que vous ne pouvez pas faire. C'est généralement le moment où les gens décident de prendre une pause de cinq minutes
Plan ook falen in. Je bent bezig aan een wiskundig vraagstuk en er komt een vraag die je niet kan beantwoorden. Dat is meestal het signaal voor mensen om een pauze van vijf minuten in te lassen.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pri
s son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit
: « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le dir
...[+++]ecteur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken
...[+++]konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les mu
rs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent qu
e ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schittere
nde zonlicht waarin ...[+++]alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Elle le prend tous les jours. Ce n'est pas vraiment vintage, mais elle aime ce son pour certaines musiques. Ce n'est pas vraiment vintage, mais elle aime ce son pour certaines musiques. Observez sa démarche, remarquable. C'est parce qu'elle danse. Observez sa démarche, remarquable. C'est parce qu'elle danse. Et le gars se regarde, et se dit : honnêtement, est-ce que j'ai seulement une chance ? (Rires) Et il pourrait dire « Oh mon Dieu ! » ou « Tu me plais ! » « Je ris aux éclats.
» « Je voudrais te prendre dans mes bras. » Mais voilà
...[+++]ce qu'il lui dit : « je voudrais peindre ton portrait moi-même sur mug. (Rires) Y mettre un crabe. Ajouter de l'eau. Sept sortes de sels. » Il aimerait lui dire qu'il n'est plus simplement sur la terre ferme, mais au bord de l'océan ; il lui dit : « Vous ressemblez à une sirène, mais votre démarche est une valse. » Et la fille répond : « Quoi ? » Alors le gars dit : « Ouais, je sais, je sais. Je pense que mes battements cardiaques sont un code Morse pour “inapproprié”.
Ze draagt het elke dag. Het wordt niet gezien als vintage -- ze houdt er gewoon van dat bepaalde muziek een bepaalde manier klinkt. Kijk naar haar postuur, het is opmerkelijk. Dat komt doordat ze danst. Nu hij, de jongen, neemt alles in zich op, denkend, Eerlijk, geez, wat zijn mijn kansen? . En hij zou kunnen zeggen, O mijn God! of Ik hartje jou! Ik lach lach hardop. Ik wil je een knuffel geven. Maar hij bedenkt dat, weet je. Hij vertelt haar, Ik wil jouw portret met de hand op een koffiemok s
childeren. . Er een krab in stoppen. Wat wat ...[+++]er toevoegen. Zeven verschillende soorten zout. Hij bedoelt dat hij het idee krijgt krijgt om op het land te staan, maar slechts aan het bedelen is naar de oceaan. Hij zegt, Je ziet eruit als een zeemeermin, maar je loopt als een wals. And het meisje reageert, Wat? Dus, de jongen antwoord, Ja, ik weet het, ik weet het. Ik denk dat mijn hartslag de Morse-code kan zijn voor ongepast. Je me souviens de ses cheveux épais et raides qui tombaient en cascade quand elle se penchait pour me prendre dans ses bras. Elle avait l'accent doux du Sud de la Thaïlande. Je m'accrochais à elle, même quand elle devait juste aller aux toilettes, ou manger.
Ik herinner me het dikke, stijle haar en hoe het als een gordijn om me heen hing als ze vooroverboog om me op te pakken, haar zachte, Zuid-Thaise accent, hoe ik me aan haar vastklampte, zelfs als ze alleen maar even naar het toilet wilde gaan.
Et, là, je fus poursuivi par une meute de chiens sauvages sur la jetée, et le chien de tête me mordit au derrière, ce qui m'obligeât à me rendre dans une étrange clinique Portugaise pour y recevoir une piqûre dans le derrière. Faîtes-en ce que vous voudrez. (Rires) Pour notre dernier jour au Portugal, nous étions à Faro, la capitale de la région, et Cather
ine avait décidé qu'elle voulait aller à la plage une dernière fois. Bon, Faro est une petite ville animée, et pour aller à la plage, m'expliqua-t-
elle, il il fallait prendre un bus, p ...[+++]uis un bateau. Et est-ce que je voulais venir avec elle? Mais j'étais épuisé et mordu par un chien, aussi j'ai dit Non . Je me rappelle comment elle était avant de partir.
Daar werd ik op de pier achternagezeten door een roedel wilde honden, waarvan de leider me in mijn kont beet. Hierdoor moest ik naar een vreemde Portugese kliniek voor een kont-injectie. Aan jou wat je daarvan denkt. (Gelach) Op onze laatste dag in Portugal waren we in districtshoofdstad Faro, en Catherine besloot dat ze een laatste maal naar het strand wilde. Faro is een bedrijvige stad, en ze legde uit dat ze, om bij het strand te komen, met de bus en dan met de boot moest. Wilde ik meekomen? Maar ik was uitgeput en gebeten, dus ik zei nee. Ik herinner me hoe ze er uitzag voor ze wegging.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
elle décide de prendre le problème à bras ->
Date index: 2023-06-04