Vertaling van "des soldats menaçants aux postes de contrôle " (Frans → Nederlands) :

Ils partirent ce jour-là, sur-le-champ, dans leur voiture Hany se cachant à l'arrière car ils croisaient des soldats menaçants aux postes de contrôle.
Ze vertrokken die dag, onmiddellijk, in hun auto, Hany verstopt achteraan, omdat ze voorbij checkpoints moesten met dreigende soldaten.

Il y ainsi plein de problèmes qui tombent sur les militaires dans ces situations, parce qu'ils font des choses pour lesquelles ils n'ont pas été entraînés, et ils font des choses pour lesquelles, dans leurs pays respectifs, ceux qui les font sont entraînés et équipés de manière très différente. Il y a tout un tas de raisons pour lesquelles nous envoyons des militaires plutôt que des policiers faire ce boulot. Si l'Australie devait envoyer demain un millier de personnes en Papouasie Occidentale par exemple, nous n'aurions pas un millier de policiers disponibles pour s'y rendre dès demain mais nous avons un millier de soldats prêts à partir. Donc quand nous devons envoyer quelqu'un, nous envoyons l'armée -- puisqu'ils sont là, disponibles, et puis quoi! ils sont habitués à partir faire tout ça, se débrouiller tout seuls, sans autre soutien. De ce point de vue, ils en sont capables. Mais ils n'ont pas la même formation que les policiers, et sûrement pas le même équipement que les policiers. Ceci leur a donc créé nombre de problèmes au moment de traiter ces questions. Il y a une question qui m'intéresse tout particulièrement c'est de savoir si, quand nous envoyons des troupes faire ces missions, nous devrions les équiper différemment, et notamment, est-ce que nous devrions leur donner accès à certaines des armes non létales dont dispose la police. Puisqu'ils ont les mêmes missions, ils devraient peut-être avoir les mêmes armes. Bien sûr, on peut imaginer toutes sortes d'endroits où ces armes pourraient être utiles. Par exemple, les postes de contrôle.
Ze krijgen in deze situaties te maken met een heleboel problemen voor militair personeel, waarvoor ze niet echt getraind zijn. Ze doen daar dingen waarvoor in hun eigen land mensen zeer verschillend opgeleid en heel anders uitgerust zijn. Nu zijn er een heleboel redenen waarom we militairen sturen in plaats van politie om deze taken te verrichten. Als Australië morgen duizend mensen bijvoorbeeld naar West Papoea zou moeten sturen dan we hebben daar geen duizend politieagenten voor klaarstaan maar wel duizend soldaten. Als we iemand sturen, sturen wij het leger - omdat ze er zijn, ze zijn beschikbaar en, ach, ze zijn het gewoon om die dingen te doen en hun plan te trekken zonder al deze extra ondersteuning. Ze kunnen dat aan. Maar ze zijn niet getraind zoals politieagenten en ze zijn zeker niet uitgerust als politieagenten. Omgaan met dit soort kwesties bracht een hoop problemen met zich mee. De vraag is... - waar ik vooral in geïnteresseerd ben - of we militair personeel voor dit soort werk niet anders zouden moeten uitrusten. In het bijzonder of ze zouden moeten kunnen beschikken over de niet-dodelijke wapens die de politie heeft. Omdat ze gelijkaardig werk verrichten, moeten ze misschien wat van die dingen hebben. Natuurlijk is er een waaier van plaatsen waar je zou denken dat die dingen wel heel nuttig zouden zijn. Bij militaire controleposten bijvoorbeeld.

Un monde post-apocalyptique, sans les humains ressemble à une histoire de science fiction. Mais dans cette conférence TED, Sir Martin Rees réfléchit aux risques existentiels - naturels ou menace créée par l'homme - qui pourraient anéantir l'humanité. En tant que membre du genre humain, il pose la question : que peut-il arriver de pire ?
Een post-apocalyptische Aarde zonder menselijk leven lijkt wel een onderwerp voor sciencefiction tv en films. Maar in deze korte, verrassende talk vraagt Lord Martin Rees ons om na te denken over echte existentiële risico's - natuurlijke en door mensen gemaakte dreigingen die de hele mensheid zouden kunnen uitroeien. Als bezorgd lid van het menselijk ras vraagt hij zich af wat het ergste is dat ons zou kunnen overkomen.

Le premier était qu'après des années de contrôle de l'inflation, on faisait confiance aux banques centrales pour mettre l'impression de nouveaux billets de côté si l'inflation devenait une menace.
De eerste was dat, na jarenlang de inflatie onder controle te hebben gehouden, de centrale banken het vertrouwen genoten dat ze het drukken van bankbiljetten zouden stoppen als inflatie te hoog zou worden.

Sir Tim Berners-Lee a inventé le World Wide Web il y a 25 ans. Alors, il vaut la peine qu'on l'écouter quand il nous met en garde : un combat nous attend. Érodant la neutralité du net, des bulles de filtrage et le contrôle de tous centralisant des entreprises menacent les grands espaces du Web. Il appartient aux utilisateurs de se battre pour le droit d'accss et d'ouverture. La question est, quel genre d'internet voulons-nous ?
Sir Tim Berners-Lee heeft 25 jaar geleden het wereldwijde web uitgevonden. Dus als hij waarschuwt, heeft het zin om te luisteren. Er moet strijd gevoerd worden. Aantasting van de netneutraliteit, filterbubbels en bedrijfsmatige centralisatie van controle bedreigen de open ruimte van het web. Het is aan de gebruikers om op te komen voor het recht op toegang en openheid. De vraag is: wat voor soort internet willen we?