Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "disent nous pouvons vous céder " (Frans → Nederlands) :
Vous ne connaissez pas Moreese Bickham. Il a dit ces mots lorsqu'il a été libéré. Il avait 78 ans et il avait passé 37 ans dans une prison de la Louisiane pour un crime qu'il n'avait pas commis. Il a finalement été innocenté à l'âge de 78 ans suivant un test d’ADN. Et qu'avait-il à dire de son expérience? «Je n'ai aucun regret. C'était une expérience glorieuse. » Glorieuse! Cet homme ne dit pas, «Il y avait des gens sympas et une salle d'entraînement. » C'est « glori
eux », un terme que nous conférons généralement aux expériences religieuses. Harry S. Langerman a proféré ces mots et son nom pourrait vous être familier mais il ne l’est pas
...[+++], parce qu'en 1949 il lit un article dans un journal au sujet d'un kiosque d'hamburgers appartenant à deux frères dénommés McDonald. Et il se dit « C'est vraiment une idée géniale! » Il les rencontre. Ils lui disent « Nous pouvons vous céder une franchise pour 3000 dollars. » De retour à New York, Harry demande à son frère, un banquier en investissement, de lui prêter les 3 000 dollars et son frère de lui répondre «Personne ne mange d’hamburgers.» Il ne lui prêtera pas l'argent et six mois plus tard Ray Croc eut la même idée. Oui, les gens mangent des hamburgers, et Ray Croc est devenu pour un temps l'homme le plus riche en Amérique. Et puis finalement--le meilleur des mondes possibles— certains d'entre vous reconnaitrez cette photo d’un jeune Pete Best, qui fut le premier batteur des Beatles, jusqu'à ce qu'ils l’évincent et engagent Ringo pendant une tournée. Lors d'une entrevue en 1994, Pete Best --oui, il est encore batteur et musicien de studio— dit: «Je suis plus heureux que je ne l'aurais été avec les Beatles. »
Moreese Bickham is iemand van wie je nog nooit hebt gehoord. Moreese Bickham sprak deze woorden bij zijn vrijlating. Hij was 78 jaar oud. Hij zat 37 jaar in een Staatsgevangenis van Louisiana voor e
en misdrijf dat hij niet had gepleegd. Hij werd uiteindelijk vrijgesproken op 78-jarige leeftijd, door het gebruik van DNA-bewijs. En wat had hij te zeggen over zijn ervaring? Ik heb geen seconde spijt. Het was een glorieuze ervaring. Glorieus! Deze man zegt niet, Nou, weet je, een paar kerels waren best aardig. Ze hadden een fitnessruimte. Het is glorieus , een woord dat we normaliter voorbehouden aan religieuze ervaringen en dergelijke. Harr
...[+++]y S. Langerman heeft dit gezegd, en hij is iemand die je gekend had kunnen hebben, maar je kent hem niet, want in 1949 las hij in een klein krantenartikel over een hamburgertent in het bezit van twee broers genaamd McDonalds. Hij dacht: Dat is echt een heel goed idee! Dus hij zocht ze op. Ze zeiden: We kunnen je het idee in franchise geven voor 3000 dollar. Harry ging terug naar New York, vroeg zijn broer, een zakenbankier, om hem de 3000 dollar te lenen, en zijn broers onsterfelijke woorden waren: Idioot, niemand eet hamburgers. Hij wilde hem het geld niet lenen, en zes maanden later had Ray Croc natuurlijk precies hetzelfde idee. Het bleek dat mensen wel hamburgers eten, en Ray Croc werd, voor een tijdje, de rijkste man van Amerika. En dan tenslotte -- je weet, het beste van alle mogelijke werelden -- herkennen sommigen van jullie deze foto van een jonge Pete Best. Hij was de oorspronkelijke drummer van de Beatles, totdat ze hem om een boodschap stuurden en wegslopen en Ringo oppikten tijdens een tournee. In 1994 toen Pete Best werd geïnterviewd -- ja, hij is nog steeds drummer; ja, hij is studiomuzikant -- had hij dit te zeggen: Ik ben gelukkiger dan ik zou zijn geweest met de Beatles.On obtient de la réalité augmentée quand les coachs, les managers et les propriétaires regardent les informations qui affluent, que les gens veulent voir, et qu'ils se disent : « Comment pouvons-nous utiliser cela pour rendre nos équipes meilleures ?
Het wordt augmented reality als de coach en manager en eigenaren naar de informatie kijken die men wil zien, en zeggen: Hoe kunnen we hiermee ons team verbeteren? .
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » E
t il a dit : « Bon, nous pouvons ...[+++] en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manièr
e, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne
pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advo
caat. Wat kunnen we doen? Advocate ...[+++]n begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout c
e que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu
'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d ...[+++]'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat
de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Et ce qui finit par arriver -- vous avez parfois des jours comme ça où vous vous réveillez à huit heures du matin, ou sept heures du matin, ou quelle que soit l'heure, et vous vous dites, je n'ai pas très bien dormi. J'ai dormi -- je suis allé au lit, je me suis allongé -- mais je n'ai pas vraim
ent dormi. Les gens disent que vous vous endormez, mais vous ne vous vous endormez pas vraiment, vous allez vers le sommeil. Ça prend un moment ; vous devez passer par ces phases. Et si vous êtes interrompu, vous ne dormez pas bien. Alors comment espérer -- est-ce que quelqu'un ici s'attend à ce que quelqu'un dorme bien si on l'interrompt toute l
...[+++]a nuit ? Je pense que personne ne dirait oui. Pourquoi espérons-nous que les gens travaillent bien si on les interrompt toute la journée au bureau ? Comment pouvons nous espérer que les gens fassent leur travail s'ils vont au bureau pour être interrompus ? Pour moi, ça n'a pas beaucoup de sens.
Waar het uiteindelijk op uitdraait --
soms heb je van die dagen dat je wakker wordt om acht uur 's ochtends, of zeven uur 's ochtends, of wanneer je ook opstaat, en je denkt: ik heb echt niet goed geslapen. Ik deed het juist: ik ging naar bed en ging liggen -- maar ik heb niet echt geslapen. Je zegt dat je gaat slapen, maar je gaat niet echt slapen, je gaat richting slaap. Het duurt alleen even; je moet eerst door fasen heen. Als je gestoord wordt, slaap je niet goed. Verwacht je dat iemand goed slaapt als zij de hele nacht gestoord wordt? Ik denk niet dat iemand ja zal zeggen. Waarom verwachten
...[+++] we dat mensen goed werken als ze de hele dag gestoord worden op kantoor? Hoe kunnen we van mensen verwachten dat ze hun werk doen als ze naar kantoor gaan om gestoord te worden? Dat lijkt me niet erg zinnig.Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte
sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la
synthèse de la vie doivent consister dans la produc
...[+++]tion de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
D
enk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slechts enkele van de rudim
...[+++]entaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...Et les protéines sont toutes les petites choses dans votre corps qui envoient des signaux entre les cellules -- en fait les machines qui fonctionnent. C'est là que ça se passe. En gros, un corps humain est une conversation qui se déroule, à la fois à l'intérieur des cellules et entre les ce
llules, et elles se disent de grandir et de mourir. Et quand vous êtes malade, quelque chose ne va pas dans cette conversation. Et le truc est
-- malheureusement, nous n'avons pas de moyen facile de les
mesurer comme nous ...[+++]pouvons mesurer le génome. Le problème est donc que mesurer -- si vous essayez de mesurer toutes les protéines, c'est un procesus très sophistiqué.
Eiwitten zijn al die kleine dingen in je lichaam die instaan voor de communicatie tussen de cellen - je werkend machinepark, zeg maar. Dat is waar de actie is. Kortom, een menselijk lichaam is een gesprek dat gaande is, zowel binnen de cellen als tussen de cellen, en ze vertellen elkaar wanneer ze moeten groeien of sterven. Als je ziek bent, is er iets misgegaan met die conversatie. Daar gaat het om. Maar helaas hebben we nog geen makkelijke manier om dat te meten zoals we het genoom kunnen meten. Het probleem is dat meten. Als je probeert om alle eiwitten te meten, is dat een heel bewerkelijk proces.
Nous tirons un bénéfice de 400 millions d’années de marche. Nous pouvons exploiter ces avantages. Nous pouvons utiliser des tissus plus épais, plus jeunes, meilleurs que ce que vous pourriez avoir blessé dans le genou, ou que vous pourriez avoir lorsque vous avez 40, 50 ou 60 ans. Nous pouvons le faire en ambulatoire. Nous pouvons décaper de ce tissu très économiquement. Et voilà comment nous pouvons obtenir une arthroplastie du genou biologique pour le monde entier. Et bienvenue aux super produits biologiques. Ce n'est pas matériel. Ce n'est pas logiciel.
We hebben baat bij 400 miljoen jaar rondlopen. We kunnen die baten benutten. We kunnen dikkere, jongere, betere weefsels gebruiken dan die je in je knie geblesseerd hebt, of die je hebt als je 40, 50 of 60 bent. We kunnen het als een poliklinische behandeling uitvoeren. We kunnen dat weefsel heel economisch strippen. En zo komen we toe aan het biologisch vervangen van een knie op een wereldwijde schaal. Dus welkom aan de superbiologie. Het is geen hardware. Het is geen software.
Mais en ce moment on est dan
s la phase Cicéron. Nous aimons ce que Barak Obama dit, mais nous n'en faisons rien. Et donc il vient dans ce pays, et il dit, Nous avons besoin d'une grande impulsion fiscale. Et tout le monde dit Génial! Il quitte le pays et les frança
is et les allemands disent, Non, non, oubliez ça, absolument pas. Rien ne se passe. Il va à Strasbourg. Il dit, il nous faut plus de soldats en Afghanistan. Et tout le monde dit Idée géniale. Il part, les gens disent, non, non, non, on ne fera pas ça. 5000 maximum, et pas de
...[+++] roquettes, non, on ne fera pas ça. Il va à Prague, il dit, Nous croyons à un monde sans nucléaire. Et c'est super d'avoir un président américain qui peut prononcer le mot nucléaire commençons par remarquer cela. Vous vous en souvenez? George Bush, nu-ca-ler. pardon? nu-ca-ler. (Rires) Pouvez-vous dire avunculaire ? Aunclaire. (Rires) Merci beaucoup. Mais il dit, nous voulons un monde sans nucléaire. Et ce jour-là, la Corée du Nord, ce jour-là précisément, La Corée du Nord essaye de voir si elle peut en balancer une au dessus du Japon -- (Rires) et la faire atterrir avant ... Alors, où se tourner pour trouver de l'inspiration ? Il nous reste Bill Clinton.
O
p dit moment is het een Cicero-ding. We houden van wat Barack Obama zegt, maar we doen er niets aan. Hij bezoekt dit land en zegt: We hebben een grote fiscale stimulans nodig. Iedereen zegt: Geweldig! Hij verlaat het land en de Fransen en Duitsers zeggen: Nee, nee, vergeet het, absoluut niet. Er gebeurt niets. Hij gaat naar Straatsburg. Hij zeg: We hebben meer grondtroepen nodig in Afghanistan. Iedereen vindt het een prachtig idee. Hij vertrekt, mensen zeggen: Nee, nee, nee, we gaan dat niet doen. 5000 maximum, geen raketten. Nee, nee, niet doen. Hij gaat naar Praag en zegt: Wij geloven in een kernvrije wereld. Geweldig, we hebben nu een president die het w
...[+++]oord 'nucleair' kan uitspreken. Laat dat duidelijk zijn. Herinner je je dat? George Bush: Nu-ce-lair. Sorry, wat? Nu-ce-lair.. (Gelach) Kan je zeggen: 'avuncular'? 'Avunclear'. (Gelach) Dank je wel. Maar hij zegt: We willen een kernvrije wereld. Die dag in Noord Korea, diezelfde dag, checkte Noord Korea of het er één tot in Japan krijgt -- (Gelach) en het te laten landen voor ... Waar zoeken we inspiratie? We hebben nog altijd Bill Clinton.Nous pouvons faire un film de ce qui se passe, mais même si nous prenions chaque étape de ce film, ça devient délicat de comprendre ce qui se passe. Donc, ce que nous pouvons faire, nous pouvons mettre des tableaux l’un à coté de l’autre, ou les empiler. Ainsi, lorsque les enfants les voient, ils disent ah, accélération, parce qu'ils se souviennent qu'il y a 4 mois ils ont mis leur voiture en biais, et ils commencent à mesurer pour découvrir la nature de l'accélération.
We kunnen een film maken van wat hier gebeurt, maar zelfs als we zo'n film langzaam afspelen, is het moeilijk te zien wat er precies gebeurt. Wat we dus kunnen doen is, alle afzonderlijke beelden naast elkaar leggen, of opstapelen. En als de kinderen dat zien, dan zeggen ze: Ha, versnelling, wat ze nog weten van 4 maanden eerder, toen ze hun autootjes lieten bewegen, en dan gaan ze meten om te weten wat voor versnelling het is.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
disent nous pouvons vous céder ->
Date index: 2023-10-22