Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "décidé de mettre ces deux monde " (Frans → Nederlands) :
Et bien, nous avons décidé de mettre ces deux monde en contact -- le monde des entreprises avec leurs empreintes eau et le monde des agriculteurs avec leurs droits prioritaires sur ces criques.
Wij besloten deze twee werelden te verbinden -- de wereld van bedrijven met hun water-voetafdrukken en de wereld van boeren met hun prioritaire waterrechten op deze kreken.
C'est merveilleux pour l'histoire de notre pays et celle du monde qu'un président en exercice se décide à mettre un terme à ça, et en fasse part au reste du monde.
Het is een prachtige dag in de geschiedenis van ons land. Een prachtige dag in de wereldgeschiedenis om een president in functie te horen zeggen: “Het is genoeg geweest.” Eerst aan zichzelf en daarna aan de rest van de wereld.
(Rires) Je crois que nos mei
lleurs projets sont ceux qui sont liés à un endroit et se passent dans un endroit particulier pour une raison. Un matin, j’étais dans le métro je devais changer à l’arrêt de la 53
° rue où il y a ces deux escalators géants. C’est un endroit déprimant le matin, c’est plein
de monde. J’ai donc décidé de tenter le coup et
de mettre ...[+++] en scène quelque chose pour le rendre le plus heureux possible le matin.
(Gelach) Ik denk dat onze beste projecten de plaatsgebonden projecten zijn en om een bepaalde reden net daar gebeuren. Op een ochtend in de metro moest ik een overstap maken bij de halte '53e Straat'. Daar heb je twee gigantische roltrappen. ’s Morgens een zeer deprimerende plek en het is er erg druk. Ik besloot om daar iets te gaan opvoeren om de zaak voor een ochtend wat op te vrolijken.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment m
ignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était a
ccusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le dir
...[+++]ecteur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn
...[+++]gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Il n'y a pas de lum
ière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce
sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen rake
n gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Alors j'ai convenu avec l'enseignante que les enfants entreraient tout
d'abord seuls, pour deux minutes, sans les adultes. Les portes s'ouvrent, et les enfants se précipitent sur les jambes, et ils les examinent, les manipulent, ils jouent avec les orte
ils, ils tentent de mettre tout leur poid sur la jambe de course pour voir ce qui arrivera. Et je dis alors aux enfants, « Je me suis réveillé
e ce matin, et j'ai décidé que je voulais enja ...[+++]mber une maison tout entière, rien de trop énorme, seulement deux ou trois étages, mais si vous pouviez penser à un animal, un super-héro, un personnage, quoique vous puissiez imaginer quel type de jambes me construiriez-vous ? » Et aussitôt, une voix s'exclame « Un kangourou ! » « Non, une grenouille ! » « Non, ça devrait être un Go Go Gadget ! » « Non, non, non! Ça devrait être Les Indestructibles ! » Et tant d'autres idées, qui m'étaient inconnues.
Dus ik maakte een deal met de begeleiders. De kinderen mochten twee minuten
naar binnen alleen zonder volwassenen. De deuren gaan open en de
kinderen omcirkelen meteen de tafel vol benen. Ze porren en ze buigen de tenen en ze proberen met hun volle gewicht op een sprintbeen te hangen om te kijken wat er mee gebeurt. En ik zei, Kinderen, even snel -- toen ik vanmorgen wakker werd, besloot ik dat ik over een huis wilde kunnen springe
...[+++]n -- niks groots hoor, zo'n twee à drie verdiepingen maar -- maar als jij zou kunnen kiezen uit elk dier, superheld of stripfiguur, maakt niet uit, wat je maar kan bedenken wat voor soort benen zou je voor mij bouwen? En meteen riep iemand kangoeroe! Nee, nee, nee! Een kikker! Nee. Het moet Go Go Gadget worden! Nee, nee, nee! The Incredibles. En andere dingen, die ik eigenlijk niet ken. Pour le vent, c'est une surface plus grande, mais un impact plus petit. Bien entendu, avec le ven
t, vous pourriez le mettre sur toute la côte Est, théoriquement en haute mer, ou bien vous pouvez le séparer. Maintenant, si vous revenez au géothermal, c'est même
plus petit que les deux autres, le solaire est légèrement plus grand que l'espacement nucléaire, mais c'est enc
ore assez petit. Et ceci pour faire fonctionner tous les véhicu
...[+++]les des USA. Pour alimenter le monde entier avec 50% de vent, vous auriez besoin d'1% de la superficie du monde.
Voor wind is het oppervlakte groter, maar een veel kleinere voetafdruk. En natuurlijk kun je met wind alles verdelen over de oostkust, op zee, in theorie, of je kunt het opsplitsen. En als je kijkt naar geothermisch, is dat zelfs kleiner dan allebei, en zonne-energie heeft een beetje meer ruimte nodig dan kernenergie, maar het is nog steeds vrij klein. En dit is wat nodig is voor het hele wagenpark van de VS. Om de hele wereld voor 50 procent van windenergie te voorzien, heb je ongeveer 1 procent van het landoppervlak nodig.
A la répétition, seulement 11 jeunes sont venus, et je me suis dit : A la répétition, seulement 11 jeunes sont venus, et je me suis dit : est-ce que j'abandonne ou je cherche d'a
utres jeunes ? J'ai décidé de relever le défi, et
cette même nuit, j'ai promis à ces 11 enfants que je ferai de notre orchestre l'
un des meilleurs au monde. Je m'en suis souvenu il y a deux mois, quand le London Tim
...[+++]es publia un article Je m'en suis souvenu il y a deux mois, quand le London Times publia un article d'un critique anglais distingué, se demandant qui pourrait gagner la « coupe du monde des orchestres ».
Toen ik op de repetitie aankwam, waren er maar 11 kinderen opgedaagd. Ik zei tot mezelf: Stop ik met het programma, of vermenigvuldig ik het aantal kinderen? Ik besloot de uitdaging aan te gaan. Diezelfde avond beloofde ik die 11 kinderen dat ik van ons orkest één van de beste orkesten ter wereld zou maken. Twee maanden geleden herinnerde ik me die belofte, toen een vooraanstaand Engels criticus in een artikel in de London Times vroeg wie de winnaar kon zijn van de Wereldbeker voor Orkesten.
. Et après tout ce que nous avons entendu, pendant ces deux jours de présentation, Ed Wilson et les photos de James Nachtwey, pense que nous prenons tous conscience de la distance qu’il nous reste à parcourir pour atteindre cette humanité que j’aime appeler « Humanité 2.0 ». Et nous portons en nous ce qui nous permettra de mettre fin aux deux grandes calamités de ce monde actuel.
Na het horen van veel van de presentaties in de afgelopen dagen, Ed Wilson, en de foto's van James Nachtwey, beseffen we denk ik allemaal hoe ver we nog zijn van de nieuwe versie van de mensheid die ik Mensheid 2.0 noem. Het is ook iets dat in ieder van ons huist, om de grote calamiteiten in de wereld van vandaag te dichten.
Où est-ce q
u'on veut que notre monde arrive ? Et vous savez quoi ? Quelle que soit la manière dont on comprend les arts et la science - qu'elles soient séparées o
u différentes - les deux sont en train d'être influencés à présent, et les deux ont des problèmes. J'ai exécuté un projet appelé S.E.E.ing the Future : Sciences, Ingénierie et Education, qui
considérait comment mettre en lumière un usage plus effectif du financement gouver
...[+++]nemental. Plusieurs scientifiques ont participé, dans différentes étapes de ses carrières. Ils sont venus à la Faculté de Dartmouth, où j'étais professeur, et ils ont parlé avec des théologiens et des financiers à propos des problèmes du financement gouvernemental en ce qui regarde la recherche en science et l'ingénierie. Quelles sont les questions plus importantes ? Quelques idées se sont révélées dont je crois qu'on peut trouver des parallèles très forts dans les arts. La première chose qu'ils ont dit c'était que les circonstances où l'on se trouve aujourd'hui dans la science et les arts, qui ont fait de nous des leaders mondiaux, sont très différentes des circonstances des années 40, 50, 60 et 70, quand nous nous sommes révélés des leaders mondiaux. Car on ne rivalise plus avec le fascisme, avec le communisme à la soviétique, et par ailleurs la compétition n'était que militaire. Il s'agissait aussi d'une compétition sociale, d'une compétition politique, qui nous a permis de regarder l'espace comme un trampoline vers la preuve que notre système social était le meilleur.
Waar willen we heen met de wereld? Weet je wat? Hoe we er ook naar kijken, of we kunst en wetenschap nou zien als gescheiden of verschillend; ze worden beide beïnvloed, en ze hebben beide problemen. Ik heb meegedaan aan het pro
ject 'S.E.E.ing the Future'. Hoe ga je effectief om met overheidsbestedingen? Er waren veel wetenschappers in verschillende fases van hun carrière. Ze kwamen naar Darthmouth College, waar ik lesgaf. Ze bespraken met theologen en financiers wat er kwam kijken bij het investeren in wetenschappelijk onderzoek. Wat is daarin belangrijk? Er doken ideeën op die sterke parallellen vertonen met kunst. Ze zeiden dat de oms
...[+++]tandigheden waarin we ons momenteel bevinden, met betrekking tot wetenschap en technologie, die ons de wereldleiders hebben gemaakt, anders zijn dan in de jaren 40, 50, 60 en 70, toen we opkwamen als wereldleiders. We hoeven niet meer te concurreren met het fascisme of het Sovjet-communisme. Die concurrentie was trouwens niet alleen militair, maar ook sociaal en politiek, waardoor we de ruimte gingen zien als een platform waarmee we konden aantonen dat ons sociale systeem beter was. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
décidé de mettre ces deux monde ->
Date index: 2021-03-01