Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "disais comment " (Frans → Nederlands) :
Je pense qu'avant que je ne fasse les Monologues du vagin je ne croyais pas vraiment au bonheur. Pour être honnête, je pensais que seuls les imbéciles étaient heureux. Je me souviens, lorsque j'ai commencé à pratiquer le bouddhisme, il y a 14 ans, et que l'on me disait que le but de cette pratique était d'être heureux. Je disais Comment pouvez vous être heureux et vivre dans ce monde de souffrances dans ce monde de peines? J'ai confondu le bonheur avec beaucoup d'autres choses, comme l'engourdissement, ou la décadence, ou l'égoïsme.
Voor ik aan de Vaginamonologen begon, geloofde ik volgens mij niet echt in geluk. Eerlijk gezegd dacht ik dat alleen idioten gelukkig waren. Toen ik veertien jaar geleden praktiserend boeddhist werd, zeiden ze me dat het einddoel bestond in gelukkig zijn. Ik zei': Hoe kan je gelukkig zijn als je leeft in deze wereld van lijden, in deze wereld van pijn? Ik verwarde geluk met een hoop andere dingen, zoals verdoving, decadentie en egoïsme.
Je savais que c'était une histoire très différente qui était racontée et je me disais, comment est-ce que les gens peuvent-ils communiquer avec les autres, alors qu'ils reçoivent des messages très différents et que personne ne sait ce qu'on raconte à l'autre?
Ik wist dat daar een heel ander verhaal werd verteld. Ik dacht: hoe moeten mensen met elkaar communiceren als ze totaal verschillende boodschappen krijgen en niemand weet welk verhaal er aan de ander wordt verteld?
J'ai ouvert un studio et j'ai essayé d'être publié. J'envoyais mes livres. J'envoyais des centaines de cartes postales aux éditeurs et aux directeurs artistiques, mais il n'y avait aucune réponse. Et mon grand-père m'appelait toutes les semaines, et
disait : « Jarrett, comment ça avance ? Est-ce que tu as un job ? » Parce qu'il avait investi une grosse somme d'argent dans mes études un
iversitaires. Et je disais : « Oui, j'ai un job. J'écris et j'illustre des livres pour enfants. » Et il disait : « Eh bien, qui te paie pour ça ? » Et j
...[+++]e répondais : « Personne. Personne pour le moment. Mais je sais que ça va arriver. » J'avais l'habitude de travailler le week-end à la programmation saison creuse de Hole in the Wall pour faire un peu d'argent tout en essayant de me lancer, et ce gamin qui était hyper-chargé d'énergie, j'ai commencé à l'appeler « Monkey Boy » (garçon-singe). Je suis rentré à la maison et j'ai écrit un livre appelé « Bonne nuit, Monkey Boy ». Et j'ai envoyé un dernier lot de cartes.
Ik begon een studio en probeerde een uitgever te vinden. Ik verstuurde mijn boeken. Ik stuurde honderden briefkaarten naar redacteuren en art directors, maar die werden niet beantwoord. Mijn opa belde mij elke week, en vroeg dan: Jarret, hoe gaat het? Heb je al een baan? Want hij had net een grote som geld geïnvesteerd in mijn universitaire opleiding. Want hij had net een grote som geld geïnvesteerd in mijn universitaire opleiding. Dan zei ik: Ja, ik heb een baan. Ik schrijf en illustreer kinderboeken. Hij zei: Maar wie betaalt je daarv
oor? Ik zei: Op dit moment nog niemand. Maar ik weet dat het gaat gebeuren. Ik zei: Op dit moment nog n
...[+++]iemand. Maar ik weet dat het gaat gebeuren. Ik werkte in de weekends bij Hole in the Wall in het laagseizoenprogramma om wat bij te verdienen terwijl ik van de grond probeerde te komen. Een van de kinderen was zo hyperactief dat ik hem Monkey Boy noemde (Apenjoch) Een van de kinderen was zo hyperactief dat ik hem Monkey Boy noemde (Apenjoch) Thuisgekomen schreef ik een boek met als titel: Welterusten, Apenjoch . Ik verstuurde een laatste stapel kaarten.Mais il y avait un facteur limitatif, le problème du code, et comment faire que les cellules répondent mieux. produisent des réactions normales, et c'était donc notre contribution. Je voudrais maintenant terminer, et comme je le disais plus tôt, bien sûr j'ai beaucoup d'autres données si ça vous intéresse, mais je voulais donner cette idée générale de la capacité de communiquer avec le cerveau dans sa langue, et la puissance potentielle de pouvoir le faire.
Maar er was een beperkende factor, de kwestie van de code en hoe de respons van de cellen te verbeteren, ze normale reacties te laten produceren. Dat was onze bijdrage. Samengevat zoals ik eerder al zei, heb ik natuurlijk nog een hoop andere gegevens, mocht je geïnteresseerd zijn. Ik wilde dit basisidee meegeven dat de mogelijkheid er is om te communiceren met het brein in zijn eigen taal en wat de mogelijkheid om dat te doen, betekent.
Donc je vais pas te dire que ce que je fais, c'est facile, je ne vais pas te dire que je me sens -- comment tu disais déjà, libérée ?
Ik zeg niet dat ik het gemakkelijk heb. Ik zeg niet dat ik me, hoe zei je dat, 'bevrijd' voel.
La couche de jeu s'intéresse à l'influence. Il ne s'agit pas d'ajouter un tissu social au Web et de vous connecter à d’autres gens partout où vous êtes et partout où vous allez. En fait il s'agit l’utilisation de dynamiques, de forces, pour influencer le comportement là où vous êtes, ce qu
e vous y faites, et comment vous le faites. Ceci est vraiment très, très puissant, et ça va être même plus important que la couche sociale. Ça va influencer nos vies plus profondément et probablement de manière invisible. C’est donc tellement critique qu’en ce moment même, pendant que ça se construit, pendant que des structures comme Facebook, comme Ope
...[+++]n Graph, se créent pour l’équivalent de la couche de jeu, que nous y pensions très consciemment, et que nous le fassions de manière ouverte, disponible, pour pouvoir l’utiliser de la bonne façon. Voila ce dont je veux parler pour les dynamiques de jeu, parce que la construction a commencé, et plus nous y pensons consciemment, mieux nous pourrons l’utiliser pour ce que nous voulons. Donc, comme je vous disais, le moyen pour construire la couche de jeu n’est pas avec du verre, de l’acier et du ciment.
In de spellaag gaat het helemaal om invloed. Het gaat er niet om een sociaal draadje door het web te weven en je met andere mensen te verbinden, waar je ook bent en waar je ook heen gaat. Het gaat erom de dynamiek, de krachten, te gebruiken, om het gedrag te beïnvloeden van waar je bent, wat je daar doet, en hoe je dat doet. Dat is heel, heel erg krachtig en gaat belangrijker worden dan de sociale laag. Het gaat ons leven dieper raken en misschien minder zichtbaar. Daarom is het ongelofelijk belan
grijk dat we op dit moment, terwijl de bouw ervan nog maar net is begonnen, terwijl de rasters als Facebook, als de Open Graph, worden gecreëer
...[+++]d voor het spellaag-equivalent, dat we er heel bewust over nadenken, en dat we dat doen op een manier die open en beschikbaar is, en die kan worden ingezet ten goede. Dat is waar ik het over wil hebben, de spelregels, want de bouw is pas begonnen en hoe bewuster we hierover kunnen nadenken, hoe beter we het zullen kunnen gebruiken voor alles wat we maar willen. De manier waarop je aan de slag gaat en op de spellaag bouwt, is niet met glas en staal en cement.Nous nous sommes tous entrainés pour accomplir ces miraculeux exploits de mémoire en utilisant des techniques anciennes, des techniques inventées il y a 2500 ans en Grèce, les mêmes techniques qu'utilisait Cicéron pour mémoriser ces discours, qu'utilisaient les intellectuels du moyen âge pour mémoriser des livres entiers. » Et je me disais, « Wow, comment se fait-il que je n'ai jamais entendu parler de ça avant ? » Et nous nous tenions à l'extérieur du hall de compétition et Ed, qui est un Anglais merveilleux, brillant, mais en quelque sorte excentrique, me dit, « Josh, tu es un journaliste Américain.
We hebben onszelf allemaal getraind om deze hoogstandjes te vertonen met ons geheugen door middel van een verzameling technieken uit de oudheid, technieken die 2500 jaar geleden in Griekenland zijn uitgevonden, dezelfde technieken die Cicero gebruikte om zijn toespraken te memoriseren, die middeleeuwse studenten gebruikten om complete boeken van buiten te leren. Toen zei ik: Wow. Waarom heb ik dit nog nooit eerder gehoord? We stonden buiten de hal waar de wedstrijd werd gehouden en Ed, een geweldige, briljante, maar enigszins excentrieke Engelse jongeman, zei tegen mij: Josh, je bent een Amerikaanse journalist.
Je parle de moi. C'est ce que je suis : une blogueuse. J'ai toujours décidé que j'allais être une experte en une seule chose, et je suis experte sur cette personne, donc j'écris sur elle. Et -- pour résumer l'histoire de mon blog : il a commencé en 2001. J'avais 23 ans. Mon travail ne me plaisait pas, parce que j'étais designer, mais ça ne me stimulait pas. J'avais fait des études de lettres à la fac. Elles ne me servaient pas, mais l'écriture me manquait. Donc, j'ai commencé à tenir un blog et à inventer des choses comme ces petites histoires. Ceci est une illustration sur mon expérience en colo quand
j'avais 11 ans, et comment je suis allée à une ...[+++] colo YMCA -- chrétienne -- et en fait à la fin, j'avais fait en sorte que mes amis me détestent tellement que je me suis cachée dans une couchette. Ils ne pouvaient pas me trouver. Ils ont commencé à faire des recherches, et j'ai entendu des gens dire qu'ils auraient aimé que je me sois suicidée, que j'aie sauté de Bible Peak. Donc -- vous pouvez rire, ça va. C'est ce qui m'a faite -- c'est moi. C'est ce qui m'est arrivé. Quand j'ai commencé mon blog j'avais vraiment cet unique objectif, je voulais -- j'avais compris, je disais que je ne serais jamais célèbre mondialement mais que je pourrais être célèbre sur Internet. Je me suis fixé un objectif. Je me suis dit que j'allais gagner un prix, parce que je n'avais jamais gagné de prix.
Ik praat over mezelf. Dat is wie ik ben. Ik ben een blogger. Ik besloot ooit dat ik een deskundige zou worden in één ding. Ik ben expert in deze persoon en schrijf dus over mezelf. En -- in het kort over mijn blog: ik begon in 2001 op mijn 23e. Ik was niet blij met mijn baan, ik ben ontwerpster werd niet echt gestimuleerd. Ik studeerde Engels en dacht dat ik er niets mee kon, maar ik miste het schrijven. Dus begon ik te bloggen door korte verhaaltjes te schrijven. Dit was een illustratie van mijn ervaringen op kamp toen ik 11 jaar was. Ik ging op kamp met de YMCA -- een christelijk kamp -- Uiteindelijk had ik het zo bont gemaakt dat mijn vrienden mij haatten en ik mij in een bed verstopte. Ze vonden me niet en startten een zoekactie. Ik hoo
...[+++]rde hen zeggen dat ze hoopten dat ik zelfmoord had gepleegd, of van de Bible Peak was afgesprongen. Lachen mag, dat is oké. Dit ben ik. Dit overkwam mij. Toen ik startte met mijn blog, had ik echt maar één doel. Ik zei: “Ik word niet beroemd over de hele wereld, maar ik kan beroemd worden op het internet.” Ik stelde mezelf tot doel een award te winnen omdat ik er nog nooit in mijn hele leven één won. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
disais comment ->
Date index: 2021-12-07