Traduction de «devint une raison » (Français → Néerlandais) :

L’esclavage remplaça d’autres peines criminelles et capturer des esclaves devint une raison de faire la guerre, plutôt que d'en être le résultat.
Slavernij verving andere straffen en slaven gevangennemen werd een reden tot oorlog, in plaats van het gevolg ervan.

Il appela cela SKLAVENMORAL (morale de l'esclave) Les chrétiens - qu'il qualifia assez rudement DIE HEERDE, le troupeau - avaient voulu profiter des vrais ingrédients de l'accomplissement ( une position dans le monde, le sexe , la maîtrise intellectuelle, la créativité ) mais avaient été trop ineptes à les avoir. Ils ont donc façonné un credo hypocrite dénonçant ce qu'ils voulaient mais pour lesquels ils avaient été trop lâches pour se battre - Tout en louant ce qu'ils ne veulent pas, mais avec lesquels ils se retrouvent. Ainsi, dans le système de valeurs chrétien, le fait de ne pas pouvoir/réussir à coucher ( sexlessness ) se transforma en purité, la faiblesse devint de la bonté, la soumission-aux-personnes-qu'on-hait devint de l'obéissance et, dans les termes de Nietzsche, ne-pas-pouvoir-se-venger se transforma en Pardon . Le christianisme équivalait à une machine géante de déni amer. 3. NE JAMAIS BOIRE D'ALCOOL Nietzsche lui-même ne buvait que de l'eau - et comme un petit plaisir spécial , le lait . Et il pensait que nous devrions faire de même. Il ne faisait pas une petite diète excentrique. L'idée venait du cœur du philosophe, comme il figure dans sa déclaration: « Il y a eu deux grands stupéfiants dans la civilisation européenne : le christianisme et l'aclool . Il détestait l'alcool pour les mêmes raisons qu'il méprisait le christianisme : les deux engourdissent la douleur, et tous les deux nous rassurent que les choses sont très bien comme elles sont, nous sappant la volonté de changer nos vies pour mieux. Quelques verres mènent a un sentiment transcendant de satisfaction qui peut être obtenu fatalement dans la façon de prendre les mesures nécessaires pour améliorer nos vies. Nietzsche était obsédé par la vérité inconfortable que l'obtention des choses vraiment précieuses fait mal.
Hij noemde dit SKLAVENMORAL. Christenen - aan wie hij nogal grof de titel DIE Heerde, de kudde gegeven had - hadden willen genieten van de echte ingrediënten van voldoening (een plaats in de wereld, seks, intellectuele meesterschap, creativiteit), maar waren te onhandig geweest om ze te pakken. Om die reden hadden ze een hypocriete belijdenis gemaakt, waarin ze vertelden wat ze wilden, maar ze waren te zwak om ervoor te vechten - Terwijl ze prezen wat ze niet willde, maar wel hadden. Dus in het christelijke waardesysteem veranderde seksloosheid werd omgezet in zuiverheid, zwakte werd goedheid, onderwerping aan mensen waar je een hekel aan hebt werd gehoorzaamheid en, in Nietzsches zin, niet in staat zijn om wraak te nemen werd toen vergeving. Het Christendom droeg bij aan een gigantisch systeem voor bittere ontkenning. 3. Drink nooit alcohol. Nietzsche dronk zelf alleen water - en als speciale traktatie melk. En hij dacht dat wij hetzelfde zou moeten doen. Hij was niet een kleine, excentrieke dieetpunt aan het maken. Het idee werd in het hart van zijn filosofie geplaatst, zoals uitgelegd in zijn verklaring: Er zijn twee grote verdovende middelen in de Europese beschaving: Christendom en alcohol. Hij haatte alcohol om exact dezelfde redenen dat hij Christendom haatte: omdat beide pijn gevoelloos maken, en beiden verzekeren dat de dingen zijn zoals ze zijn, ondermijnen ons van de wil om ons leven te veranderen om het te beteren. een paar drankjes zorgen voor een voorbijgaand gevoel van voldoening dat dodelijk in de weg kan zitten van het nemen van de nodige maatregelen om ons leven te verbeteren. Nietzsche was geobsedeerd door de lastige waarheid dat het krijgen van echt waardevolle dingen pijn doet.

Donc Charlemagne et le Pape Léon III firent un marché ; Léon donnerait à Charlemagne l'autorité et la tradition des Césars, tandis que Charlemagne reconnaîtrait la spiritualité de l'Eglise comme étant supérieure à son règne laïque. Et le nom de l'accord refleta les termes du pactes. Saint, parce que l'Eglise voulait être gagnante, Romain, pour donner à Charlemagne le prestige maximum parmi ses sujets féodaux, et Empire car ils voulaient que ce soit un Empire Voici une leçon historique de Romantisme : Des mariages de raison... Mouuuais ? Les relations entre les papes et les empereurs devint un peu plus rocailleuse avec le temps. Quelques siècles après Charlemagne, un clan de guerrier européens, la Maison des Habsbourg combattu pour obtenir le trône de l'Empereur, et établir une dominance sur la Papauté. Et une des tactiques utilisées par les Habsbourg fût de promouvoir les mariages dynastiques entre les cousins Habsbourg, afin de garder le héritages dans la famille et pas dans les mains de l'Eglise.
Karel de Grote en Paus Leo III maakten een deal: Leo zou Karel de Grote de autoriteit en de traditie van de Keizers geven, terwijl Karel de Grote de Kerk spirituele superioriteit gaf. boven zijn seculiere macht. En de naam van deze overeenkomst reflecteerde de voorwaarden van de deal. Heilig want de Kerk wilde aan de top staan, Roomse om Karel de Grote zoveel mogelijk prestige te geven ten opzichte van zijn leenmannen en Rijk omdat ze wilden dat het een Rijk was. Hier is een les in romantiek van de geschiedenis: Huwelijken voor het gemak. Ik denk het niet! De relaties tussen de pausen en de keizers groeiden een beetje uit elkaar doorheen de tijd. In de eeuwen na Karel de Grote, één Europese familie, het Huis Habsburg, vocht om de Keizerstroon en om dominantie over de pausen. En één van de tactieken die de Habsburgers gebruikten was om dynastieke huwelijken te regelen tussen Habsburgse neven en nichten. Om zo dus het te erven deel in de familie te houden en uit de handen van de Kerk.

Il y a une raison pour laquelle je maintiens que la mort de la République vint avant Caesar et probablement à l'époque où Rome devint un Empire.
Er is een reden dat ik beweer dat de dood van de Republiek vóór Caesar kwam en waarschijnlijk plaatsvond rond de tijd dat Rome een keizerrijk werd.