Traduction de «dessert turc contre deux mots » (Français → Néerlandais) :

J'espérais quelque chose de plus simple : échanger un dessert turc contre deux mots et reprendre mon chemin.
Ik had gehoopt op iets eenvoudigers: om mijn Turks fruit om te ruilen voor drie woorden en er dan weer vandoor te gaan.

A travers l'histoire de l'Islam, le journalist Bobby Ghosh dis qu'il y a deux visions du djihad : l'une, intérieure, une lutte de soi pour devenir meilleur, l'autre, extérieure. Une petite minorité (et plus récemment Oussama ben Laden) s'est appropriée cette seconde conception, l'utilisant comme une excuse à la violence mondiale meurtrière dirigée contre l'Ouest . Ghosh suggère que, maintenant que l'organisation mondiale de ben Laden est fragmentée, le temps est venu de réhabiliter ce mot. (Filmé àTEDxGeorgetown.)
In de geschiedenis van de islam waren er steeds twee versies van jihad, zegt journalist Bobby Ghosh. Een interne, de persoonlijke worsteling om een beter mens te zijn en een externe. Een kleine minderheid (meest recentelijk Osama bin Laden) heeft zich de tweede toegeëigend en gebruikt die als excuus voor een dodelijke mondiale strijd tegen 'het Westen'. Ghosh suggereert dat het nu, na de wereldwijde fragmentatie van bin Ladens organisatie, tijd wordt om het woord terug te claimen. (Opgenomen tijdens TEDxGeorgetown.)

Ils n'aspirent pas à se défiler avec des phrases tel que « je rejette votre argument parce que je n'aime pas sa conclusion », ou « C'est absurde ! les M& M's, c'est trop bon ! » Au lieu de ça, ne pas être d'accord avec une conclusion nécessite de donner des raisons, à l'instar de l'autre personne quand elle exposait son propos. Les deux intervenants de cet échange sont identifiés comme des « interlocuteurs » – parce qu'on se doit de nommer toute chose. – Le premier promeut un argument, tandis que l'autre a le choix d'accepter ce dernier ou d'offrir un « contre-argument », ce qui est exactement ce que le mot connote : un argument proposé en contradiction avec un autre argument. Repensez au coup de Socrate et sa barbe : vous pensez que Socrate portait la barbe, et votre raisonnement est que la plupart de ses contemporains faisaient de même.
Ze leren elkaar niet om weg te komen met te zeggen: 'Ik wijs je betoog af, want ik vind de conclusie niet leuk'. Of, 'dat is belachelijk, pinda M& Ms zijn zo lekker'. In plaats daarvan, als je het oneens bent met een conclusie, moet je redenen geven, net zoals de eerste persoon deed toen zij haar zaak maakte. Beide personen die in zo'n gesprek zijn betrokken, worden interlocutoren genoemd, want we moeten overal een naam voor hebben. De eerste stelt een betoog voor, en de twee kan óf het accepteren, óf een tegenbetoog geven, wat precies is zoals het klinkt, een betoog dat gegeven wordt tegen een ander betoog in. Denk terug aan Socrates en de baard. Je denkt dat Socrates een baard had, en je redenering is dat de meeste mannen in zijn tijd en plaats er een hadden.