Vertaling van "contrôle individuel " (Frans → Nederlands) :

Une façon simple d'y penser est que nous sommes passés d'un monde de contrôle local, à un monde de contrôle central, et que nous sommes maintenant dans un monde de contrôle individuel.
Of eenvoudiger, dat we zijn overgegaan van een wereld met lokale controle, naar een wereld met centrale controle, en nu zijn we in een wereld met volkscontrole.

Nous avons atteint une étape dans l'histoire humaine, où nous n'avons plus le choix. Nous devons, nous devons diminuer nos égos, contrôler nos égos, que ce soit l'égo individuel, l'égo personnel, l'égo familial, l'égo national, et nous devons tout laisser être pour la gloire du Un.
We moeten, we moeten onze ego's verlagen, onze ego's beheersen, individueel ego, persoonlijk ego, familiaal ego, nationaal ego, en de verheerlijking van het individu laten. Dank U, en God zegen je.

Il y a une fenêtre de contrôle sur le côté droit qui vous permet de faire pivoter, qui vous permet de zoomer, qui vous permet de mettre en évidence des structures individuelles.
Aan de rechterkant zit er een bedieningspaneel waarmee je het kan laten draaien, inzoomen en individuele structuren markeren.

Durant les 50 dernières années, nous nous sommes concentrés sur le traitement du gène individuel, sur la compréhension du cancer et non son contrôle.
De laatste 50 jaar hebben we ons gericht op de behandeling van het individuele gen, op het begrijpen van kanker, niet op de controle van kanker.

Une question de base lors d'un premier rendez-vous devrait simplement être : Quelle est ta folie ? Mais c'est si difficile à savoir... 2. Nous ne comprenons autrui Il est difficile de faire avec la folie des autres. Ils donnent tellement le change – de prime abord. Ce dont nous aurions idéalement besoin serait de leur faire passer une batterie de tests psychologiques et faire quatre ans de psychothérapie intensive, individuelle et de couple, avant de prendre une décision. D'ici 2100, cela ne sonnera plus comme une blague – les gens se demanderont pourquoi cela a pris si longtemps à l'humanité pour en arriver là. 3. Nous ne sommes pas habitués à être heureux Nous pensons vouloir le bonheur ; mais ce que nous voulons vraiment, c'est ce à quoi nous sommes habitués – ce qui implique souvent bien peu de bonheur. En grandissant, la majorité d'entre nous a vu l'amour être mélangé à des choses plus sombres : être contrôlé, se sentir humilié, être abandonné ou abusé. En résumé, souffrir. Et maintenant, quoi qu'on puisse dire, c'est principalement ce que nous continuons de rechercher.
Een standaard vraag op één van de eerste dates zou simpelweg moeten zijn: 'op welke manier ben jij gek?' Maar het is zo moeilijk om te weten... 2. We begrijpen anderen niet Het is net zo moeilijk om de gekheid van anderen te preciseren als die van onszelf. Ze houden zo'n goed masker voor - aan het begin. Wat we eigenlijk nodig zouden hebben is om allebei een reeks psychologische vragenlijsten te beantwoorden en daarbij vier jaar intensieve psychotherapie (individueel en relatietherapie) voor het maken van een beslissing. In 2100 zal dit niet langer als een grap klinken, mensen zullen zich louter afvragen waarom het zolang duurde voordat de mensheid dit punt bereikte. 3. We zijn het niet gewend om gelukkig te zijn We denken dat we geluk willen, maar wat we écht willen is waar we gewend aan zijn - en meestal komt daar niet zo veel geluk bij kijken. Toen we opgroeiden was liefde voor de meesten van ons vermengd met andere, duisterdere dingen: beheerst worden of vernederd, verlaten of mishandeld zijn. Kortom, lijden. En nu is dat, wat we ook mogen zeggen, hetgeen waar we nog steeds het meeste naar opzoek zijn.

Hommes et femmes, deux poids, deux mesures, le sexe comme source de honte, le contrôle des familles qui limite les choix individuels, et un énorme gouffre entre l'apparence et la réalité : ce que font les gens et ce qu'ils veulent bien admettre, et une réticence générale à passer des chuchotements intimes à une discussion publique sérieuse et soutenue.
Een dubbele moraal voor mannen en vrouwen, seks als bron van schaamte, familiale controle die individuele keuze beperkt, en een grote kloof tussen schijn en werkelijkheid, tussen wat mensen doen en wat ze willen toegeven, en een algemene terughoudendheid om het private gefluister te overstijgen en een ernstig en volgehouden openbaar debat te houden.