Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "dont nous parlerons un petit " (Frans → Nederlands) :
Il y a bien sûr la mondialisation, les technologies, les communications, tout ce genre de choses dont nous parlerons un petit peu plus tard.
Er is natuurlijk de globalisering, technologie, communicatie enzovoort, waarover we het straks zullen hebben.
Il y a également le domaine protéomique dont nous parlerons dans quelques minutes qui est d'après moi le prochain niveau pour comprendre et classifier la maladie.
Er is ook het gebied van de proteomica, waarover ik het over een paar minuten zal hebben, en waarvan ik denk dat die het volgende niveau zal worden in het begrijpen en indelen van de ziekte.
L
a manière dont ces deux villes vont forger leur avenir, l'avenir des États-Unis, et celui de la Chine, a un impact qui dépasse c
es deux nations, et nous affecte tous, de manières que nous n'avions jamais imaginées : l'air que nous respirons, l'eau que nous buvons, les poissons que nous mangeons, la qualité de nos océans, l
es langues que nous parlerons à l'avenir, nos emplois, les systèmes politiques que nous choisissons, et bien sûr, les grandes quest
...[+++]ions de guerre ou de paix.
Hoe deze twee hoofdsteden vorm zullen geven aan hun toekomst en die van de Verenigde Staten en van China beïnvloedt niet alleen deze twee landen. Het raakt ons allemaal op een manier waaraan we misschien nog nooit hebben gedacht: de lucht die we inademen, het water dat we drinken, de vis die we eten, de kwaliteit van onze oceanen, de talen die we in de toekomst gaan spreken, onze banen, de politieke systemen die we kiezen, en, natuurlijk, de grote vragen van oorlog en vrede.
C'est à 10 ans, en 1927, qu'elle publia son premier recueil de poèmes intitulé The Janitor's Boy ( Le Fils du Concierge ). La voici. Et voici son poème. (Musique) ♫ Oh, j'aime ♫ ♫ le fils du concierge ♫ ♫ et le fils du concierge ♫ ♫ m'aime, moi ♫ ♫ Oh, j'aime ♫ ♫ le fils du concierge ♫ ♫ et le fils du concierge ♫ ♫ m'aime, moi ♫ ♫ Il va partir en quête d'une île déserte ♫ ♫ dans notre géographie ♫ ♫ Une île déserte ♫ ♫ pleine d'arbres épicés ♫ ♫ quelque part sur Sheeps
head Bay ♫ ♫ Un bon petit coin ♫
♫ pour deux ♫ ♫ où nous pourrons vivre pour toujours ♫
...[+++]♫ Oh, j'aime ♫ ♫ le fils du concierge ♫ ♫ et le fils du concierge ♫ ♫ est tout affairé ♫ ♫ En bas dans la cave, il construit un radeau ♫ ♫ à partir d'un vieux canapé ♫ ♫ Il m'emmènera ♫ ♫ j'en suis sûre ♫ ♫ car ses cheveux sont extrêmement roux ♫ ♫ et la seule chose ♫ ♫ qui me vient à l'esprit ♫ ♫ c'est de consciencieusement frémir dans mon lit ♫ ♫ Et le jour où nous naviguerons ♫ ♫ je laisserai un petit mot ♫ ♫ pour mes parents que je déteste énerver ♫ ♫ Je me suis enfuie sur une île ♫ ♫ dans la baie ♫ ♫ avec mon rouquin ♫ ♫ de fils de concierge, ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Je m'en vais naviguer ♫ ♫ jusqu'à Sheepshead Bay ♫ ♫ avec mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Sur un vieux canapé ♫ ♫ mon garçon aux cheveux roux et moi ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ (Applaudissements) Le prochain poème est de E.E. Cummings, Maggie et Milly et Molly et May. (Musique) ♫ Maggie et Milly ♫ ♫ Molly et May ♫ ♫ elles sont allées à la plage ♫ ♫ un jour pour jouer ♫ ♫ Et Maggie a découvert ♫ ♫ un coquillage qui chantait ♫ ♫ si doucement qu'elle en oublia ♫ ♫ ses soucis ♫ ♫ Maggie et Milly ♫ ♫ Molly et May ♫ ♫ Maggie et Milly ♫ ♫ Molly ...
In 1927, toen ze 10 jaar oud was, publiceerde ze haar eerste dichtbundel getiteld: De zoon van de conciërge . Hier is ze. En hier is haar gedicht. (Muziek) ♫ Oh, ik ben verliefd op de zoon van de conciërge. ♫ ♫ En de zoon van de conciërge is verliefd op mij. ♫ ♫ Oh, ik ben verliefd ♫ op de zoon van de conciërge. ♫ ♫ En de zoon van de conciërge is verliefd op mij. ♫ ♫ Hij gaat op zoek naar een onbewoond eiland bij ons in de buurt. ♫ ♫ Een onbewoond eiland met geurige bomen. ♫ ♫ Ergens in Sheepshead Bay; ♫ ♫ Een echte fijne plek, alleen voor ons twee. ♫ ♫ Waar we voor altijd kunnen wonen. ♫ ♫ Oh, ik ben verliefd op de zoon van de conciërge ♫ ♫ en de zoon van de conciërge is druk aan het werk. ♫ ♫ Onder in de kelder maakt hij een vlot van een
...[+++] oude sofa. ♫ ♫ Hij neemt me vast mee, dat weet ik zeker. ♫ ♫ Want zijn haar is ontzettend rood. ♫ ♫ En het enige dat ik hoef te doen ♫ ♫ is plichtsgetrouw liggen rillen in bed. ♫ ♫ En op de dag dat we uitvaren zal ik een briefje achterlaten, ♫ ♫ want ik wil niet dat mijn ouders ongerust zijn: ♫ ♫ Ik ben weg naar een eiland in de baai, ♫ ♫ met mijn roodharige zoon van de conciërge. ♫ De roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge. ♫ ♫ Ik vaar weg van hier, ♫ ♫ weg naar Sheepshead Bay, ♫ ♫ met mijn roodharige zoon van de conciërge. ♫ ♫ Op een oude sofa, ♫ ♫ mijn roodharige jongen en ik, ♫ ♫ De roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge. ♫ (Applaus) Het volgende gedicht is van E.E. Cummings, Maggie en Milly en Molly en May. (Muziek) ♫ Maggie en Milly, Molly en May ♫ ♫ gingen op een dag naar het strand om te spelen. ♫ ♫ En Maggie vond een schelp die zo mooi zong, ♫ ♫ dat ze al haar zorgen vergat. ♫ ♫ Maggie en Milly, Molly en May. ♫ ♫ Maggie en Milly, Molly en May. ♫ ♫ Mil ...Il n'y a pas de lumière naturelle dans cett
e caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de
grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...E
t alors nous savions que si nous voulions voir ce morceau de métal se comporter selon les lois de la mécani
que quantique, nous allions avoir à éjecter tous les autres passagers. Et alors, c'est ce que nous avons fait. Nous avons éteint la lumière, et ensuite nous l'avons placé sous vide, et ensuite nous l'avons refroidi à juste une fraction de degré sous le zéro absolu. Maintenant, tout seul d
ans l'ascenseur, le petit morceau de métal est libre d'agir
...[+++] comme il l'entend. Et nous mesurons alors son mouvement. Nous avons trouvé qu'il bougeait de façon très étrange. Au lieu de rester parfaitement immobile, il vibrait. Et la façon dont il vibrait ressemblait à une respiration, un peu comme ça -- comme s'il inspirait et expirait. Et en lui donnant un petit coût de pouce, nous étions capable de le faire à la fois vibrer et ne pas vibrer en même temps -- quelque chose qui n'est autorisé que par la mécanique quantique.
Dus wisten we dat als we wilden dat dit stuk metaal zich kwantummechanisch zou gedragen, we alle passagiers buiten zouden moeten gooien. Dat deden we. We deden alle lichten uit en plaatsten het in een vacuüm en zogen alle lucht eruit. Dan koelden we het tot net een fractie van een graad boven het absolute nulpunt. Nu, helemaal alleen in de lift, is het kleine stukje metaal vrij om zich te gedragen hoe het wilt. We maten zijn beweging. We zagen dat het zich op erg rare manieren bewoog. In plaats van perfect stil te
zitten, vibreerde het. Het vibreerde op een manier alsof het ademde als een uitzettende en samentrekkende ballon. Door het ee
...[+++]n zacht duwtje te geven, konden we het laten vibreren en niet vibreren tegelijkertijd -- iets dat slechts toegestaan is in kwantummechanica.E
t quand nous l'avions trouvé, mon père disait: Tu peux croire que quelqu'un a grimpé à une arbre là-bas, a cueilli cette chose, l'a mise dans un camion, qui l'a amené jusqu'au port et puis elle a traversé tout l'Océan Atlantique et ensuite on l'a mise dans un autre camion et l'a
amené jusqu'à cette petite épicerie à côté de chez nous, pour qu'ils puissent nous la vendre pour 25 cents? Et je disais: Je ne crois pas ça. Et il a dit: Je ne le crois pas non plus. Les choses sont étonnantes. Il y a simple
ment tant de choses ...[+++]dont on peut être heureux. Quand je m'arrête pour penser à ça, il a absolument raison ; il y a tant de choses dont on peut être heureux. Nous sommes la seule espèce sur le seul rocher qui donne la vie dans tout l'univers, que nous ayons jamais vue, capable de connaitre tant de ces choses. Je veux dire, nous sommes les seuls avec de l'architecture et de l'agriculture.
Wanneer we het gevonden hadden, zei men vader: Kan je geloven dat er iemand daar in een boom klom, deze vruchten plukte, in een vrachtwagen stak, ze vervoerde tot aan de haven en dan helemaal over de Atlantische Oceaan voer waarna het dan in een andere vrachtwagen gestopt werd en helemaal tot een kleine supermarkt vlakbij ons huis gebracht werd zodat ze aan ons verkocht k
unnen worden aan 25 cent? Ik zei: Nee dat geloof ik niet. Hij weer: Ik geloof het ook niet. Zo'n zaken zijn ongelofelijk. Er zijn gewoon zoveel zaken om gelukkig over te zijn. Wanneer ik er stil bij sta, heeft hij helemaal gelijk: er zijn echt zoveel zaken om gelukkig om
...[+++] te zijn. Wij zijn de enige soort op de enige vruchtbare planeet in het hele universum, voor zover we gezien hebben, die in staat is zoveel zaken te ervaren. We zijn de enigen met architectuur en agricultuur.Donc, nous comptons beaucoup, beaucoup de ces planètes, et elles ont des tailles différentes. Nous le faisons dans notre système solaire. En fait, même avant dans l'antiquité le système solaire en ce sens ressemblerait à ça sur un schéma. O
n aura ici les plus petites planètes, et ici les grandes, même à l'époque d'Épicure et puis bien sûr de Copernic et ses disciples. Jusqu'à récemment, c'était le système solaire - quatre planètes comme la Terre avec un petit rayon, inférieure à environ deux fois la taille de la Terre. Et il y avait bien sûr Mercure, Vénu
...[+++]s, Mars, et bien sûr la Terre, et puis les deux grandes, les planètes géantes. Puis la révolution copernicienne a introduit les télescopes. Et bien sûr, trois autres planètes ont été découvertes. Maintenant, le nombre total de planètes dans notre système solaire était de neuf. Les petites planètes dominaient, et ça donnait une certaine harmonie que Copernic était très heureux de constater, et dont Kepler a été l'un des partisans.
Dus tellen we vele, vele dergelijke planeten, en ze hebben vers
chillende maten. We doen dat in ons eigen zonnestelsel. Zelfs in de oude tijden zou een diagram van het zonnestelsel in die zin er zo uitzien. Er zullen kleinere planeten, en er zullen grote planeten zijn, zelfs terug naar de tijd van Epicurus en dan natuurlijk van Copernicus en zijn volgelingen. Tot voor kort was dat het Zonnestelsel - vier aarde-achtige planeten met kleine radius, kleiner dan ongeveer twee keer de grootte van de Aarde. En dat zijn natuurlijk Mercurius, Venus, Mars, en natuurlijk de Aarde, en dan de twee grote, reusachtige planeten. Dan bracht de copernicaan
...[+++]se revolutie ons de telescoop. En werden er nog drie planeten zijn ontdekt. Dat bracht het totale aantal planeten in ons zonnestelsel op negen. De kleine planeten domineerden, en er was een zekere harmonie in die Copernicus blij was op te merken, en Kepler was daar een van de grote voorstanders van.Et donc ce petit événement, au premier abord insignifiant, a vraiment changé l'histoire américaine dans la façon dont nous voyons la relation entre les médecins et les patients, nous et les hôpitaux, et même la façon dont la loi regarde la relation médecin-patient.
Deze kleine, ogenschijnlijk onbelangrijke gebeurtenis heeft dus de Amerikaanse geschiedenis enorm veranderd in hoe we de relatie zien tussen artsen en patiënten, onszelf en ziekenhuizen, en zelfs de manier waarop de arts-patiëntrelatie in de wet staat.
Nous allons accepter son idée, ou pas. (Musique) Vous voyez, il a joué cette note, et j'ai fini par en tirer une mélodie. La texture a changé à la batterie, cette fo
is. C'est devenu un petit peu plus rythmique, un petit peu plus intense, en
réponse à la façon dont j'y ai répondu. Ainsi, il n'y a pas d'erreur. La seule erreur est lorsque je ne suis pas attentif, lorsque chaque musicien n'est pas attentif, et assez ouvert à ses compagnons de groupe pour
...[+++]incorporer les idées, et que nous ne laissons pas de place à la créativité.
We gaan voor zijn voorstellen of niet. (Muziek) Hij speelde dus deze noot en ik maakte er een melodie van. De textuur veranderde deze keer in de drum. Het werd wat ritmischer, wat intenser, in antwoord op hoe ik erop reageerde. Er is dus geen fout. De enige fout is als ik of elke individuele muzikant zich niet bewust is en onvoldoende zijn collega uit de band accepteert om het idee te verweven en we geen creativiteit toelaten.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
dont nous parlerons un petit ->
Date index: 2023-11-08