Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «dire des difficultés des américains » (Français → Néerlandais) :
Ne méritons-nous pas un héros pour rappeler à tous que notre pays fut construit sur les difficultés des immigrants ? » « Et que dire des difficultés des Américains natifs, qui furent quasiment éliminés et parqués dans des réserves et dont les descendants souffrent encore de pauvreté et discrimination ?
Verdienen we geen held om ons eraan te herinneren dat ons land gebouwd is op de strijd van immigranten? En hoe zit het met de strijd van indianen die bijna werden uitgeroeid en gedwongen tot een leven in reservaten en van wie de afstammelingen nog steeds armoede lijden en gediscrimineerd worden?
Le comédien Irano-Américain Maz Jobrani monte sur la scène du TEDxSummit à Doha, au Qatar, pour aborder les problèmes graves du Moyen-Orient — comme le nombre de bises à faire pour dire bonjour, et ce qu'il ne faut pas dire dans un avion américain.
De Iraans-Amerikaanse komiek Maz Jobrani stapt op het podium van de TEDxSummit in Doha, Qatar om het over ernstige zaken in het Midden-Oosten te hebben — zoals hoeveel kussen je geeft als je 'Hi' zegt en wat je niet moet zeggen op een Amerikaans vliegtuig.
Par contre dans les milieux non professionnels aux Etats-Unis, elle soulève tellement d'hostilité, (Rires) qu'il est raisonnable de dire que les biologistes américains sont en guerre.
Maar in niet-professionele kringen binnen Amerika, wekt ze zoveel vijandigheid op -- (Gelach) -- dat men gerust kan stellen dat Amerikaanse biologen in oorlog zijn.
Je veux dire : je suis un Américain!
Ik bedoel, ik ben een Amerikaan.
Et c'est peut-être la raison pour laquelle la Révolution française est si polémique et ouverte à des interprétations. Il y en a qui disent que la révolution avait réussi à répandre les idées des Lumières même si elle n'avait pas instauré une démocratie en France. Des autres disent que le vrai héritage de la Révolution n'était pas la valorisation de la liberté, mais celle du pouvoir de l'Etat. Quel que soit, je dirai que la Révolution française a été beaucoup plus révolutionnaire que son homologue
américain. Je veux dire, que d'une certaine manière, les Etats-Unis n'ont jamais eu une
aristocratie, mais ...[+++]dans d'autres manières, ils ont continué d'en avoir une - une des Lumières français, Diderot, a senti que les Américains devaient avoir peur d'une division trop inégale de richesse résultant en un petit nombre de citoyens opulents et une multitude de citoyens dans la misère. Et que la Révolution américaine n'a rien fait pour changer cette disparité de richesse. Ce qui avait fait de la Révolution française un mouvement si extrême a été son insistance dans l'universalité de ses idéales. Je veux dire, regardez l'Article 6 de la Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen. La Loi est l'expression de la volonté générale. Tous les Citoyens ont droit de concourir personnellement, ou par leurs Représentants, à sa formation. Elle doit être la même pour tous, soit qu'elle protège, soit qu'elle punisse. Ce sont des idées radicales, que les lois viennent des Citoyens, et pas des Rois ou des Dieux, et que ces lois doivent s'appliques à tous, de manière égale. C'est bien loin de Hammurabi- et en vérite, ç'est bien loin de Thomas Jefferson, possesseur d'esclaves. Dans les années 1970, on a demandé au président chinois Zhou Enlai ce que les conséquences de la Révolution française ont été. Et il a répondu, 'C'est trop tôt pour dire.' Et d'une certaine manière, il l'est encore. La Révolution française a demandé des questions sur la nature des droits du peuple et les dérivés de ces d ...
En misschien is dit waarom de Franse revolutie zo controversieel is en open voor interpretatie. Sommigen beweren de revolutie geslaagd zijn in het verspreiden van verlichtingsidealen, zelfs als het niet democratie naa
r Frankrijk bracht. Anderen beweren dat de echte erfenis van de revolutie niet de versterking van vrijheid was, maar van staatsmacht. Hoe dan ook, Ik zou willen stellen dat de Franse Revolutie uiteindelijk veel revolutionairder was dan zijn Amerikaanse tegenhanger. Ik bedoel, in sommige opzichten, had Amerika nooit een aristocratie, maar op andere manieren bleef die bestaan de Franse verlichte denker, Diderot, voelde dat Ame
...[+++]rikanen een ook ongelijke verdeling van rijkdom, wat resulteert in een klein aantal weelderige burgers en een veelheid van burgers die in ellende leven moeten vrezen. En de Amerikaanse revolutie deed niets om die polarisatie van rijkdom te veranderen. Wat maakte de Franse revolutie zo radicaal was haar aandringen op de universaliteit van haar idealen. Ik bedoel, kijk naar artikel6 van de verklaring van de rechten van de mens en burger: Wet is dat de uitdrukking van de algemene wil. Iedere burger heeft het recht om persoonlijk deel te nemen, of door diens vertegenwoordiger, in de Stichting. Het moet hetzelfde zijn voor allen, of het nu beschermt of straft. Dat zijn radicale ideeën, dat de wetgevingen afkomstig is van burgers, niet van koningen of goden, en dat die wetten moeten voor iedereen gelden. Dat is een lange weg van Hammurabi — en om eerlijk te zijn, het is een lange weg van de slavenhouderij Thomas Jefferson. In de jaren zeventig, werd Chinese President Zhou Enlai gevraagd Wat de invloed van de Franse revolutie was geweest. En hij zei: het is te vroeg om dat te zeggen. En op een bepaalde manier is dat nog steeds zo. De Franse revolutie stelde nieuwe vragen over de aard van de rechten van mens en de afleiding van deze rechten. En we zijn nog steeds bezig met het beantwoorden van deze vragen, en hoe, door middel van onze antwoo ...Et cet homme, T
erry Jones: Je veux dire voici un gars qui veut brûler
des Corans. Et les Américains: «Ah, c'est un crétin. C'est un ancien gérant d'un hôtel ; il a trois douzaines de membres de son église. Ils se moquent de lui. Vous ne vous moquez pa
s de lui. Parce que dans le contexte de tout le reste, toutes les pièces s'imbriquent. Je veux dire, bien sûr, c'est comme ça que les Américains le prennent, donc les gens dans tout l
...[+++]e Moyen-Orient, et pas seulement dans votre pays, protestent. Il veut brûler des Corans, notre livre saint. Ces chrétiens, qui sont ces chrétiens? Ils sont si mauvais, ils sont si méchants - ils sont comme ça. C'est ce que vous pensez en tant qu'arabe musulman, en tant qu'Irakien. Bien sûr, vous allez penser ça. Et puis, votre cousin dit, Hey, regarde ce site. Tu dois voir ça - Bible Boot Camp. Ces chrétiens sont cinglés. Ils forment leurs petits enfants à être des soldats de Jésus.
E
n deze man, Terry Jones: dit is een man die korans wil verbranden. De Amerikanen zeggen: Oh, hij is gewoon dom. Hij was vroeger hotelmanager. Er zitten drie dozijn leden in zijn kerk. Ze lachen hem weg. Jij lacht hem niet weg. Want in de context van al het andere, passen alle puzzelstukjes in elkaar. Dit is hoe de Amerikanen het opvatten. Dus protesteren mensen in het hele Midden-Oosten, niet alleen in jouw land. Hij wil korans verbranden, ons heilige boek.
Deze christenen, wie zijn
deze christenen? Ze zijn zo kwaadaardig, ze zijn zo gemeen -- Dit is waar het om draait. Dit is wat je denkt als A
...[+++]rabische moslim, als Irakees. Natuurlijk ga je zo denken. En dan komt je neef, en die zegt: Hey neef, kijk eens naar deze site. Dit moet je zien -- Bijbels Bootcamp. Deze christenen zijn gek. Ze trainen hun kleine kinderen om soldaten voor Jezus te worden.Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le
général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het besl
issende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar
. Of in 2007, Espen Eide ...[+++], de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Je me suis rendu compte pendant que j'étais là-bas, que le Général Tso est un peu comme le Colonel Sanders aux Etats-Unis, puisqu'il est plus connu pour son poulet que pour la guerre. Mais en Chine, il est en fait connu pour la guerre et pas pour le poulet. Mais l'ancêtre de
tous les plats sino-américains dont il faudrait parler c'est le chop suey, qui a été introduit au début du XXè siècle. Et d'après le New York Times, en 1904, il y a eu une explosion de
restaurants chinois dans la ville, et la ville est devenue folle de chop suey.
...[+++]Il a fallu à peu près 30 ans pour que les Américains se rendent compte que le chop suey est en fait inconnu en Chine. Comme le souligne cet article, Le Chinois moyen ignore tout du chop suey. A l'époque, c'était un moyen de montrer que vous étiez sophistiqué et ouvert d'esprit si vous étiez un homme et que vous vouliez impressionner une fille, vous pouviez l'inviter à manger un chop suey. Comme je dis souvent, le chop suey est la meilleure blague culinaire qu'une culture ait faite aux dépens d'une autre, parce chop suey , si on traduit ça en chinois, ça donne tsap sui, ce qui veut dire petits restes. Vous avez des gens qui se baladent en Chine en demandant du chop suey, c'est comme si un Japonais venait ici et demandait, On me dit que vous avez un plat très apprécié dans votre pays qu'on appelle les restes et que c'est particulièrement -- (Rires) -- vous voyez ? Ce n'est pas tout : ce plat est particulièrement apprécié après cette fête que vous appellez Thanksgiving. (Rires) Alors, pourquoi et où le chop suey a-t-il vu le jour ? Ca remonte au milieu du XIXè siècle quand les Chinois sont arrivés en Amérique. A l'époque, les Américains n'étaient pas encore fous de cuisine chinoise. En fait, ces gens qui débarquaient leur semblaient très bizarres.
Toen ik daar was, besefte ik dat Gen
eraal Tso eigenlijk best veel lijkt op Colonel Sanders in Amerika omdat hij bekend staat om kip in plaats van oorlo
g. Maar in China is deze man wel degelijk bekend om oorlog en níét om kip. Maar de grootvader van alle Chinees-Amerikaanse gerechten waar we het waarschijnlijk toch echt over moeten hebben, is chop suey. Dit werd rond het begin van de 20ste eeuw geïntroduceerd. Volgens de New York Times schoten de Chinese restaurants in 1904 als paddenstoelen uit de grond. Chop suey-manie zet de stad op
...[+++] stelten. Het duurde zo'n 30 jaar voordat de Amerikanen doorhadden dat chop suey eigenlijk helemaal niet bekend is in China. Zoals dit krantenartikel zegt: De gemiddelde inwoner van een Chinese stad weet niets van chop suey. Toentertijd was het een manier om te laten zien dat je chic en werelds was. Als je als man indruk wilde maken op een meisje kon je haar meenemen op een chop suey-afspraakje. Ik zeg graag dat chop suey de grootste culinaire grap is die één cultuur ooit met een andere heeft uitgehaald, omdat chop suey vertaald in het Chinees tsap sui betekent. Terugvertaald betekent dit verschillende restjes . Mensen reizen door China en vragen naar chop suey wat enigzins te vergelijken is met een Japanner die hier komt en zegt dat die gehoord heeft over een in jouw land erg populair gerecht genaamd restjes , en dit is bijzonder... (Gelach) Ja toch? En niet alleen dat. Dit gerecht is bijzonder populair net na die vakantie die jullie Thanksgiving noemen. (Gelach) Dus waarom - waarom en waar komt chop suey vandaan? Laten we teruggaan naar het midden van de 19de eeuw toen de Chinezen voor het eerst naar Amerika kwamen. In die tijd stonden de Amerikanen niet te springen om Chinees te eten. Sterker nog, ze vonden deze mensen die op hun kusten aankwamen, vreemd.Et comme nous aimons le dire - et je sais qu'il y a beaucoup d'Américains dans l'auditoire ici - si les Américains veulent vivre le rêve américain, ils devraient aller au Danemark.
Zoals we graag zeggen - en ik weet dat er heel wat Amerikanen zijn in het publiek hier - als Amerikanen de Amerikaanse droom willen beleven, moeten ze naar Denemarken gaan.
(Applaudissements) Perry : Absolument, je pense que -- Paul Bloom : Tous les gens sur scène étaient d'accord avec la question, de dire qu'en tant qu'américains on devrait plus se soucier des américains que des autres.
(Applaus) Rick Perry: Absoluut, ik denk dat het -- Paul Bloom: Iedereen op het podium was het eens met de stelling in haar vraag, dat wij als Amerikanen meer moeten geven om Amerikanen dan om anderen.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
dire des difficultés des américains ->
Date index: 2023-05-05