Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "des moments difficiles ce qui a rendu notre relation plus " (Frans → Nederlands) :
On a connu des moments difficiles ce qui a rendu notre relation plus forte.
We hebben samen harde momenten doorstaan en zijn er sterker uitgekomen.
Aller dans l'espace est difficile M
ême si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux ser
ait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept
qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de dép
...[+++]art pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruim
te te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan
zijn betekent: Naar iets toe vallen maar sne ...[+++]l genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...Un problème que la psychologie a eue est qu'au lieu de considérer cette intersubjectivité - autrement dit l'importance du cerveau social, pour les humains qui viennent au monde sans défense et ont énormément besoin les uns des autres -- est qu'elle se concentre plutôt sur l'individu et l'estime de soi, et non sur le rapport de soi à l'autre. C'est en quelque sorte moi , pas nou
s . Et je pense que cela a été un problème vraiment énorme, qui
va à l'encontre de notre biologie et de notre nature, et ne
nous a pas du tout ...[+++]rendu plus heureux. Parce que quand on y pense, les gens sont plus heureux quand ils sont dans le mouvement, quand ils font partie de quelque chose d'extérieur à eux, quand ils sont avec d'autres personnes, quand ils sont actifs, engagés dans le sport, concentrés sur un être aimé, en train d'apprendre, d'avoir des relations sexuelles, peu importe. Ils ne sont pas assis devant un miroir, essayant de se comprendre eux-mêmes, ou pensant à eux-mêmes. Ce ne sont pas les périodes où vous vous sentez le plus heureux.
Een probleem van de psychologie is
dat psychologen in plaats van te kijken naar deze intersubjectiviteit - of het belang van het sociale brein voor mensen die als hulpeloze wezens ter wereld komen en elkaar enorm nodig hebben - ze zich in plaats daarvan richten op het zelf en het gevoel van eigenwaarde en niet op de ‘zelf-ander’. Het gaat om mij , niet om wij . Ik denk dat dit een echt enorm probleem is geweest dat ingaat tegen onze biologie en natuur en ons helemaal niet gelukkiger heeft gemaakt. Want als je erover nadenkt, zijn de mensen het gelukkigst wanneer ze bezig zijn
...[+++], wanneer ze opgaan in iets uit de wereld, wanneer ze met andere mensen samen zijn, wanneer ze actief zijn, als ze zich bezighouden met sport, gericht zijn op een geliefde, leren, seks, wat dan ook. Niet als ze voor de spiegel zitten om uit zichzelf wijs te geraken of nadenken over zichzelf. Dat zijn niet de momenten waarop je je het gelukkigst voelt.Il y a eu pas mal de coups de feu, pas mal de discussions philosophiques avec les membres du
gang. Au matin, le chef du gang est arrivé. Il a considéré Sudhir, est arrivé à la conclusion qu’il n’était pas une menace et ils l’ont lai
ssé partir. Sudhir rentre chez lui. Il prend une douche, fait la sieste. Vous et moi, sans doute, face à cette situation, nous nous serions dit bon, je vais plutôt écrire mon mémoire sur les Grateful Dead. Je les ai suivis pendant ces trois derniers mois. (Rires) Sudhir, lui, y est retourné direc
tement, s’ ...[+++]est rendu dans les logements sociaux. Est monté à l’étage, le second étage, et a dit : « Salut les gars. J’ai passé un très bon moment à traîner avec vous, cette nuit. Je me demande si je pourrais recommencer ce soir. » Et voilà comment a commencé ce qui est devenu une belle relation qui a fait de Sudhir un résident non permanent du logement social pendant dix ans, à traîner dans des planques à crack, aller en prison avec les membres du gang, avoir les vitres de sa voiture explosées à coup d’armes à feu, avoir des descentes de police dans son appartement avec confiscation de ses disques durs... À peu près tout ce qu’on peut imaginer. Au final, l’histoire s’est bien terminée pour Sudhir, qui est devenu un des sociologues les plus respectés du pays. Et surtout pour moi, qui, assis à mon bureau avec ma feuille Excel ouverte, attendais que Sudhir vienne et me livre les dernières données obtenues du gang. Sans doute une des relations entre co-auteurs des plus inégales... (Rires) ... mais je suis heureux d’en avoir été le bénéficiaire.
Er werd veel geschoten, en hij hield veel filosofisch
e discussies met de bendeleden. Tegen de ochtend kwam de bendeleider langs. Hij keek naar Sudhir, besloot dat hij geen gevaar was, en
ze lieten hem naar huis gaan. Dus Sudhir ging naar hu
is, nam een douche, deed een dutje. En jij en ik zouden in zo'n situatie waarschijnlijk denken, ik denk dat ik mijn thesis maar over The Grateful Dead ga schrijven. Ik ben ze de afgelopen drie ma
...[+++]anden achterna gereisd. (Zaal lacht) Maar Sudhir ging terug naar het woonproject, ging naar de tweede verdieping en zei: Hey jongens, ik heb het gister zo met jullie naar mijn zin gehad dat ik mij afvroeg of we dat vannacht nog een keer konden overdoen. En dat was het begin van, naar wat bleek, een mooie vriendschap waarbij Sudhir tien jaar lang zo nu en dan in het woonproject woonde: hij verbleef vaak in crackhuizen, ging naar de gevangenis met de bendeleden, de ramen van zijn auto werden kapot geschoten, de politie brak in in zijn appartement en stal zijn computerschijven, noem maar op. Uiteindelijk had het verhaal een goed einde voor Sudhir, die één van de meest gerespecteerde sociologen van het land werd. En vooral voor mij, zittende in mijn kantoor met Excelspreadsheets geopend, wachtende op Sudhir die mij de laatste data kwam brengen die hij van de bende had gekregen. Het was één van de meest ongelijke co-schrijverschappen ooit (Zaal lacht) maar ik was blij dat ik er de vruchten van kon plukken.Qu'est-ce qui rend le présent, plus partic
ulièrement les bons moments du présent, si difficiles à vivre correctement? Réciproquement, pourquoi tant d'événements semblent plus faciles à savourer, à apprécier et à vivre, lorsqu'ils sont résolument terminés? Un des avantages du passé,
c'est qu'il est une version éditée et réduite du présent. Même les mei
lleurs jours de nos ...[+++]vies contiennent une série de moments insipides et gênants. Dans notre mémoire, tels des éditeurs qualifiés d'heures de rushes et souvent de séquences plates, nous verrouillons les moments les plus importants; et par conséquent construisons des séquences qui semblent bien plus significatives et intéressantes que leur cadre d'origine. Des heures de médiocrité peuvent être réduites en cinq ou six images parfaites. La nostalgie est le présent bonifié par le montage. Beaucoup de ce qui détruit le présent est pure anxiété. Le présent contient toujours un nombre important de possibilités, certaines très repoussantes, dont nous sommes toujours conscients. En théorie, tout peut arriver, un séisme, un anévrisme, un rejet - qui donne lieu à une anxiété non spécifique qui nous suit en permanence; le simple effroi face à l'inconnu de ce qui va se produire Mais après, bien sûr, seul un nombre très limité de choses horribles se produisent et nous oublions l'anxiété simultanément (ou plutôt passons à un nouveau présent).
Hoe komt het toch dat we het nu, e
n vooral de leukste momenten van het heden, zo moeilijk ten volle kunnen ervaren? En waarom, omgekeerd, kunnen we van zo veel gebeurtenissen makkelijker genieten en waarderen als ze echt voorbij zijn? Een voordeel van het verleden is dat het een dramatisch ingekorte versie is van het heden. Zelfs de mooiste dagen van ons leven bestaan uit een serie saaie en ongemakkelijke momenten. Maar in onze herinnering leggen we alleen de meest betekenisvolle momenten vast, als capabele redacteuren van uren van ruw en vaak niet-inspirerend materiaal. En zo creëren we reeksen die veel betekenisvoller en interessanter
...[+++]voelen dan de situaties waaruit ze voortkwamen. Uren van middelmatigheid worden teruggebracht tot vijf of zes perfecte beelden. Nostalgie is: het heden verrijkt door een redactie-apparaat. Pure angst verwoest veel van het heden. Het heden bevat altijd een enorme hoeveelheid mogelijkheden, sommige geweldig griezelig, waar we ons continu op achtergrond van bewust zijn. In theorie kan er van alles gebeuren, een aardbeving, een slagaderbreuk, een afwijzing - wat leidt tot de vage angst die veel van ons steeds maar voortsleept. De eenvoudige vrees over de onbekendheid van wat komen gaat. Maar natuurlijk gebeuren er uiteindelijk maar heel weinig van die dingen en meteen vergeten we de angst (of we richten die weer op het nieuwe heden).Miraculeusement, alors que nous posions ces questions et c
ommencions à porter notre attention sur le haut de la pyramid
e, nous nous sommes rendu compte que nous créi
ons plus de loyauté. La loyauté de nos clients est m
ontée en flèche. La rotation de nos employés a chuté à un tiers de la moyenne du marché. Et durant les cinq ans de l'éclatement de la
...[+++]bulle internet, notre taille a triplé. Je suis ensuite allé passer du temps avec d'autres dirigeants et je leur ai demandé comment ils traversaient ce moment, ce qu'ils m'ont dit et redit, c'est qu'ils dirigent seulement ce qu'ils peuvent mesurer. Et ce que nous pouvons mesurer est cette partie tangible au pied de la pyramide. Ils ne voyaient même pas la partie intangible plus haut sur la pyramide. Je me suis alors mis à me demander : Comment faire en sorte que les dirigeants prennent en compte l'intangible ? Si on apprends aux dirigeants à manager seulement ce qu'ils peuvent mesurer, et que tout ce qu'on peu mesurer c'est ce qui est tangible dans la vie, nous passons à côté de beaucoup de choses au sommet de la pyramide.
Miraculeus, toen we deze vragen stelden en aandacht gaven aan de top van de piramide, zagen we dat we meer loyaliteit creëerden. Onze klan
t loyaliteit steeg enorm. Ons personeelsverloop daalde tot een derde van de norm. En gedurende die vijfjarige dotcom crisis, groeiden we 300%. Toen ik vervolgens andere leiders opzocht en hen vroeg hoe ze die tijd doorkwamen, vertelden ze me telkens weer dat ze enkel beheren wat ze kunnen meten. En dat is het tastbare spul aan de basis van de piramide. Ze zagen het ontastbare niet eens hoger in de p
...[+++]iramide. Dus ging ik me afvragen: Hoe kunnen we leiders het ontastbare leren waarderen? Als we slechts leren te beheren wat meetbaar is, en al het meetbare zijn tastbare zaken, missen we een hele hoop van de top van de piramide. Il n'y a pas d
e lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de l
...[+++]eur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen rake
n gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Cette réaction involontaire issue de l'évolution permet aux animaux d'apparaître plus grand et plus intimidant. Mais pourquoi la musique a-t-elle la capacité de provoquer la chair de poule ou des «frissons» ? Cela n'est pas entièrement compris. Une théorie intéressante suggère que des éléments de la musique tels que les changements de volume soudains ou des sections inattendues induisent une réaction de peur sub-consciente. Le corps aime le prévisible, ainsi, toute chose surprenante pour le système nerveux autonome provoquerait une alarme. Mais cette peur s'apaise rapidement quand notre cerveau réalise que ce n'est que de la musique. Et ce contraste dans l'expérience provoquerait les frissons et la chair de poule. Il existe d'autres théorie
...[+++]s mais au final, le cerveau est extrêmement complexe et si une relation entre musique, émotion et réactions physiologiques est difficile à déchiffrer, en sciences, on peut dire que nous ne savons pas... encore.
Deze onvrijwillige evolutionaire reactie, maakt het mogelijk dat dieren groter lijken dan dat ze zijn om meer te intimideren. Maar waarom heeft muziek de mogelijkheid om koude rillingen of rilling te veroorzaken Dat is niet helemaal duidelijk. Een interessante theorie suggereert dat elementen van de muziek, zoals plotselinge wisselingen in volumeniveau of onverwachte unieke delen leiden tot een onderbewuste angst reactie. Het lichaam houdt van voorspelbaarheid dus iets verrassend aan het autonome systeem stimuleert een alarm. Maar deze angst zakt snel als onze hersenen zich realiseert, hey, het is gewoon muziek . En dit contrast in ervaring zorgt voor de rilling en je kippenvel. Er zijn ook andere theorieën, uiteindelijk zijn hersenen zeer
...[+++]complex en dus is een relatie tussen muziek, emotie en fysiologische reacties moeilijk te ontcijferen, maar in de wetenschap maakt het niet uit te zeggen dat we iets niet weten ... nog niet.Nous avions fait une campagne superbe, et pour être honnête, nous avions bu pas mal de bières cette nuit, mais j'ai dit, « Vous savez quoi, je crois que nous pouvons faire un autre bar. » (Rires) Nous sommes tous montés dans un taxi, et voici notre chauffeur, j'étais assis sur la banquette arrière, il s'est tourné et il a dit, « Vous allez où ? » J'ai dit, « Attend, c'est une moustache superbe. » (Rires) Il a répondu, « Je la fait pour Movember ». Et j'ai dit, « Moi aussi. » Et j'ai dit, « Racontez-moi votre histoire Movember. » Et il me révele, « Ecoutez, je sais que c'est pour la santé masculine, je sais que c'est pour le cancer de la prostate, mais la mienne est pour le cancer du sein. » J'ai dit, « Voilà qui est intéressant. » Et il me
...[+++]dit, « L'année dernière ma mère est décédée du cancer du sein au Sri Lanka, parce que nous ne pouvions pas lui payer les bons traitements », et il a continué, « Cette moustache est un hommage à ma mère. » Nous étions submergés par l'émotion à l'arrière du taxi, et je ne lui ai pas dit qui j'étais, car je croyais que ce n'était pas approprié, je lui ai serré la main et j'ai dit, « Merci beaucoup. Votre maman serait fière de vous. » A partir de ce moment, je me suis rendu compte que Movember c'est tellement plus qu'une simple moustache pour s'amuser.
De campagne was geweldig, en eerlijk gezegd, we hadden wat bier op die avond, maar ik zei: Volgens mij zit er nog één café in ons. (Gelach) Dus propten we ons in een taxi, dit hier is onze taxichauffeur. Ik zat achterin. Hij draaide zich om en zei: Waar gaan jullie naartoe? Ik zei: Wacht even, dat is een verbluffende snor. (Gelach) Hij zei: Ik doe het voor Movember. Ik zei: Ik ook. Vertel me je Movemberverhaal. Hij zei: Ik weet dat het over de gezondheid van mannen gaat, over prostaatkanker, maar deze is voor borstkanker. Ik zei: Dat is interessant. Hij zei: Vorig jaar stierf mijn moeder aan borstkanker in Sri Lanka omdat we de behandeling niet konden betalen. Deze snor is mijn eerbetoon aan mijn moeder. We kregen allemaal de krop in de kee
...[+++]l achter in de taxi. Ik vertelde hem niet wie ik was, dat vond ik niet passend. Ik schudde zijn hand en zei: Heel erg bedankt. Je moeder zou zo trots zijn. Op dat moment besefte ik dat Movember zoveel meer is dan een snor en een geintje. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
des moments difficiles ce qui a rendu notre relation plus ->
Date index: 2023-03-30