Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «comment toutes forme de mouvement » (Français → Néerlandais) :
Et la théorie de la relativité générale de Einstein fait appel à Pi pour décrire comment toutes forme de mouvement et d'énergie peut courber 'lespace-temps.
En Einsteins relativiteitstheorie gebruikt pi voor te beschrijven hoe alle vormen van momentum en energie de ruimtetijd kunnen vervormen.
Pourquoi débattons-nous ? Pour surpasser nos adversaires, pour leur prouver qu'ils ont tort, et plus que tout, pour gagner !... Très bien ? Le philosophe Daniel H. Cohen nous expose comment notre forme la plus commune de débat — une guerre au cours de laquelle une personne doit gagner et l'autre perdre — nous fait passer à côté des vrais bénéfices qu'apporte la participation dans un désaccord actif. (Enregistré à TEDxColbyCollege.)
Beschrijving: Waarom discussiëren we? Om onze tegenstanders te overtroeven, hun ongelijk te bewijzen, en, bovenal, om te winnen! ... Ja? Filosoof Daniel H. Cohen laat zien hoe onze meest voorkomende vorm van discussie - een oorlog waarin de een moet winnen en de ander moet verliezen - niet het goede model is om onenigheid op te lossen. (Gefilmd TEDx Colby College.)
J’ai les données. Je vais vous en montrer un extrait, «De la Conception à la Naissance». (Musique) Texte Vidéo : « De la Conception à la Naissance » Ovocyte Spermatozoïdes Ovule inséminé 24 Heures : Première division du bébé L’ovule fertilisé se divise quelques heures après la fusion… Et
se divise à nouveau toutes les 12 à 15 heures. Jeune Embryon La vésicule vitelline alimente toujours le bébé. 25 jours : Développement des cavités du cœur 32 jours : Développement des bras et des mains 36 jours : Apparition des premières vertèbres Ces semaines-là sont la période de développement la plus rapide du fœtus. Si le fœtus continuait à grandir à
...[+++] cette vitesse pendant neuf mois, il deviendrait un bébé d'une tonne et demie. 45 Jours Le cœur de l’embryon bat deux fois plus vite que celui de la mère. 51 Jours 52 Jours : Développement de la rétine, du nez et des doigts Le mouvement continu du fœtus dans le ventre est nécessaire pour la croissance musculaire et squelettique. 12 semaines : pas d’organe sexuel -- fille ou garçon, on ne sait pas encore 8 Mois Accouchement : la phase d’expulsion Le moment de la naissance (Applaudissements) Alexander Tsiaras : Merci. Mais vous voyez, quand vous commencez à travailler sur ces données, c’est assez spectaculaire. En continuant à faire des scanners l’un après l’autre, en travaillant sur ce projet, en regardant ces deux cellules toutes simples qui ont cette espèce d’incroyable mécanisme qui par magie deviendra une personne. En continuant à travailler sur ces données, en observant des petits morceaux du corps, ces petits morceaux de tissu qui étaient un trophoblaste venant d’un blastocyste, qui tout à coup se creuse un chemin dans l’utérus, en se disant, « Je suis là pour rester ». Tout à coup, en conversant et en communiquant avec les œstrogènes, la progestérone, en disant, « Je suis là pour rester, plantez-moi » en construisant cet incroyable fœtus tri-linéaire qui devient, en 44 jours, quelque chose que vous pouvez reconnaître, puis en 9 ...
Ik kreeg de gegevens. Ik zal jullie een voorbeeld laten zien van dat stuk: Van conceptie tot geboorte . (Muziek) Videotekst: Van conceptie tot geboorte Eicel Sperma Bevrucht ei 24 uur: eerste deling van de baby De bevruchte eicel deelt een paar uur na de versmelting ... en deelt opnieuw om de 12 tot 15 uur. Het embryo in een vroeg stadium De dooierzak voedt de baby nog steeds. 25 dagen: de hartkamer ontwikkelt zich 32 dagen: de armen en handen ontwikkelen zich 36 dagen: begin van de primitieve wervels Deze weken zijn de periode van de snelste
ontwikkeling van de foetus. Als de foetus negen maanden op deze snelheid zou blijven groeien, zo
...[+++]u hij 1,5 ton wegen bij de geboorte. 45 dagen Het hart van het embryo klopt twee keer zo snel als dat van de moeder. 51 dagen 52 dagen: de ontwikkeling van het netvlies, neus en vingers De voortdurende beweging van de foetus in de baarmoeder is noodzakelijk voor de groei van de spieren en het skelet. 12 weken: neutraal geslacht -- we weten nog niet of het een meisje of een jongen wordt. 8 maanden Bevalling: het moment van de uitdrijving Het moment van de geboorte (Applaus) Alexander Tsiaras: Dank je wel. Maar zoals je kunt zien, wanneer je daadwerkelijk gaat werken aan deze gegevens is het vrij spectaculair. We bleven meer en meer scannen en werken aan dit project. We observeerden deze twee eenvoudige cellen die een ongelooflijke machinerie hebben en uiteindelijk een mens worden. Terwijl we bleven werken aan deze gegevens en kleine clusters van het lichaam observeerden, kleine stukjes weefsel: een trofoblast die loskomt van een blastocyst, en zich plots ingraaft in de zijkant van de baarmoeder en zegt: Ik ga hier nooit meer weg. Het spreekt en communiceert met de oestrogenen, de progesteronen: Ik ga hier niet meer weg, plant me. Het bouwt een ongelooflijke trilineaire foetus die binnen de 44 dagen iets wordt dat je kunt herkennen, en vervolgens op negen weken echt een kleine mens vormt. Het wonder van deze informatie: hoe komt het da ...Lorsqu'on l'évoque au sein d'un débat, les gens le rejettent aussitôt sous prétexte qu'il n'est pas pertinent. Ils rétorquent : « Dans « 1984 », il y avait des caméras dans les foyers, les gens étaient observés à chaque instant, rien à voir avec le régime de surve
illance auquel nous sommes confrontés.» Ceci est en fait une grossière méprise des avertissements lancés par Orwell dans « 1984 ». Le danger qu'il pointait n'était pas un régime de survei
llance qui contrôle tout le monde à tout instant, mais un état où les gens ont conscience
...[+++] qu'ils peuvent être surveillés à tout moment. Voici comment le narrateur d'Orwell, Winston Smith, décrit le système de surveillance auquel il est confronté : « Évidemment, il n'y avait aucun moyen de savoir si, à un moment donné, on était surveillé. » Il continue en disant : « Ils pouvaient nous mettre sur écoute quand ils le voulaient. On devait vivre, on vivait, l'habitude est devenue instinct, en admettant que tout son émis pouvait être entendu et, sauf dans l'obscurité, tout mouvement scruté. » Les religions abrahamiques prêchent, elles aussi, qu'il existe une autorité invisible et omnisciente qui, du fait de son omniscience, observe constamment ce que l'on fait, ce qui signifie que l'on n'a jamais de moment d'intimité : le moyen ultime d'imposer l'obéissance à leurs préceptes.
Als je het vermeldt in een debat over toezicht, wijst men het meteen af als niet-toepasselijk, want in '1984' stonden er monitors in de huizen van de mensen, ze stonden voortdurend onder toezicht, en dat heeft niets te maken met de toezichtsstaat die wij kennen. Dat is een fundamentele misvatting over de waarschuwingen van Orwell in '1984'. Die waarschuwing ging over een toezichtsstaat die niet iedereen altijd volgde, maar waarin mensen wisten dat ze al
tijd konden gevolgd worden. Dit is de beschrijving door Orwell's verteller, Winston Smith, van het toezichtssysteem in kwestie: Je kon natuurlijk niet weten o
f je op ee ...[+++]n bepaald moment bekeken werd. Hij gaat verder: Ze konden jouw systeem aanzetten naar eigen goeddunken. Je moest leven, en dat deed je, op basis van een gewoonte die een instinct werd, in de veronderstelling dat elk geluid dat je maakte, afgeluisterd werd en elk moment bekeken, behalve als het donker was. De Abrahamitische godsdiensten poneren op dezelfde manier dat er een onzichtbare, alziende overheid is die in haar alwetendheid altijd ziet wat je doet, waardoor je nooit een privé-moment hebt, wat de ultieme manier is om gehoorzaamheid af te dwingen.Il y avait un mouvement intellectuel en Italie à cet époque appelé néoplatonisme. Ce mouvement a pris un vieux concept du 4e siècle, développé par Platon et Aristote, appelé « la Chaîne des Êtres ». Cette croyance veut que l'univers est une hiérarchie ressemblant à une chaîne,
et que cette chaîne commence au sommet avec Dieu, puis descend à travers les anges, les planèt
es, les étoiles, et toutes les formes de vie avant de se termin
...[+++]er avec les démons et les diables.
Er was in Italië destijds een intellectuele beweging, het neoplatonisme. Deze beweging nam een oud concept dat Plato en Aristoteles in de vierde eeuw ontwikkelden: De ladder van het leven . Deze beschrijft het universum als een hiërarchie die lijkt op een ladder. Deze begint bovenaan bij God, vervolgens komen de engelen, planeten, sterren, en alle levensvormen om te eindigen met demonen en duivels.
Et j'aimerais vous racont
er une histoire sur comment amener ce pouvoir hors de l'ordinateur pour faire bouger des choses et interagir avec nous hors de l'écran et dans le monde physique dans lequel on vit. Il y a quelques années, j'ai eu un appel d'un magasin de luxe appelé Barneys New York et tout d'un coup voilà que j'étais en train de concevoir des sculptures cinétiques pour les vitrines de leurs devantures. Celui-ci s'appelle « La Poursuite ». Il y a deux paires de cha
ussures, celle d'un homme et celle d'une femme, et elles jouent
...[+++] cette poursuite lente et tendue dans toute la vitrine dans laquelle l'homme arrive derrière la femme et se met dans son espace personnel, et ensuite elle s'éloigne. Chacune des chaussures a des aimants à l'intérieur, et il y a des aimants en-dessous de la table qui font bouger les chaussures. Mon ami Andy Cavatorta construisait une harpe robotique pour la tournée Biophilia de Bjork et j'ai fini par construire l'électronique et le logiciel de contrôle du mouvement pour faire bouger et jouer la harpe. La harpe a quatre balanciers séparés, et chaque balancier a 11 cordes, donc la harpe se balance selon son axe et fait une rotation pour jouer plusieurs notes de musique et les harpes sont toutes en réseau pour qu'elles puissent jouer les bonnes notes au bon moment de la musique.
Ik wil je een verhaal vertellen over het gebruik v
an de kracht van de computer om dingen te bewegen en met ons te interageren, weg van het scherm, naar de werkelijkheid waarin we leven. Een paar jaar geleden belde een luxe kledingwinkel, Barneys in New York en even later was ik bewegende kunstwerken aan het ontwerpen voor hun etalages. Deze heet 'de achtervolging'. Er zijn twee paar schoenen: van een man en een vrouw. Ze doen een langzame, gevoelige achtervolging, de etalage rond. De 'man' schuifelt achter de 'vrouw' aan, komt in haar persoonlijke ruimte, en zij beweegt zich weg van hem. Er zitten magneten in de schoenen. Onder de tafel
...[+++]zitten ook magneten die de schoenen doen bewegen. Mijn vriend Andy Cavatorta heeft een robot-harp gebouwd voor de Biophilia-tour van Björk en ik ging de elektronica maken en de software voor de afstandsbediening om de harp te laten bewegen en spelen. De harp heeft vier gescheiden slingers en elke slinger heeft 11 snaren. De harp draait dus om zijn as en roteert om zo verschillende noten te spelen. De harpen zijn verbonden in een netwerk, zodat ze de goede noten spelen op het juiste moment in de muziek.Le basket est un jeu rapide d'improvisation, de contact et de reconnaissance spatio-temporelle. Rajiv Maheswaran et ses collègues analysent les mouvements derrière les moments-clés des matchs, afin d'aider les entraineurs et les joueurs à combiner leur intuition avec de nouvelles données. Bonus : ce qu'ils apprennent pourrait nous aider à comprendre comment les hommes se déplacent en toutes circonstances.
Basketbal is een hogesnelheidsspel van improvisatie, contact en, ahum, tijdruimtelijke patroonherkenning. Rajiv Maheswaran en zijn collega's analyseren de bewegingen achter de essentiële tactieken van het spel, zodat coaches en spelers hun intuïtie kunnen combineren met nieuwe inzichten. Bonus: Wat zij leren, kan ons helpen begrijpen hoe mensen in allerlei situaties bewegen.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout c
e que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van din
gen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de scha
duwdingen en worden trots op hun wijsheid. Da ...[+++]n op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers :
L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vou
...[+++]s lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruim
te te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit,
...[+++] maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...L'ombre de Magritte porte sur la partie centrale de l'affiche, un évènement poétique qui se produit alors que l'ombre d'homme isole le mot chapeau (hat)
caché dans les mots tout et n'importe quoi (whatever). Le chapeau en premier plan su
r l'affiche suggère comment on pourrait définir l'art comme une chose en soi, la valeur de la chose, l'ombre
de la chose, et la forme de la chose. Tout et n'importe quoi. (Appla
...[+++]udissements) Bon (Applaudissements) Et celle que je n'ai pas présenté, que j'aime toujours. je voulais utiliser la même expression -- il y a de merveilleuses expériences qu'a faites Bruno Murani sur les formes des lettres il y a quelques années de ça -- voir jusqu'où on pouvait aller et être encore en mesure de les lire. Et cette idée me trottait dans la tête. Mais alors j'ai pris les morceaux que j'avais enlevé et je les ai mis en bas.
De schaduw van Magritte valt over het c
entrale deel van de poster. Een poëtische gebeurtenis, omdat zijn schaduw het woord 'hoed', verborgen in 'hoe dan ook', isoleert. De vier hoeden in de poster suggereren mogelijke definities van kunst: het object zelf, de waarde
, de schaduw, en de vorm van het object. Hoe dan ook. (Applaus) Oké. (Applaus) Voor de poster die ik niet heb ingeleverd, en die ik nog steeds mooi vind, wilde ik dezelfde zin gebruiken. Bruno Munari heeft schitterende experimenten gedaan met lettervormen, een paar jaar gel
...[+++]eden - kijken hoe ver je kunt gaan, wil je ze nog kunnen lezen. Dat idee bleef in mijn hoofd zitten. Toen plaatste ik de stukjes die ik eraf gehaald had, onderaan. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
comment toutes forme de mouvement ->
Date index: 2020-12-16