Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "devez vous présenter " (Frans → Nederlands) :
Vous devez vous présenter dans le monde numérique de la même manière que vous le feriez dans le monde réel.
Je moet jezelf digitaal presenteren zoals je je ook gedraagt in het echte, analoge leven.
Et, en étant de l'autre côté de la barrière, j'ai personnellement supervisé l'investissement de dizaines de millions de dollars dans des entreprises qui m'ont présenté des pitchs sous PowerPoint. Donc, je pense qu'on peut dire que je m'y connais un peu sur la manière de faire des pitchs. La toute premièr
e question que vous devez tous comprendre est : quelle est la chose la plus importante qu'un capital-risqueur cherche q
uand vous venez lui présenter une nouvelle idée d'affaire? Il y a évidemment toutes sortes de choses. Il y a le modè
...[+++]le économique, il y a des données financières, et il y a la demande, etc. Dans l'ensemble, parmi tout ce que vous avez à faire, quelle est la chose la plus importante dans laquelle le capital-risqueur va investir? Quelqu'un? Qu'est-ce que c'est? Le public : Les gens. Les gens? Vous! C'est ça : vous êtes la personne. Et donc tout l'objet d'un pitch pour capital-risqueurs est de les convaincre que vous êtes l'entrepreneur dans lequel ils vont investir leur argent et gagner beaucoup d'argent en retour. Maintenant, comment fait-on ça? On ne peut pas simplement arriver et dire: Bonjour, je suis quelqu'un de vraiment bien, et vous devriez vraiment investir en moi , n'est-ce pas? Donc, pendant votre pitch, vous avez très peu de temps… La plupart des pitchs… Les pitchs pour capital-risqueurs durent 15 minutes, la plupart devraient durer moins d'une demi-heure, l'attention des gens diminuant après 18 minutes. Des test l'ont prouvé. Alors, pendant ces 18 minutes, ou 10 minutes, ou 5 minutes, vous devez transmettre un ensemble d'idées différentes. Vous devez en fait transmettre environ 10 caractéristiques différentes pendant que vous êtes face à eux. Quelle est la chose la plus importante que vous avez à transmettre? Comment? Le public : L'intégrité. Eh bien! C'est une réponse directe que nous avons là-bas. Et je n'ai même pas eu à la suggérer.
Toen, de zaken omdraaiend, heb ik investeringen van tientallen miljoenen dollars begeleid, aan bedrijven die mij pitchten met PowerPointpresentaties. Dus ik weet het een en ander over het proces van pitchen. Het eerste vraag die
je moet beantwoorden is: wat is het allerbelangrijkste dat een durfkapitalist wil zien wanneer je bij hem aanklopt met je nieuwe zakelijke idee? Er zijn allerhande dingen uiteraard. Er zijn bedrijfsmodellen, financiën, er zijn markten. Maar wat is van alle dingen het belangrijkste waarin een durfkapitalist investeert? Iemand? Wat? Publiek: Mensen. Mensen. Jij! Dat is het -- jij bent die persoon. Daarom is het doe
...[+++]l van een pitch hen te overtuigen dat jij de ondernemer bent waarin zij hun geld gaan investeren en veel geld gaan terugverdienen. Nu, hoe doe je dat? Je kunt niet op komen dagen en zeggen: Hoi, ik ben echt een geschikte man/vrouw en u moet echt in me investeren. Tijdens je pitch heb je slechts enkele minuten. De meeste pitches aan privé-investeerders duren zo'n 15 minuten; aan durfkapitalisten, minder dan een half uur. De aandacht van mensen daalt na 18 minuten. Gebleken uit onderzoek. Dus in die 18 minuten, of 10 minuten, of vijf, moet je een hele hoop verschillende kenmerken overbrengen. Je moet 10 verschillende kenmerken overbrengen terwijl je daar staat. Wat is het belangrijkste dat je moet overbrengen? Wat? Publiek: Integriteit. Tjonge! Die hebben we hier staan. Ik heb het niet eens ingegeven.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abo
...[+++]rd, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Mais retournons aux îles Phoenix, qui sont le sujet de cette présentation. Quand je suis rentré, je me suis dit que ce que nous avions trouvé était incroyable. Je voulais retourner partager cela avec le gouvernement de Kiribati, situé à Tarawa, le groupe le plus à l'ouest. Alors je les ai contactés -- parce qu'ils m'avaient donné la permission de le faire -- et je leur ai dit: Je voudrais venir vous dire ce que nous avons trouvé . Pour une raison que j'ignore ils ne voulaient pas que je vienne, ou c'était difficile de trouver un moment et un lieu, et cela a pris du temps, mais finalement ils ont dit: OK, vous pouvez venir. Mais
si vous venez, vous devez inviter à ...[+++] déjeuner toutes les personnes présentes au séminaire . Alors j'ai dit: OK, je suis content de payer le déjeuner. Prenez ce que vous voulez . David Obura, un biologiste spécialiste des récifs coralliens, et moi-même sommes partis pour Tarawa, et pendant deux heures nous avons présenté les merveilleuses découvertes des îles Phoenix. Le pays n'en savait rien. Ils n'avaient aucune donnée sur cette région.
Maar nu terug naar de Phoenix Eilandengroep, welke het
onderwerp zijn van deze speech. Toen ik terug kwam zei ik: OK, dit is verbazingwekkend, wat we gevonden hebben. Ik wil graag terug gaan en dit delen met de regering van Kiribati, die nu in Tarawa zijn, De meest westelijk gelegen groep. Dus ik begon contact te leggen -- omdat ze me uiteindelijk een vergunning hadden gegeven om dit te doen -- en ik zei, Ik wil langs komen en vertellen wat we hebben gevonden. en om een of andere reden wilde ze niet dat ik zou komen, of het was lastig om een tijd en plaats te vinden, dus het duurde even, maar uiteindelijk zeiden ze, OK, kom maar. Maar al
...[+++]s je komt, moet je lunch betalen voor iedereen die naar het seminar komt. Dus is zei, OK, ik betaal de lunches. neem gewoon wat iedereen graag wil. En dus gingen David Obura, een koraalrifbioloog, en ikzelf naar Tarawa, en we presenteerden twee uur lang over de verbazingwekkende ontdekkingen over de Phoenix Eilandengroep. Het land heeft dit nooit geweten. Ze hadden nooit enige data op dit gebied.Et ce que vous allez découvrir, si vous creusez un peu, vous trouverez que les gens -- c'est ce qui se passe -- les gens vont au travail, et qu'en gros ils échangent leur journée de travail contre une série de moments de travail. C'est ce qui se passe au bureau. Vous n'avez plus une journée de travail, vous avez des moments de travail. C'est comme si la porte d'entrée au bureau était un mixeur, vous y entrez et votre journée est déchiquetée en morceaux, parce que vous avez 15 minutes par-ci et 30 minutes par-là, et puis quelq
ue chose d'autre se présente qui vous sort de vot
re travail, et vous devez ...[+++] faire autre chose, puis vous avez 20 minutes, puis c'est l'heure du déjeuner. Puis vous avez quelque chose d'autre à faire, puis vous avez 15 minutes, et quelqu'un vous prend à part et vous pose une question. Et avant que vous vous en aperceviez, il est 17 heures, et vous faites le bilan de votre journée, et vous vous rendez compte que vous n'avez rien fait. Je veux dire, on a tous vécu ça. On l'a probablement vécu hier, ou le jour d'avant, ou encore avant cela. Vous faites le bilan de votre journée, et vous vous dites, je n'ai rien fait aujourd'hui.
Als je een beetje dieper graaft, ontdek je dat mensen -- dit is wat gebeurt: mensen gaan naar hun werk en ze ruilen in feite hun werkdag in voor opeenvolgende werkmomenten. Dat gebeurt op het kantoor. Je hebt geen werkdag meer; je hebt werkmomenten. Het lijkt erop dat de ingang van het kantoor een foodprocessor is: je dag wordt versnipperd in stukjes, omdat je hier 15 minuten hebt en daar 30 minuten. Er gebeurt iets anders en je wordt van je werk gehaald. Je doet iets anders, daarna heb je nog 20 minuten en het is lunchtijd. Daarna heb je weer iets anders te doen, dan heb je 15 minuten en iemand klampt je aan met een vraag. Voor je het
...[+++]door hebt, is het 17:00 uur. Je kijkt terug op de dag, en beseft je dat je niks hebt kunnen afmaken. We hebben dit allemaal meegemaakt. Misschien gisteren, eergisteren of de dag daarvoor. Je kijkt terug op je dag en je denkt: Ik heb vandaag niks gedaan . Cela m'a amené à me demander : Si vous prenez toutes ces données et en faites une analyse statistique, pourriez-vous rétro-concevoir une conférence TED? Pourriez-vous créer la conférence TED ultime? (Applaudissements) Également, pourriez-vous créer la pire conférence TED possible tout en arrivant à vous en sortir? Pour le savoir, j'ai observé trois éléments. Premièrement, le sujet que vous pourriez choisir.
Ensuite comment le présenter, puis la scénographie. D'abord le sujet -- vous pouvez le choisir d'un large
éventail, mais vous devez le faire savamment, ...[+++] car votre sujet est étroitement lié à la manière dont les utilisateurs y réagiront.
Ik moest daardoor denken aan het
volgende: als je al deze data verzamelt en er statistische analyse op loslaat, zou je daar dan een TEDTalk uit kunnen maken? Zou je de ultieme TEDTalk kunnen creëren? (Applaus) Zou je ook de slechts mogelijke TEDtalk kunnen creëren waarmee ze je nog zouden laten wegkomen? Om dit uit te zoeken, heb ik gekeken naar drie dingen. Ik heb gekeken naar het onderwerp dat je zou moeten kiezen. Ik heb gekeken naar hoe je het moet brengen en naar de zichtbare dingen op het podium. Welnu, met dit onderwerp -- er is een hele reeks van onderwerpen waar je uit kan kiezen, maar de keuze moet je met overleg maken omdat je
...[+++] onderwerp sterk correleert met de reacties van de gebruikers op je verhaal.L’homme qui est en charge de la Chambre de la Corporation et qui est chef de gouvernement de la City est le Très Honorable, le Lord-Maire de Londres. Supposons maintenant que vous voulez être Lord-Maire, Sûrement que, comme dans la ville de Londres, vous devrez avoir les critères suivants: a) Etre un citoyen britannique, du Commonwealth ou de l’Union européenne, qui a b) Vécu dans la ville pour au moins un an et qui c) Remporte l’élection N’est-ce pas? Eh bien non! Dans la Cité de Londres, ce n’est même pas assez. Prêt pour la liste des qualifications requises?
Avant même de vous présenter pour ce poste, vous devez avoir été ...[+++] un Shérif de la Cité de Londres.
De voorzitter van de gemeenteraad en hij die aan het hoofd staat van de stad's regering is De Rechtvaardige Eerbare, de Heer Burgemeester van London. Veronderstel nu dat *jij* de Heer Burgemeester wilt worden, natuurlijk, juist zoals in dat andere London is alles wat je moet zijn of doen a) Wees een Brits, Gemenebeste, of EU burger, wie b) één jaar in de stad heeft gewoond, en wie c) de verkiezing wint. Toch? Nee, in de City of London, is dat nauwelijks genoeg. Klaar voor de kwalificatie lijst? Voordat je zelfs maar kan deelnemen aan de verkiezingen voor Heer Burgemeester moet je al een Sheriff van de City of London geweest zijn.
Et c'est intéressant de voir comment cela nous a conduits dans des endroits qui étaient en fa
it assez bons. Vous devez vous rappeler que, à cette période, 1993, ce qui était considéré comme un dessin animé réussi c'était « La Petite Sirène », « La Belle et la Bête », « Aladdin », « Le Roi Lion ». Alor
s, quand nous avons présenté « Toy Story » à Tom Hanks pour la première fois, il est entré et il a dit, « Vous ne voulez pas que je chante, pas vrai ? » Et j'ai pensé que ça incarnait parfaitement ce que tout le monde pensait que devait ê
...[+++]tre l'animation.
Het is interessant om te weten hoe dat ons plaatsen opleverde die redelijk goed waren. Je moet weten dat in die tijd, 1993, de modellen voor succesvolle animatiefilms De kleine zeemeermin, Belle en het Beest, Alladin, De Leeuwenkoning waren. Toen we Toy Story voor het eerst aan Tom Hanks voorstelden, kwam hij binnen en zei: Je wil toch niet dat ik zing? Ik dacht dat dat perfect belichaamde wat iedereen dacht dat animatie moest zijn, toentertijd.
Mais en sortant votre têtard le soir -- voilà des clichés de la promenade -- les voisins risquent de dire Qu'est-ce que vous faites? Et alors, vous devez leur présenter votre têtard et dire d'après qui vous l'avez baptisé.
Maar door 's avonds met je kikkervis te gaan wandelen -- hier een paar illustraties -- loop je grote kans dat je buren vragen: Wat ben je aan het doen? Dan moet je je kikkervis introduceren en degene waarnaar hij vernoemd is.
La raison pour laquelle c'est toujours mon projet préféré est que l'on nous a demandé de créer un système de téléconférence avec les hypothèses suivantes: vous avez cinq personnes sur cinq sites. Des gens identifiés. Vous devez connecter ces personnes en téléconférence de telle façon que chacune soit totalement convaincue que les quatre autres sont physiquement présentes.
De reden waarom dit mijn favoriete project blijft is dat we gevraagd werden om een teleconferentiesysteem te maken waarbij je de volgende situatie had: vijf mensen op vijf verschillende lokaties. Het waren bestaande personen. Deze mensen moesten een teleconferentie kunnen houden en iedereen moest werkelijk overtuigd zijn dat de andere vier fysiek aanwezig waren.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
devez vous présenter ->
Date index: 2023-08-15