Traduction de «descendent le long du bras » (Français → Néerlandais) :

Imaginez, avec quelqu'un qui a perdu tout son bras, nous avons encore quatre nerfs principaux qui descendent le long du bras.
Bedenk dat iemand die zijn hele arm kwijt is, nog steeds vier hoofdzenuwen langs zijn arm heeft lopen.

C'est stupéfiant comme c'est difficile de faire quelque chose qui réfracte la lumière comme ça, qui sort de l'outil correctement, qui descend le long de la ligne sans basculer.
Het is verbijsterend moeilijk om iets te maken dat licht zo breekt, dat goed uit het gereedschap komt, dat over de band loopt zonder om te vallen.

A mi-chemin, en descendant le long de la côte pacifique, se trouve San Ignacio Lagoon, où la baleine grise vient y donner naissance.
Ongeveer halverwege het schiereiland aan de westkust ligt de San Ignacio Lagune, een cruciale paaiplaats voor grijze walvissen.

Je ne sais pas si vous pouvez encore voir la ligne rouge, là, et le long du bras.
Ik weet niet of je nog steeds de rode lijn hier en op mijn arm kan zien.

Si je joue, par exemple en tenant la baguette -- de manière à ne pas la laisser aller -- on ressent beaucoup de choc le long du bras.
Als ik speel, en ik hou de stok vast -- ik laat de stok letterlijk niet los -- zal je heel wat schokken voelen opkomen via je arm.

Tout le poids de votre torse, vos bras, votre tête, descend tout droit à travers le dos, votre colonne vertébrale, jusque dans ces os quand vous vous asseyez.
Al het gewicht van je bovenlichaam -- je armen, je hoofd -- gaat helemaal door je rug, je wervelkolom, tot in de botten waar je op zit.

Imaginez une personne debout en face de vous - Ce qui est ce qu'on appelle la position anatomique classique - où le corps est érigé et face droit devant, avec les bras sur les côtés et les paumes vers l'avant. Maintenant, imaginez de trancher cette personne dans différents sections, ou plans. Ne vous l'imaginez pas trop trop graphiquement. Le plan sagittal descend verticalement et divise un corps ou un organe entre la gauche et la droite Si vous imaginez un plan parallèle au plan sagittale, mais sur un côté, c'est le plan l'parasagittale. Le plan frontal divise tout verticalement en avant et en arrière.
Beeld je in dat er een persoon recht voor je staat. Dit noemen we de klassieke anatomische positie - waar het lichaam recht opstaat, met het gezicht recht naar voren, de armen langs het lichaam en de handpalmen naar voren gestrekt zijn. Beeld je nu in dat de persoon in verschillende delen of vlakken wordt opgesneden. Niet te letterlijk inbeelden natuurlijk. Het sagittale vlak, is verticaal naar beneden gericht en splitst het lichaam of orgaan in links en rechts op. Als je een schijf parallel aan het sagittale vlak inbeeldt, maar uit het midden, dan is dat parasagittaal. het coronale of frontale vlak splitst alles verticaal in voor en achter.

Une heure plus tard, ils descendent du pousse-pousse, elle lève les bras en l'air et dit: C'était pas génial? puis, le chauffeur du pousse-pousse était super beau, non? (Rires) (Applaudissements) La magie de l'amour!
Een uur later stappen ze uit de riksja, en ze gooit haar handen in de lucht en zegt, Was dat niet geweldig? En, Was die riksjabestuurder niet knap! (Gelach) (Applaus) Er zit magie aan liefde!

Quand j'ai eu l'inspiration clé pour cette invention, j'étais assis devant mon ordinateur portable et je me suis mis à penser à quelqu'un qui saisissait un levier. En saisissant le levier près de son extrémité, le long bras de levier permet d’obtenir beaucoup de couple en poussant et en tirant et une basse vitesse. En saisissant le levier plus loin de l'extrémité, le bras de levier est plus court, mais l’angle de chaque coup est plus grand, ce qui augmente la vitesse de rotation.
Mijn aha-belevenis kwam toen ik voor mijn ontwerpboekje zat en nadacht over hoe je een hefboom vastgrijpt. Als je hem bij het einde grijpt, heb je een lange machtarm en krijg je een groot koppel bij het heen en weer duwen, en daardoor een lage versnelling. Als je hem beneden vastgrijpt, krijg je een kortere machtarm maar maak je een grotere hoek bij elke slag met als gevolg een grotere rotatiesnelheid en een hogere versnelling.

Ceci s'appelle La Robe. C'est un poème plus long, À cette époque, cette époque qui existe seulement pour moi comme le souvenir le plus fuyant maintenant, quand souvent le premier son que tu entendais le matin était un orage de chants d’oiseaux, puis le doux clopinement des sabots du cheval qui tirait le chariot de lait dans la rue, et le dernier son la nuit en toute probabilité était ton père qui s’arrêtait dans sa voiture, après avoir travaillé tard encore, toujours tard, et descendant pesamment au sous-sol, à la chaudière, pour vider les cendres et calfeutrer les courants avant de remonter l’escalier et tomber dans le lit; dans ces jours lointains, les femmes, ma mère, les mères de mes amis, nos voisins, toutes les femmes que je connaissais, portaient, souvent presque toute la journée, ce qu’on appelait des robes de chambre, bon marché, à motifs, comme de la pulpe, apparemment et exprès sans forme, des robes légères en coton qu’on portait par dessus de sa chemise nuit, et quand on devait chercher un enfant, étendre du linge sur la ligne, ou descendre à l’épicerie au coin, par dessous un manteau, l’ourlet tordu de la chemise de nuit, toujours plat et jauni, pendant dessous.
Nu volgt Het huisschort . Dit is een langer gedicht. In lang vervlogen tijden die voor mij nu nog slechts als vluchtige herinneringen herleven, tijden waarin je 's ochtends vaak werd gewekt door een aanzwellend vogelkoor gevolgd door het gedempte getrappel van het paard van de melkboer onder aan de straat, tijden waarin je vrijwel iedere avond als laatste je vader in zijn auto hoorde voorrijden, na een werkdag die altijd te lang was, eerst klossend naar de kelder, naar de ketel, om as uit te scheppen en de klep te verzetten, en vervolgens naar boven, waar hij zijn bed in rolde. In die lang vervlogen tijden droegen vrouwen, mijn moeder, de moeders van mijn vrienden, buurvrouwen, alle vrouwen die ik kende, een groot deel van de dag het zogenaamde huisschort, een goedkope, bedrukte lap, schijnbaar met opzet vormeloze lichtkatoenen hoezen, die je over je nachthemd droeg, en als je naar een kind op zoek ging, was aan de lijn hing, of even iets haalde bij de winkel op de hoek, onder een jas. De verwrongen zoom van je nachthemd stak er dan slap en vergeeld onder uit.