Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "critères que nous appliquons aux autres " (Frans → Nederlands) :
La compassion est un fragment de vocabulaire qui pourrait nous transformer si nous décidions de vraiment le laisser s'immiscer dans les critères que nous appliquons aux autres et à nous-mêmes, tant dans notre espace privé que dans notre espace civique.
Compassie is een woord dat ons kan veranderen als we het echt laten doordringen in de standaard waaraan wij onszelf en anderen houden, zowel privé als in het openbaar.
Nous savons que ça marche. Si vous avez le paludisme, nous vous donnons de la quinine, ou un de ses dérivés. Et donc c'est ce que les médecins sont initialement entrainés à faire. Et c'est miraculeux dans le cas des maladies infectieuses -- comme ça fonctionne bien. Et beaucoup de gens dans le public ne seraient probablement pas en vie si les médecins ne faisaient pas
ça. Mais maintenant appliquons ça aux maladies systémiques comme le cancer. Le problème est que, dans le cancer, il n'y a
pas quelque chose d'autre à l'intér ...[+++]ieur de vous. C'est vous, vous êtes en panne. Cette conversion à l'intérieur de vous s'est mal faite d'une façon ou d'une autre. Alors comment diagnostiquons nous cette conversion? Et bien maintenant ce que nous faisons et que nous la divisons selon les parties du corps -- vous savez, l'endroit où c'est apparu -- et nous vous mettons dans des catégories différentes selon la partie du corps. Et alors vous faisons un essai clinique pour un médicament contre le cancer du poumon et un pour le cancer de la prostate et un pour le cancer du sein, et nous les traitons comme s'ils étaient des maladies distinctes et cette manière de les séparer avait quelque chose à voir avec ce qui ne va vraiment pas. Et bien sûr, ça n'a pas vraiment grand'chose à voir avec ce qui ne va pas. Parce que le cancer est une défaillance du système.
We weten dat dat werkt. Als je malaria hebt, krijg je kinine of een afgeleide ervan. Dat is h
et fundament van de artsenopleiding. Prima methode, als we te doen hebben met een besmettelijke ziekte - dan werkt het goed. Veel mensen hier in het publiek zouden waarschijnlijk niet meer leven als artsen dit niet deden. Maar pas dat nu eens toe op systeemziekten zoals kanker. Het probleem is dat bij kanker er niets vreemds in je is binnengedrongen. Jij bent het zelf waarin iets stuk is gegaan. Die conversatie binnen in je is op de een of andere manier in het honderd gelopen. Hoe diagnosticeren we zo'n conversatie? Nu doen we dat door te kijken wa
ar in je l ...[+++]ichaam de fout optreedt - waar de ziekte zich uit - en wij brengen je onder in verschillende categorieën volgens het deel van het lichaam. Dan doen we een klinische proef voor een geneesmiddel voor longkanker, een voor prostaatkanker en een voor borstkanker. Wij behandelen deze alsof het afzonderlijke ziekten zijn, alsof deze manier van indelen iets te maken had met wat er werkelijk is misgegaan. Natuurlijk heeft dat weinig te maken met wat er misging. Omdat kanker een falen is van het systeem.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour,
un peu par hasard, quelqu'un découv ...[+++]re un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk l
icht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Et quand nous appliquons ces technologies aux patients nous voulons être sûrs de nous être posé une question toute bête.
En als we deze technieken op patiënten gaan gebruiken dan willen we onszelf eerst een hele lastige vraag hebben gesteld.
et avons enseigné aux étudiants comment utiliser
une chambre noire. Nous leur avons remis des appareils photo, ils ont fait le tour du campus et pris 12 clichés de leurs professeurs préférés, leur dor
toir, leur chien et autres souvenirs qu'ils voulaient conserver. Ensuite, nous avons tiré une planche-contact et i
ls ont choisi leurs deux photos favorites. On a passé six heures à les développer avec eux et ils les ont agrandies. Ils
...[+++]ont deux superbes photos glacées grand format de ce qui leur tient le plus à coeur et on leur demande: « Laquelle comptes-tu nous redonner? » « Je dois en redonner une? » « Oui. Nous devons en garder une pour témoigner du projet scolaire. Tu dois donc faire un choix. Tu en gardes une et je garde l’autre. » Cette expérience comporte 2 conditions. Dans l'une, nous disons aux étudiants: « Au cas où tu changerais d'avis, je garde l'autre quatre jours mais ensuite je dois la faire parvenir au bureau chef. Je serai heureux de --(Rire)--ouais, «bureau chef»— « Je serai heureux de te l'échanger. En fait, je passerai à ton dortoir --encore mieux, je vérifierai auprès de toi par mail.
en we leerden studenten hoe ze een donkere kamer konden gebruiken. Eerst gaven we ze camera's. Zij liepen rond op de campus, ze schoten 12 foto's van hun favoriete hoogleraar en hun studentenkamer en hun hond, en alle andere dingen waaraan ze herinneringen van Harvard wilde hebben. Ze brachten ons de camera. Wij maakten een proefafdruk. Zij kozen welke twee foto's de beste waren. We gebr
uikten 6 uur om hun alles over doka's te leren. Zij vergrootten 2 van de foto's. Ze hebben twee prachtige 20 bij 25 hoogglanzende foto's van dingen die veel voor hun betekenen, en wij zeggen: Welke wil je aan ons geven? Zij zeggen: Moet ik er eentje wegge
...[+++]ven? Oh, ja. We hebben er eentje nodig als bewijs voor het studieproject. Dus je moet me er eentje geven. Je moet een keuze maken. Jij mag er eentje houden, en ik krijg er een om te bewaren. Nu zijn er 2 varianten bij dit experiment. Bij een deel werden de student verteld: Maar weet je, als je van gedachten verandert, dan heb ik hier altijd nog de andere, en in de aankomende 4 dagen, voordat ik het daadwerkelijk naar het hoofdkwartier verstuur, dan kun je altijd -- (Gelach) -- ja, hoofdkwartier -- dan kun je altijd nog omruilen. Sterker nog, ik zal naar je studentenkamer gaan en het je geven -- stuur me gewoon een email. Beter nog, ik zal contact opnemen met jou.Mais il y a d'autres cas où il est nécessaire de démarrer le processus en deçà de l'état d'origine, on a alors besoin de développer davantage de vaisseaux sanguins simplement pour revenir à un état normal. Par exemple, après une blessure. Et un corps humain est aussi capable de ça, mais seulement jusqu'au niveau, correspond à l'état
normal. Mais ce que nous savons désormais, c'est que pour un certain nombre de maladies, il y a des des défaillances du système, où le corps n'arrive pas à rétracter ces vaisseaux sanguins supplémentaires
...[+++]ou à en développer suffisamment de nouveaux au bon endroit au bon moment. Et dans ces situations, l'angiogenèse n'est plus équilibré Et quand l'angiogenèse n'est plus à l'équilibre, une myriade de maladies peut s'ensuivre. Par exemple, une angiogenèse insuffisante, pas assez de vaisseaux sanguins, conduit à des blessures qui ne se soignent pas, à des crises cardiaques, aux problèmes de circulation sanguine dans les jambes, aux décès par accident vasculaire cérébral, à des lésions nerveuses. Et à l'autre extrémité, une angiogenèse excessive, trop de vaisseaux sanguins, conduit aussi à la maladie. Et c'est ce qu'on voit dans le cancer, la cécité l'arthrite, l'obésité, la maladie d'Alzheimer. En tout, il y a plus de 70 grandes maladies, qui touchent plus d'un milliard de personnes dans le monde, qui, de prime abord, semblent différentes les unes des autres, mais qui en fait partagent un dérèglement de l'angiogénèse comme dénominateur commun. Et avoir pu comprendre cela nous permet de reconsidérer la façon dont nous abordons effectivement ces maladies en contrôlant l'angiogenèse.
Er zijn ook situaties waarbij we een toestand van tekort aan weefsel hebben en het nodig is bloedva
ten te vormen om de normale toestand terug te krijgen. Na een verwonding, bijvoorbeeld. En het lichaam kan dat ook maar slechts tot aan de normale toestand, de norm. Maar nu weten we dat bij een aantal ziekten er defecten in dat systeem optreden zodat het lichaam de extra bloedvaten niet kan terugsnoeien of er niet genoeg nieuwe kan laten groeien op de juiste plaats en tijd. Dan zeggen we dat de angiogenese uit balans is. En als dat het geval is kunnen allerlei ziekten daarvan het gevolg zijn. Zo zal onvoldoende angiogenese, dus een tekort
...[+++]aan bloedvaten, leiden tot niet helende wonden, hartaanvallen, benen zonder circulatie, dood door infarct, zenuwbeschadiging. Aan de andere kant kan overdreven angiogenese, dus teveel bloedvaten, ook ziekten veroorzaken. Dat zien we bij kanker, blindheid, artritis, zwaarlijvigheid en Alzheimer. In totaal zijn er meer dan 70 belangrijke ziekten, waaraan meer dan een miljard mensen in de wereld lijden, en die oppervlakkig allen verschillend lijken te zijn, maar die in feite abnormale angiogenese als gemeenschappelijke noemer hebben. Dit inzicht laat ons toe de behandeling van deze ziekten te heroverwegen door angiogenese te controleren.C'est un modèle qui va commencer aux États-Unis mais il peut être étendu à n'importe quel pays du monde, et nous découvrirons peut-être que le critère le plus important pour le peuple est que nous créons des emplois au SMIC ou fabriquer des produits sains, ou aider l'environnement et non lui nuire.
We beginnen daarmee in de Verenigde Staten maar dat kan wereldwijd uitgebreid worden. Misschien leren we dan dat het belangrijkst voor mensen is om banen met een minimuminkomen te creëren, gezondere producten te maken of het milieu te helpen en niet te schaden.
Nous pouvons donc assouplir un peu le critère et dire : combien de positions trouvons-nous où 95 pour cent des gens en Afrique ont un variant, 95 pour cent un autre variant, et ce chiffre est 12.
Misschien kunnen we het criterium een beetje minder streng maken en zeggen: hoeveel functies vinden we waarop 95 procent van de mensen in Afrika één variant hebben, en 95 procent een andere variant, en het aantal is 12.
Et c'est ça qui compte le plus. Ne demandez pas aux gens « De quel type êtes-vous ? » mais « Quels sont vos projets les plus importants ? » Et nous appliquons ces traits libres. Je suis introverti, mais j'ai un projet central, celui d'enseigner.
En die maken het verschil. Vraag mensen niet wat voor type ze zijn, vraag ze naar hun kernprojecten. Zo drukken we die vrije trekken uit. Ik ben een introvert, maar ik heb een kernproject, namelijk doceren.
D
onc au paragraphe quatre, vous allez dire aux gens, Si personne ne vous fournit ces informations, laissez-moi vous aider. Les animaux prennent des
postures. Il y en a deux. Ils vous repoussent ou ils essayent de vous attirer en disant: On doit se rencontrer. C'est ce que
vous allez faire avec la manière dont
vous allez signer votre lettre. Vous faites un certain nombre de choses, vous êtes vice-président, vous
...[+++] faites du travail bénévole, vous faites autre chose. Pourquoi est-ce important? Parce que cela établit les deux critères de base pour la créature politique, que vous avez de l'influence dans une large sphère, et que ma préservation dépend de vous.
Dus, in paragraaf vier, zeg je hen, Als niemand je de juiste informatie verschaft, laat me je dan helpen. Dieren showen. Ze doen twee dingen. Ze waarschuwen je of ze proberen je te paaien en zeggen: Wij moeten paren. Je doet dat door de wijze waarop je je brief ondertekent. Je hebt een aantal functies, je bent een vice-president je bent vrijwilliger, je doet iets anders. Waarom is dit belangrijk? Omdat het de twee belangrijkste noden van het politiek schepsel invult, je hebt invloed bij een grote groep en mijn voorbestaan hangt van jou af.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
critères que nous appliquons aux autres ->
Date index: 2022-01-10