Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "des années avait créé un grand " (Frans → Nederlands) :
Ce régime dont on s'est débarrassé était en fait une dictature, un régime autoritaire, qui, pendant des années, avait créé un grand sentiment de paralysie au sein de la nation, et du peuple lui-même.
En het regime waar we van verlost werden was eigenlijk een dictatuur, een autoritair regime, dat decennialang een groot gevoel van verlamming creëerde binnen de natie, in de mensen zelf.
La raison pour laquelle on utilisait des cartes perforées était qu'
en France, Jacquard avait créé le Métier Jacquard qui tissait des modèles fabuleux grâce à des cartes perforées. Il redonnait donc un nouvel objectif à la technologie de l'époque et comme pour tout ce qu'il entreprenait, il utilisait
la technologie des années 1830, 1840 et 1850 ; les engrenages, la vapeur, les dispositifs mécaniques. Ironiquement, Michael Faraday, né la même année que Charles Babbage, a pa
...[+++]r la suite tout révolutionné avec la dynamo, les transformateurs et ce genre d'appareils.
De reden dat ze ponskaarten gebruikten, was dat Jacquard in Frankrijk het Jacquard-weefgetouw had uitgevonden. Daarmee konden deze ongelooflijke patronen, gecontroleerd door ponskaarten, geweven worden. Hij herbestemde de technologie van de dag. Alles wat hij deed, stoelde op de technologie van zijn tijd, de jaren 1830 tot 1850. Tandwielen, stoom, mechanische apparaten. Ironisch genoeg werd in hetzelfde jaar als Charles Babbage ook Michael Faraday geboren. Die zou alles in een andere richting sturen met dynamo's, transformatoren, dat soort dingen.
A cette é
poque, Cannery Row, avait le plus grand complexe de conserveries de toute la côte Ouest. On a émit d'énormes qua
ntités de pollution dans l'air et dans l'eau. Rolf Bolin, qui était professeur à la station marine de Hopkin où je travaill
e, a écrit dans les années 40 que, Les gaz émanant de la crasse flottante dans les anses du golfe étaient si mauvais qu'ils faisaient même noircir les peintures au plomb. Les gens qui travail
...[+++]laient dans ces conserveries pouvaient à peine y rester une journée entière à cause de l'odeur. Mais savez-vous ce qu'ils disaient en sortant? Ils disaient, Tu sais ce que tu sens? C'est l'odeur de l'argent. Pour cette communauté, cette pollution, c'était de l'argent. Et ces gens ont toléré cette pollution et l'ont absorbée dans leur peau et leurs corps parce-qu'ils avaient besoin d'argent. On a rendu l'océan malheureux; on a rendu les gens malheureux, et on leur a donné une mauvaise santé.
Cannery Row had toen de grootste industriële conservenindustrie op de westkust. We loosden enorme massa's verontreiniging in de lucht en in het water. Rolf Bolin, een professor aan het Hopkins Marine Station waar ik werk, schreef in de jaren 1940: De dampen van het schuim dat op de baai dreef waren zo smerig dat loodhoudende verf er zwart van
werd. Mensen die in deze conservenfabrieken werkten, konden het daar nauwelijks de hele dag uithouden vanwege de stank. Maar weet je wat ze zegden? Ze zegden: Weet je wat je ruikt? Je ruikt geld. Die vervuiling betekende geld voor die gemeenschap. En die mensen verdroegen die verontreiniging die bin
...[+++]nendrong in hun huid en in hun lichaam omdat ze het geld nodig hadden. We hebben de oceaan ongelukkig gemaakt en we maakten mensen heel ongelukkig en ongezond.(Rires) Et son problème c'était le jeu, il ne pouvait pas s'en empêcher. Pour lui, cette phrase: «Charité bien ordonnée commence pas soi-même», signifiait que mon salaire - ou celui de quelqu'un d'autre - tomberait pile en même temps que son jour de chance. Vous devez donc l'aider à s'en sortir. Et parfois je lui prêtais de l'argent gagné avec mes petits boulots
d'étudiante, et il avait toujours la grande intention de me rembourser avec intérêt, bien sûr, après avoir touché le gros lot. Et il l'a fait parfois
, croyez-le ou non, dans un hippod ...[+++]rome, à Los Angeles - une raison d'aimer LA - dans les années 1940.
(Gelach) Zijn probleem was gokken, dwangmatig. Voor hem betekende Liefdadigheid begint thuis , dat mijn betaaldag -- of die van iemand anders toevallig net samenviel met zijn geluksdag. Dus je moest bijspringen. Soms leende ik hem geld van een zomerbaantje of zo. Hij was altijd vast van plan om me terug te betalen, met rente, als hij won, natuurlijk. Hij won ook soms, geloof het of niet, op een renbaan in Los Angeles -- 1 reden om van L.A. te houden -- jaren '40.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates,
qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Ab
uzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2
...[+++]006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het besl
issende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Pour cela, il faut remonter à une époque qui a précédé le
crack, au début des années 80, et adopter le point de vue d’un chef de gang
. Être chef de gang dans une cité n’était pas une mauvaise affaire au milieu des années 80. Au début des années 80, p
ourrait-on dire. On avait alors beaucoup de pouvoir, on pouvait tabasser du monde, on avait beaucoup de prestige, beaucoup de respect. Mais il n’y avait pas d’argent, n’est-ce pas ? Les
...[+++] gangs n’avaient pas de moyen de se faire de l’argent. Et on ne pouvait pas demander une cotisation aux membres du gang parce que ces membres n’avaient pas d’argent. On ne pouvait pas vraiment se faire de l’argent en vendant de la marijuana. Il s’avère que la marijuana ne rapporte pas grand chose. On ne s’enrichit pas à vendre de la marijuana. On ne pouvait pas vendre de la cocaïne. Vous savez, la cocaïne est un bon produit -- la cocaïne en poudre -- mais il faut connaître de riches blancs. Et la plupart des gangs des cités ne connaissaient pas de riches blancs ; ils ne pouvaient pas vendre à ce marché. On ne pouvait pas se contenter non plus de la délinquance. Il s’avère que la délinquance est une très mauvaise source de revenus. Et donc, en tant que chef de gang, on avait, vous voyez, du pouvoir. C’est une vie assez agréable. Mais le problème c’est qu’on se retrouvait à vivre chez sa mère.
E
n om dat te doen moet je terug gaan in de tijd van voor de opkomst van crack-cocaïne, begin jaren '80
, en er naar kijken vanuit het perspectief van de leider van een bende. Het was zo slecht nog niet om leider te zijn van een bende in het midden van de jaren '80, aan het begin van de jaren '80. Je had veel macht en kon mensen in elkaar slaan, je had veel prestige en respect. Maar er was geen droog brood mee te verdienen. Er was geen manier voor de bende om geld te verdienen. En ze konden geen
...[+++] geld van de bendeleden vragen, want de mensen in de bende hadden geen geld. Je kon niet echt geld verdienen met de verkoop van marihuana. Het bleek dat marihuana te goedkoop was. Je kunt niet rijk worden van het verkopen van marihuana. Je kon geen cocaïne verkopen. Cocaïne is een fantastisch product, cocaïne in poedervorm, maar je moest rijke, blanke mensen kennen. En de meeste binnenstedelijke bendeleden kenden gaan rijke blanken, dus ze konden het niet in die markt verkopen. En kleine criminaliteit was ook niet echt een mogelijkheid. Het blijkt dat kleine criminaliteit een verschrikkelijke manier is om geld te verdienen. Het resultaat was dus, dat je als bendeleider macht had. Dat is niet zo'n slecht leven. Maar uiteindelijk was het wel zo dat je bij je moeder thuis woonde.Et lorsque je m’apitoyais sur moi-même, comme le font les filles de 10 ans, elle me disait : « Ma chérie, sur
l’échelle des plus grandes tragédies du monde, la tienne n'atteint même pas trois. » (Rires) Et quand j’ai posé ma candidature à une école de commerce, en étant certaine de ne pas y arriver, aucune de mes connaissances n’y était arrivé, je suis all
é chez ma tante qui avait été battue par s
on mari pendant des années et avait fini par échapper à un mariage de violenc
...[+++]es avec seulement sa dignité intacte. Et elle m'a dit : « Ne fais jamais tiennes les limitations des autres. » Et quand je me plaignais à ma grand-mère, une vétéran de la Seconde Guerre Mondiale, qui a travaillé dans le cinéma pendant 50 ans, et qui m’a soutenu dès l’âge de 13 ans, quand je me plaignais d'avoir peur que si je refusais un pont en or chez ABC pour une bourse à l'étranger, je ne retrouverai jamais, jamais un autre boulot, elle me disait : « Ma petite, je vais te dire deux choses. Tout d’abord, personne ne dit non à un Fullbright, et deuxièmement, il y a toujours de la place chez McDonald’s. » (Rires) « Tu trouveras un emploi. Fais le grand saut. » Les femmes de ma famille ne sont pas des exceptions. Les femmes dans cette salle, et celles qui nous regardent à L.A., et partout dans le monde, ne sont pas des exceptions. Nous ne sommes pas un groupe d’intérêt.
Als ik medelijden had met mezelf, zoals 9 of 10 ja
ar oude meisjes wel eens plegen te doen, zegde ze tegen mij: Liefje, op een schaal van de grote wereldtragedies is jouw geval nog niet eens een drie. (Gelach) Toen ik me inschreef aan de businessschool en er zeker van was dat ik het niet aankon en niemand kende die het had gedaan, ging ik naar mijn tante die jaren door haar man was mishandeld en ontsnapt was aan een huwelijk vol geweld met alleen haar waardigheid intact. Ze vertelde me: Importeer nooit de beperkingen van andere mensen. Ooit ging ik klagen bij mijn grootmoeder, een Tweede-Wereldoorlogveteraan die 50 jaar lang voor de film
...[+++]werkte en me steunde van toen ik 13 was. Ik zei dat ik bang was dat als ik een droomjob bij ABC zou afslaan voor een beurs in het buitenland, ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze zei: Kindje, ik ga je twee dingen vertellen. Ten eerste, niemand scheept een Fulbright af en ten tweede, McDonald's werft altijd aan. (Gelach) Je vindt wel een baan. Riskeer het maar. De vrouwen in mijn familie zijn geen uitzonderingen. De vrouwen in deze kamer en toekijkend in L.A. en in de rest van de wereld zijn geen uitzonderingen. Wij zijn geen 'speciale gevallen'.En fait, ça me rappelle quand, je ne sais p
as, il y a quelques années j'ai d
onné une conférence dans une école à Palo Alto
dans laquelle il y avait une douzaine d'enfants de 11 ans. Je devais parler à ces enfants pendant une heure. A 11 ans, ils étaient tous assis en demi-cercle me r
egardant avec leurs grands yeux, et j'ai commencé, il y avait un grand tableau derrière
...[+++]moi, et j'ai commencé à écrire un 1 suivi de 22 zéro derrière, et j'ai dit « Très bien, maintenant regardez, c'est le nombre d'étoiles dans l'univers visible, et ce nombre est tellement grand qu'il n'y a même pas de nom ». Et un de ces gamins a levé sa main et a dit, « Et bien, en fait il y en a un. C'est un Sextra-quadra-hexa-quelque chose ou autre». Pas vrai ?
Een paar jaar geleden gaf ik een lezing op een school in Palo Alto. Er waren ongeveer 12 kinderen van 11 jaar die kwamen luisteren. Ik kwam voor een lezing van een uur. Elfjarigen, die in een halve cirkel om mij heen zaten en naar me keken met grote ogen. Ik begon, er stond een whiteboard achter mij. Ik schreef een 1 met 22 nullen erachter en zei: Kijk, dit is het aantal sterren in het zichtbare heelal, en dit getal is z
o groot dat er niet eens een naam voor bestaat. Eén van deze
kinderen stak zijn hand op en zei: Er is eigenlijk wel
...[+++]een naam voor. Het is sextra-quadra-hexa of zoiets.F
inalement, j'ai créé toute une structure basée sur la programmation symbolique qui m'a permis de construire Mathematica. Et penda
nt ces 23 dernières années, à un rythme croissant, nous avons été verser de plus en plus d'id
ées et de capacités dans Mathematica, je suis heureux de dire que cela a conduit à beaucoup de bonnes choses en Recherche et Développement et en éducation, dans beaucoup d'autres domaines. Eh bien, je dois admett
...[+++]re que, en fait, que j'avais aussi une raison très égoïste pour construire Mathematica. Je voulais l'utiliser moi-même, un peu comme Galilée avait utilisé son télescope il y a 400 ans. Mais je voulais regarder, non pas l'univers astronomique, mais l'univers computationnel.
Uiteindelijk creëerde ik een structuur gebaseerd op symbolisch programmeren, waardoor ik Mathematica kon bouwen. De afgelopen 23 jaar hebben we meer en meer ideeën en functionaliteiten in Mathematica gestopt. Dat heeft tot veel goede dingen geleid in onderzoek en ontwikkeling en onderwijs, en in andere gebieden. Ik moet toegeven dat ik Mathematica ook uit eigenbelang heb gemaakt. Ik wilde het zelf gebruiken, een beetje zoals Galileo zijn telescoop gebruikte 400 jaar geleden. Maar ik wilde niet n aar het astronomische universum kijken, maar naar het universum van de berekeningen.
Et quelques années après en être sorti, j'y suis retourné, et le chef du service des brûlés était très excité de me voir. Il a dit : Dan, j'ai un nouveau traitement fantastique pour vous. J'étais très emballé. Je l'ai accompagné jusqu'à son bureau. Et i
l m'a expliqué que, quand je me rase, j'ai des petits points noirs sur le côté gauche de mon visage là où il y a des poils, mais sur le côté droit de mon visage, j'ai été gravement brûlé donc je n'ai pa
s de poils, et cela crée ...[+++] une dissymétrie. Et quelle brillante idée a-t-il eue ? Il allait tatouer de petits points noirs sur le côté droit de mon visage pour me donner un aspect symétrique. Ça avait l'air intéressant. Il m'a demandé d'aller me raser.
Een paar jaar nadat ik het ziekenhuis mocht verlaten, keerde ik terug. Het hoofd van de brandwondenafdeling was zeer blij om mij te zien. Hij zei: Dan, ik heb een fantastische nieuwe behandeling voor jou. Ik was erg opgewonden. Ik liep met hem naar zijn kantoor. Hij vertelde me dat er wanneer ik mij scheer, wel stoppels staan op de linkerkant van mijn gezicht, maar niet op de rechterkant. Mijn huid is daar zó verbrand dat er geen haar groeit, en dat creëert asymmetrie. Wat
was zijn briljante idee? Hij wilde kleine zwarte puntjes tatoeëren op de rechterkant van mijn gezicht voor meer symmetrie. Het klonk interessant. Hij
vroeg mij ...[+++] om me te gaan scheren. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
des années avait créé un grand ->
Date index: 2023-05-04