Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "diraient nos enfants à naître quand " (Frans → Nederlands) :
Que nous diraient nos enfants à naître quand ils sont exposés comme c'est le cas tous les jours, jour après jour ?
Wat zouden onze ongeboren kinderen tegen ons zeggen als ze daar dag na dag aan werden blootgesteld?
Il a écouté les chefs locaux, et ils lui ont dit : « quand nos enfants sont malades, quand ils sont mourants, on ne peut pas les toucher, alors qu'on veut les étreindre.
Hij luisterde naar de lokale leiders en wat zij hem vertelden: Als onze kinderen ziek zijn en sterven, kunnen we ze niet vasthouden wanneer we juist dicht bij ze willen zijn.
Eh bien, c'est tellement intéressant de noter que l'éducation de Donnell a été très semblable à la mienne, et j'ai effectiveme
nt vu Donnell jouer quand j'avais environ 12 ans, et que lui et sa famille sont venus à Inverness, qui est environ à 45 minutes d'où je vivais, et j'ai été tout simplement époustouflée, c'était tout simplement incroyable, et vous, ici, saurez bientôt pourquoi, mais ce style de violon était pour moi incroyable ; maman était là avec moi, et elle disait - la mère de Donnell est venue sur scène,
et a dansé avec ses enfants, et maman disait : ...[+++]C'est Julie MacDonnell, je dansais avec elle quand nous étions enfants. J'étais loin de penser que nos enfants joueraient des instruments, vous savez, joueraient de la musique, oui. 12 ans, euh, 20 ans plus tard, elle était loin de penser que ses enfants se marieraient, mais en tout cas, alors, j'ai reçu un coup de fil environ, je ne sais pas, sept ans plus tard. J'avais 19 ans, en première ou deuxième année de fac, et c'était Donnell, il a dit : Salut, tu ne me connais sans doute pas, mais je m'appelle Donnell Leahy. Et j'ai dit, je te connais. J'ai une de tes cassette chez moi. Et il a dit : « Eh bien, je suis à Truro, c'est là que je me trouvais, et il m'a invité à aller diner.
Het is gewoon interessant dat Donnells opvoeding erg lijkt op mijn opvoeding. Ik heb Donnell zien spelen toen ik 12 jaar oud was. Hij en zijn familie kwamen naar Inverness, dat ongeveer 45 minuten rijden is van waar ik woonde. Ik werd overweldigd, het was gewoon geweldig. Je zult er snel genoeg achter komen, maar ik kon niet geloven hoe goed zijn vioolspel was. Mam was daar ook. Ze zei -- Donnells moeder kwam op het podium en danste met haar kinderen. Mam zei: Dat is Julie MacDonnell, vroeger danste ik met haar toen we klein waren. Ik had nooit gedacht dat onze kinderen instrumenten zouden bespelen, muziek zouden maken. Twaalf jaar later, eh, 20 jaar later had ze nooit ge
dacht dat haar kinderen zouden ...[+++] gaan trouwen. Maar goed, toen kreeg ik een telefoontje, zowat zeven jaar later. Ik was 19, eerste of tweede jaar aan de universiteit, en het was Donnell. Hij zei: Hoi, je kent me waarschijnlijk niet maar mijn naam is Donnell Leahy. Ik zei: Ik ken jou. Ik heb een opname van jou thuis. Hij zei: Nou, ik ben in Truro, waar ik was, en hij vroeg me uit eten.Et qu'est-ce que je fais moi ? Alors quand je pense à ça, je me demande ce que nos petits-enfants et nos arrière-petits-enfants quand ils se poseront cette question je me demande ce qu'ils répondront.
Wat doe ik? ' Als ik daaraan denk, vraag ik me af wat onze kleinkinderen en onze achterkleinkinderen, als ze zich die vraag stellen, zullen antwoorden.
Il y a un animal qui ne semble pas vieillir, c'est le homard. Il devient juste plus grand au cours du temps. Il ne devient pas plus faible et s'est chromosomes ne changent pas. Il a de long télomères qui ne se raccourcissent pas, donc
il meurt uniquement quand il est mangé par quelque c
hose d'autre, comme nous. Alors, comment pourrait-on être un peu plus comme un homard?
Certaines personnes diraient peut être Je veux des longs télo
...[+++]mères pour vivre plus longtemps . Est-ce que ça aiderait? Je veux dire, est-ce que ça nous garderait plus jeune?. - C'est controversé, car vous savez, avec le cancer nous avons un exemple parfait de télomérase active et ça devient une situation de croissance non contrôlée. - Les télomères et les télomérases sont une lame à double tranchant. Les cellules cancéreuses ont de très long télomères, elle peuvent se diviser indéfiniment et c'est justement le problème avec le cancer. Il divise des cellules sans arrêt et qui ne vont pas mourir. Donc, en un sens, le cancer c'est les cellules immortelles qui vivent en nous. Donc peut être que nous avons développé le processus de vieillissement. Peut être que nos télomères raccourcissent pour une très bonne raison... Car autrement elle pourrait devenir cancéreuses. - Une de ces théories est que les cellules se divisent un nombre fini de fois parce que ça les empêche d'accumuler des erreurs qui pourraient devenir nuisibles.
—er is een dier dat niet ouder lijkt te worden, dat is een kreeft. Het wordt alleen maar groter over tijd. Het wordt niet zwakker en zijn chromosomen veranderen niet. Het heeft lange telomeren die niet korter worden. Het sterft alleen maar als het word opgegeten door iets anders, zoals wij. Dus
hoe kunnen wij meer als een kreeft zijn? Sommige mensen willen dat hun telomeraseniveau hoger zou zijn. Zou dat helpen? Ik bedoel wou dat ons jonger houden? —Ik bedoel de balans, je weet wel, bij kanker heb je een perfect voorbeeld van actieve telomerase en veroorzaakt een ongelijkmatige groei. —Dit is het tweesnijdend zwaard van telomeren en telo
...[+++]merase. Kankercellen hebben hele lange telomeren en kunnen oneindig delen, dat is het probleem met kanker. Kanker deelt cellen en ze willen niet dood. Dus op een bepaalde manier is kanker een onsterfelijke cel die in ons leeft. Misschien hebben we het verouderings proces ontwikkeld. Misschien hebben we telomeren die krimpen om een goede reden - omdat we anders verkankeren. —Er bestaat dus een theorie dat cellen beperkt delen om te voorkomen dat ze ophopen en schade veroorzaken.Je pense que le meilleur moyen de finir ceci c'est avec deux citations. Marshall
McLuhan a dit, Les enfants so
nt les messages que nous envoyons au future. Mais, en fait,
quand on y pense, les enfants sont le futur que nous envoyons dans le futur. Oubliez les messages. Les enfants sont le futur. Et les enfants du premier monde et du second monde, et plus spécialement du tiers monde, ont besoin de mentors. Et cet été, nous allons construire 5 millions de ces ordinateurs à
100 dollars et peut ...[+++]être 50 millions l'année prochaine. Mais nous ne pouvons pas créer un milliers de nouveaux instructeurs cet été, pour sauver nos vies.
Volgens mij kan ik best besluiten met twee citaten. Marshall McLuhan zei: Kinderen zijn de berichten die wij naar de toekomst sturen. Maar eigenlijk, als je er over nadenkt, zijn kinderen de toekomst die wij naar de toekomst sturen. Vergeet die berichten maar. Kinderen zijn de toekomst. Kinderen in de eerste en de tweede wereld, maar in het bijzonder in de derde wereld, hebben mentors nodig. Deze zomer gaan wij 5 miljoen van deze laptops van 100 dollar maken en volgend jaar misschien 50 miljoen. Maar we kunnen met geen mogelijkheid deze zomer 1000 nieuwe leraars maken.
Et donc nous avons besoin de ce type de structure et de respect dans les vies de nos enfants. Je passe beaucoup de temps avec des groupes de jeunes, et je demande aux gens: Quand est-ce que le processus d'éducation commence ? Nous entendons toujours : Réparons les écoles. Faisons plus pour nos enseignants. Ajoutons des ordinateurs dans nos écoles.
Dit soort structuur en respect hebben we nodig in de levens van onze kinderen. Ik besteedde veel tijd met jongeren en vraag mensen: Wanneer begint onderwijs? We praten over: Laten we de scholen beter maken, meer voor onze leraren doen, meer computers plaatsen.
Papi, où étais-tu quand ils tabassaient nos voisins Africano-Américain
s juste parce qu'il étaient en train d'essayer de s'inscrire pour voter ? »
Nos petits-enfants nous mettront aussi devant nos responsabilités : « Mamie, Papi, où étiez-vous quand les 2 milliards de personnes les plus pauvres au monde se noyaient dans le chaos anarchique de violences journalières ? » J'espère que nous pourrons affirmer que nous avons agi avec
compassio ...[+++]n, et que notre génération a été affectée au point de faire arrêter la violence.
En opa, waar was je toen ze onze Afro-Amerikaanse buren in elkaar sloegen alleen maar omdat ze zich probeerden te registreren om te stemmen? Ook wanneer onze kleinkinderen ons vragen, Oma, opa, waar was je toen twee miljard 's werelds armsten ten onder gingen in een wetteloze chaos van dagelijks geweld? hoop ik dat we kunnen zeggen dat we medelijden hadden, dat we onze stem verhieven, en dat onze generatie ertoe werd bewogen om het geweld te doen stoppen.
Ceci s'appelle La Robe. C'est un poème plus long, À cette époque, cette époque qui existe seulement pour moi comme le souvenir le plus
fuyant maintenant, quand souvent le premier son que tu entendais le matin était un orage de chants d’oiseaux, puis le doux clopinement des sabots du cheval qui tirait le chariot de lait dans la rue, et le dernier son la nuit en toute probabilité était ton père qui s’arrêtait dans sa voiture, après avoir travaillé tard encore, toujours tard, et descendant pesamment au sous-sol, à la chaudière, pour vider les cendres et calfeutrer les courants avant de remonter l’escalier et tomber dans le lit; dans ces jo
...[+++]urs lointains, les femmes, ma mère, les mères de mes amis, nos voisins, toutes les femmes que je connaissais, portaient, souvent presque toute la journée, ce qu’on appelait des robes de chambre, bon marché, à motifs, comme de la pulpe, apparemment et exprès sans forme, des robes légères en coton qu’on portait par dessus de sa chemise nuit, et quand on devait chercher un enfant, étendre du linge sur la ligne, ou descendre à l’épicerie au coin, par dessous un manteau, l’ourlet tordu de la chemise de nuit, toujours plat et jauni, pendant dessous.
Nu volgt Het huisschort . Dit is een langer gedicht. In lang vervlogen tijden die voor mij nu nog slechts als vluchtige herinneringen herleven, tijden waarin je 's ochtends vaak werd gewekt door een aanzwellend vogelkoor gevolgd door het gedempte getrappel van het paard van de melkboer onder aan de straat, tijden waarin je vrijwel iedere avond als laatste je vader in zijn auto hoorde voorrijden, na een werkdag die altijd te lang was, eerst klossend naar de kelder, naar de ketel, om as uit te scheppen en de klep te verzetten, en vervolgens naar boven, waar hij zijn bed in rolde. In die lang vervlogen tijden droegen vrouwen, mijn moeder, de moeders van m
ijn vrienden, buurvrouwen, all ...[+++]e vrouwen die ik kende, een groot deel van de dag het zogenaamde huisschort, een goedkope, bedrukte lap, schijnbaar met opzet vormeloze lichtkatoenen hoezen, die je over je nachthemd droeg, en als je naar een kind op zoek ging, was aan de lijn hing, of even iets haalde bij de winkel op de hoek, onder een jas. De verwrongen zoom van je nachthemd stak er dan slap en vergeeld onder uit.Au lieu d'utiliser nos perceptions et
de faire des choix, nous nous reposons sur la catégorie «
inconnu ». J'ai un enfant de 4 ans. Quand je dis bonjour à des gens dans la rue, elle me demande pourquoi. « On les connaît ? » me demande-t-elle. Je dis : « Non, ce sont nos voisins. » « Ce sont nos amis ? » « No
n mais il est bon d'être amical. » Je réfléchis à deu
x fois avant de lui ...[+++]dire cela car, bien que je le pense, en tant que femme, en particulier, je sais que tous les inconnus dans la rue n'ont pas de bonnes intentions.
Dus in plaats van gewoon keuzes te maken op basis van onze waarnemingen krijgen ze onze standaard 'vreemde'-behandeling. Ik heb een kind van vier. Als ik mensen begroet op straat vraagt ze me waarom. Ze zegt: Kennen wij hen? Ik zeg: Nee, het zijn onze buren. Zijn het onze vrienden? Nee, ik wil gewoon aardig zijn. Ik denk steeds twee keer na als ik dat tegen haar zeg, omdat ik het meen, maar zeker als vrouw weet ik dat niet elke vreemde op straat de beste bedoelingen heeft.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
diraient nos enfants à naître quand ->
Date index: 2021-09-30