Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «d'enfants un peu plus lent » (Français → Néerlandais) :
Donc quand vous parlez d'apprentissage à rythme individuel, tout le monde comprend -- en termes d'éducation, d'apprentissage différencié -- mais c'est plutôt impressionnant de voir ça survenir dans une salle de classe. Parce qu'à chaque fois qu'on a fait cela, dans chaque classe, encore et encore, si vous y passez cinq jours,
il y a un groupe d'enfants qui prend vite la tête et il y a un grou
pe d'enfants un peu plus lent. Et dans un modèle traditionnel, si vous faites une évaluation à un insta
...[+++]nt donné, vous diriez : « Voici les enfants doués, voici les enfants lents. Peut-être devraient-ils être suivis différemment. Peut-être devrions-nous les mettre dans des classes séparées. » Mais quand vous laissez chaque élève travailler à son propre rythme -- et nous l'avons vu maintes et maintes fois -- vous voyez que les étudiants qui ont mis un peu plus de temps sur un concept ou un autre, une fois ce concept acquis, font directement la course en tête. Donc les mêmes enfants que vous pensiez êtres lents six semaines plus tôt, vous penseriez qu'ils sont désormais doués. Et nous le voyons sans arrêt, encore et encore. Cela vous fait vraiment songer que toutes les distinctions dont peut-être beaucoup d'entre nous ont profité n'étaient en fait que dues à une coïncidence temporelle.
Als je praat over leren op je eigen tempo, dan is dat zinvol voor iedereen -- in onderwijsjargon: gedifferentieerd leren -- maar het is nogal ge
k als je het in een klas ziet. Elke keer als we dit deden, in elke klas waarin we het deden, telkens opnieuw, zie je dat na vijf dagen een groep kinderen pijlsnel vooruitgaan en een groep kinderen een beetje trager zijn. Als je in een traditioneel model een momentopname zou maken, zou je zeggen: Dat zijn de getalenteerde kinderen. Dat zijn de trage kinderen. Misschien moeten we ze anders opvolgen. Misschien moeten we ze in afzonderlijke klassen stoppen. Maar als je elke leerling
op zijn ei ...[+++]gen tempo laat werken -- we zien dat keer op keer -- dan zie je leerlingen die wat meer tijd besteedden aan het ene of het andere concept, maar als ze dat doorhebben, gaan ze pijlsnel vooruit. Dezelfde kinderen waarvan je 6 weken geleden dacht dat ze traag waren, zou je nu als begaafd beschouwen. We zien dat keer op keer. Het doet je echt bedenken hoezeer alle etiketten waarvan velen van ons hebben geprofiteerd, eigenlijk gewoon aan een toevallige momentopname te danken waren.Le concierge est un peu plus lent, et a besoin de 5 minutes, enfin il faut dix bonnes minutes au professeur qui s'accroche aux cordages à chaque pas.
De conciërge is iets langzamer en heeft vijf minuten nodig, en de professor heeft wel tien minuten nodig, terwijl hij bij elke stap de touwen vasthoudt.
Quelques esprits présents dans cette audience sont super élastiques d'autres sont un peu plus lents, d'autres encore ont du pousser leurs limites, cependant, c'est une audience exceptionnelle de ce point de vue.
Sommige geesten in dit publiek zijn super-elastisch, andere iets trager, weer andere vertonen wat reksporen, maar niettemin is dit een zeer uitzonderlijk publiek in dat opzicht.
Plus vous êtes jeune et meilleure est votre vue. A l'adolescence, début de la vingtaine, vous cherchez un mari ou une femme, et votre vision s'en va. (Rires) Votre rôle dans la société, c'est aussi très intéressant. En vieillissant vous pouvez, par exemple, avoir des enfants. Ou peu importe quoi.
Terwijl je opgroeit, wordt je zicht beter. Rond je twintigste zoek je een partner. Daarna worden je ogen slechter. (Gelach) Je sociale verantwoordelijkheid is erg interessant. Als je ouder wordt, heb je misschien kinderen.
Nous filons un coup de main, et nous aidons un petit peu. (Rires) Je vais proposer quelque chose d'un peu plus radical, en un seul mot : « partager ». (Rires) Voici ce que montrent les données : quand les tâches ménagères et l'éducation sont partagées, les enfants réussissent mieux à l'école. Les enfants ont un taux d'absentéisme plus faible et de meilleurs taux de réussite. Ils risquent moins d'être diagnostiqués hyperactifs,
We springen in en we helpen mee. (Gelach) Ik stel voor om het wat radicaler aan te pakken met het woord: 'verdelen'. (Gelach) Dit laten de data zien: als mannen de zorg delen voor het huishouden en de kinderen, doen hun kinderen het beter op school. Hun kinderen zijn minder vaak absent en presteren veel beter. Ze worden minder vaak met ADHD gediagnosticeerd.
Parce que dans l'agriculture, si vous avez 10 enfants et que vous vous levez un peu plus tôt et travaillez un peu plus dur, vous pouviez générer en moyenne environ 5 fois plus de richesse que votre voisin.
Omdat in de landbouw, als je 10 kinderen had, een beetje eerder uit bed was en een beetje harder werkte, je gemiddeld ongeveer vijf keer meer welvaart kon produceren dan je buurman.
Ce que cela sug
gère, c'est que les enfants sont modelés non par
leurs parents sur la durée mais en partie -- en partie seulement -- par leurs gènes, en partie par leur culture -- culture d'un pays en général et culture propre aux enfants, c'est-à-dire celle de leur pairs -- comme nous l'a expliqué
Jill Sobule un peu plus tôt, voilà ce qui compte pour les enfants -- et, d'une manière très importante, bien plus que les gens
sont prêt
...[+++]s à le reconnaître, par le hasard : les fruits du hasard pendant le câblage du cerveau in utero ; les fruits du hasard pendant la vie.
Dit wijst erop dat kinderen niet gevormd worden door hun ouders op lange termijn, maar gedeeltelijk -- en slechts gedeeltelijk -- door hun genen, gedeeltelijk door hun cultuur -- de cultuur van het hele land en de cultuur van de kinderen zelf, namelijk hun vriendengroep -- zoals we vandaag al gehoord hebben van Jill Sobule, is dat waar kinderen echt om geven -- en, voor een groot gedeelte, groter dan de meeste mensen zouden willen toegeven, door toeval: toevalligheden bij het ontwikkelen van het brein tijdens de zwangerschap; toevalligheden tijdens je leven.
George Ier, fils de Sophie, fut le premier roi selon ces nouvelles règles, puis son fils George II, puis George III, et même s'il perdit l'Amérique et la tête, pas de panique, les règles s'appliquent, donc la couronne continua de descendre doucement l'arbre généalogique, p
assant à George IV, dont aucun enfant ne lui survécut, puis à Guilla
ume IV, qui eut dix enfants, tous illégitimes. Il la transmit ensuite par l'intermédiaire de son cadet décédé à la reine Victoria, qui débuta son règne en 1837 et l'acheva juste après avoir franchi l
...[+++]e seuil du XXe siècle, ce qui est un règne doublement impressionnant par sa longueur au vu des techniques médicales de l'époque. Après la fin de son ère, la couronne alla à son fils Édouard VII, puis à George V, puis à Édouard VIII qui, enfin, brise cette ligne de succession bien propre (et quelque peu ennuyeuse) en commettant un scandale : épouser une roturière. Une roturière américaine ! Et divorcée ! Deux fois ! De fait, les divorces posaient un vrai problème et n'étaient pas compatibles avec le rôle du roi comme chef de l'État, et aussi comme chef de l'Église d'Angleterre dans les années 1930. Édouard céda le trône à son frère George VI, réticent à l'idée de régner, et qui dut ensuite superviser la Seconde Guerre mondiale et l'effondrement de l'Empire britannique qui s'ensuivit. Cela épuisa la santé du roi réticent, qui mourut à l'âge de 56 ans, laissant la couronne à Élisabeth II, en 1952, âgée de 25 ans. Elle avait sept ans de plus que Victoria, son arrière-arrière-grand-mère, le jour de son sacre, mais début septembre 2015, Élisabeth devint la reine au règne le plus long de l'Histoire, pas seulement en Grande-Bretagne, mais dans le monde. Après Élisabeth II, la couronne revient à Charles, héritier présomptif depuis le plus longtemps de l'Histoire britannique, puis à son fils William, puis à son fils George.
George I, de zoon van Sophia, was de eerste koning onder de nieuwe regels, en daarna zijn zoon George II, naar George III, en ook al verloor hij Amerika en zijn geest, geen angst, de regels zijn hier, en zo ging de kroon kalm verder de stamboom af, naar George IV, die geen overlevende kinderen had, naar Willem IV die tien kinderen had - allemaal bastaarden, daarna door zijn dode jongere broer naar koningin Victoria die haar regeerperiode startte in 1837 en die het net over de fi
nishlijn van de 20e eeuw maakte. Wat dubbelop een indrukwekkend lange tijd was, gegeven de staat van medische technologie indertijd. Na het einde van haar periode
...[+++], ging de kroon naar haar zoon Eduard VII naar George V... naar Eduard VII die *eindelijk* deze nette (en nogal saaie) lijn van erfenis doorbreekt door een schandaal te plegen: trouwen met een burger. Een Amerikaanse burger! Een Amerikaanse burger die *gescheiden* was! *Twee keer* ::Gasp:: Eigenlijk waren de scheidingen echt een probleem en niet verenigbaar met de rol van de monarch als Hoofd van Staat *en ook* de Kerk van Engeland in de jaren 1930. Eduard trad af naar zijn broer George VI - die onwillig was om de kroon aan te nemen, en toen ook nog de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende afbraak van het Britse Rijk moest overzien - wat de gezondheid van de jonge koning aantastte, die stierf op 56 jarige leeftijd en de kroon naliet aan Elizabeth de Tweede, in 1952 op 25 jarige leeftijd. Zeven jaar ouder dan Victoria, haar over-overgrootmoeder, was op haar kronings dag, maar in September 2015, werd Elizabeth de langst regerende koningin in niet alleen de Briste geschiedenis, maar ook in de wereldgeschiedenis. Van Elizabeth II zal de kroon verdergaan naar Charles, de langste erfgenaam schijnbaar in de Britse geschiedenis naar zijn zoon William, naar zijn zoon George.Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial
, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant
...[+++] suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astr
onaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog d
...[+++]oor de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...S
ept enfants par famille. Un taux de croissance énorme de 3,3%. Il n'y avait pas d'avenir. Il nous fallait réduire le taux de croissance de la population. On a donc dit, Allons-y. Les femmes ont dit, On est d'accord. On prendra la pilule, mais on a
besoin d'un docteur pour prescrire la pilule. et nous avions très, très peu de docteurs. On n'a pas pris ce non comme une réponse on a pris ce non comme une question. On est allé voir les infirmières et les sage-femmes, qui sont aussi des femmes, et fait un travail fantastique pour expliquer comment utiliser la
...[+++] pilule. C'était merveilleux mais cela ne couvrait que 20% du pays. Qu'est-ce que l'on fait pour les 80% restants -- on les laisse à leur sort et on dit, Et bien, ils ne sont pas du personnel médical ? Non, on a décidé de faire un peu plus. Donc on est allé voir les gens ordinaires que vous avez vus.
zeven kinderen per gezin. Een enorme groei van 3,3 procent. Maar zonder toekomst. We moesten de bevolkingsgroei terugdringen. Dus zeiden we: Laten we het doen. De vrouwen
zeiden: We zijn het eens. We willen de pil gebruiken, maar we moeten een arts hebben die ze voorschrijft. We hadden heel, heel weinig artsen. We hebben die nee niet als antwoord beschouwd. We zagen die nee als een vraag. We gingen naar de verpleegsters en de vroedvrouwen, allemaal ook vrouwen. Zij waren fenomenaal goed in het uitleggen hoe de pil te gebruiken. Dat was geweldig, maar het bereikte slechts 20 procent van het land. Wat konden we doen voor de overige 80 proc
...[+++]ent - ze met rust laten en zeggen: Nou, ze zijn geen medisch personeel ? Nee, we besloten om wat meer te doen. Dus gingen we naar de gewone mensen die je hier ziet. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
d'enfants un peu plus lent ->
Date index: 2022-05-14